Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-184/13/AJ
z 16 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność w zakresie usług medycznych i jest podatnikiem zwolnionym przedmiotowo od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na niskie obroty na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie ma Pani zainstalowanej kasy rejestrującej. „(Głównie usługi świadczy Pani na rzecz Funduszu Zdrowia).” W maju 2004 r. nabyła Pani samochód osobowy, który wprowadziła do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej. W kwietniu 2012 r. wycofała Pani samochód z firmy i przekazała na potrzeby osobiste i był użytkowany przez obojga małżonków. W styczniu 2013 r. wraz z mężem, ze wspólnego majątku, sprzedali Państwo samochód dla osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, za kwotę przekraczającą 20.000 zł. Od momentu wycofania samochodu z działalności gospodarczej do chwili sprzedaży nie upłynęło 6 lat. Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 i art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż samochodu została ujęta w działalności gospodarczej podatnika, a od sprzedaży odprowadzono podatek dochodowy. Z art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż od 2013 r. podmiot dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w momencie przekroczenia limitu 20.000 zł, „podatnik winien rozpocząć ewidencję obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej po dwóch miesiącach po miesiącu, w którym obroty przekroczyły limit.” Wobec zaistniałej sytuacji, powzięła Pani wątpliwość co do zasadności ewidencji obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej od dnia 1 kwietnia 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z tym, iż jest Pani podatnikiem zwolnionym przedmiotowo od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, czy zaistniała sytuacja sprzedaży samochodu przekazanego na cele osobiste przed upływem 6 lat będzie powodowała obowiązek instalacji kasy rejestrującej, czy zachowa Pani prawo do zwolnienia do chwili przekroczenia limitu 20.000 zł?

Pani zdaniem, skoro samochód był przekazany na cele prywatne i stanowił wspólny majątek współmałżonków, to jego sprzedaż nie powinna mieć wpływu na kwotę uprawniającą do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ponadto Pani wskazała, iż w sytuacji, gdyby zachodziła konieczność ujęcia ww. sprzedaży do limitu, to na potrzeby ustalenia wysokości obrotów limitujących obowiązek instalacji kasy fiskalnej, należy przyjąć połowę przychodu uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób ciągły.

Należy zauważyć, iż określony w ustawie o podatku od towarów i usług zakres opodatkowania wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jak wynika z art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

Od 1 stycznia 2013 r. kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji zostały uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. poz. 1382).

Zgodnie z zapisem § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Jak wynika z § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia, w przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

Stosownie do zapisu § 7 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadku podatników, którzy przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się terminy rozpoczęcia ewidencjonowania określone w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2012 r. byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania (§ 7 ust. 5).

Ze złożonego wniosku wynika, iż jest Pani podatnikiem przedmiotowo zwolnionym od podatku od towarów i usług. Z uwagi na niskie obroty z tytułu świadczenia usług na rzecz osób wymienionych w art. 111 ust. 1 ustawy, korzysta Pani ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W styczniu bieżącego roku, dokonała Pani na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej sprzedaży samochodu osobowego z majątku osobistego. Samochód ten był przez Panią wykorzystywany w prowadzonej działalności, jednakże w 2012 r. został wycofany ze środków trwałych i przekazany na cele osobiste.

Odnosząc się zatem do kwestii sprzedaży przedmiotowego samochodu należy wskazać, iż w wyniku wcześniejszego przekazania przedmiotowego samochodu osobowego na cele osobiste, samochód ten stał się składnikiem majątku osobistego. Ze złożonego wniosku wynika, iż przedmiotem prowadzonej przez Panią działalności są usługi medyczne. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż dokonując sprzedaży samochodu osobowego z majątku osobistego nie działała Pani jako podatnik podatku od towarów i usług. Tym samym, kwota należności z tytułu tej sprzedaży, pozostająca poza sferą opodatkowania podatkiem od towarów i usług, również nie powinna być uwzględniana przy ustaleniu wartości obrotu, uprawniającej do korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej i nie powoduje powstania obowiązku rozpoczęcia ewidencji sprzedaży na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, stanowisko przedstawione przez Panią w złożonym wniosku należało uznać za prawidłowe, zaś ocena dalszej części tego stanowiska, odnoszącej się do ewentualnej konieczności ujęcia ww. sprzedaży do limitu ustalenia wysokości obrotu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia z obowiązku instalacji kasy rejestrującej stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.