INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Biura 29 listopada 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za środki trwałe Urządzeń Informatycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za środki trwałe Urządzeń Informatycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka świadczy usługi informatyczne. Wnioskodawca, na zlecenie swoich kontrahentów, tworzy i wdraża scentralizowane, kompleksowe systemy informatyczne i realizuje rozmaite projekty informatyczne wymagające wykorzystywania i zaangażowania różnorodnego sprzętu, urządzeń, elementów itp.

Na potrzeby swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabywa różnorodne elementy zespołów komputerowych, które co do zasady są przeznaczone do dalszej odsprzedaży jako towary (środki obrotowe):

1. samodzielnie albo
2. jako elementy większej całości, np. części, elementy składowe bardziej złożonych urządzeń i zespołów komputerowych dostarczanych przez Spółkę w ramach świadczonych usług informatycznych.
   
   

Jednakże nabyte przez Wnioskodawcę elementy zespołów komputerowych nie zawsze są wykorzystywane w przedstawiony wyżej sposób. Zdarza się, że te elementy nie stają się przedmiotem odsprzedaży, lecz zaczynają być traktowane jak „środki produkcji”, ponieważ są faktycznie wykorzystane przez Wnioskodawcę do świadczenia przez określony czas usług informatycznych w miejscu wskazanym przez klienta. W tym czasie elementy zespołów komputerowych nie przestają być własnością Spółki i nie są wynajmowane, wydzierżawiane ani leasingowane klientom Spółki.

Przykładowo, wśród elementów zespołów komputerowych istnieją takie, które są przez Wnioskodawcę wykorzystywane w określonym zakresie do testów w sprzęcie klientów, co oznacza, że takie elementy - nabyte przez Spółkę i pierwotnie znajdujące się w magazynie Spółki - są następnie dla celów realizacji określonych, zleconych usług pobierane z magazynu i na określony czas instalowane w sprzęcie klienta, aby umożliwiać określone testy, pomiary, ustawienia itp.

Elementy zespołów komputerowych wykorzystywane przez Spółkę do świadczenia usług w sposób opisany powyżej, których jednostkowa wartość netto przekracza 3.500 złotych i których przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok, zwane są w dalszej części wniosku „Urządzeniami Informatycznymi”.

Urządzeniami Informatycznymi, które mogą być wykorzystywane przez Spółkę w powyższy sposób są w szczególności: urządzenia wejścia, w tym m.in. rejestratory, skanery, urządzenia wyjścia, urządzenia wejścia-wyjścia: konsole operatorskie, monitory ekranowe, jednostki pamięci, urządzenia transmisji danych, urządzenia ochrony danych, jednostki zasilające.

Po wykonaniu usług na rzecz klienta Urządzenia informatyczne pozostają własnością Spółki, po demontażu wracają do Spółki i mogą być:

1. wykorzystywane przez Spółkę w sprzęcie komputerowym będącym własnością Spółki albo
2. po raz kolejny wykorzystane do świadczenia usług na rzecz klientów Spółki albo
3. sprzedane.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Urządzenie Informatyczne stanowią środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 updop...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16a ust. 1 UPDOP amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, zwane środkami trwałymi. Co do zasady, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit b UPDOP). Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi. Z treści art. 15 ust. 6 UPDOP wynika bowiem, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16 UPDOP. Amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i UPDOP) stanowiącym załącznik nr 1 do UPDOP, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych (rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust 1 ww. ustawy ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych („KŚT”), która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.). KŚT jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Przez środki trwałe rozumie się w KŚT rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w KŚT pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny, itp.

Oznacza to, że zgodnie z art. 16a ust. 1 UPDOP, środkami trwałymi są składniki majątkowe podatnika spełniające łącznie poniższe warunki:

1. są własnością lub współwłasnością podatnika,
2. przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
3. zostały nabyte lub wytworzone przez podatnika i są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,
4. są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania.
   
   

Ad. 1)

Wnioskodawca nabywa Urządzenia Informatyczne na własność, a urządzenia te przez cały czas korzystania z nich i wykorzystywania ich do świadczenia usług informatycznych pozostają własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca – pomimo, że okresowo montuje Urządzenia Informatyczne w zespołach komputerowych klientów - nie przenosi na klientów własności Urządzeń Informatycznych ani w trakcie świadczenia usług w ramach danego projektu, ani po zakończeniu tego projektu. Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 47 § 3 Kodeksu cywilnego, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych i nie stają się własnością właściciela rzeczy, z którą połączono te części. Nie ulega więc wątpliwości, że Urządzenia Informatyczne przez cały czas są własnością Wnioskodawcy.

Ad. 2)

W opisanym stanie faktycznym pytanie Wnioskodawcy dotyczy tylko takich Urządzeń Informatycznych, których przewidywany okres używania, zgodnie z planami i oczekiwaniami Spółki, przekroczy okres roku.

Ad. 3)

Dla ustalenia, czy środki trwałe są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością, decydujące znaczenie ma ustalenie występowania związku używanych środków trwałych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. akt II FSK 1470/07 „funkcjonalnie wystarczające jest wykazanie związku używania określonego środka trwałego z prowadzeniem działalności gospodarczej, w taki sposób, że dany środek służy przede wszystkim tejże działalności”.

W przedstawionym stanie faktycznym Urządzenia Informatyczne są nabywane przez Wnioskodawcę od innych podmiotów i są przeznaczone na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. są bezpośrednio „narzędziami” służącymi wykonywaniu określonych usług informatycznych na rzecz klientów Wnioskodawcy. Bez takich urządzeń prawidłowa realizacja usług informatycznych, stanowiących przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie byłaby możliwa.

W świetle przedstawionych okoliczności oznacza to, że Urządzenia Informatyczne są wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, w sposób bezpośredni i wyłączny, jako rodzaj „narzędzia” lub środka produkcji niezbędnego do właściwego świadczenia usług zleconych przez klientów Wnioskodawcy.

Ad. 4)

Cechą środka trwałego jest to, że musi on być kompletny i zdatny do użytku. Stan ten musi istnieć w momencie oddania środka trwałego do używania. W przepisach podatkowych brakuje wyjaśnienia, co kryje się pod tymi pojęciami. Niemniej jednak w literaturze przedmiotu podnosi się, iż składnik majątku spełnia te przesłanki, jeżeli jest on wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto są sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie. Innymi słowy, składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć przede wszystkim możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 16 października 2009 r., sygn. akt I SA/Lu 379/09 „kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania oznacza, że środek trwały zawiera wymagane elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, jest sprawny technicznie, a jeśli istnieją wymogi formalne, to także są one spełnione”.

W ocenie Wnioskodawcy, w specyficznych okolicznościach, wskazanych w niniejszym wniosku, także to kryterium należy uznać za spełnione w przypadku Urządzeń Informatycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy uznanie, że warunek „kompletności i zdatności do użytku” został spełniony zależy od okoliczności faktycznych, a ocena w tym względzie powinna być dokonywana na podstawie własnych danych zainteresowanego podatnika. Jeśli Wnioskodawca uznaje, że w konkretnych okolicznościach Urządzenia Informatyczne są kompletne i zdatne do użytkowania, to wówczas mogą one być (już) odrębnym środkiem trwałym. Przekazanie środka trwałego do używania przez podatnika należy rozumieć jako rozpoczęcie wykorzystywania go zgodnie z jego przeznaczeniem.

W orzecznictwie wskazuje się też, że środki trwałe mogą składać się z różnych elementów, przy czym część z nich może być odłączana lub przyłączana. Nie zmienia to faktu, że jeśli choćby część lub pojedyncze elementy są oddane do używania i stanowią zdatną do użytku całość, to mamy do czynienia ze środkiem trwałym. Należy też podkreślić, że rozwój nowych technologii i sprzętu powoduje systematyczną zmianę poglądów na temat rozumienia pojęcia „kompletny i zdatny do użytku”. Należy podkreślić, że obecnie istnieją liczne środki trwałe, które mogą być efektywnie i zgodnie ze swoim przeznaczeniem wykorzystywane w dowolnym miejscu i czasie, bez przypisania w sposób konieczny do jednego konkretnego urządzenia. Cecha kompletności i samoistności dotyczy obecnie coraz większego obszaru elementów i narzędzi, które dotychczas nie stanowiły samodzielnych środków, ale wraz z rozwojem technologii nie podlegają już dotychczasowym ograniczeniom i nie muszą już w sposób konieczny być przypisane i związane z konkretnym urządzeniem, zespołem lub większą całością jako urządzenia peryferyjne, czy elementy składowe. Dotyczy to nie tylko takich urządzeń jak np. drukarki i urządzenia wielofunkcyjne, ale także rozmaitych innych elementów, urządzeń, narzędzi i innych środków takich jak rozmaite nośniki, dyski, czytniki, napędy itp. (elementy takie - por. wyrok WSA w Łodzi z 7 sierpnia 2008 r. I SA/Łd 98/08 - mogą stanowić odrębne środki trwałe, jeżeli mogą funkcjonować z wieloma urządzeniami podstawowymi, co sprawia, że w istocie takiego rodzaju środki mają przymiot kompletności).

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że w KŚT za podstawową jednostkę, tzw. obiekt inwentarzowy, przyjmuje się pojedynczy składnik majątku trwałego, spełniający samodzielne funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług.

Co więcej, zgodnie z wyjaśnieniami do rodzaju 491 KŚT, w przypadku zespołów komputerowych obiektem może być cały zespół służący do przetwarzania informacji złożony z jednostki centralnej i podłączonych do niej fizycznie jednostek zewnętrznych względnie poszczególna maszyna i urządzenie wydzielone w osobne jednostki. Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy Urządzenia Informatyczne spełniają wszystkie wymienione wyżej, normatywne kryteria pozwalające na zaliczenie ich do środków trwałych i amortyzację podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – zwanej dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast art. 16a ust. 1 updop stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Uwzględniając, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, w którym następuje odwołanie się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, należy stwierdzić, że rozwinięcie zakresu przedmiotowego środków trwałych wskazanych w art. 16a ust. 1 updop ma miejsce w Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki, z wyłączeniem aktywów posiadanych przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych.

Środki trwałe oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu zalicza się do aktywów jednej ze stron umowy.

Za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się w Klasyfikacji Środków Trwałych pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy osiedla, zespoły komputerowe, itp.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Mając na względzie powyższe, przypomnieć należy, iż organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji środków trwałych do odpowiedniej grupy. Klasyfikacji tej powinien dokonać sam podmiot gospodarczy przy ewentualnej pomocy uprawnionego organu statystycznego.

Ponadto, aby składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 updop, mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, muszą spełniać następujące warunki:

1. przewidywany okres ich używania musi przekraczać jeden rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
2. muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 updop,
3. muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie przez właściwe organy administracji państwowej. Kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających.
4. muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub oddane do używania na podstawie umowy leasingu (tzw. operacyjnego) najmu lub dzierżawy.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka świadczy usługi informatyczne. Przy ich świadczeniu wykorzystuje tzw. urządzenia informatyczne, stanowiące elementy zespołów komputerowych, których jednostkowa wartość netto przekracza 3.500 zł i których przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok. Urządzeniami tymi są w szczególności m.in. urządzenia wejścia, w tym m.in. rejestratory, skanery, urządzenia wyjścia, urządzenia wejścia-wyjścia: konsole operatorskie, monitory ekranowe, jednostki pamięci, urządzenia transmisji danych, urządzenia ochrony danych, jednostki zasilające. Spółka wskazuje, iż wszystkie wymienione we wniosku urządzenia są jej własnością. Wszystkie te składniki majątkowe, stanowią kompletne i dające się wyodrębnić urządzenia zdatne do użytku w takiej postaci, w jakiej zostały nabyte przez Spółkę. Posiadają one wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania, jako całość, zgodnie z przeznaczeniem.

Reasumując, stwierdzić należy, że wskazane w opisie zdarzenia przyszłego Urządzenia Informatyczne stanowić będą odrębne środki trwałe.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.