INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.07.2010 r. (data wpływu 30.07.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 05.10.2010 r. (data wpływu 08.10.2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 28.09.2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania majątku likwidacyjnego jedynemu udziałowcowi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.07.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania majątku likwidacyjnego jedynemu udziałowcowi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. („Spółka”) jest między innymi użytkownikiem wieczystym gruntu oraz właścicielem posadowionego na nim budynku szpitalnego położonego w W. w dzielnicy X. („Nieruchomość”). W chwili obecnej udziałowcami Spółki są: A. BV oraz M. (Cyprus) Ltd („Udziałowcy”).

Udziałowcy planują sprzedaż udziałów w Spółce na rzecz Sp. z o.o. Zamiarem Sp. z o.o. - nabywcy udziałów w Spółce („Nabywca”) jest likwidacja Spółki mająca doprowadzić do tego, że Nabywca stanie się bezpośrednio użytkownikiem wieczystym/właścicielem Nieruchomości. Mając na uwadze fakt, że Nabywca będzie jedynym udziałowcem Spółki planowane jest, że Nieruchomość zostanie przekazana Nabywcy w ramach likwidacji jako majątek likwidacyjny w oparciu o odpowiednią uchwałę walnego zgromadzenia wspólników. Razem z Nieruchomością w ramach likwidacji na Nabywcę przejdą wszystkie pozostałe składniki materialne i niematerialne posiadane przez Spółkę w momencie likwidacji przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym:

• rzeczy ruchome, w tym wyposażenie budynku szpitalnego oraz urządzenia wyodrębnione z tego budynku jako rzeczy ruchome;
• wszystkie umowy najmu dotyczące budynku;
• wszystkie umowy związane z dostarczaniem mediów do budynku.
  
  

W momencie nabycia Spółki Nabywca zrefinansuje dotychczasowe kredyty i pożyczki zaciągnięte przez Spółkę w ten sposób, iż Nabywca udzieli Spółce pożyczki, która zostanie przeznaczona przez Spółkę na spłatę zaciągniętych kredytów i pożyczek. Następnie w trakcie postępowania likwidacyjnego na Nabywcę przejdą wszelkie zobowiązania Spółki, w tym zobowiązanie z pożyczki refinansującej udzielonej Spółce przez Nabywcę. W efekcie dojdzie do konfuzji praw i obowiązków z w/w umowy pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy majątek Spółki przekazany jedynemu udziałowcowi w ramach postępowania likwidacyjnego stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w związku z tym jego przekazanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie Nabywcy (tj. jedynemu udziałowcowi Spółki) majątku Spółki (obejmującego m.in. Nieruchomość wraz z wyposażeniem, urządzenia, należności, środki pieniężne, umowy najmu, umowy dotyczące dostarczania mediów, zobowiązania) w ramach procesu likwidacji Spółki nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług („VAT”). Transakcja taka powinna - zdaniem Spółki - pozostawać zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT poza zakresem opodatkowania VAT, ponieważ majątek, który zostanie przekazany do jedynego udziałowca, będzie stanowił przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa Spółki.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W opinii Spółki pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć szeroko, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności tytułem wkładu niepieniężnego, czyli aportu, jak również przeniesienie własności w wyniku postępowania likwidacyjnego.

W celu zweryfikowania możliwości zakwalifikowania jako „przedsiębiorstwo” przedmiotu wydawanego przez Spółkę w toku likwidacji, z uwagi na brak definicji tego pojęcia na gruncie ustawy o podatku VAT, należy posiłkować się definicją zawartą w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964.16.93). Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
7. tajemnice przedsiębiorstwa;
8. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Należy przy tym podkreślić, że również w przypadku, gdy nie dochodzi do przeniesienia wszystkich z wymienionych powyżej składników, to nie zmienia to faktu, że o ile składniki przeniesione pozwalają prowadzić taką działalność, jaką prowadził ich zbywca, to stanowią one przedsiębiorstwo, gdyż jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 2003 r., (sygn. IV CKN 51/01) „nawet wyłączenie niektórych składników nie uniemożliwia przyjęcia, że doszło do zbycia (wniesienia jako aportu) przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ kc., jeśli na nabywcę przeszło to minimum dóbr materialnych i niematerialnych oraz środków i sposobów, jakie konieczne są do podjęcia przez niego takiej działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca”.

W omawianym stanie faktycznym zostanie podjęta uchwała wspólników Spółki przewidująca, że w trakcie postępowania likwidacyjnego nie dojdzie do spieniężenia składników majątkowych Spółki, lecz po zabezpieczeniu interesów wierzycieli przedsiębiorstwo Spółki zostanie wydane na rzecz jedynego udziałowca. W konsekwencji Nabywca przejmie wszelkie aktywa oraz prawa związane z przedsiębiorstwem Spółki. Na nabywcę przejdą również zobowiązania Spółki z tytułu umowy pożyczki udzielonej przez Nabywcę w celu zrefinansowania zadłużenia Spółki z tytułu wcześniejszych kredytów. Udziałowiec stanie się stroną umów najmu (oraz innych umów, jeżeli będzie to możliwe) zawartych przez Spółkę. Tym samym, w wyniku likwidacji Spółki na nabywcę przejdą dobra materialne i niematerialne, prawa i zobowiązania, jakie konieczne są do podjęcia przez Nabywcę takiej działalności gospodarczej, jaką prowadziła Spółka.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż majątek przekazywany przez Spółkę jej jedynemu udziałowcowi w ramach likwidacji stanowić będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Tym samym przekazanie majątku w procesie likwidacyjnym nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku VA T (stanowisko takie w podobnym stanie faktycznym zostało potwierdzone w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 kwietnia 2009 r. (IPPP3-443-90/09-3/JF), z 4 lutego 2009 r. (IPPP3-443-146/08-2/JF) z 26 marca 2009 r. (IPPP1-443-105/09-5/JB), z 8 lipca 2009 r. (IPPP3-443-144/08-2/JF) oraz 31 grudnia 2009 r. (IPPP3-443-916/09-2/JF), jak również w interpretacji Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28.04.2010 r. (IBPP3/443-290/10/KO).

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty Spółka stoi na stanowisku, iż w opisywanym stanie faktycznym wydanie majątku Spółki w ramach likwidacji pozostawać będzie poza zakresem opodatkowania VAT jako czynność, której przedmiotem jest dostawa przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e ustawy).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 55¹ K.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ponadto art. 55² K.c. stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest między innymi użytkownikiem wieczystym gruntu oraz właścicielem posadowionego na nim budynku szpitalnego. Udziałowcy Spółki planują sprzedaż udziałów na rzecz innej Spółki – Nabywcy. Nabywca stanie się bezpośrednio użytkownikiem wieczystym/właścicielem nieruchomości i jedynym udziałowcem Spółki.

W wyniku planowanej likwidacji Spółki w oparciu o odpowiednią uchwałę majątek likwidacyjny zostanie przekazany Nabywcy jako jedynemu udziałowcowi.

Na Nabywcę przejdzie własność nieruchomości oraz pozostałe składniki materialne i niematerialne posiadane przez Spółkę i przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym:

• rzeczy ruchome, w tym wyposażenie budynku szpitalnego oraz urządzenia wyodrębnione z tego budynku jako rzeczy ruchome;
• wszystkie umowy najmu dotyczące budynku;
• wszystkie umowy związane z dostarczaniem mediów do budynku.
  
  

W momencie nabycia Spółki Nabywca zrefinansuje dotychczasowe kredyty i pożyczki zaciągnięte przez Spółkę w ten sposób, iż Nabywca udzieli Spółce pożyczki, która zostanie przeznaczona przez Spółkę na spłatę zaciągniętych kredytów i pożyczek. Następnie w trakcie postępowania likwidacyjnego na Nabywcę przejdą wszelkie zobowiązania Spółki, w tym zobowiązanie z pożyczki refinansującej udzielonej Spółce przez Nabywcę.

Wnioskodawca określił, iż Nabywcy zostanie przekazany cały majątek posiadany przez Spółkę i przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. nieruchomość wraz z wyposażeniem, urządzenia, należności, środki pieniężne, umowy najmu, umowy dotyczące dostarczania mediów, zobowiązania.

Tak zarysowany przedmiot zbycia wskazuje, iż zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami. Zespół wyżej wymienionych elementów będzie posiadał zdolność do osiągania z jego pomocą przychodów przez Nabywcę, w tym samym zakresie co działalność prowadzona przez Spółkę.

Zatem należy stwierdzić, iż przedmiotem przekazania będzie cały majątek likwidacyjny, nie zaś wyodrębniony organizacyjnie i finansowo zespół składników materialnych i niematerialnych, tj. zorganizowana część przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, majątek Spółki przekazany jedynemu udziałowcowi w ramach postępowania likwidacyjnego, w skład którego wejdą dobra materialne i niematerialne, prawa i zobowiązania, jakie konieczne są do podjęcia przez Nabywcę takiej samej działalności gospodarczej, jaką prowadziła Spółka, wypełnia definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ K.c.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, przeniesienie na własność jedynego udziałowca, w ramach likwidacji Spółki, wszystkich składników przedsiębiorstwa, należy uznać za zbycie przedsiębiorstwa. W konsekwencji przekazanie całego majątku udziałowcowi w ramach procesu likwidacji, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegało ustawie i nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do cytowanego przez Wnioskodawcę wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 2003 r. (sygn. IV CKN 51/01) tut. organ podziela stanowisko, iż wyłączenie niektórych składników nie uniemożliwia przyjęcia, że doszło do zbycia przedsiębiorstwa. Jednakże należy podkreślić, iż o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.