INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2011 r. (data wpływu 7 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym w dniu16 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 9 czerwca 2011 r. Nr ILPB1/415-567/11-2/AA, wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 czerwca 2011 r., natomiast w dniu 16 czerwca 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka wykonuje usługi - prace urbanistyczne - na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142. poz. 1591 ze zmianami) oraz na podstawie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zmianami). Kontrahentami spółki są głównie gminy, które zIecają w drodze przetargu wykonanie projektów planów miejscowych oraz studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Dnia 6 kwietnia 2009 r. spółka podpisała umowę z Miastem XXXXXX na „Opracowanie projektu zmian miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego”.

Termin wykonania przedmiotu umowy określono na 1 rok. Z przyczyn w większości niezależnych od Spółki, o których mowa poniżej, dotrzymanie terminu nie było możliwe. Chodziło m.in. o:

1. Terminy w procedurze formalno-prawnej tj.: liczenie przez Miasto terminów na poszczególne etapy sporządzania projektu planu miejscowego jako dni robocze a nie dni kalendarzowe mimo braku takich ustawowych podstaw.
2. Sprawy merytoryczne, tj.
   1. oczekiwanie na odpowiedź Urzędu w sprawie doprecyzowania przebiegu granic planu,
   2. trudności w przełożeniu niejasnych zapisów stadium do projektu planu, dodatkowo sygnalizowane roboczym spotkaniem w dniu 24 listopada 2009 r. (prace na tym etapie zajęły dużo więcej czasu, niż w sytuacji, jakby studium było Sporządzone w jednoznaczny i czytelny sposób),
   3. dodatkowa analiza zasad zabudowy i zagospodarowania terenu wynikająca z faktu źle określonych przez Urząd granic planu (podczas prac nad planem okazało się, że wybrane tereny zmian planu zostały włączone równolegle do odrębnej procedury planistycznej (zlecenie dla innej pracowni) co zmusiło spółkę do dodatkowych działań w określaniu wspólnych ustaleń dla tych terenów).
   
   

Są to przyczyny obiektywne, które spowodowały wydłużenie czasu niezbędnego do wykonania usługi, a które nie były do przewidzenia w momencie podpisania umowy.

Omawiane opracowanie zostało przyjęte przez Miasto XXXXX w dniu 2 grudnia 2010 r. bez zastrzeżeń co potwierdzają wystawione przez Prezydenta Miasta referencje.

Urząd nie wziął pod uwagę argumentów spółki i naliczył kary umowne za 121 dni opóźnienia Zgodnie z 12 ust. 1 b) umowy „Wykonawca zapłaci Zamawiającemu karę umowną za zwłokę w wykonaniu zamówienia w wysokości 0,2 % wynagrodzenia umownego za każdy dzień przekroczenia terminu.”

Z faktury VAT z dnia 21 lutego 2011 r. na kwotę brutto 109.800,00 zł (za ostatni etap prac) potrącono kwotę 53.143,20 zł (0,2% x 219.600,00 zł (cała kwota umowna) x 121 dni = 53 143,20 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwotę 53 143,20 zł kary umownej za nieterminowo zrealizowaną usługę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwotę 53 143,20 zł. potrąconą jako kara umowna za nieterminowo zrealizowaną usługę, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Zainteresowana uważa, że jest to zgodne z przepisami, ponieważ:

• istotą art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 ze zm.) jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodu kar umownych związanych z wadami towarów lub z wadliwym wykonaniem usług, a nie z nieterminowym ich wykonaniem (za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towarów wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług),
• kara umowna tytułu nieterminowego wykonania usługi nie została wymieniona (w cytowanym wyżej przepisie) jako jedna z kategorii kar umownych wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, a tym samym może stanowić ten koszt,
• możliwość zaliczenia kary umownej do kosztów uzyskania przychodu (z tytułu nieterminowego wykonania robót) została potwierdzona w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 5 maja 1997 r. (Departament Podatków Bezpośrednich i Opłat, syg. PO-3-MD-722-114/97) - stwierdzono w nim, że kary umowne z tytułu zwłoki spowodowanej nieterminowym wykonaniem robót są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 19 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Istotą powyższego przepisu jest generalnie wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kar umownych związanych z wadami towarów lub usług, a nie opóźnienie w ich dostarczeniu. Oznacza to, że kary umowne z innego tytułu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, pod warunkiem istnienia związku przyczynowego pomiędzy karą a możliwością uzyskania przychodu. Wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych kosztów z kosztów podatkowych. Przepis ten nie obejmuje przypadków nieterminowego wykonania robót i usług będących przedmiotem umów.

Uregulowania dotyczące kar umownych oraz odszkodowań zawarte są w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.).

Przepis art. 483 § 1 tego Kodeksu stanowi, że można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Tak więc nie wszystkie kary umowne wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy nie stanowią kosztu podatkowego, lecz tylko te kary, które wynikają z wad sprzedawanych towarów, wad wykonywanych robót i usług, kary za zwłokę w zamianie towaru wadliwego na niewadliwy lub kary za zwłokę w usunięciu wad wykonywanych robót i usług.

Reasumując, należy uznać, iż w przedstawionym stanie faktycznym, kosztem uzyskania przychodów będzie zapłacona kara umowna w kwocie 53.143,20 zł z tytułu nieterminowego zrealizowania usługi. Jednocześnie, ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.