INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 825/10 - stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2010 r. (data wpływu – 19 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2010 r. (data wpływu – 11 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy spółki:

• w części dotyczącej wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy spółki. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 maja 2010 r. (data wpływu – 11 maja 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni, jako spółka z ograniczona odpowiedzialnością (dalej Spółka, spółka z o.o.), posiada zadłużenie z tytułu pożyczek udzielonych przez wspólnika w wysokości 15 mln EUR. Należne odsetki od tych pożyczek na dzień dzisiejszy wynoszą ok. 10 mln EUR. Łączne zadłużenie wraz z odsetkami stanowi zatem kwotę ok. 24 mln EUR. Spółka nie posiada środków, by uregulować powyższe zadłużenie. Planowane jest podniesienie kapitału zakładowego Spółki nominalnie o kwotę 50 000 PLN. Udział w podwyższonym kapitale obejmie dotychczasowy wspólnik, wnosząc na pokrycie wkładu ww. wierzytelność pożyczkową wobec Spółki o wartości rynkowej odpowiadającej podwyższonemu kapitałowi (50 000 PLN), natomiast nominalnie wynoszącej 24 mln EUR. Nastąpi zatem podwyższenie kapitału poprzez konwersję wierzytelności pożyczkowej na udziały w Spółce.

W efekcie powyższej operacji dojdzie do następujących zdarzeń na gruncie prawno-podatkowym:

• po stronie dłużnika, czyli Spółki, nastąpi wygaśnięcie całości długu w wysokości 24 mln EUR oraz podwyższenie kapitału zakładowego o 50 000 PLN,

• po stronie wierzyciela tj. udziałowca nastąpi umorzenie należnych wierzytelności pożyczkowych i odsetek w łącznej kwocie 24 mln EUR i podwyższenie ilości posiadanych udziałów.

Wspólnik obejmujący nowo utworzone udziały to austriacka osoba prawna z siedzibą i rezydencją podatkową w Austrii.

Umowy pożyczki oraz kredytu bankowego zostały zawarte przede wszystkim w 1994 r., w mniejszej części w latach 1994-1999 r. Od umów pożyczek od wspólników uiszczono należną w tym okresie opłatę skarbową, w stosunku do umowy kredytu bankowego zastosowano zwolnienie z opłaty skarbowej przywidziane w ówczesnych przepisach wydanych na podstawie ustawy o opłacie skarbowej (wg jej brzmienia na dzień zawarcia umowy kredytu bankowego). Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązuje począwszy od 1 stycznia 2001 r., zatem umowy te nie zostały opodatkowane tym podatkiem, lecz jego poprzednikiem (jak powyżej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy podwyższenie kapitału Spółki o 50 000 PLN i pokrycie go wierzytelnościami o nominale 24 mln EUR, jednakże o wartości rynkowej 50 000 PLN, spowoduje obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w wys. 0,5% od wartości podwyższonego kapitału tj. 50 000 PLN...
2. Czy podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych stanowi w tym przypadku wartość o którą podwyższono kapitał zakładowy tj. 50 000 PLN, a nie wartość nominalna aportowanej wierzytelności (24 mln EUR)...

Zdaniem Spółki,

Ad. 1)

Podwyższenie kapitału zakładowego w Spółce jest traktowane jak zmiana umowy spółki i stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1) lit. k) i pkt 2) oraz ust. 3 pkt 2) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 2 pkt 4 ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności:

• jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub

• zwolniona z tego podatku za wyjątkiem m.in. umów spółki i jej zmiany.

Aport wierzytelności pożyczkowych nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż nie stanowi usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Pod pojęciem świadczenia usług rozumie się każde świadczenie nie stanowiące dostawy towarów. Natomiast według art. 8 ust. 3 usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Jak wynika z opinii Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi udzielonej w piśmie z dnia 31 sierpnia 2004 r., sprzedaż własnych wierzytelności nie jest usługą w rozumieniu PKWiU. Sprzedawca wierzytelności nie wykonuje bowiem żadnego świadczenia na rzecz nabywcy a jedynie chce odzyskać swoje należności. Co najwyżej usługa może być w takim przypadku świadczona przez nabywcę (por. wyroki WSA w Warszawie: z dnia 18 września 2009 r. sygn. akt III SA/WA 266/09, z dnia 18 czerwca 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 696/09).

Gdyby nawet przyjąć, że w tym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem usługi, to – w opinii Spółki – zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce siedziby usługobiorcy. W niniejszym przypadku, skoro usługę świadczy Spółka polska na rzecz spółki austriackiej, miejscem jej opodatkowania winna być Austria.

O ile, zgodnie z regulacjami austriackimi czynność taka podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, wówczas nie podlegałaby podatkowi od czynności cywilnoprawnych w Polsce na mocy art. 2 pkt 4 lit. a) w zw. z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W razie natomiast zwolnienia z tego podatku w Austrii, czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu omawianym podatkiem w Polsce na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ad. 2)

Jednocześnie przy podwyższeniu kapitału zakładowego spółki podstawę opodatkowania PCC stanowi wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy, a nie wartość rynkowa (art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Wartość ta wynika z uchwały o podwyższeniu kapitału spółki mającej osobowość i prawną i nie stosuje się do niej korekt przewidzianych w art. 6 ust. 3 i 4 ustawy, który to przepis dotyczy wyłącznie przypadków nie określenia przez podatnika wartości przedmiotu czynności, lub gdy podana wartość odbiega od wartości rynkowej.

W dniu 19 maja 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/436-58/10/MK stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2010 r. jest nieprawidłowe. Natomiast w dniu 7 czerwca 2010 r. złożone zostało wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w przedmiotowej interpretacji. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 21 lipca 2010 r. znak: ITPB2/436W-5/10/IB. W skardze do WSA z dnia 20 lipca 2010 r. na ww. interpretację, wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji i wydanie nowej interpretacji spełniającej wymogi art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej.

Wyrokiem z dnia 3 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 825/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że nie może być wykonana w całości oraz zasądził od Ministra Finansów na rzecz Spółki jako Strony Skarżącej kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu przytoczonego orzeczenia Sąd stwierdził na tle art. 14c Ordynacji podatkowej, iż przyjęcie konstrukcji szczególnego aktu jakim jest interpretacja indywidualna, powoduje, że nie jest dopuszczalne, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, aby organ podatkowy uznał, iż stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe w całości, a następnie, w uzasadnieniu interpretacji potwierdził w istocie, że stanowisko to jest prawidłowe w przedmiocie pytania, czyli wykładni przepisów ustawy podatkowej. Na tle okoliczności sprawy zasadna jest – w opinii składu orzekającego - konkluzja, że złożony przez stronę skarżącą wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie został rozpatrzony w sposób prawidłowy.

Ponadto Sąd stwierdził, że rację ma skarżąca Spółka wskazując, iż organ nie udzielił precyzyjnej odpowiedzi na wskazane we wniosku drugie pytanie. Odpowiedź organu w tym zakresie ograniczona została do wskazania przepisu prawnego (tego samego, na który powołuje się strona). Natomiast zabrakło w zaskarżonym akcie odniesienia tego przepisu do opisanego przez stronę stanu faktycznego. Zdaniem Sądu, wadliwości tej nie można inaczej uzupełnić jak tylko poprzez ponowne rozpatrzenie sprawy przez właściwy organ.

Końcowo, Sąd zwrócił uwagę na to, że pomiędzy zgłoszeniem wniosku o indywidualną interpretację a datą jej wydania przez Ministra Finansów zmianie uległ stan prawny. Powołał się przy tym na to, że Ordynacja podatkowa nie formułuje zasady, wedle której zmiana stanu prawnego uwzględnionego w wydanej interpretacji indywidualnej powoduje jej dezaktualizację. Jednak interpretacja ta zachowuje swój walor, jednakże tylko w odniesieniu do stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Tymczasem może być tak, (jak w przedmiotowej sprawie), że w dniu wydania interpretacji może obowiązywać stan prawny inny od tego, który obowiązywał w dniu składania wniosku o wydanie interpretacji. Organ obowiązany do wydania interpretacji musi wówczas wydać interpretację, oceniając stanowisko wnioskodawcy ze względu na aktualność w dacie wniosku stanu prawnego i wskazać jednocześnie stanowisko prawidłowe z uzasadnieniem prawnym odnoszącym się także do stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Konkludując, Sąd stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie Minister Finansów, wydając zaskarżoną interpretację, tego nie uczynił.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w części dotyczącej wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych za nieprawidłowe, w pozostałym zaś zakresie – prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1, w tym wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2 (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy). Z kolei za zmianę umowy spółki kapitałowej, zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy, uważa się podwyższenie kapitału zakładowego z wkładów lub ze środków spółki oraz dopłaty. Stosownie zaś do art. 3 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4 pkt 9 ww. ustawy obowiązek podatkowy z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału spółki mającej osobowość prawną i ciąży na spółce.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 kwietnia 2010 r., nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umowy spółki i jej zmiany,
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy przy tym wskazać, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest umowa spółki oraz zmiana umowy spółki - a nie czynność w postaci wniesienia wkładu (aport) lub podwyższenia wniesionego do spółki wkładu. Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, w jakiej formie wniesiono wkład – pieniężnej czy niepieniężnej. Przyjęty przez ustawodawcę w art. 1 ustawy zakres przedmiotowy ustawy powinien być stosowany konsekwentnie także przy dokonywaniu wykładni pozostałych jej przepisów, w tym dotyczących wyłączeń i zwolnień z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż wyłączenie obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, ustanowione w art. 2 pkt 4 ustawy będzie mogło mieć zastosowanie wówczas, gdy czynnością cywilnoprawną opodatkowaną podatkiem od towarów i usług lub zwolnioną z tego podatku będzie czynność cywilnoprawna objęta przepisami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - w analizowanym przypadku czynność w postaci umowy spółki lub jej zmiany.

Jednak czynność w postaci umowy spółki (jej zmiany) jest czynnością neutralną z punktu widzenia ustawy o podatku VAT.

Natomiast zgodnie z brzmieniem ww. przepisu obowiązującym od dnia 22 kwietnia 2010 r. nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• (uchylone),
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z przywołanego przepisu wynika jednoznacznie, iż przy spełnieniu określonych w nim warunków przedmiotowemu wyłączeniu zasadniczo podlegają czynności cywilnoprawne inne niż umowa spółki i jej zmiany, a więc planowana przez Spółkę czynność podwyższenia kapitału zakładowego poprzez konwersję wierzytelności pożyczkowo-kredytowej na Jej udziały, kwalifikowana jako zmiana umowy spółki (w myśl art. 1 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy), nie może korzystać z dobrodziejstwa omawianej regulacji.

W konsekwencji zmiana umowy spółki poprzez podwyższenie kapitału zakładowego, które będzie pokryte wierzytelnościami z tytułu niezwróconych wspólnikowi pożyczek, kredytu i odsetek będzie stanowić, jako zmiana umowy spółki zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast rozważając kwestie określenia podstawy opodatkowania wskazać należy na treść art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy, zgodnie z którym podstawę opodatkowania stanowi przy umowie spółki przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego – wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy.

Przytoczony przepis stanowi konsekwencję uregulowania zawartego art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy, stąd też ustawodawca przyjął, iż do ustalenia podstawy przyjmuje się wartość (w niniejszej sprawie – wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy), bez określenia, że chodzi o wartość rynkową. Zatem nie będą tu miały zastosowania zasady określania wartości rynkowej wskazane w art. 6 ust. 2-4 ustawy.

Z kolei na mocy art. 6 ust. 9 ustawy od podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1 pkt 8, odlicza się:

1. kwotę wynagrodzenia wraz z podatkiem od towarów i usług, pobraną przez notariusza za sporządzenie aktu notarialnego umowy spółki albo jej zmiany, jeżeli powoduje ona zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego;
2. opłatę sądową związaną z wpisem spółki do rejestru przedsiębiorców lub zmianą wpisu w tym rejestrze dotyczącą wkładu do spółki albo kapitału zakładowego;
3. opłatę za zamieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym ogłoszenia o wpisach, o których mowa w pkt 2;

Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy stawka podatku od umowy spółki wynosi 0,5%.

Na gruncie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowić więc będzie kwota 50 000 zł, od której Wnioskodawczyni odliczyć może wydatki określone w art. 6 ust. 9.

Z kolei, uwzględniając dyrektywę Rady Nr 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącą podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. UE L 46 z 21.02.2008, str. 11), która zastąpiła dyrektywę Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącą podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. U. UE L 249 z 3.10.1969, str. 25, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 11, ze zm.), ustawodawca nowelizował z dniem 1 stycznia 2009 r. ustawę o podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z czym w myśl art. 9 pkt 11 lit. b) zwolnił od omawianego podatku umowy spółki i ich zmiany związane z podwyższeniem kapitału zakładowego pokrytego z niezwróconych wspólnikom lub akcjonariuszom dopłat albo z niezwróconej pożyczki udzielonej spółce kapitałowej przez wspólnika lub akcjonariusza, które były uprzednio opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub podatkiem od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska.

Jednakże, mając na uwadze treść wskazanego przepisu, opisane zwolnienie dotyczy jedynie niezwróconych pożyczek udzielonych spółce kapitałowej przez wspólnika, które były uprzednio opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub podatkiem od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska.

Opodatkowanie umów pożyczek zawartych przed dniem 1 stycznia 2001 r. wynikało z przepisu art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 4 poz. 23 ze zm.). Natomiast z dniem 1 stycznia 2001 r. w zakresie opodatkowania czynności cywilnoprawnych (w tym umowy pożyczki) zaczęła obowiązywać ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zatem wolą ustawodawcy było zwolnienie, po spełnieniu określonych warunków, niezwróconych pożyczek, wobec czego udzielony Spółce kredyt oraz odsetki od pożyczki i kredytu nie mieszczą się w dyspozycji przytoczonego przepisu.

Powyższe wynika również z funkcjonowania ulg i zwolnień w polskim systemie podatkowym na zasadzie wyjątku od zasady powszechności opodatkowania (określonej w art. 84 Konstytucji RP). Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Na gruncie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego podstawę opodatkowania z tytułu dokonania czynności kwalifikowanej jako zmiana umowy spółki stanowić będzie kwota 50 000 zł, o którą podniesiony zostanie kapitał zakładowy spółki. Ponadto istnieje możliwość odliczenia od ww. podstawy wydatków spełniających warunki określone w art. 6 ust. 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Z kolei ze względu na uregulowania wynikające z art. 9 pkt 11 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku niezwróconych pożyczek (w rozumieniu należności głównej), od których opłacono należną w tym okresie opłatę skarbową, możliwym będzie wyłączenie z opodatkowania tej jej części, która odpowiada udziałowi ww. pożyczek w łącznej kwocie wierzytelności (24 mln EUR).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.