INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie danych na fakturze – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie danych na fakturze.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Z dniem 1 września 2010 r. nastąpiło połączenie 12 spółek Grupy Kapitałowej z obszaru Energetyki Konwencjonalnej. Połączenie odbyło się na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu Spółek Handlowych (połączenie przez przejęcie), poprzez przeniesienie całego majątku spółek przejmowanych na rzecz spółki przejmującej, tj. S.A. w zamian za akcje, które Spółka przejmująca wydaje dotychczasowym wspólnikom spółki przejmowanej.

Skonsolidowana Spółka, zgodnie z wpisem do KRS (dział 1, rubryka 1 - dane podmiotu), nosi nazwę Spółka Akcyjna i składa się z centrali i 11 oddziałów.

Nazwy oraz adresy ww. oddziałów znajdują się we wpisie do KRS, który stanowi załącznik do składanego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zainteresowany, jako spółka przejmująca, wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki spółek przejętych na podstawie art. 494 KSH, natomiast spółki przejęte otrzymały status oddziałów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku gdy sprzedającym lub nabywającym towary i usługi jest oddział, dane odpowiednio „sprzedawcy” lub „nabywcy” na fakturze mogą zawierać: NIP podatnika, nazwę oddziału, która sama w sobie zawiera nazwę podatnika oraz adres oddziału...

Zdaniem Wnioskodawcy, szczegółowe dane, jakie powinna zawierać faktura VAT, określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

W § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia określono niezbędne elementy, które powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży. Jednym z obligatoryjnych elementów jest podanie imion i nazwisk lub nazw bądź nazw skróconych sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresów jak również numerów identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy. Z dniem 1 września 2010 r. oddziały, będące do tej pory samodzielnym podatnikiem na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przestały posiadać taki status. Na mocy art. 160 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem, wstępuje osoba prawna w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

W związku z tym faktura oddziału dokumentująca nabycie bądź sprzedaż towarów i usług powinna zawierać:

• nazwę oddziału, która sama w sobie zawiera nazwę podatnika tj.: Spółka Akcyjna oraz dodatkową identyfikację oddziału, która wynika ze zgłoszenia do KRS. Dopuszczalne jest również użycie skrótu S.A., co wynika wprost z postanowień art. 305 § 1 KSH, który stanowi, że dopuszczalne jest używanie w obrocie takiego skrótu. Nie jest natomiast dopuszczalne posługiwanie się innym skrótem, co oznacza, że w obrocie gospodarczym należy posługiwać się pełną nazwą - poza wyjątkiem skrótu odnoszącego się do określenia „spółka akcyjna”;
• numer NIP Spółki (oddział nie jest odrębnym podmiotem, w tym również nie jest podatnikiem VAT) oraz
• adres oddziału w miejscu adresu Spółki, gdy dane adresowe oddziału zostały wskazane w KRS oraz w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP, co ma miejsce w tym przypadku.
  
  

W przekonaniu Zainteresowanego, adres oddziału i nazwa oddziału, która sama w sobie zawiera nazwę podatnika w połączeniu z podanym na fakturze NIP-em podatnika, jednoznacznie pozwala na identyfikację podatnika jako strony transakcji udokumentowanej fakturą.

Ze względu na ilość faktur wystawianych jak i otrzymywanych przez oddziały oraz lokalizację oddziałów w różnych miejscowościach, przedstawione rozwiązanie znacznie ułatwi identyfikację faktur sprzedaży/zakupu poszczególnych oddziałów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 106 ust. 1 ustawy stwierdza natomiast, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” – § 4 ust. 1 rozporządzenia.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż podmiot, który wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Faktura dokumentująca sprzedaż lub zakup powinna przede wszystkim zawierać dane określone w art. 106 ust. 1 ustawy, tj. dane dotyczące nabywcy i sprzedawcy. Natomiast w myśl cytowanego powyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, winna ona zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

Art. 2 ust. 1 ustawy o NIP stanowi, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej, zwane dalej „NIP”.

Na mocy art. 2 ust. 2 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków; podmioty te również otrzymują NIP.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, jawnych, partnerskich, komandytowych oraz komandytowo akcyjnych - dane dotyczące wspólników, w tym również NIP nadany poszczególnym wspólnikom;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, iż numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

Z opisu sprawy wynika, że z dniem 1 września 2010 r. nastąpiło połączenie 12 spółek Grupy Kapitałowej z obszaru Energetyki Konwencjonalnej. Połączenie odbyło się na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu Spółek Handlowych (połączenie przez przejęcie), poprzez przeniesienie całego majątku spółek przejmowanych na rzecz spółki przejmującej, tj. S.A. w zamian za akcje, które Spółka przejmująca wydaje dotychczasowym wspólnikom spółki przejmowanej.

Skonsolidowana Spółka, zgodnie z wpisem do KRS (dział 1, rubryka 1 - dane podmiotu), nosi nazwę (…) Spółka Akcyjna i składa się z centrali i 11 oddziałów.

Nazwy oraz adresy ww. oddziałów znajdują się we wpisie do KRS.

Zainteresowany, jako spółka przejmująca, wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki spółek przejętych na podstawie art. 494 KSH, natomiast spółki przejęte otrzymały status oddziałów.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura oddziału dokumentująca nabycie bądź sprzedaż towarów i usług powinna zawierać:

• nazwę oddziału, która sama w sobie zawiera nazwę podatnika tj.: Spółka Akcyjna oraz dodatkową identyfikację oddziału, która wynika ze zgłoszenia do KRS. Dopuszczalne jest również użycie skrótu S.A., co wynika wprost z postanowień art. 305 § 1 KSH, który stanowi, że dopuszczalne jest używanie w obrocie takiego skrótu. Nie jest natomiast dopuszczalne posługiwanie się innym skrótem, co oznacza, że w obrocie gospodarczym należy posługiwać się pełną nazwą - poza wyjątkiem skrótu odnoszącego się do określenia „spółka akcyjna”;
• numer NIP Spółki (oddział nie jest odrębnym podmiotem, w tym również nie jest podatnikiem VAT) oraz
• adres oddziału w miejscu adresu Spółki, gdy dane adresowe oddziału zostały wskazane w KRS oraz w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP, co ma miejsce w tym przypadku.
  
  

W oparciu o przytoczone przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz przedstawiony opis sprawy należy uznać, iż podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Wnioskodawca. Tym samym, jest on obowiązany do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych.

Biorąc więc pod uwagę powołane na wstępie przepisy art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, a także mając na względzie, iż numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu oraz jego adresu, który występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, należy stwierdzić, iż na fakturach VAT dokumentujących sprzedaż bądź nabycie towarów i usług powinien jako nabywca być wskazany Zainteresowany z adresem dla niego właściwym oraz jego numer NIP, a nie jego oddział ze swoim adresem.

Dla oceny opisanego zdarzenia przyszłego należy jednakże rozpatrzyć jakie konsekwencje prawne powoduje stosowanie w fakturach dokumentujących poniesione wydatki lub zakupy błędnego adresu podmiotu wskazanego jako nabywca.

Generalnie faktura VAT jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących, na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego sprzedaży/zakupu. Faktury VAT są dokumentami o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, a contrario nie będzie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura VAT potwierdza zaistniałe zaszłości gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106 ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku. Z tych powodów należy uznać, że chociaż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać dane dotyczące podatnika i nabywcy, to jednak nie wszystkie wykazane braki faktur wykluczają możliwość ustalenia tych danych przy prawidłowej analizie innych zapisów zawartych w fakturach. W szczególności należy to odnieść do takich wad, jak brak jednostek miary towaru, jego ilości i ceny jednostkowej. Są to elementy rachunkowe faktury, mające zasadnicze znaczenie dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego, bez których nie jest możliwe zweryfikowanie, czy wysokość podatku została ustalona prawidłowo.

Należy zatem zauważyć, iż błędny adres podmiotu przy jednoczesnej prawidłowej nazwie oraz prawidłowym numerze NIP jest jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Z powyższego wynika, iż o prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur VAT wyłącznie z powodu wspomnianych braków mających charakter wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które co prawda powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają one na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Z tego też względu należy uznać, iż chociaż faktury VAT, w których jako nabywca figuruje nazwa jednostki macierzystej jednakże z adresem oddziału, a nie jednostka macierzysta wraz ze swoim adresem nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Podsumowując, w fakturach dokumentujących sprzedaż lub wydatki poniesione przez Wnioskodawcę związane z działalnością jego oddziałów, powinna być umieszczana nazwa i numer NIP wraz z adresem faktycznego odbiorcy, tj. Zainteresowanego, z możliwością dodatkowego umieszczenia nazwy i adresu podległego oddziału.

Zatem, w przypadku gdy sprzedającym lub nabywającym towary i usługi jest oddział, dane odpowiednio sprzedawcy lub nabywcy na fakturze powinny odpowiadać jednostce macierzystej, tj. Wnioskodawcy.

W przypadku gdy ze względu na ilość faktur wystawianych jak i otrzymywanych przez oddziały oraz lokalizację oddziałów w różnych miejscowościach, w celu łatwiejszej identyfikacji faktur sprzedaży/zakupu poszczególnych oddziałów, dane zarówno po stronie sprzedawcy lub nabywcy oprócz danych identyfikacyjnych Wnioskodawcy mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację każdego oddziału (np. jego adres).

Biorąc jednak pod uwagę rozstrzygnięcie niniejszej interpretacji stwierdzić należy, iż stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym na fakturze sprzedaży/zakupu może być adres i nazwa oddziału, która sama w sobie zawiera jego nazwę w połączeniu z podanym na fakturze jego numeru NIP, co jednoznacznie pozwala na jego identyfikację jako strony transakcji udokumentowanej fakturą, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.