Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-276/13/PSZ
z 14 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 28 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Mąż Pani prowadzi od dnia 1 marca 1992 r. na własne nazwisko działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg stawki liniowej 19%. Według aktualnego wpisu do CEIDG przeważającą działalnością jego firmy wg kodu PKD 47.41.27 jest sprzedaż detaliczna komputerów, urządzeń peryferyjnych i oprogramowania prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Od dnia 1 sierpnia 2007 r. Pani również prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko, opodatkowaną w tej samej formie co mąż. Według wpisu do CEIDG przeważającą u Pani działalnością wg kodu PKD 47.54.Z jest sprzedaż detaliczna elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego w wyspecjalizowanych sklepach. Pomiędzy małżonkami występuje ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej i nie zawierano w tym zakresie żadnych dodatkowych umów wyłączających ten ustrój. Mąż do celów prowadzonej działalności wykorzystuje m.in. nabyty przez Państwo wspólnie jako małżonków w latach dziewięćdziesiątych budynek usługowo-handlowy. Budynek ten został wprowadzony przez męża do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez niego firmy i od całości wartości jego nabycia są do dnia dzisiejszego naliczane odpisy amortyzacyjne, które są zaliczane do jego kosztów działalności gospodarczej. Nadmienia Pani, iż obecnie mąż nie posiada w tym budynku własnych sklepów i w całości jest on wynajmowany dla innych podmiotów. Uzyskiwane z tego tytułu przychody są wykazywane przez męża w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Z uwagi na to, iż obecnie na lokalnym rynku występują trudności z wynajmem lokali zachodzi konieczność ograniczenia do minimum kosztów związanych z utrzymaniem przedmiotowego budynku oraz w ogóle działalności gospodarczej. Wskazuje Pani, iż budynek znajduje się kilkadziesiąt kilometrów od miejscowości w której posiadacie Państwo siedziby działalności oraz inne sklepy. Stanowi to dodatkowe utrudnienie w prowadzeniu działalności tego rodzaju. Ponieważ wynajem nie jest głównym przedmiotem działalności gospodarczej męża (generuje jedynie niewielką część przychodów z jego działalności) postanowił on, iż przedmiotowy budynek zostanie wycofany z jego działalności gospodarczej. Nastąpi jego wycofanie w przewidzianej formie ze środków trwałych tej działalności i następnie uzyskiwane przychody z tytułu najmu lokali znajdujących się w nim będzie opodatkowywał na zasadach przewidzianych dla opodatkowania przychodów z najmu jako odrębnego źródła przychodów. Budynek zostanie ujęty w wykazie środków trwałych przewidzianych dla najmu prywatnego na zasadach kontynuacji naliczania odpisów amortyzacyjnych dla tego środka trwałego. Ponieważ wspólnie z mężem planujecie Państwo restrukturyzację Waszych odrębnych firm oraz zmiany zakresów ich działalności w celu zwiększenia ich efektywności planujecie w przyszłości (konieczne są do tego odpowiednie zmiany umów z Waszymi kontrahentami co wydłuży czas oczekiwania na planowane rozwiązania) rozgraniczenie przychodów uzyskiwanych z najmu i sprzedaży pozostałej pomiędzy Wami. W tym celu obecnie wynajmowany przez męża budynek już po jego wycofaniu z działalności gospodarczej zostanie przekazany w części przysługującej dla Pani małżonka w formie darowizny do Pani majątku odrębnego za Pani zgodą. W tym zakresie zostanie sporządzona umowa darowizny przed notariuszem w formie aktu notarialnego. Następnie nabyty w ten sposób na Pani wyłączną własność budynek usługowo-handlowy zamierza Pani wprowadzić do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przypadku nabycia w formie darowizny do Pani majątku odrębnego, przedmiotowego budynku od męża będzie Pani zmuszona, w myśl obowiązujących przepisów podatkowych, do kontynuacji odpisów amortyzacyjnych widniejących w ewidencji środków trwałych męża prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (pomimo tego iż faktycznie budynek zostanie wycofany z tej działalności i ewidencji)?

Czy będzie mogła Pani przyjąć wartość nabytego w drodze darowizny środka trwałego do ewidencji środków trwałych swojej działalności zgodnie z przepisami zawartymi w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. jako wartość rynkową w dniu jego nabycia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wycofania przedmiotowego budynku z działalności gospodarczej i wykreślenia go z ewidencji środków trwałych męża zostanie on przekazany na potrzeby prywatne. Zawarta między Panią i mężem umowa darowizny skutecznie przeniesie na Panią własność budynku, który zostanie przyjęty do użytkowania w Pani odrębnej działalności, która jest prowadzona od wielu lat. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych w razie nabycia w drodze darowizny uważa się wartość rynkową w dniu nabycia. Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych nabytych nieodpłatnie z wyjątkiem nabytych w drodze darowizny. Wynika z tego, że budynek nabyty w drodze darowizny, który będzie wykorzystywany przez Panią do działalności gospodarczej może być amortyzowany. Wątpliwość Pani powstała w związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególny sposób traktuje składniki majątkowe małżonków. Przepisy tej ustawy przewidują pewne przypadki, w których powinna mieć miejsce kontynuacja dotychczasowej amortyzacji (art. 22g ust. 12-14b). Jednak żaden z tych przypadków w Pani ocenie nie dotyczy przedstawionej wyżej sytuacji. Oboje wraz z mężem prowadzą Państwo odrębnie .samodzielnie działalności gospodarcze. Nastąpi natomiast przeniesienie środka trwałego wykorzystywanego przez męża poza jego działalnością (wykorzystywanego dla celów najmu) na działalność prowadzoną na Pani nazwisko. Nie dochodzi w tym przypadku do zmiany działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego małżonka na działalność prowadzoną przez drugiego małżonka. W związku z powyższym uważa Pani, że w tej sytuacji słuszne jest przyjęcie do amortyzacji jako wartości początkowej wartości rynkowej z dnia nabycia w drodze darowizny, przy czym przy ustaleniu wartości początkowej zostanie uwzględnione to, iż przed nabyciem w drodze darowizny części wcześniej należącej do męża była Pani współwłaścicielem budynku na zasadach wspólności majątkowej i dla tej części wartość początkowa zostanie określona wg ceny nabycia budynku przez Panią z mężem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9 poz. 59 ze zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ww. ustawy. Przepis ten nie wymienia składników związanych z działalnością gospodarczą małżonka.

Zatem, jeśli składnik majątkowy został nabyty w czasie trwania wspólności ustawowej i nie stanowi odrębnego majątku danego małżonka, stanowi on dorobek małżonków bez względu na to czy został zakupiony na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych.

Zgodnie z art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W myśl zaś art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1064 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Zatem współmałżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie wspólności majątkowej mają równe prawo korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast przepis art. 22c pkt 1 ww. ustawy stanowi, że amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Treść art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy, stanowi że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia;
   
   
   
   
   
   1. w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;
      
      
      
   
   
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia;
   
3. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;
   
4. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:
   
   
   
   
   
   1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
      
   2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
      
   3. wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie;
      
      
      
   
   
5. w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków - jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Stosownie do treści art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

W przypadku, gdy jeden z małżonków przejmie do swojej działalności składnik majątkowy wykorzystywany wcześniej (amortyzowany) w działalności współmałżonka, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) współmałżonka wykorzystującego dotychczas ten składnik w swojej działalności gospodarczej, podobnie jak ma to miejsce w przypadku zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków. Małżonek przejmujący składnik majątkowy wykorzystywany dotychczas w działalności gospodarczej współmałżonka powinien - jeśli wartość początkowa środka trwałego nie została jeszcze w pełni zamortyzowana - dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez współmałżonka wykorzystującego dotychczas tenże składnik.

Zasadą jest bowiem, że jeśli małżonkowie, pomiędzy którymi istnieje ustrój ustawowej wspólności majątkowej, wykorzystują składnik wspólnego majątku na potrzeby własnej działalności, to każdy zamortyzuje tylko część jego wartości. Nie mogą więc go zamortyzować dwukrotnie. Należy zaznaczyć, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez jednego z małżonków mają bezpośredni wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, który to dochód jest dochodem wspólnym małżonków. Nie jest więc uzasadnione powtórne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tego samego wydatku, poniesionego ze wspólnego majątku małżonków, tym razem w działalności drugiego małżonka (z której dochód również będzie dochodem wspólnym).

Ze złożonego wniosku wynika, że mąż Pani do celów prowadzonej działalności wykorzystuje m.in. nabyty przez Państwo wspólnie jako małżonków budynek usługowo-handlowy. Budynek ten został wprowadzony przez męża do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez niego firmy i od całości wartości jego nabycia są do dnia dzisiejszego naliczane odpisy amortyzacyjne, które są zaliczane do jego kosztów działalności gospodarczej. Obecnie mąż nie posiada w tym budynku własnych sklepów i w całości jest on wynajmowany innym podmiotom. Obecnie planują Państwo restrukturyzację firm oraz zmiany zakresów ich działalności, w związku z czym wynajmowany przez męża budynek już po jego wycofaniu z działalności gospodarczej zostanie przekazany (w części przypadającej na męża) do Pani majątku odrębnego w formie darowizny.

Biorąc pod uwagę zaprezentowaną uprzednio wykładnię przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że przejmując do swojej działalności gospodarczej przedmiotowy środek trwały wykorzystywany uprzednio w prowadzonej przez męża pozarolniczej działalności gospodarczej, winna Pani ustalić wartość początkową w wysokości przyjętej wcześniej przez męża oraz kontynuować stosowaną przez niego metodę amortyzacji. Przy dokonywaniu amortyzacji powinna Pani także uwzględnić dokonane już przez męża odpisy amortyzacyjne.

Zaznaczyć należy, iż tutejszy organ podatkowy nie oceniał prawidłowości (skuteczności) zawarcia umowy darowizny pomiędzy małżonkami. Kwestię tę regulują przepisy prawa cywilnego, które nie są przepisami podatkowymi, wobec czego tut. organ nie posiada kompetencji do ich interpretacji w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.