INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011 roku (data wpływu 28.04.2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2011 roku, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania niedoborów węgla kamiennego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2011 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania niedoborów węgla kamiennego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Decyzją z dnia 12 maja 2010 roku właściwy Naczelnik Urzędu Celnego zezwolił Spółce na stosowanie procedury składu celnego. W ramach tej procedury określono sposób wyznaczania ubytków naturalnych powstających podczas składowania paliw stałych na składowiskach Spółki. Załączona do wniosku dokumentacja dotycząca procedury ustalania ubytków została przygotowana przez Główny Instytut Górnictwa. W procedurach tych wskazano na sposób obliczania ubytków naturalnych powstających podczas składowania i transportu paliw stałych.

Wnioskodawca wskazuje, że podczas transportu, rozładunku, przeładunku i załadunku oraz podczas składowania paliw stałych powstają ubytki naturalne. W obrocie prawnym brak jest jednak aktów prawnych regulujących kwestie ubytków naturalnych w transporcie i składowaniu paliw stałych. Normy prawne (norma PN-G-07010:1994) regulują jedynie pewne elementy postępowania i właściwości węgla przyczyniające się do powstania ubytków. Istniejące zarządzenia wydane były na podstawie dekretu o gospodarowaniu artykułami obrotu towarowego i zaopatrzenia. Zarządzenia te stosowane są jedynie pomocniczo. Z tego względu Spółka zleciła opracowanie procedur w celu sposobu ustalania ubytków na każdym etapie obrotu paliwami stałymi.

Procedury te zostały zaakceptowane przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego. Zgłoszenia takiego Spółka dokonała również we właściwym Urzędzie Skarbowym, który nie wyraził stanowiska w tym zakresie. Na podstawie wskazanych procedur dokonuje się obliczenia podstawy ilościowej do zgłoszenia celnego SAD. Do dnia dzisiejszego nie wskazano, czy w zakresie podatkowym Spółka jest uprawniona do stosowania przedmiotowych procedur. Zastosowanie powyższych procedur będzie miało znaczenie od 2012 r. gdy przestanie obowiązywać zwolnienie od akcyzy węgla i koksu ustalone do dnia 1 stycznia 2012 r. wskazane w art. 163 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Uzupełniając wniosek wskazano, iż dotyczy on węgla kamiennego klasyfikowanego do kodu CN 2710 12 90.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek akcyzowy powinien zostać naliczony od ilości deklarowanej w dokumentach transportowych czy od ilości faktycznych czyli ilości wskazanych w dokumentacji transportowej pomniejszonych o ubytki obliczone na podstawie opracowanej na użytek spółki procedury...

Zdaniem Wnioskodawcy, procedury szacowania ubytków powstałych podczas transportu rozładunku, przeładunku, załadunku i składowania paliw stałych, są podstawą do obliczania ubytków na poszczególnych etapach obrotu tymi paliwami. Wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega rzeczywista ilość paliwa stałego będąca przedmiotem obrotu. Podatnik nie może ponosić odpowiedzialności podatkowej za towar, który uległ uszczupleniu w transporcie i składowaniu w normalnych warunkach.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość energetyczna brutto, wyrażona w gigadżulach (GJ). Przepis ten wskazuje na gotowy towar wprowadzany do obrotu wyrażony w kilogramach. Zatem należy uznać, iż dopuszcza do obliczania podatku akcyzowego od paliw stałych od ilości towaru wskazanej w deklaracji transportowej pomniejszonej o ubytki obliczone w oparciu o procedury opracowane przez Główny Instytut Górnictwa.

Na marginesie sprawy Wnioskodawca wskazuje, iż zgłoszenie celne SAD następuje na podstawie wielkości wskazanych w fakturach transportowych pomniejszonych o ubytki zgodnie z zaakceptowanymi przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego procedurami ubytków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokonujący obrotu węglem kamiennym klasyfikowanym do kodu CN 2710 12 90, ma wątpliwości dotyczące sposobu ustalania ubytków węgla mających bezpośredni wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym, która będzie miała znaczenie po ustaniu zwolnienia węgla od podatku akcyzowego z dniem 1 stycznia 2012 roku.

Odnosząc się do zagadnienia wskazać należy, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 108 poz. 626 ze zm.), do wyrobów energetycznych zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Z przytoczonego przepisu wynika, iż węgiel kamienny klasyfikowany do kodu CN 2701 12 90 jest wyrobem energetycznym. Został on również umieszczony w załączniku nr 1 do ustawy stanowiący wykaz wyrobów akcyzowych, zatem jest wyrobem podlegającym opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Jednakże, jak słusznie wskazał Wnioskodawca, zgodnie z art. 163 ust. 1 ustawy, w okresie do dnia 1 stycznia 2012 roku zwalnia się od akcyzy, węgiel i koks objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704, przeznaczone do celów opałowych.

Natomiast odnosząc się do zagadnienia ubytków należy wskazać, iż zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 20 ubytki wyrobów akcyzowych - wszelkie straty:

1. wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych,
2. objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie:

• napojów alkoholowych,
• wyrobów energetycznych przemieszczanych, a w przypadku podmiotu pośredniczącego, również magazynowanych;

Zatem w myśl zaprezentowanych przepisów niedobory węgla kamiennego klasyfikowanego do kodu CN 2701 12 90 nie mieszczą się w definicji ubytków wyrobów akcyzowych, gdyż nie został on wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy, a ponadto na mocy art. 163 ustawy korzysta on z bezwarunkowego zwolnienia od podatku akcyzowego.

Wskazać należy, iż ustawodawca w art. 85 ustawy przewidział możliwość ustalania przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych z uwzględnieniem warunków technicznych i technologicznych występujących w danym przypadku, lecz w sytuacji gdy straty węgla kamiennego nie stanowią ubytków w myśl ustawy, wskazany przepis nie ma zastosowania.

Wobec powyższego w przypadku niedoborów węgla kamiennego, bez zwolnienia od akcyzy zawartego w art. 163 ust. 1 ustawy, zastosowanie miałyby ogólne zasady opodatkowania wskazane w art. 8 ust. 1 ustawy.

Reasumując, należy wskazać, iż w przypadku wystąpienia niedoborów wyrobów akcyzowych co do zasady będą one podlegać opodatkowaniu akcyzą. Zatem nie można się zgodzić z tezą wywiedzioną przez Spółkę o opodatkowaniu ilości wyrobów z pominięciem wszelkich rzeczywistych strat powstałych w trakcie przewozu lub składowania, w związku z czym uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Jednakże podkreślenia wymaga, iż w przypadku opisanych we wniosku niedoborów węgla kamiennego, powyższa reguła pozostanie bez wpływu na sytuację prawno-podatkową Wnioskodawcy, gdyż węgiel kamienny klasyfikowany do kodu CN 2701 12 90 do dnia 1 stycznia 2012 roku korzysta ze zwolnienia od akcyzy na mocy art. 163 ust. 1 ustawy. W przypadku wygaśnięcia zwolnienia niedobory węgla opodatkowane będą na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy zgodnie z zasadami poboru podatku akcyzowego, o ile nie nastąpią zmiany legislacyjne dotyczące opodatkowania węgla kamiennego.

Końcowo stwierdzić należy, że interpretacja indywidualna może wprawdzie dotyczyć zdarzenia przyszłego, lecz ocena stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie wydania interpretacji, t.j. w oparciu o przepisy prawa podatkowego powszechnie obowiązującego czyli ogłoszonego. Wynika to z art. 88 ust. 1 Konstytucji RP, gdyż akt prawny, który nie został ogłoszony, nie może obowiązywać i wywoływać skutków prawnych.

Ponadto wskazuje się, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie zaś z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.