INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1296/08 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1508/09 – stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu: 16 maja 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2008 r. (data wpływu: 10 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT przy wydatkach poniesionych na organizację konferencji i gali – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT przy wydatkach poniesionych na organizację konferencji i gali. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 10 lipca 2008 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zorganizowała konferencję połączoną z galą pod hasłem „5 lat ustawy, 5 lat A”. W ramach konferencji miały miejsce 3 wystąpienia (prezentacje – na zlecenie Spółki), poświęcone:

• moralności płatniczej w Polsce,
• ocenie rozwoju rynku udostępniania informacji gospodarczej w Polsce,
• Biurom Informacji Gospodarczej w Europie.
  
  

Konferencję kończył panel dyskusyjny poświęcony kierunkom zmian systemu wymiany informacji gospodarczej w świetle prac nad nowelizacją ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczej. Część konferencyjną zakończyła przerwa kawowa, w czasie której rozdawane były ulotki zawierające informacje o usługach Spółki. Pracownicy Spółki, stanowiący personel pomocniczy na konferencji, prezentowali zalety korzystania z usług „A”.

Po przerwie kawowej odbyła się gala. Galę rozpoczął film o ”A”, wskazujący jak skutecznym narzędziem w walce z dłużnikami jest „A”. Następnie przedstawiciel Spółki wręczał statuetki (tzw. Skrzydła „A”) dla podmiotów współpracujących, które przyczyniły się do sukcesu firmy. Po 15-minutowym występie artystycznym, rozdane zostały certyfikaty „Rzetelna Firma” dla przedsiębiorców korzystających z usług Spółki i sumiennie regulujących swoje zobowiązania. Część oficjalną zakończył 15-minutowy występ artystyczny.

Zaproszeni goście udali się na uroczystą kolację (bankiet), po zakończeniu której mogli uczestniczyć w dyskotece.

Uczestnikami konferencji i gali byli przedstawiciele rządu, klientów Spółki, dziennikarze oraz potencjalni klienci, jak i inni zaproszeni goście.

Na sali umieszczone były banery z logo Wnioskodawcy oraz wskazaniem strony internetowej, a także rysunki satyryczne, podkreślające znaczenie korzystania z usług Spółki w walce z dłużnikami.

Pismem z dnia 8 lipca 2008 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny informując, iż wydatki na uroczystą kolację (bankiet) oraz dyskotekę stanowiły integralną część wydatków na organizację konferencji i gali. Scenariusz zorganizowanej imprezy przewidywał: konferencję, galę, kolację (bankiet) oraz dyskotekę.

Zdaniem Spółki, wydatki na kolację (bankiet) i dyskotekę mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zarówno w czasie kolacji (bankietu), jak i dyskoteki dochodziło do rozmów prowadzonych przez pracowników Spółki z zaproszonymi gośćmi. Rozmowy te pozwoliły przybliżyć usługi Spółki oraz odpowiedzieć w kontakcie bezpośrednim na nurtujące gości pytania. Rozmowy takie pozwalają na zwiększenie przychodów Spółki, poprzez podpisanie nowych umów, bądź też anektowanie dotychczasowych na kolejne produkty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku uznania wydatków na organizację konferencji i gali za koszty reprezentacji, można odliczyć podatek VAT od reprezentacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, istnieje możliwość odliczenia podatku VAT, ponieważ art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT narusza zasadę neutralności podatku od towarów i usług. Jest więc sprzeczny z prawem wspólnotowym. Regulacje pozbawiające podatników prawa do odliczenia VAT muszą być ścisłe. Ograniczenia zawartego w art. 88 ust. 1 pkt 2 nie należy brać pod uwagę, a podatnik może bezpośrednio zastosować Dyrektywę. Wyłączenia utrzymane przez państwa członkowskie musza być zgodne z II Dyrektywą 67/228/EEC. Potwierdzeniem tego stanowiska jest wyrok WSA z dnia 30 kwietnia 2008 r., sygn. akt 173/08.

W dniu 12 sierpnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-502/08-4/AK stwierdzając, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu: 16 maja 2008 r.) jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości odliczenia podatku VAT przy wydatkach poniesionych na organizację konferencji oraz nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości odliczenia podatku VAT przy wydatkach poniesionych na organizację gali.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 29 sierpnia 2008 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 23 września 2008 r., nr ILPP1/443/W-74/08-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 29 września 2008 r.).

W dniu 31 października 2008 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z uwagi na zawarte w niej rozstrzygnięcie dotyczące możliwości odliczenia podatku VAT przy wydatkach poniesionych na organizację gali oraz zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania.

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1296/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 1 lipca 2009 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 6 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1508/09 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1296/08 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2010 r., sygn. akt I FSK 1508/09 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi (z wyjątkiem czynności niepodlegajacych opodatkowaniu, o których mowa w art. 86 ust. 8 i ust. 9 ustawy o VAT).

Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zorganizowała konferencję połączoną z galą pod hasłem „5 lat ustawy, 5 lat „A””. W ramach konferencji miały miejsce 3 wystąpienia (prezentacje – na zlecenie Spółki). Konferencję kończył panel dyskusyjny poświęcony kierunkom zmian systemu wymiany informacji gospodarczej w świetle prac nad nowelizacją ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczej. Część konferencyjną zakończyła przerwa kawowa, w czasie której rozdawane były ulotki zawierające informacje o usługach Spółki. Pracownicy Spółki, stanowiący personel pomocniczy na konferencji, prezentowali zalety korzystania z usług „A”. Po przerwie kawowej odbyła się gala, którą rozpoczął film o ”A”. Następnie przedstawiciel Spółki wręczał statuetki (tzw. Skrzydła „A”) dla podmiotów współpracujących, które przyczyniły się do sukcesu firmy. Po występie artystycznym, rozdane zostały certyfikaty „Rzetelna Firma” dla przedsiębiorców korzystających z usług Spółki i sumiennie regulujących swoje zobowiązania. Część oficjalną zakończył 15-minutowy występ artystyczny. Zaproszeni goście udali się na uroczystą kolację (bankiet), po zakończeniu której mogli uczestniczyć w dyskotece.

Uczestnikami konferencji i gali byli przedstawiciele rządu, klientów Spółki, dziennikarze oraz potencjalni klienci, jak i inni zaproszeni goście. Na sali umieszczone były banery z logo Wnioskodawcy oraz wskazaniem strony internetowej, a także rysunki satyryczne, podkreślające znaczenie korzystania z usług Spółki w walce z dłużnikami.

Wydatki na uroczystą kolację (bankiet) oraz dyskotekę stanowiły integralną część wydatków na organizację konferencji i gali. Wydatki na kolację (bankiet) i dyskotekę mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zarówno w czasie kolacji (bankietu), jak i dyskoteki dochodziło do rozmów prowadzonych przez pracowników Spółki z zaproszonymi gośćmi. Rozmowy te pozwoliły przybliżyć usługi Spółki oraz odpowiedzieć w kontakcie bezpośrednim na nurtujące gości pytania. Rozmowy takie pozwalają na zwiększenie przychodów Spółki, poprzez podpisanie nowych umów, bądź też anektowanie dotychczasowych na kolejne produkty.

Należy podkreślić, że przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy został z dniem 1 grudnia 2008 r. uchylony na podstawie art. 1 pkt 43 lit. a ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320). Z uzasadnienia projektu powyższej ustawy nowelizacyjnej wynika, że zmiana ta miała na celu usunięcie sprzeczności wówczas obowiązujących norm prawnych z regulacjami zawartymi w Dyrektywie 2006/112/WE oraz realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług poprzez wykreślenie przepisu dotyczącego braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy wydatek nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zatem regulacja zawarta w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy była sprzeczna z prawem wspólnotowym.

Wprawdzie prawo do odliczenia podatku VAT co do wydatków reprezentacyjnych może budzić wątpliwości w świetle regulacji zawartej w art. 17 (6) IV Dyrektywy i analogicznej w art. 176 Dyrektywy 112, które stanowią, że w żadnym przypadku prawo do odliczenia VAT nie dotyczy wydatków, które nie są ściśle związane z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkę lub wydatki reprezentacyjne. Należy jednak zwrócić uwagę, że przepisy Dyrektyw powinny być rozumiane celowościowo. Świadczy o tym przepis art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/2), zgodnie z którym dyrektywa wiąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków.

Ustawodawca unijny, wymieniając w powołanych wyżej przepisach art. 17 (6) i art. 176 wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkę i wydatki reprezentacyjne w sposób przykładowy, zmierzał raczej do wskazania rodzaju wydatków, jakie nie mogą być uwzględnione przy odliczaniu podatku VAT, niż miał na myśli konkretnie wymienione wydatki. Celem tak sformułowanego przepisu było przede wszystkim uniknięcie nadużywania prawa do odliczenia podatku VAT, co do wydatków na zakup towarów i usług wykorzystywanych do celów prywatnych, a nie ściśle związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (działalnością opodatkowaną). Co za tym idzie, wymienione wydatki reprezentacyjne nie zawsze podlegają wyłączeniu, o którym mowa w przepisach Dyrektyw.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, należy wziąć pod rozwagę, czy poniesione koszty na organizację konferencji, której temat przewodni był ściśle związany z zakresem prowadzonej działalności, miały na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych, niezwiązanych z działalnością opodatkowaną. Podkreślenia

wymaga, że całość konferencji obejmowała programowo nie tylko prezentacje, ale także galę, bankiet i dyskotekę.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż organizacja gali, podczas której wręczano nagrody i certyfikaty, miała na celu budowanie dobrych relacji z obecnymi klientami i podmiotami współpracującymi, co stanowiło rodzaj strategii Spółki zmierzającej do osiągnięcia przychodu, czy też zabezpieczenia jego źródła. W czasie bankietu i dyskoteki, pracownicy Spółki podejmowali rozmowy z zaproszonymi gośćmi, którymi byli przedstawiciele rządu, dziennikarze oraz klienci. Celem tych rozmów było przybliżenie rodzaju usług oferowanych przez Wnioskodawcę, w związku z czym zmierzały w dalszej perspektywie do powiększenia zysków Spółki, przez zachowanie dotychczasowych i pozyskanie przyszłych klientów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że w czasie każdego z punktów programu konferencji pracownicy Spółki dokonywali czynności ściśle związanych z jej działalnością opodatkowaną. Również cała oprawa konferencji, czyli rozdawane ulotki, rozwieszone na sali plakaty z logo, adresem internetowym, rysunki satyryczne obrazujące usługi Spółki związane były z zakresem działalności Wnioskodawcy. Wydatki na ten cel były bowiem poniesione na tworzenie wizerunku Spółki, który ma istotne znaczenie dla pogłębiania zaufania aktualnych klientów, jak również pozyskania nowych, a w dalszej konsekwencji dla osiągnięcia przychodu.

Mając powyższe na uwadze oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że Spółka może odliczyć podatek od towarów i usług w związku z poniesionymi wydatkami na organizację konferencji i gali.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.