INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 18 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych. W ramach prowadzonej działalności, Spółka wykorzystuje określone środki trwałe podlegające amortyzacji. Po wprowadzeniu ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja") Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w załączniku 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT"), Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz"). W odniesieniu do posiadanych środków trwałych, Spółka obniżyła stawki amortyzacyjne począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego. Stawki amortyzacyjne są obniżane w różnym stopniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne stosowane wobec środków trwałych amortyzowanych liniowo do dowolnego poziomu...

Zdaniem Wnioskodawcy istnieje możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych stosowanych w przypadku środków trwałych amortyzowanych liniowo do dowolnego poziomu. W uzasadnieniu powyższego stanowiska, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – dalej: „Ustawa CIT”), podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z powyższego przepisu wynika, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast obniżenie stawki amortyzacyjnej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Co istotne, możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych nie jest uzależnione od wystąpienia jakichkolwiek okoliczności, czy też zaistnienia określonych warunków. Decyzja o dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych oraz wysokość takiego obniżenia leży w gestii podatnika, który może zastosować obniżone stawki amortyzacyjne do wszystkich lub jedynie do wybranych środków trwałych. Może także obniżyć w różnym stopniu stawki amortyzacyjne w odniesieniu do różnych środków trwałych.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe stanowisko potwierdza także wykładnia historyczna przepisów dotyczących obniżania stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 16i ust. 5 Ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2002 r., podatnicy mogli obniżać stawki amortyzacyjne nie więcej niż o połowę wartości wynikającej z Wykazu. W obecnym brzmieniu tego przepisu brak jest jakichkolwiek ograniczeń dotyczących poziomu dokonywanych obniżeń stawek amortyzacyjnych. Należy zatem przyjąć, iż skoro ustawodawca zrezygnował z ograniczenia wysokości obniżanych stawek amortyzacyjnych to podatnicy uzyskali prawo do obniżania stawek amortyzacyjnych w dowolnym zakresie.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 maja 2010 r., Znak: IBPBI/2/423-158/10/MS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 grudnia 2010 r., Znak: IPPB5/423-630/10-5/AS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 lutego 2011 r., Znak: ILPB4/423-304/10-2/DS.
  
  

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, istnieje możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych stosowanych w przypadku środków trwałych amortyzowanych liniowo do dowolnego poziomu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.