INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23.12.2010 r. (data wpływu 28.12.2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24.01.2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT składki ubezpieczeniowej przekazywanej przez Spółkę do ubezpieczyciela - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.12.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT składki ubezpieczeniowej przekazywanej przez Spółkę do ubezpieczyciela.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24.01.2011r. (data wpływu 27.01.2011r., data nadania 24.01.2011r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 18.01.2011r. nr IPPP2/443-984/10-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 21.01.2011r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz związane z nim zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „ B. ” lub „Spółka”), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz swoich klientów usługi leasingu. Na podstawie zawieranych z klientami (dalej: „Korzystający”) umów leasingu, Spółka przekazuje do używania i pobierania pożytków środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne („przedmioty Ieasingu).

Przez okres trwania umowy leasingu, Korzystający jako podmiot rzeczywiście używający przedmiot leasingu, jest odpowiedzialny za wykonywanie szeregu określonych czynności związanych z poprawnym użytkowaniem przedmiotów leasingu oraz pobieraniem z tego tytułu korzyści. W tym zakresie Korzystający jest zobowiązany m.in. do ubezpieczenia przedmiotów leasingu. W wielu przypadkach Korzystający są zainteresowani skorzystaniem z umów ubezpieczeniowych na warunkach wynegocjowanych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym, Spółka zawarła umowę o współpracy z X Sp. z o.o. (dalej: „ X ”) - agentem ubezpieczeniowym, na mocy której świadczy określone usługi na rzecz X . Umowa z X stanowi, iż do obowiązków Spółki należy m.in. obliczanie wysokości należnej składki ubezpieczeniowej, przyjmowanie składek ubezpieczeniowych, wystawianie Korzystającym pokwitowań przyjęcia składek.

Zgodnie z ogólnymi warunkami umów leasingu, wszelkie koszty związane z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu przez cały czas trwania umowy leasingu ponosi Korzystający. Korzystający, jako podmiot zawierający umowę ubezpieczenia jest zobowiązany do zapłaty na rzecz ubezpieczyciela wszelkich opłat i składek ubezpieczeniowych, należnych z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia. W celu technicznego usprawnienia procesów rozliczeń, Korzystający dokonuje płatności składak na konto bankowe Spółki. Spółka następnie przekazuje składki ubezpieczeniowe w całości do zakładu ubezpieczeń.

Kwoty składek przekazane Spółce przez Korzystających oraz przekazane przez Spółkę zakładowi ubezpieczeń, z uwagi na ich tymczasowy charakter są księgowane w Spółce na kontach przejściowych (tj. nie stanowią odpowiednio ani przychodu, ani kosztu Spółki).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość składki ubezpieczeniowej przekazywanej przez Spółkę do ubezpieczyciela w imieniu Korzystającego nie stanowi wynagrodzenia Spółki z tytułu świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem...

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość składki ubezpieczeniowej przekazywanej przez Spółkę do ubezpieczyciela w imieniu i na rzecz Korzystającego nie stanowi wynagrodzenia Spółki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Uzasadnienie:

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawę towarów stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się z kolei każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Dodatkowo, na podstawie art. 15 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy zauważyć, iż zgodnie z przepisami ustawy o VAT, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynności podlegającej opodatkowaniu dokonał podatnik VAT, który dla tej właśnie czynności będzie działał w takim charakterze.

W związku z powyższym, aby uznać wartość przekazywanej składki ubezpieczeniowej za wynagrodzenie Spółki opodatkowane podatkiem VAT, konieczne jest rozstrzygnięcie czy wartość składki ubezpieczeniowej przekazywanej Spółce przez Korzystającego stanowi wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu jakiegokolwiek świadczenia (dostawy towarów bądź świadczenia usług) wykonywanego przez Spółkę na rzecz Korzystającego.

W tym kontekście, kluczowym dla rozstrzyganej sprawy jest fakt, iż Spółka przekazuje jedynie składkę ubezpieczeniową do zakładu ubezpieczeń w imieniu i na rzecz Korzystającego, a zatem nie dokonuje refakturowania składki. Za wykonywanie tych czynności (czynności agencyjne, przekazu pieniężnego) Spółka otrzymuje wynagrodzenie od X .

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie kwoty składki ubezpieczeniowej nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Dostawę towarów stanowi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Poprzez towary ustawa o VAT, zgodnie z art. 2 ust. 6 w brzmieniu od 1 stycznia 2011r., nakazuje rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W przypadku przekazywania kwot składek ubezpieczeniowych, przekazywane są w rzeczywistości jednostki pieniężne. Należy zauważyć, iż jednostki pieniężne nie są uznawane za rzeczy. Pieniądze jako takie są uznawane za rzeczy oznaczone gatunkowo tylko w postaci znaków pieniężnych (banknotów i monet), a nie jednostek pieniężnych wyrażających abstrakcyjną jednostkę wartości.

Charakterem pieniądza jako środka płatniczego zajmował się Sąd Najwyższy, który w wyroku z 4 grudnia 1998 r. (sygn. III CKN 49/98) stwierdził, że pieniądze jako środek płatniczy, zarówno banknoty, jaki bilon są wprawdzie rzeczami, ale są to tylko rzeczy „sui generis”, ponieważ nie mają samoistnej wartości wynikającej z ich właściwości fizycznych, lecz z określonej gwarancji jaką daje im państwo. Z powyższego wyroku wynika, iż jednostki pieniężne nie mogą być uznane za rzeczy.

W świetle powyżej przytoczonej definicji towaru, nie ulega wątpliwości, że kwota (wartość) składki ubezpieczeniowej nie może być uznana za towar. W konsekwencji czynność mająca na celu przekazania kwot składek ubezpieczeniowych nie stanowi dostawy towarów w świetle ustawy o VAT.

Z kolei przez świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również m. in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Za wynagrodzenie Spółki nie można w żadnym razie uznać kwoty składki ubezpieczeniowej, Spółka nie refakturuje tej kwoty, przekazuje ją jedynie na zasadzie przekazu pieniężnego. Czynność ta bowiem (przekazania kwoty od Korzystającego do ubezpieczyciela) stanowi wypełnienie zobowiązania wynikającego z umowy z X , za co Spółka otrzymuje odrębne wynagrodzenie od X . W związku z tym, do kwoty składki ubezpieczeniowej nie powinien być doliczany przez Wnioskodawcę VAT, gdyż kwota ta to wynagrodzenie za świadczenie wykonane przez ubezpieczyciela na rzeczy Korzystającego.

Pobranie od Korzystających i przekazanie do zakładu ubezpieczeń kwot składek ubezpieczeniowych stanowi jedną z czynności, do wypełnienia której Spółka jest zobowiązana na podstawie zawartej z X umowy. Wartość (kwota) składki ubezpieczeniowej stanowi więc wypełnienie zobowiązania wynikającego z umowy, a tym samym nie podlega sama w sobie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Korzystający jest podmiotem zobowiązanym do ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Korzystający, a nie Spółka jest podmiotem będącym stroną umowy ubezpieczenia (Korzystający zawiera z zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczeniową, jest stroną umowy w stosunku cywilnoprawnym). Nie ma też wątpliwości, że kwota składki ubezpieczeniowej stanowi wynagrodzenie należne zakładowi ubezpieczeń od ubezpieczającego/strony umowy ubezpieczenia, czyli Korzystającego. Tym samym, to Korzystający (a nie Spółka) jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej do zakładu ubezpieczeń. Spółka nie dokonuje refakturowania kwoty składki ubezpieczeniowej.

W drodze analogii, przekazanie składki ubezpieczeniowej przez Spółkę do ubezpieczyciela w imieniu Korzystającego można porównać do sytuacji, gdy w supermarketach klienci opłacają określone rachunki, np. rachunki za energię elektryczną. W takim przypadku, pobierana przez supermarket kwota należności wynikającej z danego rachunku nie stanowi w żadnym przypadku wynagrodzenia supermarketu z tytułu jakiegokolwiek świadczenia na rzecz jego klienta, Supermarket jedynie przekazuje kwotę rachunku w imieniu klienta do sprzedawcy usługi, np. zakładu energetycznego. Wynagrodzeniem supermarketu w analizowanym przykładzie będzie co najwyżej wartość odrębnie określonego wynagrodzenia (prowizji) pobieranej z tytułu wykonanej usługi - wynagrodzeniem supermarketu nie będzie wartość pobranej płatności odpowiadającej należności zdanego rachunku.

Powyższe stanowisko znajduje również oparcie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 1 grudnia 2009 r., (sygn. I SA/Kr 1462/09), w którym sąd stwierdził m.in. że „Jeżeli spółka nie była beneficjentem usługi, a jedynie pośredniczyła w regulowaniu płatności za tę usługę, to nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez usługodawcę. Nie powinna też dokumentować rozliczeń z rzeczywistym usługobiorcą za pomocą refaktury”.

Należy zauważyć, iż w omawianym przypadku przekazywania przez Spółkę kwoty składki ubezpieczeniowej do zakładu ubezpieczeń, Spółka nie nabywa we własnym imieniu od zakładu ubezpieczeń usług ubezpieczeniowych dla swoich klientów (Korzystających) i nie refakturuje tych usług. Spółka nie jest stroną umowy ubezpieczenia, ponieważ taka umowa zawarta jest pomiędzy zakładem ubezpieczeń a Korzystającym.

Wartość składki ubezpieczeniowej w żadnym razie nie stanowi wynagrodzenia Wnioskodawcy. Spółka działa bowiem w odniesieniu do przedmiotowej kwoty jedynie jako przekazujący otrzymaną należność do zakładu ubezpieczeń (jako agent płatniczy).

Wobec powyższego, wartość składki ubezpieczeniowej, przekazywanej przez Spółkę do ubezpieczyciela w imieniu Korzystającego, nie stanowi wynagrodzenia Spółki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia opodatkowanego VAT i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem po stronie Spółki.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach organów skarbowych (przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego w imieniu Ministra Finansów, w drodze interpretacji indywidualnej z dnia 23 kwietnia 2010 r. (sygn. IPPP1/443-265/10-2/AW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz związanego z nim zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.