INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 04 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 08 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki partnerskiej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupionych usług prawnych od przedsiębiorcy będącego jednocześnie wspólnikiem tej spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki partnerskiej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupionych usług prawnych od przedsiębiorcy będącego jednocześnie wspólnikiem tej spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki osobowej prawa handlowego (spółki partnerskiej), której przedmiotem działalności gospodarczej jest działalność prawnicza. Wnioskodawczyni prowadzi również jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawnych. Jako że spółka zleca Wnioskodawczyni świadczenie usług prawnych na rzecz klientów spółki, partner będący jednoosobowym przedsiębiorcą – świadczy te usługi osobiście, a także posługując się osobami wykonującymi pracę na podstawie zawartych z tym przedsiębiorcą umów cywilnoprawnych. Partner ten wystawia spółce faktury VAT z tytułu świadczenia tychże usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek spółki partnerskiej z tytułu zakupionej usługi prawnej od Wnioskodawczyni, będącej jednocześnie wspólnikiem tej spółki, (zgodnie z fakturą VAT wystawioną przez Wnioskodawczynię) stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w tej spółce dla wszystkich partnerów tej spółki w tym także dla partnera, który wykonał usługę na rzecz spółki...

Zdaniem Wnioskodawczyni, spółka partnerska jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej (tzw. ułomną osobą prawną). Podatnikami podatku dochodowego są zatem poszczególni wspólnicy spółki, a nie sama spółka. W konsekwencji tylko wspólnicy mogą dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów ze wspólnego źródła przychodu. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zyskach (udziału) są równe. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady ustalone w ust. 1 stosuje się odpowiednio m.in. do rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu musi łącznie spełniać następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. być właściwie udokumentowany,
3. nie może znajdować się na liście wydatków wskazanych w art. 23 ust. 1 przedmiotowej ustawy.
   
   

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszego stanu faktycznego, wskazać należy że kosztem uzyskania przychodu dla wspólnika spółki partnerskiej może być każdy wydatek, jeżeli wykaże się łączne spełnienie ww. przesłanek.

Art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy wskazuje, że źródłem uzyskania przychodu nie może być wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – wartość pracy także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Wyrażenie „wartość własnej pracy”, które znajduje się w art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, oznacza, zdaniem Wnioskodawczyni, wykonywanie pracy zwłaszcza na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej itp. oraz pracę świadczoną w ramach konkretnego podmiotu gospodarczego. Nie ma to zastosowania do analizowanego stanu faktycznego, w którym spółka, której przedmiotem działalności gospodarczej jest działalność prawnicza, zleca wykonywanie usług wspólnikom m.in. Wnioskodawczyni, prowadzącym jednoosobowe działalności gospodarcze. Wnioskodawczyni świadczy usługi prawne osobiście oraz za pomocą osób wykonujących pracę na podstawie zawartych z tym wspólnikiem umów cywilnoprawnych. Wnioskodawczyni z powyższego tytułu wystawia spółce faktury VAT. Stwierdzić zatem należy, że wykonywanie ww. usług następuje na podstawie stosunku łączącego dwa odrębne podmioty gospodarcze. Wspólnicy bowiem nie są związani ze spółką umową o pracę ani umową cywilnoprawną. Nie ma zatem zastosowania w analizowanym stanie faktycznym art. 23 ust. 1 pkt 10 przedmiotowej ustawy, gdyż wykonywanie usług prawnych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nie jest pracą własną w rozumieniu tego przepisu. Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że ponoszone przez spółkę wydatki na zakup usług prawnych od wspólników tej spółki, prowadzących także jednoosobowe działalności gospodarcze, będą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeżeli spełnione zostaną przesłanki z art. 22 analizowanej ustawy. Jednocześnie wydatek tenże będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dla wszystkich wspólników, także dla wspólnika, który wykonał usługę, na zasadach określonych w art. 8 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. proporcjonalnie do prawa wspólnika do udziału w zysku spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty związane z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – kosztem uzyskania przychodów nie jest także wartość pracy małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki partnerskiej, której przedmiotem działalności gospodarczej jest świadczenie usług prawnych. Jednocześnie Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (prawniczą) i wykonuje usługi prawne na rzecz tej Spółki osobiście, lub za pośrednictwem osób na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Za wykonaną usługę prawną na rzecz spółki Wnioskodawczyni jako jednoosobowy przedsiębiorca, wystawia spółce faktury VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wykonywanie wskazanych we wniosku usług prawnych następuje w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania cyt. wyżej art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wykonywanie usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie jest pracą własną w rozumieniu tego przepisu.

Spółka partnerska jest spółką osobową nie posiadającą osobowości prawnej. Podatnikiem, z punktu widzenia prawa podatkowego są zatem poszczególni wspólnicy spółki a nie spółka. W konsekwencji tylko wspólnicy spółki mogą dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów ze wspólnego źródła przychodów.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażane w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż ponoszone przez spółkę partnerską wydatki na zakup usług prawnych od wspólnika tej spółki, w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu spółki, jeżeli zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów tej spółki. Przy czym, przedmiotowy wydatek będzie mógł stanowić koszt uzyskania przychodów dla wspólnika, który wykonał usługę na rzecz spółki, w wysokości wynikającej z cytowanego wyżej art. 8 ust. 1 ww. ustawy, tj. obliczonej proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki partnerskiej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakupionych usług prawnych od pozostałych wspólników tej spółki wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.