INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2010r. (data wpływu do siedziby tut. organu 12 października 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2011r. (data wpływu 7 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości anulowania wystawionej faktury VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2010r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 7 stycznia 2011r. (data wpływu 7 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości anulowania wystawionej faktury VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W 2007r. Spółka zawarła umowę na wykonawstwo robót budowlanych prowadzonych i rozliczanych wg FIDIC (szczegółowych warunków kontraktu). Fakturowanie usług odbywało się cyklicznie na podstawie wystawionych przez inżyniera kontraktu Przejściowych Świadectw Płatności (PŚP) traktowanych jako protokoły odbioru częściowego robót.

W dniu 31.05.2010r. podpisany został końcowy protokół odbioru zadania, w chwili jego podpisania końcowe PŚP i faktura wystawiona nie była.

Po dacie odbioru końcowego tj. 02.06.1010r. inżynier kontraktu wystawił PŚP a Spółka fakturę za ostatni odcinek robót ustalając obowiązek podatkowy na 30 dzień od daty odbioru końcowego tj. na 30.06.1010r. Podatek należny zgodnie z przepisami ustawy o VAT Spółka zadeklarowała i zapłaciła.

Po wystawieniu w/w dokumentów, z powodów wad w dokumentacji technicznej inżyniera kontraktu, wystawione w dniu 2.06.2010r. Przejściowe Świadectwo Płatności zostało anulowane, a oryginał faktury zwrócony Spółce. Uzupełnienie dokumentów przez inżyniera kontraktu trwało do września, w tym czasie odbiorca faktury konsekwentnie odmawiał przyjęcia oryginału dokumentu. W dniu 24.09.2010r. zostało wystawione kolejne PŚP w miejsce anulowanego i Spółka została wezwana do wystawienia faktury, nowa faktura została wystawiona z datą nowego PŚP.

W piśmie uzupełniającym z dnia 7 stycznia 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż nowa faktura została wystawiona z datą 24 września 2010r., data sprzedaży 31 maja 2010r., forma płatności przelew, termin płatności: 30 dni od daty otrzymania faktury. Płatność została przez kontrahenta uregulowana przelewem dopiero w dniu 6 października 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji przedstawionej powyżej Spółka miała prawo:

1. anulować fakturę, której w posiadaniu oryginału pozostaje i z której podatek został uiszczony...
2. zaliczyć podatek zapłacony za czerwiec br. na poczet podatku należnego wynikającego z nowej faktury...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek należny został zgodnie z datą obowiązku podatkowego uiszczony a oryginał faktury pozostaje w dokumentach Spółki i nie został w ewidencji księgowo-podatkowej odbiorcy faktury zaewidencjonowany, Spółka:

1. anulowała fakturę pierwotną poprzez jej przekreślenie, opatrzenie zapisem "anulowano",
2. wystawiła nową fakturę wskazując:
   - datę wystawienia bieżącą,
   - datę sprzedaży 31.05.2010r. (data protokołu końcowego),
   - datę obowiązku podatkowego na 30.06.2010r. (deklaracja podatkowa złożona za czerwiec).
   
   

W piśmie z dnia 7 stycznia 2011r. Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko w zakresie pytania nr 2.

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT obowiązek podatkowy w przypadku usług budowlanych lub budowalno-montażowych powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi. W związku z tym, że w dniu 31 maja 2010r. został podpisany protokół odbioru zadania, spółka w prawidłowy sposób ustaliła obowiązek podatkowy dotyczący tej transakcji – podatek został zadeklarowany w deklaracji VAT-7 za czerwiec 2010r. i zapłacony. Sam fakt wystawienia faktury za roboty budowlane nie wpływa bowiem na moment powstania obowiązku podatkowego. W ocenie Spółki wystawienie nowej faktury nie rodzi już obowiązku podatkowego, obowiązek ten został zrealizowany w miesiącu czerwcu 2010r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast art. 8 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W art. 19 ust. 1.wskazano, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl ust. 4 ww. art. jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl ust. 11 tego artykułu jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Jednakże w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d wskazano, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 i ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Powyższe przepisy stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT podmioty wymienione w art. 108 są obowiązane, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Natomiast art. 108 ustawy o VAT wprowadza specyficzną instytucję obowiązku zapłaty podatku w razie wystawienia faktury. Z punktu widzenia stosowania komentowanego przepisu nieistotna jest przyczyna takiego zachowania podatnika, którą może być zarówno nieświadomy błąd czy niepewność co do zaistnienia obowiązku podatkowego, jak i świadome działanie.

We wszystkich powyższych przypadkach podmioty wystawiające fakturę obowiązane są do zapłaty kwoty podatku wynikającego z takich faktur.

Przepisy przesądzają, że podatek, o którym mowa w art. 108 ustawy, powinien być wpłacony do urzędu razem ze zobowiązaniem podatkowym za dany miesiąc.

Z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337 ze zm.) wynika, że podstawową formą korygowania faktury jest – w myśl § 13 i § 14 – wystawienie faktury korygującej, a w niektórych przypadkach zgodnie z § 15 cyt. rozporządzenia – noty korygującej.

Zatem generalna zasada dotycząca korygowania danych zawartych w fakturze polega na wystawieniu faktury korygującej. Podkreślić jednak należy, że dotyczy to sytuacji, gdy faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, dokumentuje faktycznie dokonane czynności, a po jej wystawieniu wystąpiły okoliczności, o których mowa we wskazanych wyżej przepisach rozporządzenia.

W myśl § 11 ust. 1 ww. rozporządzania w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Natomiast w ust. 2 wskazano, iż faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. W praktyce jednak – w drodze wyjątku – jest dopuszczalne anulowanie faktury.

Biorąc pod uwagę obowiązujący stan prawny, należy stwierdzić, że podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno – prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki. Zwrócić przy tym należy uwagę na brzmienie, przywołanego wyżej art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, gdzie wskazano, iż w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2007r. zawarł umowę na wykonawstwo robót budowlanych prowadzonych i rozliczanych wg FIDIC (szczegółowych warunków kontraktu). Fakturowanie usług odbywało się cyklicznie na podstawie wystawionych przez inżyniera kontraktu Przejściowych Świadectw Płatności (PŚP) traktowanych jako protokoły odbioru częściowego robót. W dniu 31.05.2010r. podpisany został końcowy protokół odbioru zadania, w chwili jego podpisania końcowe PŚP i faktura wystawiona nie była. Po dacie odbioru końcowego tj. 02.06.1010r. inżynier kontraktu wystawił PŚP a Spółka fakturę za ostatni odcinek robót ustalając obowiązek podatkowy na 30 dzień od daty odbioru końcowego tj. na 30.06.1010r. Podatek należny zgodnie z przepisami ustawy o VAT Spółka zadeklarowała i zapłaciła. Po wystawieniu w/w dokumentów, z powodów wad w dokumentacji technicznej inżyniera kontraktu, wystawione w dniu 2.06.2010r. Przejściowe Świadectwo Płatności zostało anulowane, a oryginał faktury zwrócony Spółce. Uzupełnienie dokumentów przez inżyniera kontraktu trwało do września, w tym czasie odbiorca faktury konsekwentnie odmawiał przyjęcia oryginału dokumentu. W dniu 24.09.2010r. zostało wystawione kolejne PŚP w miejsce anulowanego i Spółka została wezwana do wystawienia faktury, nowa faktura została wystawiona z datą nowego PŚP.

Nowa faktura została wystawiona z datą 24 września 2010r., data sprzedaży 31 maja 2010r., forma płatności przelew, termin płatności: 30 dni od daty otrzymania faktury. Płatność została przez kontrahenta uregulowana przelewem dopiero w dniu 6 października 2010r.

W ocenie tut. organu, mając na uwadze powyższe przepisy oraz stan faktyczny należy stwierdzić, iż nie wstąpiły przesłanki dające podstawę anulowania przez Wnioskodawcę faktury VAT z dnia 2 czerwca 2010r.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 31 maja 2010r. podpisany został końcowy protokół odbioru zadania. Po dacie odbioru końcowego tj. 2 czerwca 1010r. inżynier kontraktu wystawił PŚP a Spółka fakturę za ostatni odcinek robót ustalając obowiązek podatkowy na 30 dzień od daty odbioru końcowego tj. na 30 czerwca 2010r.

Spółka, mając na uwadze postanowienia art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, w myśl którego, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych, wskazała we wniosku, iż w prawidłowy sposób ustaliła obowiązek podatkowy dotyczący tej transakcji. Podatek zadeklarowała w deklaracji VAT – 7 za czerwiec 2010r. Z treści wniosku nie wynika aby między Wnioskodawcą a jego kontrahentem istniał spór co do wykonania robót i co do momentu wykonania robót.

Wobec tego należy uznać, iż faktura VAT z dnia 2 czerwca 1010r. potwierdza zaistniałe zdarzenie gospodarcze (tzn. potwierdza wykonanie usług budowlanych.)

Mając zatem na uwadze tak przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż faktura z dnia 2 czerwca 2010r. została wystawiona zgodnie z przepisem § 11 ust. 1 i ust. 2 cyt. rozporządzenia, tj. nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego i nie wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy co do możliwości anulowania faktury z dnia 2 czerwca 2010r. należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia podatku zapłaconego za czerwiec br. na poczet podatku należnego wynikającego z nowej faktury należy wskazać, iż przepisy ustawy o VAT przesądzają, że podatek, o którym mowa w art. 108 ust. 1 ustawy, powinien być wpłacony do urzędu razem z zobowiązaniem podatkowym za dany miesiąc.

Zatem wystawienie kolejnej faktury VAT z dnia 24 września 2010r., powoduje obowiązek zadeklarowania i wpłacenia podatku należnego wynikającego z tej faktury, zgodnie z przepisem art. 103 ustawy o VAT w związku z przepisem art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, co do możliwości zaliczenia podatku zapłaconego za czerwiec br. na poczet podatku należnego wynikającego z nowej faktury, należało uznać za nieprawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.