INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Biura 15 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 27 października 2008r. wnioskodawczyni wraz z mężem sprzedała majątek wspólny tj. nieruchomość lokalową za kwotę 85.000zł. W związku z tym, że nie minęło pięć lat od daty nabycia tej nieruchomości tj. od 27 listopada 2006r., złożono w Urzędzie Skarbowym dwie deklaracje PlT-23, w których każdy z współmałżonków wykazał połowę przychodu ze sprzedaży (42.500 zł) oraz dołączył oświadczenie, iż nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży przeznaczy uzyskany przychód na cele wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007r. Małżonkowie podjęli decyzję o przeznaczeniu środków ze sprzedaży ww. nieruchomości na budowę domu jednorodzinnego. Dom miał zostać zbudowany na gruncie należącym do męża wnioskodawczyni oraz jego rodziców (akt notarialny z dnia 22 października 2003r.) Warunkiem koniecznym uzyskania pozwolenia na budowę było otrzymanie przez wnioskodawczynię zgody na budowę wraz z mężem domu jednorodzinnego na gruncie stanowiącym współwłasność męża i jego rodziców. W dniu 10 czerwca 2009r. w obecności notariusza takie oświadczenie zostało podpisane. Następnie decyzją z dnia 08 lipca 2009r. wnioskodawczyni z mężem otrzymała pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Budowa została rozpoczęta, a ponoszone na nią nakłady dokumentowane były fakturami VAT i rachunkami wystawianymi na wnioskodawczynię i jej męża.

W międzyczasie pojawiła się konieczność podziału gruntu i wydzielenia części tylko pod budowę domu. W związku z tym decyzją wójta z dnia 20 sierpnia 2010r. zatwierdzono podział nieruchomości, a na podstawie aktu notarialnego z dnia 20 września 2010r. nowo wydzielona działka o nr 1724/1 została podarowana mężowi wnioskodawczyni przez jego rodziców. Po upływie dwóch lat od sprzedaży mieszkania, tj. 28 października 2010r. do Urzędu Skarbowego zostały złożone korekty deklaracji PIT-23 i wykazany u każdego z małżonków osobno przychód zwolniony od opodatkowania. Łączna wartość nakładów poniesionych na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wyniosła 55.293,27 zł (w korekcie PIT-23 wykazana po połowie u każdego ze współmałżonków tj. 27.646,64 zł). U każdego ze współmałżonków powstał do zapłaty podatek w wysokości 1.485 zł plus należne odsetki. Wyliczony podatek wraz z odsetkami dnia 28 października 2010r. każdy ze współmałżonków przelał na właściwe konto Urzędu Skarbowego. W dniu 08 listopada 2010r. wnioskodawczyni została poinformowana, że na podstawie analizy dostarczonych do Urzędu Skarbowego dokumentów ulga na zwolnienie przychodu ze sprzedaży wnioskodawczyni nie przysługuje, ponieważ nie jest ona właścicielem gruntu, na którym budowany jest budynek mieszkalny jednorodzinny i nie ma znaczenie to, że pozwolenie na budowę wydane jest również dla wnioskodawczyni. W związku z tym wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek dochodowy wraz z odsetkami od całej kwoty przychodu tj. 42.500 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słuszne jest stanowisko, że wnioskodawczyni nie może skorzystać ze zwolnienia przychodu ze sprzedaży mieszkania, bowiem przychodu tego nie wydatkowała na budowę własnego budynku mieszkalnego, lecz na powiększenie majątku odrębnego męża...

Zdaniem wnioskodawczyni, na podstawie analizy przepisów i podobnych przypadków nieprawidłowym jest założenie, że odliczenie z tytułu wydatków i nakładów poczynionych na budowę budynku mieszkalnego przysługuje jedynie temu podatnikowi, który został wskazany jako właściciel gruntu. To, że tylko mąż wnioskodawczyni jest właścicielem gruntu, nie wyklucza wspólnego ponoszenia wydatków na zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych, bo w sferze bieżących wydatków i wpływów finansowych nie ma jakiegokolwiek podziału na majątek wnioskodawczyni czy męża. Dodatkowo pozwolenie na budowę zostało wydane dla małżonków wspólnie, nie tylko na męża wnioskodawczyni. Odnosząc się bezpośrednio do przepisów, które mają tutaj zastosowanie, tj. art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych nie wskazuje, kto i na kogo ma wydatkować przychody uzyskane ze sprzedaży wskazanych w tej ustawie (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nieruchomości, budynków mieszkalnych i praw do lokali spółdzielczych.

Zdaniem wnioskodawczyni, dla skorzystania ze zwolnienia przychodów, o których mowa wyżej istotny powinien być sam fakt wydatkowania uzyskanej kwoty. Nie powinna mieć także znaczenia okoliczność, czy wydatkowania dokonała wnioskodawczyni czy małżonek, ważne jest, aby przychód został wydatkowany. Przepis ten nie stanowi warunku w postaci, kto ma wydatkować i ewentualnie na kogo ma być wydatkowany przychód uzyskany ze sprzedaży. Zgodnie z tym uzyskany przez wnioskodawczynię i jej męża przychód ze sprzedaży mieszkania został wydatkowany przez małżonków na własne cele mieszkaniowe a tym samym zrealizowana została ustawowa przesłanka uprawniająca wnioskodawczynię do ulgi podatkowej. Przychód uzyskany przez małżonków (przez wnioskodawczynię i przez jej męża) ze sprzedaży mieszkania wchodzi w skład ich majątku na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej (współwłasność łączna). Odrębne opodatkowanie każdego z małżonków, wynikające z odgórnej konieczności złożenia oddzielnych deklaracji PIT-23 i wykazania przychodu po połowie, nie zmienia charakteru tego majątku. Oznacza to, że w sytuacji gdy tylko jeden z małżonków wydaje wspólne środki na cel określony w omawianym przepisie, to są to również wydatki drugiego małżonka. W tej akurat sytuacji należy dostrzegać różnicę między opodatkowaniem "zwykłego" dochodu osoby fizycznej od opodatkowania dochodu wchodzącego w skład mienia dorobkowego. Wobec powyższego, zdaniem wnioskodawczyni, jeżeli dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych wspólnie z małżonkiem podjęła inwestycję określoną w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarty ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na gruncie stanowiącym majątek odrębny męża, która jest finansowana z dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia wspólnej nieruchomości, to wolny od podatku dochodowego jest przychód uzyskany z tej sprzedaży przez każdego z małżonków.

Wnioskodawczyni powołuje się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 963/08 z dnia 06 listopada 2009r. oraz powiązany z nim wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie sygn. akt l SA/Lu 729/07 z dnia 12 lutego 2008r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307, ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m. in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni wraz z mężem w dniu 27 listopada 2006r. nabyła lokal mieszkalny, który następnie w dniu 27 października 2008r. małżonkowie sprzedali. Uzyskany przychód małżonkowie przeznaczyli na budowę domu na gruncie stanowiącym współwłasność męża wnioskodawczyni i jego rodziców.

Od 01 stycznia 2007r. zmieniły się zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości. Jednakże zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 ze zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006r., stosuje się zasady określone w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007r.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007r., przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł. Podatek od przychodu, o którym mowa powyżej, zgodnie z art. 28 ust. 2 ww. ustawy ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Jednakże w myśl art. 28 ust. 2a zasada, o której mowa w wyżej cytowanym ust. 2 tegoż artykułu, nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej transakcji złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Wśród celów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawa wymienia:

• nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
• nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
• nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
• budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnień wynikających z powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw (nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży) wyłącznie na wskazane w ustawie cele mieszkaniowe m.in. na budowę własnego budynku mieszkalnego. Przy czym w myśl art. 21 ust. 16 ww. ustawy przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a) rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie.

Z analizy stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni środki pieniężne przeznaczyła na budowę domu jednorodzinnego na gruncie stanowiącym własność męża i jego rodziców. Ponosząc wydatki wnioskodawczyni nie dysponowała tytułem własności nieruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, co oznacza, iż należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym.

Tak więc biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu stwierdzić należy, iż budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową, co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu jak i budynku wzniesionego na tym gruncie jest zawsze właściciel nieruchomości, na której budynek ten został wybudowany.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że wnioskodawczyni ponosiła wydatki na budowę domu na gruncie stanowiącym własność jej męża i jego rodziców. Tymczasem art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarty ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że ze zwolnienia z opodatkowania może korzystać przychód wydatkowany nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży m. in. na budowę własnego budynku mieszkalnego lub jego części. Własność wybudowanego budynku należy do właściciela gruntu, czyli małżonka wnioskodawczyni. W konsekwencji zauważyć należy, że wnioskodawczyni nie wybudowała własnego budynku, a jedynie poniosła nakłady na cudzy budynek. Ważny jest bowiem nie tylko sam fakt wydatkowania uzyskanego przychodu ale również cel na jaki przychód ten został wydatkowany.

Wskazać również należy, iż tiret od 1-3 art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają przymiotnika "własny", natomiast tiret 4 i 5 przymiotnik ten zawierają. Przy interpretacji przedmiotowego przepisu przymiotnika "własny" nie można pominąć. Rozszerzająca wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) jako przepisu przewidującego ulgę podatkową jest niedopuszczalna.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wszelkie ulgi i zwolnienia są również wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Należy również podkreślić, iż w przypadku odpłatnego zbycia np. lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność obojga małżonków podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu jest odrębnie każdy z małżonków, a nie małżonkowie łącznie. Stosownie bowiem do treści art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. W przypadku dochodów z odpłatnego zbycia nie znajduje zastosowania art. 6 ust. 2 ww. ustawy, ponieważ dochody z tego tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania. Skoro więc każdy z małżonków jest odrębnie podatnikiem podatku dochodowego od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia, to również warunki zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006r., należy rozpatrywać odrębnie dla każdego małżonka. Zatem złożenie przez małżonków oświadczenia o zamiarze wydatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na cele mieszkaniowe oznacza zamiar wydatkowania tego przychodu, w części przypadającej na każdego z nich. Każdy z nich z osobna musi zatem wypełnić przesłanki do zastosowania zwolnienia, czyli wbrew twierdzeniu wnioskodawczyni jest istotne zarówno kto wydatkuje środki jak i na co je wydatkuje. Tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części przypadającej na udział wnioskodawczyni w tym lokalu mieszkalnym, nie został przez nią wydatkowany zgodnie z wolą ustawodawcy, gdyż wnioskodawczyni sfinansowała budowę budynku stanowiącego majątek odrębny męża.

Podsumowując, warunkiem zwolnienia od zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 32 lit a) ww. ustawy jest wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na budowę jedynie własnego domu mieszkalnego. Przy czym przez „własny dom” należy rozumieć budynek, w stosunku do którego przysługuje prawo własności (współwłasności). Dokonanie przez wnioskodawczynię nakładów na nieruchomość współmałżonka (na majątek odrębny) nie powoduje, że budynek znajdujący się na tej nieruchomości stanowi współwłasność małżonków.

Zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e), podatek jest płatny najpóźniej następnego dnia po upływie terminów określonych w tym przepisie wraz z odsetkami naliczanymi:

1. od terminu płatności określonego w ust. 2 do dnia, w którym upłynęły dwa lata, licząc od dnia sprzedaży - w wysokości połowy odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych,
2. począwszy od następnego dnia po upływie dwóch lat, licząc od dnia sprzedaży, aż do dnia zapłaty - w pełnej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych.
   
   

Reasumując, przychód uzyskany w 2008r. ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – w części przypadającej na wnioskodawczynię – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006r. Wnioskodawczyni nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) tiret czwarte, ponieważ w okresie dwóch lat od daty zbycia nie wydatkowała uzyskanego przychodu zgodnie z wolą ustawodawcy, gdyż przeznaczyła go na budowę domu jednorodzinnego na gruncie nie stanowiącym własności wnioskodawczyni.

Stanowisko wnioskodawczyni uznano zatem za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanego przez wnioskodawczynię wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.