INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia dla przeprowadzanych kursów szkoleniowych na temat „…” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia dla przeprowadzanych kursów szkoleniowych na temat „…”.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi kursy szkoleniowe z zakresu „….”, które przeznaczone są dla kadry inżynieryjno-technicznej, zwłaszcza absolwentów szkół wyższych przygotowujących się do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, po zdobyciu praktyki zawodowej i zdaniu egzaminu na uprawnienia budowlane.

Powyższe sprawy reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 83, poz. 578 ze zm.), a także ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r., o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 ze zm.).

Posiadanie uprawnień budowlanych jest warunkiem zatrudnienia na stanowiskach: projektanta, kierownika budowy, inspektora nadzoru budowlanego (w różnych specjalnościach-branżach) oraz rzeczoznawcy budowlanego. Dlatego uczestnikami kursu szkoleniowego są przede wszystkim absolwenci wydziałów budownictwa uczelni, niekiedy kierowani są przez urzędy pracy (jako bezrobotni), czy firmy budowlane. Wielu inżynierów w czasie zatrudnienia i zdobywania praktycznego doświadczenia (praktyka zawodowa) rozszerza zakres uprawnień budowlanych lub ubiega się o uprawnienia w innej specjalności.

Dotychczas Wnioskodawca jako Stowarzyszenie naukowo-techniczne w ramach działalności edukacyjnej (PKD 9112Z, EKD 9112) zwolnione było z podatku od towarów i usług (VAT) od szkoleń zawodowych.

Wnioskodawca rozpoczął kurs szkoleniowy nt. „…”, około 90 godzin lekcyjnych, termin 6.03.2011-8.05.2011 r.

W uzupełnieniu z dnia 21 czerwca 2011 r. Wnioskodawca dodał, iż nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Kursy szkoleniowe na temat „…” są usługami w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym:

1. Wnioskodawca w zakresie ww. usług jest podmiotem, który nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty;
2. przedmiotowe szkolenia nie są finansowane ani w całości, ani co najmniej 70% ze środków publicznych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prowadzony przez Wnioskodawcę po dniu 1 stycznia 2011 roku, kurs szkoleniowy nt. „…” jest zwolniony z podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowy kurs szkoleniowy jest zwolniony od podatku VAT w świetle art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Kurs szkoleniowy jest prowadzony w formie i na zasadach przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216). Wnioskodawca zapewnia wysokokwalifikowaną kadrę dydaktyczną oraz odpowiednie sale dydaktyczne.

Prowadzona jest dokumentacja przebiegu szkolenia, która obejmuje:

• program nauczania;

• dziennik zajęć dydaktycznych (lista obecności, wymiar godzin zajęć, tematy zajęć, prowadzący),

• rejestr wydanych zaświadczeń o ukończeniu kursu szkoleniowego,

• przeprowadzana jest anonimowa ankieta o jakości szkolenia.
  
  

Organizacja szkoleń zawodowych, dbałość o właściwy poziom zawodowy wśród kadry inżynieryjno-technicznej budownictwa, szerzenie wiedzy o budownictwie, działalność informacyjna oraz organizowanie konkursów o tematyce budowlanej i opieka nad młodą kadrą techniczną – to podstawowe cele statutowe ale zawsze dochód służy realizacji tych celów i nie może być przeznaczony do podziału.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizowane kursy szkoleniowe przez Wnioskodawcę, można uznać za podobne do celów edukacyjnych świadczone przez inne publiczne jednostki edukacyjne (z niektórymi Wnioskodawca współpracuje).

Wnioskodawca uważa, że Jego formy kształcenia są kształceniem zawodowym, ponieważ uzyskanie uprawnień budowlanych jest podniesieniem kwalifikacji zawodowych i jest to podstawowy wymóg do pełnienia samodzielnych funkcji w budownictwie, czyli warunek do pracy na stanowisku: projektanta, kierownika budowy czy inspektora nadzoru budowlanego.

Należy zauważyć, że celem zwolnienia usług edukacyjnych i kształcenia w dyrektywie unijnej jest m.in. zmniejszenie kosztów dostępu obywateli do edukacji.

W uzupełnieniu z dnia 21 czerwca 2011 r. Wnioskodawca dodał, iż kursy szkoleniowe nt. „…” są usługami w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jako odrębne przepisy, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ww. ustawy, wymienia się w komentarzach prawnych tylko rozporządzenie Ministra Edukacji z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216), które w zasadzie dotyczy wykształcenia i zawodów (kwalifikacji), na poziomie szkoły zawodowej lub średniej. Brak jest takich przepisów regulujących formy i zasady uzyskiwania i uzupełniania wiedzy i kwalifikacji na poziomie – po szkołach wyższych (innych niż studia podyplomowe czy doktoranckie).

Budownictwo jest specyficzną dziedziną gospodarki (branżą), w której niezbędne jest oprócz wykształcenia i doświadczenia, posiadanie uprawnień budowlanych, żeby pełnić (być zatrudnionym) samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, czyli: projektanta, kierownika budowy lub robót, inspektora nadzoru, rzeczoznawcy budowlanego. Uprawnienia budowlane nie uzyskuje się w systemie oświaty lub nauki.

Do 31 grudnia 1994 r. według poprzedniej ustawy Prawo budowlane uprawnienia budowlane były wydawane na podstawie udokumentowanego wykształcenia i odpowiedniego doświadczenia (praktyki zawodowej) przez urzędy wojewódzkie.

Od 1 stycznia 1995 r. nowa ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wprowadziła dodatkowo egzaminy państwowe na uprawnienia budowlane, które początkowo też przeprowadzały komisje, powołane przez wojewodów.

15 grudnia 2000 r. została uchwalona ustawa o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5 poz. 42). Powstały na mocy ustawy, które przejęły nadawanie uprawnień budowlanych, a egzaminy przeprowadzają Okręgowe Komisje Kwalifikacyjne.

Komisja opracowała „…”, uzgodniony z Głównym Urzędem Nadzoru Budowlanego, wraz z wykazem przepisów regulujących proces budowy (około 135 pozycji) oraz zakresem ich obowiązywania do egzaminu na uprawnienia budowlane.

Szkolenia techników i inżynierów budownictwa, po uzyskaniu praktyki zawodowej, od początku prowadziły Oddziały.

W świetle dyrektywy EWG i WE, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Zdaniem Wnioskodawcy kurs szkoleniowy nt. „…” jest zwolniony od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a ust. 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczących tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Równocześnie na podstawie uregulowań zawartych w pkt 29 niniejszego artykułu zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.), obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane i usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70 % ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „kształcenie zawodowe” i „przekwalifikowanie zawodowe”, wobec tego należy wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/ EWG ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z powyższego wynika, iż dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Z analizy wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi kursy szkoleniowe z zakresu „”, które przeznaczone są dla kadry inżynieryjno-technicznej, zwłaszcza absolwentów szkół wyższych przygotowujących się do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, po zdobyciu praktyki zawodowej i zdaniu egzaminu na uprawnienia budowlane.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe kwestie reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. Nr 83, poz. 578 ze zm.), a także ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r., o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 ze zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowy kurs szkoleniowy jest prowadzony w formie i na zasadach przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216).

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia i wychowania, nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie ww. usług, oraz ww. szkolenia nie są finansowane ani w całości, ani co najmniej 70% ze środków publicznych.

Z powyższego wynika, iż przeprowadzany przez Wnioskodawcę kurs należy uznać za usługi w zakresie kształcenia zawodowego, ponieważ dotyczy uaktualnienia lub poszerzenia wiedzy z zakresu przepisów prawa obowiązujących w budownictwie, dla kadry inżynieryjno-technicznej. Jednak błędne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż przedmiotowe usługi są zwolnione od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, w oparciu o przepisy ww. rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, albowiem stanowi ono regulację wydaną na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 60c ustawy o systemie oświaty, przewidującą warunki i tryby szkolenia prowadzone w formach pozaszkolnych przez podmioty objęte systemem oświaty. Natomiast w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca wprost wskazał, iż nie jest jednostką objętą systemem oświaty, zatem przedmiotowe rozporządzenie nie dotyczy Wnioskodawcy i tym samym brak podstaw aby twierdzić, że formy i zasady usług szkoleniowych świadczonych przez Wnioskodawcę są określone w ww. rozporządzeniu. Dodatkowo wskazać należy, iż nie można przyjąć powyższego rozporządzenia za uniwersalny punkt odniesienia określający generalne zasady i formy prowadzonych szkoleń. Określając możliwość zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, należy ustalić każdorazowo, czy dane, konkretne szkolenie zawodowe, a w szczególności jego formy i zasady przeprowadzania wynikają z odrębnych przepisów. W przeciwnym razie, nie można przyjąć, że zostały spełnione przesłanki wynikające z omawianej regulacji.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż w stosunku do przedmiotowego kursu brak jest przepisów określających szczegółowe formy i zasady ich przeprowadzania. Powołane przez Wnioskodawcę przepisy ogólne (ustawa prawo budowlane, rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, czy ustawa o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów) nie spełniają warunku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, ponieważ nie wynika z nich nałożony ustawowo na uczestników kursu obowiązek poszerzania i uaktualniania wiedzy z zakresu prawa budowlanego w formie uczestniczenia w kursach.

Podkreślić równocześnie należy, iż w przedmiotowej sprawie nie znajduje również zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, bowiem Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w związku z czym nie spełnia przesłanek o charakterze podmiotowym. Świadczenie omawianych usług nie zostanie także objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i c ustawy ani § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie posiada stosownej akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, a usługi te nie są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Reasumując, prowadzony przez Wnioskodawcę kurs szkoleniowy nt. „…” nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług - podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Nadmienia się, iż powołane w treści rozporządzenie Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1) z dniem 1 lipca 2011 r. utraciło moc i zostało zastąpione rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77 str. 1).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.