INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09.11.2010 r. (data wpływu 12.11.2010 r.) – uzupełnionym pismem z dnia 29.12.2010 r. (data wpływu 30.12.2010 r.) oraz pismem z dnia 04.02.2011 r. (data wpływu 08.02.2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości sklasyfikowania urządzeń technicznych instalowanych na masztach jako odrębnych środków trwałych oraz możliwości stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.11.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości sklasyfikowania urządzeń technicznych instalowanych na masztach jako odrębnych środków trwałych oraz możliwości stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka – Wnioskodawca zamierza przystąpić do realizacji projektu polegającego na dostarczeniu Internetu dla odbiorców w ramach Projektu Zapewnienie dostępu do Internetu na etapie ostatniej mili” (dalej: „Program” lub „Projekt”).

Idea Projektu polega na zapewnieniu stałego dostępu do Internetu drogą radiową mieszkańcom terenów, gdzie na chwilę obecną nie ma możliwości technicznych dostarczenia Internetu przewodowego.

W związku z realizowanym Projektem Spółka zamierza nabyć i użytkować różnego rodzaju środki trwałe niezbędne do realizacji ww. Programu. Wśród nich są m.in.:

• routery pełniące rolę węzła komunikacyjnego służące do łączenia sieci komputerowych o różnych klasach, maskach itd.;

• karty sieci bezprzewodowej standardu IEEE 802.11, służące do przekształcania pakietów danych w sygnały, które są przesyłane do sieci komputerowej;

• anteny, czyli urządzenia zamieniające fale elektromagnetyczne na sygnał elektryczny i odwrotnie,

• UPS-y, czyli urządzenie lub system, którego funkcją jest nieprzerwane zasilanie innych urządzeń elektronicznych.
  
  

Powyższe elementy infrastruktury technicznej będą instalowane na masztach. Zaznaczyć przy tym należy, że mogą być one konfigurowane w sposób dowolny bez utraty właściwości technicznych. W zależności od wymaganych w danym terenie parametrów technicznych (np. siły sygnału radiowego) mogą one być przenoszone z jednego masztu na drugi celem zapewnienia odpowiedniej jakości przesyłanego sygnału radiowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy urządzenia techniczne instalowane na masztach powinny być klasyfikowane, jako odrębne środki trwałe...
2. Czy prawidłowe jest zakwalifikowanie wyżej wymienionych środków trwałych do grupy 2 i 4 KŚT i amortyzowanie ich zgodnie ze stawkami wskazanymi w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych z możliwością podwyższenia stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych...
   
   

Stanowisko Spółki:

Ad. 1

W opinii Spółki, możliwe jest kwalifikowanie poszczególnych urządzeń instalowanych na masztach jako odrębne środki trwałe i dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od poszczególnych środków trwałych.

Zgodnie z przepisem art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: updop), amortyzacji podlegają urządzenia stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że podstawowym kryterium stanowiącym o klasyfikacji danego urządzenia (nabytego lub wytworzonego przez podatnika) jako odrębnego środka trwałego podlegającego amortyzacji jest kwestia jego kompletności i przydatności do używania. Innymi słowy, jeśli dane urządzenie może współpracować z innymi urządzeniami w różnych konfiguracjach nie tracąc przy tym żadnych swoich właściwości i specyfikacji technicznych – stanowi ono odrębny środek trwały. Nie jest przy tym ważne w jakim zespole urządzeń występuje w danej chwili pojedynczy środek trwały, co jest determinowane zapotrzebowaniem w danej chwili na „zestawienie” zespołu urządzeń o określonych parametrach, niezbędnych do wykonywania określonej czynności. W chwili obecnej zaawansowanie techniczne urządzeń i ich kompatybilność współpracy w różnych zestawieniach i konfiguracjach jest standardem,

W przypadku Spółki oznacza to, że dane urządzenie montowane na masztach przekaźnikowych nie jest traktowane jako część składowa (bądź peryferyjna) większej całości stanowiącej środek trwały, ale samo w sobie może stanowić odrębny środek trwały.

Ponadto ważne jest, że wyżej wymienione środki trwałe nie będą przyporządkowane do urządzenia, ale mogą być wykorzystywane w różnych miejscach w zależności od zapotrzebowania.

Przywołując przytoczoną wyżej definicję środka trwałego z art. 16a updop, wskazującą na kompletność oraz przydatność do używania należy podkreślić, że warunki te będą spełnione dopóty, dopóki dane urządzenie może współpracować z różnego rodzaju urządzeniami bez utraty dedykowanych sobie określonych parametrów technicznych.

Warunek ten spełniony jest w przypadku urządzeń, które zamierza nabyć Spółka. Ich przydatność i funkcjonalność nie jest w żaden sposób ograniczana typem masztu, na jakim dane urządzenie będzie zainstalowane. Bez względu na miejsce montażu zachowują one pełną funkcjonalność i sprawność techniczną. Dzięki temu Spółka będzie w stanie dowolnie konfigurować urządzenia na masztach w zależności od zapotrzebowania, co zapewni jej elastyczność w gospodarowaniu posiadanymi środkami.

Jednocześnie wskazać należy, że nie może być uznane za samodzielny i kompletny środek trwały urządzenie mogące współpracować jedynie z określonym typem innego urządzenia. W takiej sytuacji bowiem jego pełne wykorzystanie jest uwarunkowane połączeniem z określonym typem urządzenia. Powyższe powoduje, że warunek kompletności danego urządzenia jako odrębnego środka trwałego nie jest zachowany.

Jednoczenie nadmienić należy, że to sam podatnik określa co stanowi odrębny środek trwały w danej sytuacji. Wynika to z konstrukcji przywołanego przepisu art. 16a updop, który wskazuje określone warunki, spełnienie których pozwala na zaklasyfikowanie środka jako odrębnego środka trwałego.

Wskazać należy, że podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja indywidualna z dnia 16 września 2008 roku, sygn. IBPB3/423-524/08/MS):

”Kryterium uznania środka za samodzielny środek trwały jest możliwość współpracy danego urządzenia z różnymi urządzeniami. Jeśli dane urządzenie może działać prawidłowo jednie z jednym typem drugiego urządzenia, wówczas nie może być uznane za samodzielny i kompletny środek trwały. Jeśli jednak jego prawidłowe działanie nie jest uwarunkowane podłączeniem do innego określonego urządzenia, a może ono działać z powodzeniem z wieloma innymi urządzeniami, to stanowi ono samodzielny środek trwały. (…) Podsumowując, urządzenia posiadane przez Spółkę, które tworzą terminal linii radiowej, są w ocenie Spółki odrębnymi środkami trwałymi. Mogą być one odrębnym przedmiotem amortyzacji, ponieważ są kompletne i zdatne do używania w dniu przyjęcia ich do używania”.

Należy zaznaczyć, że w podobnym tonie utrzymane są stanowiska sądów administracyjnych np. wyrok NSA z dnia 19 września 2002 roku, sygn. akt I SA/Łd 2184/00.

Sąd stwierdził w wyroku, że jeśli istnieje możliwość współpracy danego urządzenia peryferyjnego (np. drukarki) z różnymi zestawami komputerowymi lub jeśli urządzenie jest wykorzystywane jako współpracujące z wieloma komputerami działającymi w sieci wówczas możliwe jest uznanie takiego urządzenia za samodzielny środek trwały.

W przypadku Spółki będzie ona dostarczać Internet drogą radiową (bezprzewodowo). Do przekazywania sygnału potrzebne jest stworzenie odpowiedniego systemu nadawczo-odbiorczego. Podstawą do stworzenia takiego systemu radiokomunikacyjnego będą m.in. maszty. Na każdym z masztów będą montowane określone urządzenia odbiorczo-nadawcze (np. anteny, routery) zajmujące się odbiorem, wzmocnieniem i wysłaniem sygnału do odbiorcy końcowego. Na masztach będą instalowane urządzenia o określonych parametrach technicznych, gwarantujące przekaz sygnału o odpowiedniej sile. Zaznaczyć przy tym należy, że urządzenia montowane na danym maszcie (anteny, routery, itd.) nie będą na trwałe związane z jedną lokalizacją (ani przyporządkowane do konkretnego masztu jednego typu). W przypadku zmiany wymaganych parametrów dla danego miejsca (np. zwiększenia siły sygnału) mogą one zostać zdemontowane i użyte w nowej lokalizacji (bez utraty przez nich jakichkolwiek właściwości technicznych). To Spółka w zależności od stanu faktycznego będzie decydować o miejscu podłączenia danego środka trwałego.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka uważa, że nabywane przez nią poszczególne urządzenia niezbędne do dostarczania Internetu drogą radiową powinny stanowić odrębne środki trwałe. Podlegają one odrębnej amortyzacji jako kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania.

Ad. 2

W opinii Spółki, środki trwałe wchodzące w skład systemu nadawczo-odbiorczego powinny być amortyzowana następująco:

1. maszty i anteny jako środki trwałe wchodzące w skład grupy 2 rodzaj 210 Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: KŚT) (m.in.: stacje przekaźnikowe, radary, maszty, wieże słupy telekomunikacyjne oraz infrastruktura radiokomunikacyjna) - amortyzowane powinny być stawką 4,5% rocznie;
2. routery wraz z kartami sieci bezprzewodowej standardu ISEE 802.11 oraz urządzenia typu UPS - to urządzenia wchodzące w skład grupy 4 rodzaj 491 KŚT - amortyzowane powinny być stawką 30% rocznie.
   
   

Do rodzaju 491 KŚT należą zespoły komputerowe. Przy czym symbol 491 obejmuje maszyny i urządzenia do wprowadzania, przetwarzania, przechowywania i wyprowadzania informacji cyfrowych lub analogowych na ogół elektronicznie, określone jako komputery, minikomputery i mikrokomputery oraz urządzenia do przekazywania danych na odległość.

Do środków trwałych jednostki zalicza się poszczególne zespoły komputerowe zaliczane do rodzaju 491 KŚT, w skład których wchodzą:

• jednostki centralne,

• urządzenia wejścia, w tym m.in. rejestratory, skanery,

• urządzenia wyjścia,

• urządzenia wejścia-wyjścia: konsole operatorskie, monitory ekranowe,

• jednostki pamięci,

• urządzenia transmisji danych,

• urządzenia ochrony danych,

• jednostki zasilające.
  
  

Obiektem może być cały zespół służący do przetwarzania informacji, złożony z jednostki centralnej i podłączonych do niej fizycznie jednostek zewnętrznych, względnie poszczególna maszyna i urządzenia wydzielone w osobne jednostki. Składniki majątku w postaci jednostki centralnej, klawiatury, myszy, monitora i drukarki mogą być użytkowane zgodnie ze swoim przeznaczeniem w przypadku ich wzajemnego połączenia w ramach zestawu komputerowego.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję należy wskazać, że routery wraz z kartami będą zakwalifikowane do urządzeń wejścia-wyjścia jako służące do łączenia różnych sieci komputerowych na wejściu i wytwarzaniu jednolitego sygnału na wyjściu do abonenta końcowego. Urządzenia te współpracują w ramach zestawów komputerowych z kilkoma komputerami używanymi przez Spółkę do kontroli działania całego systemu nadawczo-odbiorczego.

W przypadku urządzeń typu UPS - są to: układ zasilania, w którego skład wchodzi inteligentny zestaw urządzeń badających stan napięcia sieci i natężenia prądu oraz akumulatorów (w zestawie). W razie zakłóceń na linii energetycznej UPS podaje dalej prąd o prawidłowych właściwościach, w przypadku zaniku prądu zaś przez określoną ilość czasu daje prąd z akumulatorów. Czyli odnosząc to do definicji rodzaju 491 – są to jednostki zapewniające stałe zasilanie urządzeń głównych, z którymi współpracują.

Należy wskazać przy tym, że zgodnie z art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 updop, podatnicy mogą „podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej „Klasyfikacją”, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0”.

Przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

W opinii Spółki, w opisywanym stanie faktycznym możliwe jest zastosowanie podwyższonej stawki amortyzacyjnej (podwyższonej o współczynnik nie wyższy niż 2,0) w przypadku środków trwałych zaliczonych do rodzaju 491, czyli routerów, kart sieci bezprzewodowej standardu IEFE 802.11 oraz urządzenia typu UPS.

Z powyższym rozumowaniem Spółki zgodził się organ skarbowy, który w interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2005 r. (Urząd Skarbowy w Żywcu, sygn. PDI/415-22/2005) wskazał, że: „Ponieważ komputery poddawane są szybkiemu postępowi technicznemu (zgodnie z pkt 4 objaśnień do wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) podatnik może zastosować współczynnik nie wyższy niż 2,0, podwyższając roczną amortyzację zespołu komputerowego max do 60%”.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie poprawności rozumowania wskazanego powyżej w zakresie amortyzacji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.