INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na terenie nieruchomości w XXX w wyniku podziału fizycznego zostały wyodrębnione lokale i są one obecnie odrębną własnością poszczególnych właścicieli. Wnioskodawca i jego żona są właścicielami łącznie 5 lokali. Pozostałe poza lokalami części wspólne budynku oraz cała działka XXXX pozostały nadal współwłasnością. Niektóre części tej działki są wynajmowane przez działającą w imieniu właścicieli wspólnotę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wspólnota mieszkaniowa powinna przekazać współwłaścicielom należne im przychody z najmu według udziałów jakie w tej działce posiadają, co wynika z zapisów w księdze wieczystej, a współwłaściciele jako indywidualni podatnicy winni te przychody wraz z innymi przychodami z najmu tej i innej nieruchomości sami opodatkować...
2. Czy wspólnota może opodatkować powyższe przychody, a następnie przekazać współwłaścicielom przekazać zysk netto niepodlegający dalszemu opodatkowaniu...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Zainteresowany oraz pozostali współwłaściciele powinniśmy otrzymywać w całości należne przychody w okresach zgodnych z terminami wpłat od najemców, w odpowiednich do udziału w częściach. Kwoty te stanowią indywidualny przychód każdego współwłaściciela. Wnioskodawca powinien wykazać tą część przychodu, która mu przypada w deklaracji podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zainteresowany uważa, że jego kosztami są:

1. Koszty, które ponosi indywidualnie np. podatek od nieruchomości.
2. Koszty opłacane przez wspólnotę z zaliczek wpłacanych przez współwłaścieli, ale jedynie w części, w której Wnioskodawca partycypuje.

Wnioskodawca uważa, że jego dokumentację dotyczącą deklaracji podatkowej stanowią:

1. Kopie umów najmu zawarte przez wspólnotę – kserokopie.
2. Faktury, rachunki i inne dokumenty wystawione na Wnioskodawcę, które opłaca on w całości.
3. Kserokopie dokumentów wystawianych na wspólnotę dotyczące wydatków, w których Zainteresowany partycypuje.

Wnioskodawca wskazuje, iż jego stanowisko wynika między innymi z informacji uzyskanych w serwisie telefonicznym Krajowej Informacji Podatkowej oraz z interpretacji indywidualnej sygnatura IPPB2/415-117/10-4/AS wydanej w podobnej sprawie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903, ze zm.). Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku.

Mając na uwadze powyższe, wypłacane przez wspólnotę mieszkaniową przychody z najmu stanowić będą przychody z najmu dla współwłaścicieli nieruchomości.

Opodatkowanie dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powołana ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z kolei art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy zasady, o których mowa w ww. ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

Wobec powyższego, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, są obowiązane do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskany dochód przypadający na każdego współwłaściciela proporcjonalnie do przysługującego mu prawa do udziału w zysku. To współwłaściciele, nie wspólnota mieszkaniowa, rozliczają się z uzyskanego dochodu z najmu, wpłacając w razie konieczności zaliczki na podatek w ciągu roku podatkowego oraz składając na koniec roku podatkowego zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty). Stąd, wspólnota mieszkaniowa nie jest uprawniona do wypłaty dochodów z najmu na rzecz współwłaścicieli w kwotach netto, tj. pomniejszonych o podatek dochodowy od osób fizycznych, gdyż dochód z najmu musi opodatkować sam podatnik. Pomimo tego, iż na wspólnocie spoczywa obowiązek prowadzenia dokumentacji, co prowadzi do ustalenia przychodów, kosztów i dochodów wspólnoty mieszkaniowej, to należy jednak pamiętać, iż dochody z najmu podlegają rozdzieleniu na każdego współwłaściciela proporcjonalnie do przysługującego mu prawa do udziału w zysku.

Reasumując, należy stwierdzić, iż wspólnota mieszkaniowa powinna przekazać Wnioskodawcy należne mu kwoty tytułem najmu według udziału jaki w przedmiotowej działce on posiada.

Zainteresowany powinien rozliczyć się z uzyskanego dochodu z najmu wpłacając w razie konieczności zaliczki na podatek w ciągu roku podatkowego oraz składając na koniec roku podatkowego zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty).

Wspólnota nie może opodatkować ww. przychodów z najmu za Wnioskodawcę, a następnie przekazywać Zainteresowanemu zysku netto, który nie podlega dalszemu opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, iż tut. Organ nie rozstrzygał kwestii dotyczącej kosztów uzyskania przychodów oraz stosownych dokumentacji, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem mając na uwadze pytanie zawarte we wniosku wyjaśnić należy, że interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do niego. Uwzględniając powyższe informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich zainteresowanych możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne (współwłaścicieli wynajmowanej części działki).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.