INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 30.11.2010r. (data wpływu 02.12.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przepisów przejściowych dla ustalenia obowiązku podatkowego w imporcie usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.12.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania przepisów przejściowych dla ustalenia obowiązku podatkowego w imporcie usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2008 r. i 2009 r. zawarł umowy licencyjne z kontrahentem z Unii i z USA na kopiowanie, rozpowszechnianie i dystrybucję na taśmach DVD filmów. Umowy zawarto na czas określony do trzech i pięciu lat. A więc umowy te wiążą strony także w 2010 r. i następnych latach kalendarzowych aż do 2014 r. W umowach ustalono wartość licencji, ratalny system spłat wartości licencji, termin i wysokość rat oraz wypłatę tantiem na rzecz licencjonodawcy w całym okresie trwania umowy licencyjnej. Do 31.XII.2009r. obowiązywał inny system prawny dotyczący opodatkowania importu usług. Od 1 stycznia 2010 r. zmieniły się zasady ustalania obowiązku podatkowego dla transakcji rozpoznawanych jako import usług m.in. za pomocą mechanizmu odwróconego naliczania VAT. Zawarte w poprzednim systemie prawnym kontrakty obowiązują w 2010 r.(i następnych latach kalendarzowych), a więc w zmienionym systemie zasad opodatkowania podatkiem VAT importu usług – licencji , obowiązującym od 1 stycznia 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie przepisy w zakresie podatku VAT powinien zastosować Wnioskodawca w 2010 r. i w 2011 r. w wypadku realizowania od 2008 r. i 2009 r. umów licencyjnych zawartych w 2008 r. i 2009 r. obejmujące także lata 2010 i 2011 r. A więc, czy wnioskodawca w 2010 r. i 2011 r. powinien stosować przepisy VAT obowiązujące do 31.XII.2009 r., czy też przepisy prawa zmienione i obowiązujące od 01.01.2010 r., rozpoznając obowiązek podatkowy w imporcie usług...

Zgodnie z ust. 5 ustawy z 23.10.2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.11.23.XI.2009r. Nr 195 poz. 1504) w przypadku importu usług wykonanych przed dniem (01.01.2010r.) wejścia w życie ww. ustawy, w stosunku do którego nie powstał obowiązek podatkowy z mocy ust. 19 ustawy VAT wiążącej do 31.12.2009r, przed dniem wejścia w życie ustawy z 23.X.2009r, obowiązek podatkowy w 2010 r. (2011 r.) powstaje zgodnie z przepisami obowiązującymi do 31.12.2009 r. Import usług licencyjnych jest świadczeniem ciągłym, które zostanie wykonane z upływem terminu, na który umowę zawarto. Obowiązek podatkowy Wnioskodawca rozpoznał (powstał) w okresie obowiązywania prawa VAT obowiązującego do 31.12.2009 r., poprzez dokonane już w latach 2008 i 2009 r. wypłaty części należności w postaci rat i tantiem wobec powyższego i ze względu na treści w ust. 5 ww. ustawy Wnioskodawca w 2010 roku (2011 r.) powinien zastosować przepisy VAT zmienione, a więc w stanie prawa obowiązującym od 01.01.2010r. dla rozpoznania importu usług licencyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009 r. Nr 195 poz. 1504) wprowadziła art. 5 jako przepis przejściowy odnośnie prawidłowego rozpoznania momentu obowiązku podatkowego dla importu usług, które zostały już wykonane, lecz obowiązek podatkowy pod rządami przepisów zmienianych jeszcze nie powstał. Zgodnie z treścią tego przepisu, w przypadku usług wykonanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stanowiących import usług, w stosunku do którego, zgodnie z art. 19 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie powstał obowiązek podatkowy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Wnioskodawca w stanie faktycznym stwierdza, że w 2008 i 2009 roku zawarł umowy licencyjne z kontrahentem z Unii i z USA na czas określony do trzech i pięciu lat. W umowach ustalono wartość licencji, ratalny system spłat wartości licencji, termin i wysokość rat oraz wypłatę tantiem na rzecz licencjonodawcy w całym okresie trwania umowy licencyjnej. Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z wejściem w życie nowelizacji przepisów ustawy o VAT i zastosowaniem prawidłowych przepisów odnośnie momentu obowiązku podatkowego w imporcie usług.

Zawarte przez Wnioskodawcę umowy licencyjne, trwają do trzech i do pięciu lat. W latach 2008 i 2009 Wnioskodawca dokonał wpłat części należności w postaci rat i tantiem na rzecz swoich kontrahentów.

Zgodnie z zapisem art. 19 ust. 19 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2009r., przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

W ustępie 4 ww. artykułu stwierdza się, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części ( art. 19 ust. 11 ustawy).

Z dniem 1 stycznia 2010 r. wprowadzono w istocie nową regułę ogólną dotyczącą obowiązku podatkowego w imporcie usług. Reguła ta ma zastosowanie w przypadku nabywania usług, dla których miejsce świadczenia ustalane jest na zasadzie art. 28b ustawy i znajduje się ono w Polsce.

I tak, zgodnie z art. 19 ust. 19a, w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

1. usługi, dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług;
2. usługi świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których, w związku z ich świadczeniem, w danym roku nie upływają terminy rozliczeń lub płatności, uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tych usług.
   
   

Z kolei art. 19 ust.19b ustawy stwierdza, że do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika że, dla importu usług, dla których podatnikiem jest nabywca na podstawie art. 19 ust. 19a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. Przy czym w przypadku kiedy dla usług ustalone zostały następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, wówczas na podstawie art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy usługi uważa się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia. Oznacza to, że jeśli dla usługi przyjęte zostały kwartalne (półroczne lub roczne) terminy rozliczeń, wówczas obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi powstaje z upływem każdego kwartału (półrocza bądź roku), którego dotyczą rozliczenia. Jeżeli nie zostały przyjęte okresy płatności, a usługa trwa dłużej niż rok, to obowiązek podatkowy rozpoznać należy z upływem każdego roku podatkowego, aż do zakończenia okresu, na jaki została ona zawarta, co wynika z zastosowania art. 19 ust. 19a pkt 2 ustawy. Jeżeli przed wykonaniem usługi dokonane zostaną wpłaty, to będą one potraktowane jak zaliczki i wówczas obowiązek podatkowy rozpoznać należy z chwilą dokonania tej wpłaty dla usługodawcy.

Zatem obowiązek podatkowy dla nabywanych usług od kontrahenta zagranicznego w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym powstał w momencie zapłaty części należności. Wobec tych usług obowiązek podatkowy powstał w momencie obowiązywania przepisów ustawy zmienianej, czyli obowiązującej do końca 2009 r., gdyż Wnioskodawca dokonał częściowej wpłaty należności. Termin określenia obowiązku podatkowego w 2010 r. i w 2011 r. będzie uzależniony od postanowień pomiędzy kontrahentami, wynikających z zawartych umów w zakresie ewentualnych płatności i rozliczeń, dotyczących realizacji umów licencyjnych. Zastosowanie znajdą wówczas przepisy obowiązujące od 01.01.2010 roku.

Analiza przywołanego przepisu art. 5 ustawy zmieniającej ustawę z dnia 11 marca 2004 r. w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, pozwala stwierdzić, że wyłączenie przepisów obowiązujących od 01.01.2010 r. do sytuacji Wnioskodawcy nie ma zastosowania, gdyż w związku z dokonaną częściową wpłatą rat i tantiem z tytułu umów licencyjnych, obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy w brzmieniu obowiązującym do końca 2009 roku.

Reasumując, w roku 2010 i 2011 w zakresie podatku VAT i prawidłowego zastosowania przepisów odnośnie obowiązku podatkowego w imporcie usług, Wnioskodawca powinien zastosować przepisy obowiązujące od dnia 01.01.2010 r., wprowadzone zmianą do ustawy z dnia 23.10.2009 roku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.