INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 5 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2011r. (data wpływu 2 lutego 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego dokumentowania wniesienia wkładu własnego przez uczestników szkoleń w ramach realizowanego projektu pn. „…”, jak również ustalenia stawki podatku VAT na realizowane usługi szkoleniowe - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego dokumentowania wniesienia wkładu własnego przez uczestników szkoleń w ramach realizowanego projektu pn. „…”, jak również ustalenia stawki podatku VAT na realizowane usługi szkoleniowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca prowadzi w przeważającym zakresie działalność produkcyjną w branży systemów grzewczych. Wnioskodawca na podstawie Umowy o dofinansowanie projektu w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego, zawartej z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości (dalej PARP) uzyskał dofinansowanie (tzw. dotację rozwojową) na realizację projektu pn. „…”, którego przedmiotem jest przeprowadzenie szeregu szkoleń na terenie całej Polski dla pracowników firm oraz przedsiębiorstw jednoosobowych zajmujących się wykonywaniem instalacji grzewczych w budynkach. Kwota wnioskowanej dotacji została oparta o Budżet projektu w którym skalkulowano szacowane koszty realizacji szkoleń dla z góry przyjętej liczby uczestników. Na tej podstawie biorąc pod uwagę szacowaną i zakładaną liczbę uczestników szkoleń obliczono koszt szkolenia na jedną osobę. Do kosztów tych w szczególności zaliczono koszty wynagrodzeń wykładowców, koszty wynajmu sal szkoleniowych, koszty wyżywienia i noclegów uczestników i wykładowców, jako że szkolenia są dwudniowe, koszty wynagrodzeń dla obsługi administracyjno-księgowej projektu, koszty promocji i rekrutacji uczestników projektu, koszty archiwizacji dokumentów związanych z projektem, koszty zakupu sprzętu i materiałów niezbędnych do realizacji projektu np. laptopy.

Umowa o dofinansowanie zobowiązuje Wnioskodawcę do wniesienia na potrzeby realizacji ww. projektu tzw. wkładu własnego/prywatnego w odgórnie określonej kwocie na potrzeby pokrycia części wydatków związanych ze szkoleniami, w pozostałej części wydatki te są finansowane ze środków dotacji rozwojowej. Według wytycznych projektu, wkład prywatny Wnioskodawcy stanowić ma 20% ceny szkolenia dla mikro i małych przedsiębiorstw, 30% ceny szkolenia dla średnich przedsiębiorstw i 40% dla dużych przedsiębiorstw. Ponieważ na etapie rozpoczęcia i w trakcie realizacji projektu, Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć ile przedsiębiorstw weźmie udział w szkoleniach i jakiego rodzaju będą to przedsiębiorstwa, Wnioskodawca według wskazań PARP i szacunkowych danych dotyczących potencjalnych uczestników szkoleń, określił szacunkową wysokość wkładu własnego, jaki ma być wniesiony przez danego uczestnika szkoleń w zależności od tego, czy jest mikro, małym, średnim czy dużym przedsiębiorcą. Wnioskodawca refinansuje bowiem według wytycznych PARP ww. wkład własny poprzez obciążenie nim w określonym stosunku beneficjentów ostatecznych – tj. uczestników szkoleń. Pozostałą część kosztu szkolenia pokrywa Wnioskodawca ze środków uzyskanej dotacji rozwojowej. Po zakwalifikowaniu danego przedsiębiorstwa i jego pracowników lub przedstawicieli do udziału w szkoleniu, Wnioskodawca zawiera z daną firmą umowę szkoleniową, która określa rodzaj przedsiębiorstwa oraz liczbę pracowników lub przedstawicieli danej firmy uczestniczących w szkoleniu a także wysokość wkładu własnego tej firmy. Ponieważ określenie kwotowe wkładu własnego danego beneficjenta ostatecznego jest na etapie rozpoczęcia i realizacji projektu tylko szacunkowe, dlatego też w umowach z beneficjentami ostatecznymi Wnioskodawca zastrzegł prawo do zmiany wysokości wkładu własnego w zależności od końcowego rozliczenia projektu. W szczególności ostateczny podział kwoty wkładu własnego, do jakiego wniesienia został zobowiązany Wnioskodawca, na poszczególnych beneficjentów ostatecznych zależeć będzie od tego, ile i jakiego rodzaju przedsiębiorstwa skierowały swoich pracowników lub przedstawicieli na szkolenia. Z tytułu wniesienia wkładu własnego przez beneficjentów ostatecznych, Wnioskodawca wystawia na nich fakturę na wysokość tego wkładu własnego opodatkowując ten wkład własny stawką 22% przed 1 stycznia 2011r.i 23% po tej dacie, tytułując je jako „udział w szkoleniu”. Wnioskodawca nie dolicza do wartości faktury części finansowanej z otrzymanej dotacji rozwojowej.

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo zajmujące się głównie produkcją i sprzedażą systemów grzewczych. W ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej podatnik posiada również zarejestrowaną działalność pn. „pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej nie sklasyfikowane” PKD 2007 85.59.B.

Wnioskodawca dla potrzeb realizacji projektu i zgodnie z zatwierdzonym przez PARP budżetem dokonuje zakupu szeregu towarów i usług, a naliczony z tego tytułu podatek VAT Wnioskodawca odlicza na ogólnych zasadach. Okres realizacji projektu przewidziano na czas około dwóch lat od grudnia 2009r.

Wydatki kwalifikowane w ramach projektu są zasadniczo kwotami netto, z wyjątkiem wydatków w zakresie gastronomii i usług noclegowych – w tym zakresie Wnioskodawca uzyskał zgodę PARP na zaliczenie do wydatków kwalifikowanych również podatku VAT od zakupu usług gastronomicznych i noclegowych ze względu na niemożliwość odliczenia podatku VAT od tych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób Wnioskodawca powinien dokumentować wniesienie wkładu własnego przez beneficjentów ostatecznych i jaka stawka podatku od towarów i usług powinna być naliczona od tego wkładu własnego biorąc pod uwagę, iż Wnioskodawca nie jest jednostką szkoleniową...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ nie był on i nie jest jednostką szkoleniową, świadczona przez Wnioskodawcę usługa szkoleniowa na rzecz beneficjentów ostatecznych o wartości odpowiadającej wysokości wkładu własnego wnoszonego przez beneficjenta ostatecznego do dnia 31 grudnia 2010r. była opodatkowana stawką 22% a po 1 stycznia 2011r. stawką 23%. W ocenie Wnioskodawcy z tytułu wnoszonych przez beneficjentów ostatecznych wkładów własnych na poczet usług szkoleniowych wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach realizacji projektu, wystawiona powinna być faktura VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku do 31 grudnia 2010r. wynosiła 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym w myśl art. 146a ust. 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie zaś do treści art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Równocześnie na podstawie uregulowań zawartych w pkt 29 niniejszego artykułu zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649) obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011r., zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane;
• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70 % ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  

Stosownie zaś do § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011r., zwalnia się od podatku:

• usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane;
• usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70 % ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.
  
  

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania.

W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, że zwolnienie z podatku od towarów i usług obejmuje usługi w zakresie kształcenia i wychowania świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Ograniczenie umożliwiające skorzystanie z niniejszego zwolnienia ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy. Zatem aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit a) ustawy, nie wystarcza, by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazuje, iż w przeważającym zakresie prowadzi działalność w branży systemów grzewczych. Działalność tą prowadzi w postaci spółki jawnej. Wnioskodawca na podstawie Umowy o dofinansowanie projektu w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego, zawartej z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości uzyskał dofinansowanie na realizację projektu pn. „…”, którego przedmiotem jest przeprowadzenie szeregu szkoleń na terenie całej Polski dla pracowników firm oraz przedsiębiorstw jednoosobowych zajmujących się wykonywaniem instalacji grzewczych w budynkach. Umowa o dofinansowanie zobowiązuje Wnioskodawcę do wniesienia na potrzeby realizacji ww. projektu tzw. wkładu własnego w odgórnie określonej kwocie na potrzeby pokrycia części wydatków związanych ze szkoleniami, w pozostałej części wydatki te są finansowane ze środków dotacji rozwojowej. Według wytycznych projektu, wkład własny Wnioskodawcy stanowić ma 20% ceny szkolenia dla mikro i małych przedsiębiorstw, 30% ceny szkolenia dla średnich przedsiębiorstw i 40% dla dużych przedsiębiorstw. Wnioskodawca refinansuje bowiem według wytycznych PARP ww. wkład własny poprzez obciążenie nim w określonym stosunku beneficjentów ostatecznych – tj. uczestników szkoleń.

Wobec powyższych faktów przedmiotowe formy edukacyjne świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych nie będą objęte zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit a) ustawy.

Również Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług szkoleniowych, a wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy, bowiem na podstawie wskazanego przepisu zwolnieniu od podatku VAT podlegają usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w całości ze środków publicznych.

Natomiast w rozpoznawanej sprawie może znaleźć zastosowanie przepis § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazany przepis przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70 % ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowego warunku wynikającego z ww. przepisu, tj. finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70 % ze środków publicznych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, formy edukacyjne świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych mogą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania. Usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania obejmują bowiem nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Wnioskodawca prowadzi działalność w branży systemów grzewczych. Przedmiotem projektu, finansowanego ze środków publicznych, są szkolenia dla pracowników firm oraz przedsiębiorstw jednoosobowych zajmujących się wykonywaniem instalacji grzewczych w budynkach. Uczestnicy szkoleń pokrywają wkład własny ceny szkolenia w wysokości 20% (mikro i małe przedsiębiorstwa), 30% (średnie przedsiębiorstwa) i 40% (duże przedsiębiorstwa). Zatem dofinansowanie ze środków publicznych wynosi w poszczególnych przypadkach 80%, 70% i 60%.

W związku z powyższym przepis § 13 ust. 1 pkt 20 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów będzie miał zastosowanie w przypadku szkoleń, których cena pokryta będzie ze środków publicznych w wysokości co najmniej 70%.

Zatem usługi szkoleniowe świadczone dla mikro i małych przedsiębiorstw, jak również dla średnich przedsiębiorstw będą podlegały zwolnieniu od podatku VAT, natomiast usługi szkoleniowe dla dużych przedsiębiorstw będą opodatkowane stawką 23% VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkowa bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle powyższego Wnioskodawca świadcząc usługi szkoleniowe zobowiązany będzie do udokumentowania ww. czynności za pomocą faktury VAT.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, iż z tytułu wnoszonych przez beneficjentów ostatecznych wkładów własnych na poczet usług szkoleniowych wykonywanych przez Wnioskodawcę wystawiana powinna być faktura VAT.

Natomiast nieprawidłowe jest stanowisko, iż świadczone usługi szkoleniowe winny być po dniu 1 stycznia 2011r. opodatkowane stawką 23%.

W świetle przedstawionej wyżej argumentacji, część usług szkoleniowych, tj. tych, które w co najmniej 70% zostaną sfinansowane ze środków publicznych będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Nieprawidłowe jest także stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej opodatkowania do dnia 31 grudnia 2010r. stawką 22% usługi szkoleniowej świadczonej na rzecz beneficjentów ostatecznych o wartości odpowiadającej wysokości wkładu własnego wnoszonego przez beneficjenta.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Prawidłowe zaklasyfikowanie usług do właściwych grupowań statystycznych jest niezbędne dla celów zastosowania właściwej stawki podatku VAT.

Zgodnie z przepisem § 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U Nr 89, poz. 844 ze zm.), do celów podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosowana była Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, ze zm.).

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT. W załączniku tym, stanowiącym wykaz towarów i usług zwolnionych od podatku, w poz. 7 wymieniono usługi z grupowania PKWiU ex 80 „Usługi w zakresie edukacji”.

Zatem jeżeli Wniosko0dawca świadczył do dnia 31 grudnia 2010r. usługi szkoleniowe na rzecz beneficjentów ostatecznych o wartości odpowiadającej wysokości wkładu własnego wnoszonego przez beneficjenta ostatecznego, które według klasyfikacji statystycznej mogłyby być zakwalifikowane do grupowania PKWiU ex 80, to wówczas usługi te podlegały zwolnieniu od podatku VAT.

Jednakże takiej klasyfikacji statystycznej nie może dokonać tut. organ, albowiem jak wyżej wskazano, zainteresowany podmiot Sam klasyfikuje prowadzona działalność (świadczone usługi) do właściwego symbolu statystycznego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. A. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.