INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 06.06.2011 r. (data wpływu 09.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z promocją, reklamą w gazetkach, czasopismach, biuletynach branżowych oraz handlowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z promocją, reklamą w gazetkach, czasopismach, biuletynach branżowych oraz handlowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca z udziałem 50% prowadzi działalność polegającą na produkcji kosmetyków do włosów i kosmetyków do pielęgnacji ciała. Sprzedaż kosmetyków dokonywana jest przez spółkę do sieci handlowych oraz za pośrednictwem sieci dystrybutorów na terenie całego kraju i poza jego granicami. Reklama i promocja produktów dokonywana jest między innymi poprzez partycypację w kosztach gazetek, czasopism, biuletynów branżowych oraz handlowych bezpośrednich oraz pośrednich nabywców produktów firmy. Wydawcy gazetek, czasopism, biuletynów wystawiają na Spółkę fakturę VAT za zamieszczoną reklamę-promocję. W publikacjach prezentowane są produkty oraz promocje. Publikacje wydawane są cyklicznie, a okres promocji określany każdorazowo w ich treści. Brak jest możliwości bezpośredniego powiązania kosztu reklamy z uzyskanym przychodem. Koszty te mają charakter pośredni. Sp. J. prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Zarachowanie kosztu takiej reklamy/promocji odbywa się na podstawie wystawionej faktury pod datą zamieszczoną na fakturze. W zatwierdzonej i stosowanej polityce rachunkowości nie przewiduje się rozliczenia w czasie kosztów gazetek. Zasady wyceny obowiązujące w rachunkowości nie zezwalają na aktywowanie kosztów pośrednich, których w przyszłości nie będzie można powiązać wprost z uzyskanym przychodem. Zarówno przychody jaki koszty w 50% (z wyjątkiem wyłączeń ustawowych) stanowią podstawę do wyliczenia dochodu do opodatkowania na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki, w formie współwłasności w Spółce Jawnej, związane z promocją, reklamą w gazetkach, czasopismach, biuletynach branżowych oraz handlowych bezpośrednich oraz pośrednich nabywców produktów firmy, można w całości zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia nawet jeśli przychód faktycznie nie wystąpi. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

W prawie podatkowym brak jest definicji reklamy. Zgodnie jednak z przyjętą linią orzecznictwa z definicji słownikowej wynika, że na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem reklamy rozumieć należy ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacjach o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu.

Od reklamy należy odróżnić jednak informację handlową o towarach i o firmie (np. zawiadomienie o istnieniu firmy, oferowanych produktach i ich cenach.). Różni się ona od reklamy tym, iż nie zawiera w sobie elementów wartościujących przedmiot sprzedaży, ani zachęcających do jego nabycia.

Wydatki na reklamę stosowanie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Ustawodawca w art. 22 ust. 5-5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podzielił koszty na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 22 ust. 5-5b) oraz
• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 22 ust. 5c, 5d)
  
  

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem oraz koszty, które pomimo, że niewątpliwie związane z osiągniętym przychodem, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.

W świetle natomiast art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia, Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Datę poniesienia kosztu podatkowego określa art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7d, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Przepisy podatkowe decydują obecnie o sposobie rozliczenia kosztów w zależności od ich związku z przychodami, tj. koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w tym roku podatkowym w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, a koszty pośrednie, w tym koszty reklamy, powinny być natomiast zaliczone do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia, tj. w dniu ujęcia jako koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowania) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo innego dowodu.

Jeżeli kosztów pośrednich nie można w sposób jednoznaczny powiązać z konkretnymi przychodami, nie można określić z jaką częścią przychodów związane są te koszty, wówczas wydatki na reklamę powinny stanowić koszty pośrednie. Jeżeli z punktu widzenia ustawy o rachunkowości nie można tego rodzaju kosztów przyporządkować do innego okresu niż daty poniesienia, a dodatkowo nie wiadomo czy w ogóle przyniosą one jakikolwiek efekt gospodarczy, to nie są wówczas rozliczanie poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Czas i sposób rozliczenia kosztów powinien być uzasadniony ich charakterem oraz zachowaniem zasady ostrożności (art. 39 ustawy o rachunkowości).

Poniesione wydatki na wydanie gazetki reklamowej są pośrednio związane z przychodami, a zatem w rachunku podatkowym należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tj. „jednorazowo” w dacie zaksięgowania jako koszt. Nie są to koszty, które można bezpośrednio przypisać do określonego przychodu oraz konkretnych lat podatkowych, bowiem nie wiadomo czy w ogóle wygenerują przychody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.