Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-697/12-2/IM
z 15 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie stosowania przepisów ustawy o rachunkowości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ojciec Wnioskodawcy prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W skład przedsiębiorstwa, które prowadzi, oprócz innych elementów, składających się funkcjonalnie na przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, wchodzą środki trwałe, w tym m.in. zabudowane nieruchomości, będące przedmiotem majątkowej współwłasności ustawowej rodziców Zainteresowanego. Z uwagi jednak na to, że matka nie prowadzi działalności gospodarczej, składniki majątku wykorzystywane w działalności ojca (w tym grunty i budynki), z podatkowego punktu widzenia, stanowią w całości majątek przedsiębiorstwa ojca Wnioskodawcy. W przedsiębiorstwie ojca prowadzone są księgi rachunkowe, a koszt zakupu towarów i materiałów ewidencjonowany jest w cenach zakupu. Wkrótce rodzice zamierzają przekazać nieruchomości wchodzące w skład przedsiębiorstwa ojca, a ojciec całe przedsiębiorstwo, Wnioskodawcy i Jego siostrze w darowiźnie, która zostanie dokonana w formie aktu notarialnego. W tym celu Zainteresowany ze swoją siostrą utworzy wcześniej dwuosobowa spółkę cywilną, a następnie przyjmą od rodziców darowiznę przedsiębiorstwa wraz z wchodzącymi w jego skład nieruchomościami, które przyjmą do spółki cywilnej, w ramach której, na zasadzie współwłasności łącznej, będą z siostrą działać i dalej prowadzić opisane przedsiębiorstwo, prowadząc księgi rachunkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

1. Czy w spółce cywilnej, w której Wnioskodawca będzie prowadzić darowane przedsiębiorstwo, będzie obowiązywała kontynuacja metod amortyzacji przyjętych w przedsiębiorstwie ojca oraz dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów?
2. Czy w spółce cywilnej, w której Wnioskodawca będzie prowadzić darowane przedsiębiorstwo, kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne darowanych środków trwałych oraz wartości towarów i materiałów wchodzących w skład darowanego przedsiębiorstwa?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisów PDF, dla stanu faktycznego opisanego we wniosku, nie wynika obowiązek kontynuacji zasad amortyzacji środków trwałych przyjętych w księgach ojca Wnioskodawcy ani też uwzględniania dotychczasowej wysokości odpisów. W związku z powyższym ustalenie zasad amortyzacji w spółce cywilnej winno się odbyć wg norm przepisanych bez powiązania z zasadami amortyzacji środków trwałych obowiązującymi dla poszczególnych środków trwałych w firmie ojca, tak, jakby każdy ze środków trwałych był oddawany do użytkowania w przedsiębiorstwie pierwszy raz.

Przepisy ustawy o PDF nie wyłączają z kosztów odpisów amortyzacyjnych dokonanych od środków trwałych nabytych, jak w stanie niniejszego wniosku, w drodze darowizny. W tym stanie rzeczy, odpisy amortyzacyjne od nabytych w drodze darowizny środków trwałych, wchodzących w skład darowanego przedsiębiorstwa, będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w spółce cywilnej.

Natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy PDF wynika, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju. W związku z powyższym, w spółce cywilnej, która będzie prowadziła dotychczasowe przedsiębiorstwo ojca, kosztem uzyskania przychodów nie będzie wartość towarów i materiałów, jaka wejdzie w skład darowanego przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione i racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 22 ust. 8 tej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Zatem, aby składnik majątku podatnika można było uznać za środek trwały podlegający amortyzacji musi spełniać on następujące warunki:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• w dniu przyjęcia do używania być kompletny i zdatny do użytku,
• być przewidywany do używania przez okres dłuższy niż rok,
• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

Przy czym w myśl art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepis art. 22d ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

W świetle ww. przepisu kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 15 tej ustawy, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 powyższej ustawy przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. W myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 22h ust. 3-3d wyraźnie określa zasady dotyczące kontynuacji metod amortyzacji środków trwałych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz podmioty do których odnoszą się te zasady. Przepisy te wskazują przypadki, w których należy kontynuować dotychczas stosowane metody amortyzacji i uwzględniać dokonane odpisy amortyzacyjne. Jednakże przepisy te nie wskazują, aby w sprawie będącej przedmiotem wniosku zasady kontynuacji miały zastosowanie.

Zatem w spółce cywilnej, w ramach której Wnioskodawca będzie prowadzić działalność w oparciu o darowane przedsiębiorstwo, nie będzie obowiązywała kontynuacja metod amortyzacji przyjętych w przedsiębiorstwie ojca oraz dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów.

Wnioskodawca, będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne darowanych środków trwałych od prawidłowo ustalonej wartości początkowej w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w zakresie wartości towarów i materiałów wchodzących w skład darowanego przedsiębiorstwa zauważyć należy, iż skoro nabycie materiałów i towarów nastąpi w drodze darowizny (nieodpłatnie), wartość tych towarów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem nie zostanie spełniona przesłanka wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby móc zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów musi być on przez Wnioskodawcę poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe, jednakże nie ze względu na przytoczony przez Zainteresowanego przepis art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z tym, że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

W przedmiotowej sprawie przepis ten nie znajdzie zastosowania, zaś decydującym za brak możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wartości towarów i materiałów otrzymanych w drodze darowizny jest fakt niespełnienia przesłanki wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek Zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki cywilnej.

Tutejszy organ informuje, że wniosek dotyczący stosowania przepisów ustawy o rachunkowości został rozstrzygnięty w dniu 15 października odrębnym pismem nr ILPB1/415-697/12-3/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.