INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2010r. (data wpływu 12 listopada 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 stycznia 2011r. (data wpływu 27 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 stycznia 2011r. (data wpływu 27 stycznia 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 stycznia 2011r. znak: IBPP1/443-1074/10/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 31 marca 2010r. nastąpiła dostawa niezabudowanej nieruchomości położonej w K. przy ulicy Ż. oznaczonej działkami nr 254/1, 254/2, 255/1, 255/2 na rzecz Skarbu Państwa. Dostawa towaru miała miejsce poprzez wywłaszczenie ww. nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa. Z tytułu wywłaszczenia spółka odprowadziła podatek VAT w wysokości 22%.

Nieruchomość objęta wywłaszczeniem była w swoim statusie jako niezabudowana, inna niż teren budowlany oraz inna niż teren przeznaczony pod zabudowę.

O powyższym fakcie stanowi pismo, które otrzymał jeden ze wspólników skierowane do Wydziału Architektury i Urbanistyki Urzędu Miasta K. W przedmiotowym piśmie jest wskazane, iż niezabudowane nieruchomości oznaczone jako ww. działki od 1 stycznia 2004r. jak i na chwilę obecną (dostawa miała miejsce w marcu 2010r.) nie podlega pod miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta K. Tym samym z dniem 1 stycznia 2004r. dla ww. nieruchomości nie ma wskazanego przeznaczenia.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu handlu hurtowego.

Działki nr 254/1 i 254/2 oraz działki 255/1 i 255/2 zostały nabyte w dniu 24 października 1994r. od osób fizycznych jako grunty rolne, łąki i nieużytki w ewidencji gruntów figurujące jako R IIIa, R IVa, R IVb, N, Ł IV. Transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Podatnikowi nie przysługiwało odliczenie podatku VAT.

Ww. działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej. Działki 254/1, 254/2, 255/1 i 255/2 figurowały w ewidencji środków trwałych. Zostały wpisane do ewidencji po zakupie.

Wg pisma otrzymanego z Urzędu Miasta K. z dnia 28 września 2010r. nie ma podstaw prawnych, by określić przeznaczenie nieruchomości położonej w K. przy ul. Ż. - działki Nr 254/1, 254/2, 255/1, 255/2. Zgodnie z tym pismem ww. działki wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta K. przewidziane są jako „Tereny o przewadze funkcji produkcyjno-magazynowych i usług technicznych..."

Ww. działki zostały przejęte z mocy prawa przez Skarb Państwa z tytułu inwestycji drogowej na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Decyzja o lokalizacji drogi publicznej została wydana przez Wojewodę w dniu 1 września 2008r. z rygorem natychmiastowej wykonalności. Decyzja stała się ostateczna na podstawie decyzji Ministra Infrastruktury z dnia 25 lutego 2009r.

Decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna na podstawie decyzji Ministra Infrastruktury z dnia 5 lutego 2010r. wskazującym, że odszkodowanie winno być wypłacone w ciągu 14 dni. Rzeczywista wypłata odszkodowania nastąpiła w dniu 10 marca 2010r. Za przejęte z mocy prawa działki Podatnik otrzymał jedynie odszkodowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym, o ile na chwilę dokonania dostawy niezbudowanej nieruchomości nie uchwalono planu przestrzennego zagospodarowania terenu można traktować taką dostawę jako "dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę"...

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro w piśmie z dnia 28 września 2010r. jest wskazane, iż do nieruchomości objętych przedmiotem dostawy nie obowiązuje plan ogólny zagospodarowania przestrzennego miasta K. i tym samym nieruchomość jest niezabudowana, to zgodnie z ww. przepisem prawa taka dostawa towaru jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT. Własne stanowisko w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca opiera na podstawie treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług oraz na podstawie stanowiska Urzędu Miejskiego Wydziału Architektury i Urbanistyki miasta K.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym w 2010r., gdyż przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest stan faktyczny zaistniały w 2010r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., przez towary rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu handlu hurtowego. Działki nr 254/1 i 254/2 oraz działki 255/1 i 255/2 zostały nabyte w dniu 24 października 1994r. od osób fizycznych jako grunty rolne, łąki i nieużytki w ewidencji gruntów figurujące jako R IIIa, R IVa, R IVb, N, Ł IV. Transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Podatnikowi nie przysługiwało odliczenie podatku VAT.

Ww. działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej. Działki nr 254/1, 254/2, 255/1 i 255/2 figurowały w ewidencji środków trwałych Spółki. Zostały wpisane do ww. ewidencji po zakupie.

Zatem z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku VAT, nabył w dniu 24 października 1994r. działki nr 254/1, 254/2, 255/1 i 255/2, które zaraz po zakupie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych Spółki (tj. na potrzeby prowadzonej działalności) uznać należy, że były one składnikiem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oraz, że Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa jako podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Z wniosku wynika ponadto, że ww. działki zostały przejęte z mocy prawa przez Skarb Państwa z tytułu inwestycji drogowej na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Decyzja o lokalizacji drogi publicznej została wydana przez Wojewodę w dniu 1 września 2008r. z rygorem natychmiastowej wykonalności. Decyzja stała się ostateczna na podstawie decyzji Ministra Infrastruktury z dnia 25 lutego 2009r. Decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna na podstawie decyzji Ministra Infrastruktury z dnia 5 lutego 2010r. Rzeczywista wypłata odszkodowania nastąpiła w dniu 10 marca 2010r.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami – t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm. i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych – t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.) dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa.

Tak więc w przedmiotowej sytuacji należy stwierdzić, że przeniesienie z mocy prawa własności działek w zamian za odszkodowanie przez podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W tej sytuacji istotne jest ustalenie właściwej stawki podatku VAT lub ewentualnie zwolnienia z opodatkowania dla tej transakcji.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, ze opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 24 października 1994r. nabył od osób fizycznych działki nr 254/1, 254/2, 255/1 i 255/2 jako grunty rolne, łąki i nieużytki w ewidencji gruntów figurujące jako R IIIa, R IVa, R IVb, N, Ł IV. Transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Podatnikowi nie przysługiwało odliczenie podatku VAT.

Powyższe działki od 1 stycznia 2004r. do chwili obecnej (dostawa miała miejsce w marcu 2010r.) nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta K. Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta K. ww. działki znajdują się na terenach przewidzianych jako „Tereny o przewadze funkcji produkcyjno-magazynowych i usług technicznych."

Zauważyć w tym miejscu należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług w cytowanym powyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

W przedmiotowej sprawie objęty dostawą teren nie podlega pod miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, istnieje natomiast akt administracyjny w postaci decyzji Wojewody z dnia 1 września 2008r. o ustanowieniu na tej działce lokalizacji drogi krajowej. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), droga jest budowlą. Zatem działki te przeznaczone są, zgodnie z decyzją Wojewody, pod zabudowę.

Reasumując, dostawa działek nr 254/1, 254/2, 255/1 i 255/2 dokonana w formie wywłaszczenia za odszkodowaniem, przeznaczonych pod zabudowę, o których mowa we wniosku, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku w wysokości 22%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy wskazane we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zaznaczyć, że, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.