INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2010 r. (data wpływu 8 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 1 grudnia 2010 r. oraz w dniu 5 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 1, § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 18 listopada 2010 r. nr ILPB1/415-1135/10-2/AO wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 listopada 2010 r., natomiast w dniu 1 grudnia 2010 r. uzupełniono ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 29 listopada 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu x września 2001 roku aktem notarialnym zostało zakupione przez spółkę cywilną, której Wnioskodawca był współwłaścicielem, prawo wieczystego użytkowania gruntu. Podatek od czynności cywilnoprawnych został zapłacony zgodnie z decyzją Urzędu Skarbowego.

Przedmiotowe prawo użytkowania wieczystego nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych spółki w dacie zakupu, ani nie zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Od wartości zakupu wieczystego użytkowania gruntu nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych.

W 2002 roku nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę jawną, której Wnioskodawca nadal jest współwłaścicielem.

Przedmiot działalności spółki jawnej nie obejmuje działalności polegającej na obrocie nieruchomościami, a więc sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu nie nastąpiła jako przedmiot działalności i miała charakter sporadyczny.

Prawo wieczystego użytkowania gruntu będące przedmiotem sprawy, wykorzystywane było od dnia zakupu, tj. od 2001 roku do dnia sprzedaży, tj. do dnia x lipca 2010 roku na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W dniu x lipca 2010 roku spółka jawna dokonała sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu i zapłaciła podatek PCC.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż sprzedane prawo wieczystego użytkowania gruntu nie było związane ani z budynkiem mieszkalnym ani z lokalem mieszkalnym, grunt ten był zabudowany lokalem użytkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Z uwagi na fakt, iż prawo wieczystego użytkowania gruntu, które zostało sprzedane, nie stanowiło przedmiotu działalności spółki, a sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat od daty zakupu, czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu będącego przedmiotem sprawy jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, będąca przedmiotem sprawy, pomimo iż prawo wieczystego użytkowania gruntu wykorzystywane było w działalności gospodarczej - nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż powyższa sprzedaż nie była przedmiotem działalności spółki jawnej, a ponadto nastąpiła po upływie 5 lat od daty zakupu, a więc zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi źródła przychodów objętych opodatkowaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 3 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1 500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

   - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c (dotyczącego odpłatnego zbycia nieruchomości o charakterze mieszkalnym oraz praw związanych z takimi nieruchomościami).

Przepis art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności, nawet nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. W przypadku składników majątku wycofanych z działalności gospodarczej przychód z działalności gospodarczej nie powstaje, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały one wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że wspólnicy spółki cywilnej w dniu x września 2001 roku nabyli prawo wieczystego użytkowania gruntu, które nie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki. W 2002 roku nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę jawną. Przez okres od dnia nabycia tego prawa, tj. od 2001 roku do dnia sprzedaży, tj. do dnia x lipca 2010 roku, przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu wykorzystywane było na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym należy uznać, iż przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jak inne przychody z działalności gospodarczej. Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii (a więc dla kwalifikacji przychodu uzyskanego ze zbycia przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntu do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza) bez znaczenia jest to, że nie było ono wbrew ustawowemu obowiązkowi wynikającemu z art. 22 ust. 2d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W myśl bowiem art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a - 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Ponadto należy wskazać, iż w przypadku spółki jawnej podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz każdy wspólnik tej spółki indywidualnie. W związku z powyższym, określenia wysokości przychodu, dochodu do opodatkowania oraz należnego podatku dochodowego dokonuje się dla poszczególnych wspólników odrębnie, proporcjonalnie do ich prawa udziału w zyskach spółki (art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Reasumując, przychód osiągnięty ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez względu na fakt, iż przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu nie stanowiło przedmiotu działalności spółki, a sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat od daty zakupu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki jawnej.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 ww. ustawy Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.