INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 25 stycznia 2010r.), uzupełnionym w dniu 25 marca 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania i podwyższania stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania i podwyższania stawek amortyzacyjnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 12 marca 2010r. Znak: IBPBI/2/423-158/10/MS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 25 marca 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Strefa). Działalność Spółki obejmuje m.in. produkcję zespołów napędowych, w tym projektowanie i produkcję łopatek kierowniczych i łopatek wirujących do turbin niskiego ciśnienia, montaż tychże turbin oraz naprawę części. Spółka rozpoczęła działalność operacyjną w styczniu 2009r. jednak nadal prowadzi proces inwestycyjny obejmujący budowę hali produkcyjnej i wyposażenie jej w środki trwałe.

Spółka planuje również obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP. Wątpliwości Spółki budzi jednak kwestia granicy maksymalnego obniżenia stawek amortyzacyjnych oraz możliwość przywrócenia stawek amortyzacyjnych określonych ustawą o PDOP w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych uprzednio przy pomocy obniżonych przez Spółkę stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym powstaje pytanie odnośnie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

W szczególności Spółka uprzejmie prosi o potwierdzenie, iż:

• Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek dowolnie obniżonych,
• istnieje możliwość podwyższenia w przyszłości stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do tych środków trwałych, od wartości których Spółka dokonywać będzie wcześniej odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu obniżonych stawek amortyzacyjnych,
• Spółka ma prawo podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych według własnego uznania, pod warunkiem, że wysokość tak ustalonych stawek nie przekroczy poziomu wskazanego w ustawie o PDOP,
• zmiany stawek amortyzacyjnych z obniżonych przez podatnika na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP na stawki amortyzacyjne wyższe dokonywać można w terminie od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych sławki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Przepis ten wyraża zatem generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie sławek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika.

Jak podkreśla się w literaturze przedmiotu, wskazanie przez ustawodawcę generalnego minimalnego poziomu, do którego można by obniżyć stawki amortyzacyjne na podstawie wskazanych wyżej przepisów, byłoby niecelowe, gdyż jak się wydaje ustalenie minimalnego poziomu obniżonych stawek amortyzacyjnych powinno się odbywać raczej w sposób indywidualny, z uwzględnieniem wszelkich okoliczności konkretnego przypadku (Por. Michał Wróblewski, Bartłomiej Suszko, Zmiany stawek amortyzacji podatkowej - rozbieżności interpretacyjne, Przegląd Podatkowy nr 8/2006, s. 21 i nast.). Jednocześnie Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż organy podatkowe, w tym Ministerstwo Finansów, potwierdzają możliwość maksymalnego obniżenia stawki amortyzacyjnej (tj. nawet do zera), a w konsekwencji niedokonywania w danym okresie jakichkolwiek odpisów amortyzacyjnych (por. interpretacja wydana przez Urząd Skarbowy Kraków - Prądnik z dnia 31 października 2003r. (sygn. PB2/415/78/03/DZ) oraz odpowiedź Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2003r. na pytanie Dobrej Firmy opublikowane na łamach Rzeczpospolitej, wydanie z dnia 24 lipca 2003r.)). W związku z powyższym, w opinii Spółki prawidłowym jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek dowolnie obniżonych.

Ponadto w ustawie o PDOP nie zostały zawarte przepisy regulujące expressis verbis problematykę związaną z ewentualną późniejszą zmianą stawek amortyzacyjnych z pierwotnie obniżonych na stawki przewidziane czy to w ustawie, czy też na stawki ustalone na innym, uzależnionym od uznania podatnika poziomie. Ustawodawca wskazał jedynie, od kiedy zastosować można obniżone stawki amortyzacji - zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym dane środki zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż ustawodawca nie zakazuje podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej. Potwierdzenie przedstawionego wyżej stanowiska można odnaleźć w licznych oficjalnych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe (por. interpretacje wydane przez Podkarpacki Urząd Skarbowy z dnia 7 lipca 2004r. (sygn. PUS.I/423/64/2004), Opolski Urząd Skarbowy z dnia 26 marca 2004r. (sygn. PDP-423-16/PW/04), Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu z dnia 10 sierpnia 2004r. (sygn. PSUS/OPBI/423/121/04/BD)). Jednocześnie ustawa o PDOP nie zawiera uregulowań wskazujących na górną granicę podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych. W związku z powyższym, w momencie podjęcia decyzji o podwyższeniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, Podatnik ma prawo podwyższyć stawki amortyzacyjne według własnego uznania, pod warunkiem, że wysokość tak ustalonych stawek nie przekroczy poziomu określonego w Wykazie (tzn. dowolne podwyższenie stawki amortyzacyjnej ograniczone jest jedynie wartością maksymalną wskazaną w ustawie o PDOP). Podobny pogląd został wyrażony przez organy podatkowe w wydanych indywidualnych wiążących interpretacjach prawa podatkowego (por. interpretacja Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 10 sierpnia 2004r. (sygn. PSUS/OPBI/423/121/04/BD)).

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki prawidłowym będzie dokonanie zmiany stawek amortyzacyjnych z obniżonych przez podatnika na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP na stawki wyższe w terminie od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego. Stanowisko Podatnika w tym zakresie jest zgodne ze stanowiskiem władz skarbowych zawartym w interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe (por. interpretacje wydane przez Podkarpacki Urząd Skarbowy z dnia 7 lipca 2004r. (sygn. PUS.I/423/64/2004) oraz Opolski Urząd Skarbowy z dnia 26 marca 2004r. (sygn. PDP-423-16/PW/04)).

W związku z przedstawioną wyżej argumentacją popartą powołanymi oficjalnymi pismami organów podatkowych, Spółka stoi na stanowisku, iż w odniesieniu do przedstawionego na wstępie stanu faktycznego:

• Podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu dowolnie obniżonych stawek amortyzacyjnych,
• istnieje możliwość podwyższenia w przyszłości stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do tych środków trwałych, od wartości których Spółka dokonywać będzie wcześniej odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu obniżonych stawek amortyzacyjnych,
• Spółka ma prawo podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych według własnego uznania, pod warunkiem, że wysokość tak ustalonych stawek nie przekroczy poziomu wskazanego w ustawie o PDOP,

• zmiany stawek amortyzacyjnych z obniżonych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP na stawki amortyzacyjne wyższe, Spółka może dokonać w terminie od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w przepisach art. 16a - 16m ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie natomiast do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna ma być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawki określonej w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie stawki uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Reasumując, Spółka – stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.