INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) jest firmą budowlano – inżynieryjną świadczącą usługi w zakresie projektowania i realizacji budynków i budowli, oferującą kompleksowe rozwiązania dla przemysłu m.in. farmaceutycznego, biotechnologicznego, chemicznego, kosmetycznego oraz spożywczego. Zakres usług Spółki obejmuje: doradztwo, projektowanie, realizację, walidację oraz techniczne zarządzanie specjalistycznymi obiektami użytkowanymi we wskazanych branżach. Spółka specjalizuje się w inżynierii procesowej, logistyce, automatyce, technologii pomieszczeń czystych, systemach mediów jak również konstrukcji i architekturze, oferując zoptymalizowane, kompleksowe rozwiązania opracowywane przez zintegrowane zespoły projektowe.

Spółka zatrudnia na podstawie umów o pracę specjalistów – inżynierów. Są oni twórcami zaawansowanych i niepowtarzalnych projektów budowlanych, stanowiących projekty specjalistycznych budowli wykorzystywanych m.in. w przemyśle farmaceutycznym, biotechnologicznym, chemicznym, kosmetycznym i spożywczym. Większość czasu pracy inżynierów jest wykorzystywana na opracowywanie projektów budowlanych. Pozostałą część czasu pracy pochłaniają przygotowania do tworzenia projektów, m.in. spotkania z klientami w celu ustalenia specjalistycznych wymogów jakie powinny spełniać projektowane budowle.

Z uwagi na fakt, iż praca zatrudnionych w Spółce inżynierów stanowi w głównej mierze działalność twórczą o indywidualnym charakterze, w celu rozróżnienia charakteru otrzymywanego przez inżynierów wynagrodzenia, w umowach o pracę inżynierów zostaną umieszczone zapisy wskazujące na następujące elementy składowe należnego wynagrodzenia: kwotę stanowiącą honorarium za stworzenie i przekazanie Spółce autorskich dzieł – specjalistycznych projektów budowlanych oraz kwotę należną za wykonanie obowiązków pracowniczych pozbawionych twórczego charakteru.

Wysokość kwoty honorarium za stworzenie i przekazanie projektów budowlanych oraz wysokość kwoty wynagrodzenia za pozostałe obowiązki wynikające z umowy o pracę zostaną ustalone w oparciu o czas pracy inżynierów oraz relację pomiędzy czasem pracy wykorzystywanym na tworzenie projektów budowlanych a czasem pracy przeznaczonym na pełnienie pozostałych obowiązków wynikających ze stosunku pracy. Ponadto efekty pracy twórczej inżynierów, tzn. stworzone unikalne projekty budowlane, będą stanowiły dokumentację przychodów osiąganych przez inżynierów w postaci honorarium za stworzenie i przekazanie Spółce dzieł autorskich.

W związku z powyższymi ustaleniami, odzwierciedlonymi w umowach o pracę inżynierów, Spółka jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (na podstawie art. 31 oraz art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) potrąci z wynagrodzenia każdego z inżynierów składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe. Następnie do kwoty wynagrodzenia wynikającej z działalności twórczej zastosuje zryczałtowane 50% koszty uzyskania przychodów. Natomiast do kwoty wynagrodzenia wynikającej z tytułu pozostałych czynności wykonywanych przez inżynierów w ramach stosunku pracy, zastosuje określone koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy. Po potrąceniu z wynagrodzenia składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe oraz po obniżeniu wynagrodzenia (przychodu ze stosunku pracy) o koszty uzyskania przychodów (odpowiednio zryczałtowane 50% oraz koszty określone kwotowo), Spółka ustali wysokość miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (zgodnie z art. 32 ustawy) i dokona odpowiedniej wpłaty na rachunek urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji prawidłowe będzie zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów do tej kwoty wynagrodzenia inżynierów, która stanowi honorarium za działalność twórczą w zakresie tworzenia unikatowych projektów budowlanych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów do przychodów ze stosunku pracy inżynierów w części odpowiadającej wynagrodzeniu otrzymywanemu przez tych inżynierów z tytułu działalności twórczej jest uzasadnione i prawidłowe w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadniając stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą za źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy). Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest między innymi stosunek służbowy, stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta oraz działalność wykonywana osobiście. Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń (art. 12 ust. 1).

Zagadnienie kosztów uzyskania przychodów uregulowane zostało w rozdziale 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 2 koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 111 zł 25 groszy miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1 335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w jej art. 22 ust. 9 pkt 3. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno - muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno - muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują gdy:

• istnieje przedmiot praw majątkowych w postaci utworu (lub artystycznego wykonania),
• osiągnięty przychód jest bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. Jeżeli zatem obowiązki wynikające z umowy o pracę mają charakter działalności twórczej lub obejmują taką działalność, a wynagrodzenie za pracę stanowi jednocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych, do przychodów osiąganych na podstawie umowy o pracę należy zastosować 50-procentowe koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inżynierowie zatrudnieni w Spółce na podstawie umów o pracę tworzą zaawansowane projekty budowlane budowli przemysłowych wykorzystywanych w specjalistycznych branżach takich jaki m.in. przemysł farmaceutyczny, biotechnologiczny, chemiczny, kosmetyczny, spożywczy. Z uwagi na specyficzne uwarunkowania związane ze wspomnianymi branżami, każdy stworzony projekt jest unikalny i niepowtarzalny. Stworzenie takiego projektu spełniającego wszystkie narzucone przez danego odbiorcę wymogi, wymaga wysoko specjalistycznej wiedzy inżynieryjnej. Z uwagi na specyfikę oraz niepowtarzalność poszczególnych projektów, a także konieczność dostosowania projektów do indywidualnych wymogów danego klienta oraz danej branży, praca inżynierów jest działalnością twórczą o indywidualnym charakterze. Efektem tej działalności twórczej i jednocześnie przedmiotem prawa majątkowego jest utwór w postaci projektu budowlanego.

Inżynierowie tworzą utwory – projekty budowlane – w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Zatem, z chwilą przyjęcia od inżyniera projektu budowlanego Spółka nabywa autorskie prawa majątkowa do stworzonego przez tego inżyniera utworu – projektu budowlanego. W związku z powyższym, według Wnioskodawcy, część wynagrodzenia określonego w umowie o pracę zawieranej pomiędzy Spółką a inżynierem stanowi jednocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do projektu budowlanego. Jako że wszystkie przesłanki art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są spełnione tzn.; przychody są osiągane z tytułu korzystania przez twórcę – inżyniera z rozporządzania prawami autorskimi – przeniesienie prawa autorskiego na Spółkę; tym samym, ocenie Wnioskodawcy, do części przychodów osiąganych przez inżynierów na podstawie umowy o pracę należy zastosować 50% koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy.

Według Wnioskodawcy, w celu prawidłowego obliczenia zaliczek na podatek, Spółka jako ich płatnik (na podstawie art. 31 oraz art. 41 ustawy), ustalić powinna jaka część wynagrodzenia należnego inżynierom stanowi honorarium za przeniesienie na Spółkę autorskiego prawa do projektów budowlanych. W oparciu o czas pracy inżynierów oraz stosunek czasu pracy wykorzystywanego przez nich na tworzenie projektów budowlanych do czasu pracy przeznaczonego na pozostałe obowiązki wynikające z umowy o pracę, Spółka określi kwotę należnego wynagrodzenia inżynierów stanowiącą honorarium za przeniesienie na Spółkę prawa do stworzonego utworu – projektu budowlanego oraz kwotę należnego wynagrodzenia inżynierów z tytułu pełnienia pozostałych obowiązków wynikających z umowy o pracę.

Powyższe ustalenia znajdą swoje odzwierciedlenie w umowach o pracę zawieranych pomiędzy inżynierami a zatrudniającą ich Spółką. W celu określenia charakteru otrzymywanego przez inżynierów wynagrodzenia, w umowach o pracę inżynierów zostaną kwotowo wskazane elementy składowe należnego im wynagrodzenia.

Oznacza to, iż w każdej umowie o pracę zawartej pomiędzy Spółką a zatrudnionym w niej inżynierem - twórcą projektów budowlanych - zostanie odrębnie wskazana kwota wynagrodzenia stanowiąca jednocześnie honorarium za stworzenie i przeniesienie na Spółkę praw autorskich do projektów budowlanych oraz kwota wynagrodzenia za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych pozbawionych twórczego charakteru. Dodatkowo, przychody osiągane przez inżynierów z tytułu działalności twórczej będą udokumentowane stworzonymi przez nich projektami budowlanymi przechowywanymi przez Spółkę.

Zatem, z uwagi na fakt, iż praca inżynierów zatrudnionych w Spółce jest w głównej mierze indywidualną działalnością twórczą, natomiast Spółka wskaże w umowach o pracę, jaka część wynagrodzenia inżynierów wynika z tej działalności twórczej, to w ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie do tej części wynagrodzenia kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% tych przychodów po potrąceniu składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe jest uzasadnione i prawidłowe w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 września 2009 r. znak ITPB2/415-515/09/PS, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 21 czerwca 2010 r., znak IPPB2/415-277/10-2/MK oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 sierpnia 2010 r. znak IBPBII/1/415-536/10/ASz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. z tytułu stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Natomiast w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ukonstytuowany został szczególny tryb ustalania kosztów uzyskania dla wyspecyfikowanych przychodów.

W myśl tego przepisu koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności – jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno – muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno – muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z umowy o pracę (angażu) powinno jednak wynikać, jaka część wynagrodzenia (uposażenia) obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu korzystania przez pracownika z praw autorskich. Tylko bowiem takie wyróżnienie połączone z udokumentowaniem prac – utworów chronionych prawem autorskim, daje podstawę do zastosowania normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Podkreślenia przy tym wymaga, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach umowy o pracę jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje świadczeń z tego tytułu. Także fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zatrudnia na podstawie umów o pracę specjalistów – inżynierów, którzy są twórcami zaawansowanych i niepowtarzalnych projektów budowlanych, stanowiących projekty specjalistycznych budowli wykorzystywanych m.in. w przemyśle farmaceutycznym, biotechnologicznym, chemicznym, kosmetycznym i spożywczym. Większość czasu pracy inżynierów jest wykorzystywana na opracowywanie projektów budowlanych. Pozostałą część czasu pracy pochłaniają przygotowania do tworzenia projektów, m.in. spotkania z klientami w celu ustalenia specjalistycznych wymogów jakie powinny spełniać projektowane budowle. Z uwagi na fakt, iż praca zatrudnionych w Spółce inżynierów stanowi w głównej mierze działalność twórczą o indywidualnym charakterze, w celu rozróżnienia charakteru otrzymywanego przez inżynierów wynagrodzenia, w umowach o pracę inżynierów zostaną umieszczone zapisy wskazujące na następujące elementy składowe należnego wynagrodzenia: kwotę stanowiącą honorarium za stworzenie i przekazanie Spółce autorskich dzieł – specjalistycznych projektów budowlanych oraz kwotę należną za wykonanie obowiązków pracowniczych pozbawionych twórczego charakteru.

Wysokość kwoty honorarium za przeniesienie na rzecz Spółki prawa do projektu budowlanego stanowiącego utwór oraz wysokość kwoty wynagrodzenia za pozostałe obowiązki wynikające z umowy o pracę zostaną ustalone w oparciu o czas pracy inżynierów oraz relację pomiędzy czasem pracy wykorzystywanym na tworzenie projektów budowlanych a czasem pracy przeznaczonym na pełnienie pozostałych obowiązków wynikających ze stosunku pracy. Ponadto efekty pracy twórczej inżynierów, tzn. stworzone unikalne projekty budowlane, będą stanowiły dokumentację przychodów osiąganych przez inżynierów w postaci honorarium za stworzenie i przekazanie Spółce dzieł autorskich.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że jeżeli praca inżynierów skutkować będzie powstaniem utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w przedstawionej sytuacji, zajdą przesłanki do zastosowania, w stosunku do części wynagrodzenia z tytułu korzystania przez nich z praw autorskich lub rozporządzanie przez nich tymi prawami, 50% kosztów uzyskania przychodu.

Należy jednakże wyraźnie zaznaczyć, iż przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania określonych efektów pracy inzynierów za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów. Właściwym odnośnie dokonywania wykładni przepisów ww. ustawy jest wyłącznie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny.

W związku z powyższym ocena stanowiska Wnioskodawcy dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.