INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2011 r. (data wpływu 10 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wykonywanych usług edukacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wykonywanych usług edukacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest:

1. 74.14.A doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,
2. 80.42.B kształcenie ustawiczne dorosłych i pozostałe formy kształcenia nigdzie sklasyfikowane.
   
   

Pierwszy zakres usług, polega na opracowywaniu analiz zużycia czynników energetycznych, analiz faktur i gospodarki energetycznej w firmach.

Natomiast prowadzone szkolenia, dotyczą spełnienia wymagań rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 kwietnia 2003 r. w związku z art. 54 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. 54 poz. 348 ze zm.) i uzyskania uprawnień D i E w zakresie eksploatacji urządzeń energetycznych. Wnioskodawca prowadzi książkę przychodów i rozchodów i jest podatnikiem podatku VAT.

Dnia 16 marca 2011 r. Zainteresowany uzupełnił opis stanu faktycznego wskazując, iż wykonywane szkolenia są formą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Szkolenia te mają na celu uzyskanie wiedzy potwierdzającej znajomość zagadnień w celu uzyskania wymaganych świadectw kwalifikacyjnych, do eksploatacji urządzeń określonych w przepisach wydanych na podstawie prawa energetycznego, a więc niezbędnych na takich stanowiskach jak elektromonter, palacz, maszynista pomp, sprężarek, obsługa pieców przemysłowych, i innych wynikających z obowiązujących przepisów.

Wnioskodawca wskazał jednocześnie, iż nie posiada akredytacji. Świadczone usługi nie są w żadnym stopniu finansowane ze środków publicznych.

W rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. wydanego na postawie art. 54 ustawy Prawo energetyczne, określony jest zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania kwalifikacji. W oparciu o ten zakres opracowany program szkolenia jest realizowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy organizując i prowadząc szkolenia w zakresie wymaganych kwalifikacji przy eksploatacji urządzeń i instalacji określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 ze zm.), usługi te są zwolnione od podatku VAT, czy opodatkowane stawką podstawową 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi w zakresie szkoleń dotyczących uprawnień energetycznych powinny być opodatkowane stawką zwolnioną od podatku, gdyż dotyczą usług kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawodowego.

Spełnia zatem zapis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku VAT, tj. usługi prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Spełnienie określonych wymagań jest warunkiem zatrudnienia i prowadzenia eksploatacji urządzeń określonych w cytowanym rozporządzeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Z kolei przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do – obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. – art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Artykuł ten został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 1 pkt 2 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są usługi edukacyjne, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do przepisów o statystyce publicznej.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 ze zm.), oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku.

Przepisem art. 1 pkt 8 powołanej wyżej ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadzono do art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, następujące zwolnienia podatkowe.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanym przepisie wynika, iż dla oceny tego czy szkolenia zawodowe dotyczące eksploatacji urządzeń energetycznych są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i b) ustawy, konieczne jest stwierdzenie:

1. czy są to usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego;
2. czy są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub
3. czy usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, są świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
   
   

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Jak stanowi art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji określonych w przepisach, o których mowa w ust. 6, obowiązane są posiadać kwalifikacje potwierdzone świadectwem wydanym przez komisje kwalifikacyjne.

Stosownie do treści ust. 6 powołanego przepisu, minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby, o których mowa w ust. 1.

A jak wynika z ust. 7 cytowanego przepisu, minister właściwy do spraw gospodarki, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, określi w szczególności:

1. rodzaje prac, stanowisk oraz instalacji, urządzeń i sieci, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
2. zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji, odpowiednio do rodzaju prac, stanowisk oraz instalacji i urządzeń, o których mowa w pkt 1;
3. tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
4. jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, i tryb ich powoływania;
5. wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji, o których mowa w pkt 2;
6. wzór świadectwa kwalifikacyjnego.
   
   

I tak, § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 ze zm.) określa:

1. rodzaje prac, stanowisk oraz urządzeń, instalacji i sieci energetycznych, przy których eksploatacji jest wymagane posiadanie kwalifikacji;
2. zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania potwierdzenia posiadanych kwalifikacji;
3. tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego;
4. jednostki organizacyjne, przy których powołuje się komisje kwalifikacyjne, i tryb ich powoływania;
5. wysokość opłat pobieranych za sprawdzenie kwalifikacji;
6. wzór świadectwa kwalifikacyjnego.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (74.14.A), oraz kształcenie ustawiczne dorosłych i pozostałe formy kształcenia nigdzie indziej niesklasyfikowane (80.42.B). Pierwszy zakres usług, polega na opracowywaniu analiz zużycia czynników energetycznych, analiz faktur i gospodarki energetycznej w firmach. Natomiast prowadzone szkolenia, dotyczą spełnienia wymagań rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w związku z art. 54 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne i uzyskania uprawnień D i E w zakresie eksploatacji urządzeń energetycznych. Wykonywane szkolenia są formą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Szkolenia te mają na celu uzyskanie wiedzy potwierdzającej znajomość zagadnień w celu uzyskania wymaganych świadectw kwalifikacyjnych, do eksploatacji urządzeń określonych w przepisach wydanych na podstawie prawa energetycznego, a więc niezbędnych na takich stanowiskach jak elektromonter, palacz, maszynista pomp, sprężarek, obsługa pieców przemysłowych, i innych wynikających z obowiązujących przepisów. Wnioskodawca wskazał jednocześnie, iż nie posiada akredytacji, a świadczone usługi nie są w żadnym stopniu finansowane ze środków publicznych.

Zasady organizowania i przeprowadzania egzaminu, powoływania komisji do ich przeprowadzania oraz wysokość opłat za egzaminy zostały ściśle określone w przepisach – Prawo energetyczne oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci, co oznacza, że została spełniona druga przesłanka – po wypełnieniu definicji „usług kształcenia zawodowego” – umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku usług w zakresie szkoleń dotyczących uprawnień energetycznych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi organizacji i prowadzenia szkoleń w zakresie wymaganych kwalifikacji przy eksploatacji urządzeń i instalacji określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci prowadzone w ramach kształcenia ustawicznego dorosłych i pozostałe formy kształcenia nigdzie indziej niesklasyfikowane (80.42.B) korzystają od dnia 1 stycznia 2011 r. ze zwolnienia o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.