INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 18 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 25 listopada 1995r. mąż wnioskodawczyni, uległ wypadkowi przy pracy w Niemczech i w dniu 27 listopada 1995r. zmarł. Mąż wnioskodawczyni pracował na umowę o pracę i posiadał w Niemczech ubezpieczenie socjalne. Wnioskodawczyni została przyznana renta socjalna wdowia, a dwójce nieletnich dzieci, renta sieroca. Renta jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych na podstawie Kodeksu socjalnego Księga VII, przez Berufsgenossenschaft Nahrungsmittel und Gaststatten od dnia 27 listopada 1995r. Renta ta, jako socjalna, w RFN nie podlega opodatkowaniu. Świadczenia pieniężne wnioskodawczyni odbierała łącznie na swoje konto bankowe do uzyskania przez dzieci pełnoletności. Po ukończeniu przez dzieci wnioskodawczyni 18 lat, ich renta wpływa na ich konta bankowe. Banki w każdym przypadku pobierały i pobierają ustawowe zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy wobec opisanej sytuacji i przytoczonej ustawy, słusznie była od 01 stycznia 2005 roku do dnia dzisiejszego potrącana przez bank zaliczka na podatek dochodowy od socjalnej renty zagranicznej...

Jeżeli zaliczka nie powinna być pobierana, czy wnioskodawczyni może ubiegać się o zwrot nadpłaconego podatku i jaki okres czasu powinna obejmować korekta zeznania złożona do Urzędu Skarbowego...

Zdaniem wnioskodawczyni, w świetle art. 18 ust. 2 umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania, od 01 stycznia 2005r. bank niesłusznie pobiera z przekazywanej wnioskodawczyni na konto renty z Niemiec, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Renta wypłacana jest z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych i nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Wnioskodawczyni stwierdziła, iż jeżeli powyższe, znajdzie potwierdzenie w stanowisku Ministerstwa Finansów to będzie miała prawo, na podstawie Ordynacji podatkowej ubiegać się o zwrot nienależnie pobranego podatku dochodowego od osób fizycznych za okres od 1 stycznia 2005r. do dnia otrzymania wydanej interpretacji podatkowej, poprzez złożenie korekty zeznania podatkowego za ten okres.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącej ordynacji podatkowej w zakresie skorygowania deklaracji.

W pozostałym zakresie, wniosek został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną.

Zgodnie z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Nadpłata powstaje m.in. z dniem złożenia zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego (art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, o których mowa w art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej (czyli m.in. w zeznaniu rocznym) wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Art. 81 § 2 ww. ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zgodnie z treścią art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 70 § 1 powołanej ustawy zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Stosownie do uregulowań art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 1992r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1, zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników – art. 45 ust. 4 pkt 1 cyt. ustawy.

Powyższe oznacza, iż – co do zasady - obowiązek uregulowania należnego zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za dany rok podatkowy upływa z dniem 30 kwietnia następnego roku podatkowego. Tym samym prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (i korekty zeznania) wygasa z upływem 5 lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym należało zapłacić podatek za poprzedni rok podatkowy, gdyż z tym dniem następuje również przedawnienie zobowiązania.

Z treści wniosku wynika, iż wnioskodawczyni uzyskuje od 2005r. rentę z Niemiec, która wypłacana jest z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, o których mowa w art. 18 ust. 2 umowy między Rzecząpospolitą Polska a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku. Banki w każdym przypadku pobierały i pobierają ustawowe zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od otrzymanej renty.

W myśl art. 18 ust. 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003r. (Dz. U. z 2005r. Nr 12, poz. 90), bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (w Niemczech).

Zatem skoro renta pobierana jest przez wnioskodawczynię z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec to podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech, (uzasadnienia w tym zakresie dokonał Organ podatkowy szczegółowo w interpretacji Znak: IBPB II/1/415-169/11/ŚS). Tym samym, począwszy od 01 stycznia 2005r. podatek z tytułu tejże renty uiszczany był w Polsce nienależnie.

Jeżeli zatem wnioskodawczyni za lata 2005, 2006, 2007, 2008 i 2009 złożyła zeznanie roczne, w którym wykazała przychód (dochód) z zagranicznej renty oraz pobrane zaliczki i podatek z tego tytułu, winna złożyć do Naczelnika właściwego urzędu skarbowego wniosek o stwierdzenie nadpłaty i korektę zeznania w ten sposób, że wypełni ponownie zeznanie roczne za każde z tych lat, przy czym w miejscu, w którym poprzednio wpisywała przychody (dochody) z zagranicznej renty wpisze zero, wykazując jednocześnie pobrane zaliczki, a następnie obliczy na nowo podatek należny od pozostałych dochodów.

Przy czym, powyższego należy dokonać przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania, o którym mowa szczegółowo powyżej.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączono kserokopię dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.