INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 09 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 17 grudnia 2010r.), uzupełnionym w dniach 11 i 14 lutego 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie:

• sposobu rozliczenia dochodów uzyskanych z tytułu najmu - jest prawidłowe,
• możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu wydatków poniesionych na zakup wykończeniowych materiałów budowlanych, polisę ubezpieczeniową mieszkania, wyposażenie mieszkania - jest prawidłowe,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu poprzez odpisy amortyzacyjne wydatków poniesionych na wymianę okien - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu rozliczenia dochodów uzyskanych z tytułu najmu oraz określenia kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 01 lutego 2011r. Znak: IBPB II/2/415-1350/10/MW, IBPB II/2/415-1351/10/MW wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 11 i 14 lutego 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z żoną zamieszkują od 2 lat w Irlandii, gdzie uzyskują dochody z umowy o pracę oraz wspólnie rozliczają się z uzyskanych dochodów.

Małżonkowie zameldowani są w Polsce – wnioskodawca w miejscowości B., a jego żona w miejscowości M.

W kwietniu 2010r. małżonkowie zakupili za kwotę 350.000 zł mieszkanie w Polsce (odrębna własność), z zamiarem wynajmu. W ww. mieszkaniu nikt obecnie nie jest zameldowany.

Pomiędzy kwietniem a wrześniem mieszkanie było remontowane w celu podniesienia standardu z nadzieją uzyskania większego przychodu z wynajmu. Wnioskodawca może udokumentować wydatki poniesione na:

• budowlane materiały wykończeniowe (farby, kleje, glazury, uszczelki, gniazdka, kafelki, fugi, itp) – ok. 3.000 zł,
• polisę ubezpieczeniową mieszkania – 270 zł,
• usługę budowlano-montażową w postaci wymiany starych okien na nowe – 3.850 zł,
• wyposażenie mieszkania, stanowiące przedmiot wynajmu łącznie z lokalem:
  • pralka – 1.799 zł,
  • lodówka – 649,50 zł,
  • router – 95 zł,
  • wieszak – 39,27zł,
  • lampa – 42,40 zł,
  • lampa – 123 zł,
  • plafon – 49,14 zł,
  • suszarka na bieliznę – 58,72 zł,
  • świetlówki – 134,78 zł,
  • kabina prysznicowa – 1.357,55 zł,
  • szafka – 233,70 zł,
  • bateria – 139,65 zł,
  • umywalka – 130,15 zł,
  • zestaw natryskowy 141,55 zł,
  (łącznie 4.993,41 zł).
  
  

We wrześniu wnioskodawca wraz z żoną rozpoczął wynajem mieszkania - umowa zawarta na 10 miesięcy, wynajmującymi są oboje małżonkowie, ponieważ mieszkanie zakupione zostało na prawach majątkowej wspólności ustawowej małżeńskiej.

Małżonkowie uzyskują przychód w wysokości 1.600 zł miesięcznie z tytułu wynajmu, oprócz tego opłaty za media są odrębnie wymienione w umowie w kwotach wynikających z rachunków.

Obecnie małżonkowie rozliczają się z tego przychodu płacąc zaliczkę na podatek w urzędzie skarbowym (wybrali rozliczenie na zasadach ogólnych a nie ryczałtem).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. W którym urzędzie skarbowym wnioskodawca powinien się rozliczyć...
2. Czy wnioskodawca może rozliczyć się wspólnie z żoną mimo różnych adresów zameldowania...
3. Jeśli wnioskodawca nie może się rozliczyć wspólnie z żoną, to jaki przychód powinien wykazać z tytułu wynajmu...
4. Czy wystarczy, że jeden z małżonków rozliczy się z całości...
5. Czy i które z powyższych wydatków na remont wnioskodawca może wliczyć w koszty uzyskania przychodu z wynajmu...
6. Którego formularza PIT wnioskodawca powinien użyć...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Powinien się rozliczyć w urzędzie skarbowym właściwym ze względu na swoje ostatnie miejsce zamieszkania przed opuszczeniem terytorium RP.

Ad. 2

Może rozliczyć się wspólnie z żoną, ponieważ przez cały 2010r. małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim i przez cały ten rok istniała miała między nimi wspólność majątkowa, nie osiągali dochodów opodatkowanych na zasadach szczególnych.

Ad. 3

Jeśli wnioskodawca nie będzie mógł rozliczyć się wspólnie z małżonką, to co do zasady powinien wykazać, że uzyskuje z wynajmu nieruchomości stanowiącej współwłasność dochód w równej części.

Ad. 4

Alternatywnie można wybrać opodatkowanie dochodu z tego źródła tylko u jednego z małżonków poprzez złożenie pisemnego oświadczenia w urzędzie skarbowym właściwym na miejsce zamieszkania.

Ad. 5

Zakupiony lokal mieszkalny był zaniedbany, wymagający przed wynajęciem remontu i zakupu wyposażenia. Wymienione szczegółowo wydatki na wyposażenie mieszkania, materiały wykończeniowe oraz usługę budowlano-montażową zostały poniesione przez wnioskodawcę w celu uzyskania (na pożądanym poziomie) przychodów z wynajmu tegoż mieszkania. Składka na ubezpieczenie mieszkania została poniesiona w celu zabezpieczenia tego źródła przychodów. Wszystkie wymienione koszty spełniają więc przesłankę celowości wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co do katalogu kosztów wyłączonych, wymienionych w art. 23, na uwagę w ww. stanie faktycznym zasługuje jedynie ust. 1 pkt 1 lit. b) oraz c), traktujące o kosztach związanych ze środkami stałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi. Należy bowiem zauważyć, że lokal mieszkalny, wynajmowany na podstawie umowy, zgodnie z art. 22c pkt 2 jest środkiem trwałym jednak jak na razie wnioskodawca nie podjął decyzji o jego amortyzowaniu.

W związku z tym, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) wydatek na usługę budowlano-montażową (wymiana okien) nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu, ponieważ przy kwocie 3.850 zł jest on (zgodnie z art. 22g ust. 17) ulepszeniem (w drodze modernizacji) środka trwałego (lokalu mieszkalnego).

Z drugiej strony wydatki na budowlane materiały wykończeniowe w kwocie ok. 3.000 zł nie przekraczają wymienionej w art. 22g ust. 17 kwoty 3.500 zł, nie spełniają więc definicji ulepszenia środka trwałego. Ponadto, jako materiały budowlane, nie były bezpośrednio oddane w wynajem, więc, zdaniem wnioskodawcy, nie spełniają definicji środka trwałego z art. 22a. Jednak nawet gdyby spełniały tę definicję, to zgodnie z art. 22d ust. 1 można od nich nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych i można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu wrześniu (kiedy po raz pierwszy wnioskodawca otrzymał przychód z wynajmu lokalu).

Zgodnie z art. 22d ust. 1 polisa ubezpieczeniowa (wartość niematerialna i prawna) mieszkania przy kwocie wydatku 270 zł może być także zaliczona do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu wrześniu.

Podobnie wartość żadnego z przedmiotów wymienionych w punkcie "wyposażenie mieszkania" nie przekracza kwoty 3.500 zł, więc nawet jeśli można by któryś z nich zaliczyć do środków trwałych, to zgodnie z art. 22d ust.1 wydatki na ich zakup mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu wrześniu.

Podsumowując, zdaniem wnioskodawcy, może on wraz z małżonką w miesiącu wrześniu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu kwotę (3.000 zł + 270 zł + 4.993,41 zł) = ok. 8.263 zł. Przy przychodzie z wynajmu w wysokości 1.600 zł miesięcznie spowoduje to, że przy rozliczeniu rocznym powstanie strata w wysokości około 4.800 zł. 50% tej straty małżonkowie zamierzają przenieść do rozliczenia w 2011r.

Ad. 6

Do rozliczenia wnioskodawca powinien użyć formularza PlT-36, ponieważ osiągane przez niego dochody z wynajmu oraz dochody z pracy za granicą mieszczą się w wykazie źródeł przychodów dla tej deklaracji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-6. Ocena stanowiska w zakresie pytania nr 7 została zawarta w odrębnej interpretacji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej, podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają natomiast grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów (art. 22c pkt 1 ww. ustawy).

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przypadku najmu, kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które mają związek z uzyskaniem przychodu z najmu, w tym również wydatki remontowe. Poniesienie wydatków przed rozpoczęciem najmu nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów z najmu, jeżeli wydatki te miały na celu osiągnięcie przychodu. Poniesione wydatki mające na celu przygotowanie lokalu do wynajęcia, niewątpliwie mają wpływ na osiągnięcie przychodów z najmu.

Nie zawsze jednak jest możliwe zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W omawianej sytuacji, rozstrzygające znaczenie ma charakter prac wykonanych w lokalu przed jego wynajęciem. Z uwagi na brak w przepisach prawa podatkowego definicji remontu, należy odnieść się do definicji sformułowanej przez przepisy prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy budynku, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym.

Wymiana zużytych elementów na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia lokalu (budynku) zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełnienia innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją lokalu mieszkalnego (budynku), mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten lokal. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Ulepszenie polega zatem na dokonywaniu nakładów na lokal, budynek mieszkalny, które powoduje wzrost wartości użytkowej tego lokalu (budynku). O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Poza ww. wydatkami, kosztami uzyskania przychodów z tytułu najmu mogą być również wydatki na zakup wyposażenia podwyższającego atrakcyjność (standard) lokalu. Wydatki poniesione na nabycie wyposażenia (o ile stanowi tak zawarta umowa) wynajmujący może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub poprzez odpisy amortyzacyjne.

Składniki wyposażenia danego lokalu uznaje się za środki trwałe, jeżeli stanowią własność lub współwłasność wynajmującego, są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania najemcy, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok.

Nie w każdym przypadku wymagane jest, aby składnik wyposażenia był amortyzowany. W przypadku, gdy wydatki na zakup składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b nie przekraczają w roku podatkowym kwoty 3.500 zł można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z treści art. 22d ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, iż podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego.

Ustawodawca dopuszcza również - w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3.500 zł. - możliwość dokonania jednorazowego odpisu (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w kwietniu 2010r. wnioskodawca wraz z żoną zakupił za kwotę 350.000 zł mieszkanie w Polsce (odrębna własność), z zamiarem wynajmu. Pomiędzy kwietniem a wrześniem mieszkanie było remontowane w celu podniesienia standardu z nadzieją uzyskania większego przychodu z wynajmu. Wnioskodawca poniósł udokumentowane wydatki na budowlane materiały wykończeniowe (farby, kleje, glazury, uszczelki, gniazdka, kafelki, fugi, itp – ok. 3.000 zł), polisę ubezpieczeniową mieszkania – 270 zł, usługę budowlano-montażową w postaci wymiany starych okien na nowe – 3.850 zł, wyposażenie mieszkania (pralka – 1.799 zł, lodówka – 649,50 zł, router – 95 zł, wieszak – 39,27zł, lampa – 42,40 zł, lampa – 123 zł, plafon – 49,14 zł, suszarka na bieliznę – 58,72 zł, świetlówki – 134,78 zł, kabina prysznicowa – 1.357,55 zł, szafka – 233,70 zł, bateria – 139,65 zł, umywalka – 130,15 zł, zestaw natryskowy – 141,55 zł).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż zakres przeprowadzonych przez wnioskodawcę prac wskazuje na ich remontowy charakter, ponieważ miały one na celu odtworzenie stanu pierwotnego środka trwałego (lokalu mieszkalnego). Zatem udokumentowane wydatki poniesione na zakup wskazanych we wniosku wykończeniowych materiałów budowlanych oraz na wymianę starych okien na nowe wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu w sposób bezpośredni. Wbrew twierdzeniom wnioskodawcy wymiana okien nie stanowi bowiem ulepszenia środka trwałego.

W analogiczny sposób do kosztów uzyskania przychodów wnioskodawca może zaliczyć wydatki poniesione na polisę ubezpieczeniową lokalu oraz na zakup wskazanego we wniosku wyposażenia, albowiem wartość żadnego ze składników tego wyposażenia nie przekracza kwoty 3.500 zł.

Odnosząc się natomiast do sposobu rozliczenia przedmiotowych dochodów z tytułu najmu wskazać należy, iż w myśl art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2010r. małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Ustęp 8 art. 6 ww. ustawy stanowi, iż sposób opodatkowania, o którym mowa m.in. w ust. 2, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż wnioskodawca może rozliczyć się wspólnie z żoną, bowiem jak wskazał przez cały 2010r. małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim i przez cały ten rok istniała miała między nimi wspólność majątkowa oraz nie osiągali dochodów opodatkowanych na zasadach szczególnych. Bez znaczenia pozostaje przy tym okoliczność, iż małżonkowie posiadają różne adresy zameldowania.

Art. 8 ust. 1 ustawy w ww. brzmieniu stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich (art. 8 ust. 3 ww. ustawy).

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy (art. 8 ust. 4 ww. ustawy).

Zatem w sytuacji, gdyby wnioskodawca nie rozliczał się wspólnie z żoną, to winien on przychody z tytułu najmu jak również koszty ich uzyskania określić odpowiednio w wysokości połowy kwoty czynszu oraz połowy poniesionych kosztów.

Jeżeli natomiast wnioskodawca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 4 ww. ustawy najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał pierwszy przychód z tytułu najmu, to dochody z tytułu najmu mogą w całości zostać opodatkowane tylko przez niego.

Nadmienić należy, że stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Z kolei w myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Urzędem skarbowym, o którym mowa w ust. 1 i 1a, jest urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w ostatnim dniu roku podatkowego, a gdy zamieszkanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustało przed tym dniem - według ostatniego miejsca zamieszkania na jej terytorium, z zastrzeżeniem ust. 1c (art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż urzędem skarbowym, w którym wnioskodawca winien się rozliczyć jest urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania, wskazanego we wniosku ORD-IN w części B.3. Natomiast formularzem, w którym należy wykazać przedmiotowe dochody z tytułu najmu lokalu mieszkalnego jest formularz PIT-36.

Reasumując:

1. urzędem skarbowym, w którym wnioskodawca winien się rozliczyć jest urząd skarbowy właściwy według miejsca zamieszkania, wskazanego we wniosku ORD-IN w części B.3.;
2. wnioskodawca może rozliczyć się wspólnie z żoną, bowiem jak wskazał przez cały 2010r. małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim i przez cały ten rok istniała miała między nimi wspólność majątkowa oraz nie osiągali dochodów opodatkowanych na zasadach szczególnych;
3. jeżeli wnioskodawca nie będzie się rozliczał wspólnie z żoną, to winien on przychody z tytułu najmu jak również koszty ich uzyskania określić odpowiednio w wysokości połowy kwoty czynszu oraz połowy poniesionych kosztów;
4. jeżeli natomiast wnioskodawca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 4 ww. ustawy najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał pierwszy przychód z tytułu najmu, to dochody z tytułu najmu mogą w całości zostać opodatkowane tylko przez niego;
5. zakres przeprowadzonych przez wnioskodawcę prac wskazuje na ich remontowy charakter, ponieważ miały one na celu odtworzenie stanu pierwotnego środka trwałego (lokalu mieszkalnego). Zatem udokumentowane wydatki poniesione na zakup wskazanych we wniosku wykończeniowych materiałów budowlanych oraz na wymianę starych okien na nowe wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu w sposób bezpośredni. Wbrew twierdzeniom wnioskodawcy wymiana okien nie stanowi bowiem ulepszenia środka trwałego. W analogiczny sposób do kosztów uzyskania przychodów wnioskodawca może zaliczyć wydatki poniesione na polisę ubezpieczeniową lokalu oraz na zakup wskazanego we wniosku wyposażenia;
6. formularzem, w którym należy wykazać przedmiotowe dochody z tytułu najmu lokalu mieszkalnego jest formularz PIT-36.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy także wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca wyłącznie dla wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Małżonka wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie i uiścić stosowną opłatę.

Ponadto wyjaśnić należy, iż wydając interpretację w trybie ww. przepisu Organ podatkowy nie oblicza wysokości dochodu czy też straty, w związku z tym tut. Organ nie ustosunkował się do przedstawionych przez wnioskodawcę obliczeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.