INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2010r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 02 listopada 2010r.), uzupełnionym w dniu 17 grudnia 2010r. oraz 24 stycznia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie obowiązku poboru przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłacanych przez Spółkę opłat managerskich (zarządzania) (pytanie oznaczonego w uzupełnieniu wniosku jako nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie obowiązku poboru przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłacanych przez Spółkę opłat managerskich (zarządzania).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 stycznia 2011r. Znak IBPBI/2/423-1523/10/BG, IBPBI/2/423-1524/10/BG, IBPBI/2/423-1525/10/BG, IBPBI/2/423-1526/10/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 24 stycznia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem produkcyjnym zajmującym się wytwarzaniem mat podłogowych. Właścicielem Spółki jest „Spółka K” z siedzibą w Austrii, która posiada 100% udziałów. Na podstawie zawartej umowy o współpracy „Spółka K” obciąża Wnioskodawcę opłatami managerskimi (zarządzania) w wysokości umownej.

W momencie zapłaty faktury tj. w dniu 19.08.2010r. Spółka dokonała potrącenia podatku dochodowego w wysokości 10% wartości, podstawa prawna art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej „ustawa o pdop”, art. 21 ust. 2 ustawy o pdop, art. 6 ust. 1 ustawy z 18.11.2004r. o zmianie ustawy o pdop (Dz. U. z 2004r. Nr 254 poz. 2533) i przekazała na konto Urzędu Skarbowego (ClT-10).

W uzupełnieniu stanu faktycznego z dnia 17 grudnia 2010r. Spółka wskazała, iż opłaty managerskie pobierane przez „Spółkę K” nie są związane z korzystaniem czy przeniesieniem praw na Wnioskodawcę. Opłaty managerskie są przez „Spółkę K” przekazywane bez żadnych potrąceń do pomiotu będącego rezydentem USA.

„Spółka K” ma siedzibę do celów podatkowych w Austrii, co może być potwierdzone certyfikatem rezydencji i nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o pdop ani w rozumieniu art. 5 polsko-austriackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka dokonała potrącenia podatku w odpowiedniej wysokości tj. 10% wartości czy powinna w wysokości 20%... (pytanie oznaczone w uzupełnieniu do wniosku jako nr 2)

W uzupełnieniu z dnia 17 grudnia 2010r. Spółka przedstawiła aktualne własne stanowisko, w którym wskazała, iż nie jest zobowiązana do pobierania podatku i przekazywania go do Urzędu Skarbowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o pdop, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Polski przez podatników nie mających siedziby lub zarządu w Polsce przychodów z tytułu m.in. świadczeń zarządzania i kontroli wynosi 20% tych przychodów. Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o pdop przepisy art. 21 ust. 1 tej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ponieważ odbiorcą należności z tytułu opłaty za zarządzanie jest spółka z siedzibą w Austrii, należy przeanalizować postanowienia umowy o zapobieganiu podwójnego opodatkowania między Polską a Austrią (dalej: umowa polska - austriacka). Umowa polska - austriacka nie przewiduje szczególnego sposobu opodatkowania przychodów pochodzących ze świadczeń zarządzania. W związku z tym zastosowanie do takich przychodów mieć będzie art. 7 tej umowy dotyczący zysków przedsiębiorstw. Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko –austriackiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Przekładając powyższą regulację na stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, iż zyski „Spółki K” z siedzibą w Austrii podlegają opodatkowaniu tylko w Austrii, chyba, że „Spółka K” prowadzi w Polsce działalność gospodarczą poprzez położony w Polsce zakład. Ponieważ „Spółka K” nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zagraniczny zakład, przychody tej spółki podlegają w całości opodatkowaniu w Austrii. Ponadto zauważyć należy, iż nawet gdyby „Spółka K” prowadziła działalność poprzez położony w Polsce zagraniczny zakład, to jej dochody osiągnięte w Polsce poprzez zakład nie byłyby opodatkowane podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o pdop, ale na zasadach ogólnych według stawki 19%.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o pdop, osoby prawne dokonujące wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 mogą nie pobierać podatku, jeśli zgodnie z odpowiednią umową w sprawie zapobiegania podwójnego opodatkowania podatek nie jest należny, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji.

Tak więc, jeśli Wnioskodawca może poświadczyć miejsce siedziby „Spółki K” certyfikatem rezydencji wydanym przez odpowiednie organy, to Spółka nie była i nie jest zobowiązana do pobierania podatku u źródła od opłat managerskich płaconych spółce austriackiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o pdop. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 tej ustawy.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o pdop stanowi, iż z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o pdop przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała umowa podpisana w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005r. Nr 224, poz. 1921, dalej „umowa polsko-austriacka” ).

Umowa polsko-austriacka nie wymienia bezpośrednio jako źródła przychodów opłat managerskich (z tytułu zarządzania), wypłacanych na podstawie zawartej umowy o współpracy, a zatem do źródeł przychodów tych należy zastosować postanowienia art. 7 umowy polsko-austriackiej.

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko-austriackiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem produkcyjnym zajmującym się wytwarzaniem mat podłogowych. Właścicielem Spółki jest „Spółka K” z siedzibą w Austrii, która posiada 100% udziałów. Na podstawie zawartej umowy o współpracy „Spółka K” obciąża Wnioskodawcę opłatami managerskimi (z tytułu zarządzania). Spółka wskazała również, iż opłaty managerskie pobierane przez „Spółkę K” nie są związane z korzystaniem czy przeniesieniem praw na Wnioskodawcę. „Spółka K” ma siedzibę do celów podatkowych w Austrii, co może być potwierdzone certyfikatem rezydencji i nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o pdop ani w rozumieniu art. 5 polsko-austriackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, iż w związku z zapisem art. 7 umowy polsko-austriackiej należności z tytułu opłat menagerskich (zarządzania) nie będą podlegały opodatkowaniu na terenie Rzeczypospolitej, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od tych należności pod warunkiem udokumentowania przez Wnioskodawcę, jako wypłacającego należność, miejsca siedziby odbiorcy należności dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji, wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.