Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-938/12-2/GJ
z 29 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.11.2012r. (data wpływu 16.11.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 16.11.2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe

Spółka Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalności gospodarczą polegającą na świadczeniu usług leasingowych. W ramach prowadzonej działalności Spółka zamierza nabywać od innych podmiotów (dalej zwanych: Zbywcami) pojazdy (środki transportu), które będzie ujmować w swojej ewidencji księgowej jako środki trwale Spółki a następnie będzie oddawać Korzystającym do użytkowania na podstawie umów zarówno w ramach tzw. leasingu operacyjnego (art. 17b ust. 1 ustawy o pdop) jak i w tzw. leasingu finansowego (art. 17f ustawy o pdop). Pojazdy będące przedmiotem umowy leasingu, podlegają amortyzacji i stanowią własność Wnioskodawcy, na którym ciąży obowiązek zapłaty ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

Spółka uznaje, że pojazd jest zdatny do użytkowania w działalności leasingowej po otrzymaniu protokołu odbioru pojazdu.

Dla wszystkich pojazdów Spółka będzie zobowiązana opłacić składki na:

• obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne od odpowiedzialności cywilnej (OC),
  
• ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, których skutkiem jest trwały uszczerbek na zdrowiu lub śmierć kierowcy lub pasażerów samochodu (NNW),
  
• dobrowolne ubezpieczenie związane z ryzykiem utraty pojazdu na skutek kradzieży oraz ryzykiem uszkodzenia pojazdu przez osoby nieznane, właściciela pojazdu albo na skutek oddziaływania warunków atmosferycznych lub środków chemicznych (AC).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie przyszłym Spółka ma prawo zaliczyć koszty, związane z ubezpieczeniem AC, OC, NNW (dalej jako: „koszty ubezpieczenia”) bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Spółki, koszty ubezpieczenia pojazdów będących przedmiotem udzieranych umów leasingu Spółka ma prawo zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu i nie są elementem składowym wartości początkowej środków trwałych, podlegających amortyzacji.

Zgodnie z dyspozycją art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy, zwane środkami trwałymi.

Stosowanie do art. 16 g ust. 1 pkt 1 wspomnianej ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;
   
   

Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 3 cytowanej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. pomimo tego, iż katalog wydatków wymieniony w powyższym przepisie jest katalogiem otwartym, przykładowym poniesione koszty ubezpieczenia nie mogą być elementem ceny nabycia, ponieważ w ocenie Spółki nie są to wydatki „związane z zakupem” pojazdu ani też nie są kwoty należne Zbywcy nabywanych przez Spółkę pojazdów. Ponadto są to wydatki związane z eksploatacją pojazdu.

W rezultacie należy uznać, że koszty służące tylko korzystaniu ze środków trwałych, a nie ich nabyciu, nie powiększają wartości początkowej tych środków. Stąd można je zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, z uwzględnieniem ograniczeń określonych w art. 16 ust. pkt 49.

Przenosząc sprawę kosztów ubezpieczenia na grunt ustawy o rachunkowości w aspekcie ceny nabycia należałby przytoczyć art. 28 ust. 2, który oraz art. 28 ust. 8.

Art. 28 ust. 2 stanowi, że cena nabycia to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski.

Natomiast art. 28 ust. 8 stanowi, że cena nabycia (...) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania.

Jak z powyższego wynika, dany składnik majątkowy może być zaliczony do środków trwałych dopiero wówczas, gdy jest kompletny i zdatny do użytku dla potrzeb firmy. Przepisy ustawy o rachunkowości nie określają pojęcia „kompletne i zdatne do użytku”. W momencie nabycia przez Spółkę pojazdów zaliczonych do środków trwałych od Zbywców, Spółka przyjmuje pojazd jako „kompletny i zdatny” ponieważ potwierdzona protokołem odbioru sprawność techniczna pojazdów będąca odzwierciedleniem „kompletności i przydatności” tych pojazdów do użytkowania w żaden sposób nie jest uzależniona od poniesionych kosztów ubezpieczenia tych pojazdów.

Takie same stanowisko zajął Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w wydanym postanowieniu z dnia 9 maja 2006 r. o sygnaturze 1425/033/415/11/06/MB.

Podsumowując należy uznać, że koszty związane z ubezpieczeniem środków trwałych, jako kwoty nienależne Zbywcy pojazdów można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, z uwzględnieniem ograniczeń określonych w art. 16 ust.1 pkt 49. Natomiast tylko wydatki poniesione z faktem nabycia pojazdów mogą być elementem wartości początkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.