INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2010 r. (wg daty wpływu do Biura KIP w Lesznie) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2010 r. w Izbie Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Pismem z dnia 16 grudnia 2010 r. nr IBPBI/1/415-1247/10/BK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach – działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.), w związku z § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – przekazał wniosek Pana Dariusza Przestrzelskiego według właściwości do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu. Pismo wraz z wnioskiem wpłynęło do tut. organu w dniu 20 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Podstawowym przedmiotem działalności Zainteresowanego jest produkcja narzędzi dla górnictwa oraz konstrukcji metalowych (dźwigi i platformy), dodatkową działalnością jest wynajem pomieszczeń pod działalność gospodarczą.

Wnioskodawca w roku podatkowym 2009 był zobowiązany, zgodnie z regulacjami zawartymi w ustawie o rachunkowości prowadzić księgi rachunkowe, ponadto w roku podatkowym 2010 także ciąży na nim wspomniany obowiązek. Rokiem podatkowym u Zainteresowanego jest rok kalendarzowy, zatem jest to okres od dnia 1 stycznia do 31 grudnia, ponadto zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawca jest zobowiązany opłacać miesięcznie. Zainteresowany zatrudnia ponad 20 pracowników i jest zobowiązany do posiadania regulaminu wynagrodzeń. Wynagrodzenie za pracę za dany miesiąc rozliczeniowy zgodnie z art. 85 § 2 Kodeksu pracy jest wypłacane nie później niż w ciągu 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego.

Wnioskodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów miesiąca grudnia 2009 r. - wynagrodzenie za miesiąc grudzień 2009 r. wypłacone w roku 2010. Wynagrodzenie za miesiąc grudzień zostało wypłacone terminowo, tj. do dnia 1 stycznia 2010 r., jednak zakończenie roku podatkowego w dniu 31 grudnia 2009 r. spowodowało iż wynagrodzenie za miesiąc grudzień stanowi koszt uzyskania przychodu miesiąca następnego, czyli miesiąca w którym został koszt faktycznie poniesiony - tj. stycznia 2010 r. Wobec czego wynagrodzenie za grudzień 2009 r. zostało ujęte do rozliczenia w okresie następnym - w roku podatkowym 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w zaistniałym stanie faktycznym ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu miesiąca stycznia 2010 r. wydatki z tytułu wynagrodzeń wypłaconych pracownikom do 10 stycznia za miesiąc grudzień 2009 r. uznając je tym samym za koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia - tj. w dniu wypłacenia tych należności lub ich pozostawienia do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Przy tym. aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi:

• wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz,
• wykazać, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu,
• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ustawy.
  
  

Wobec powyższego, kosztami uzyskania przychodów mogą więc być wydatki związane z wynagrodzeniami wypłacanymi pracownikom oraz składkami na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń w części finansowanej przez płatnika. W myśl natomiast art. 22 ust 6ba ww. ustawy należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55. Powyższy przepis stosuje się do wynagrodzeń należnych za cały rok podatkowy, jednak takie ujęcie wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2009 r. wypłacone po zakończeniu roku podatkowego w styczniu 2010 r. - u podatników prowadzących księgi rachunkowe spowodowało by zaksięgowanie w roku 2009 wypłat za 13 miesięcy. Wobec powyższych uwag znalazł by zastosowanie do kosztów wynagrodzenia za ten jeden miesiąc art. 22 ust. 5c ustawy o pdof.

Z tego przepisu wynika, że koszty pośrednio związane z przychodami należy rozliczyć w dacie ich poniesienia. Przy czym, jeżeli będą one dotyczyły okresu przekraczającego rok podatkowy i nie będzie możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku, należy rozliczyć je proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W przypadku wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2009 r. nie mamy do czynienia z wydatkiem, który dotyczyłby okresu przekraczającego rok podatkowy, nie stosuje się tym samym zasady rozliczania kosztów. Natomiast należy te koszty zaliczyć do kosztów w dniu ich poniesienia, a będzie nim dzień, na który nastąpi ujęcie kosztu w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) - w stanie faktycznym niniejszego wniosku będzie to dzień 10 stycznia 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Przy tym, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Co do zasady, kosztami uzyskania przychodów mogą więc być wydatki związane z wynagrodzeniami wypłacanymi pracownikom oraz składkami na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń w części finansowanej przez płatnika.

Należy jednakże wskazać ustawowe ograniczenia w możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikające z tzw. negatywnego katalogu kosztów, ujętego w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

W myśl natomiast art. 22 ust. 6ba ww. ustawy, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

Przy tym zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 85 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r., Nr 21 poz. 94 ze zm.) wynagrodzenie za pracę płatne raz w miesiącu wypłaca się z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego.

Jeżeli wynagrodzenia za dany miesiąc wypłacane będą (lub postawione do dyspozycji) w miesiącu następnym, lecz w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy (tj. nie później niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego), umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, podatnicy będą mogli wydatki te zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne. Dopiero więc w przypadku niedochowania ww. terminu, zastosowanie znajdzie art. 23 ust. 1 pkt 55 i pkt 55a ww. ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca w zaistniałym stanie faktycznym nie ma prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu miesiąca stycznia 2010 r. wydatków z tytułu wynagrodzeń wypłaconych pracownikom do 10 stycznia za miesiąc grudzień 2009 r. uznając je tym samym za koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, bowiem w myśl art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki z tytułu wynagrodzeń stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.