INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2010 r. (data wpływu 27 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 8 października 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 4 października 2010 r. nr ILPP2/443-1177/10-2/BA, ILPB1/415-871/10-2/AGr wezwano Zainteresowaną do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 października 2010 r. i w tym dniu Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni uzyskała pozwolenie na budowę budynku mieszkalno-usługowego w związku z czym podejmuje realizację budowy tego budynku. Część budynku przeznaczona będzie na przychodnię weterynaryjną, a część na cele mieszkalne.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwalnia się z podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 9 załącznika nr 4 do ustawy wymieniono usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU ex 85), z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU 85.2).

Co do zasady usługi weterynaryjne podlegają więc podatkowi od towarów i usług.

Ponieważ sporządzona została jedna dokumentacja na budowę budynku mieszkalno-usługowego wystąpią trudności z zakwalifikowaniem części prac budowlanych (tzw. części wspólnych jak np. stropy, ściany, dach, przyłącza energetyczne, wody i c.o. itp.) służących zarówno części przeznaczonej na przychodnię jak i część mieszkalną. Pewne natomiast prace (np. roboty elektryczne, instalacyjne, wykończeniowe itp.) będą mogły podlegać odrębnemu rozliczeniu przez wykonawców inwestycji. Na roboty te Wnioskodawczyni będzie mogła uzyskać od wykonawcy faktury odrębnie na część mieszkalną i odrębnie na przychodnię. Przychodnia wg przepisów weterynaryjnych winna być znacznie wyższa niż mieszkanie. Wymaga ponadto innego wyposażenia w media i sieć elektryczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy dla celów amortyzacji jej podstawę Wnioskodawczyni będzie musiała ustalić od całej wartości początkowej budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku, czy też tak ustaloną proporcję Zainteresowana ma zastosować do części wspólnej a poszczególne koszty dotyczących wyłącznie części budynku przeznaczonej na przychodnię Zainteresowana może doliczyć do podstawy amortyzacji ustalonej proporcjonalnie do powierzchni...

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli tylko część nieruchomości, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu. Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy wartość początkową środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie ustala się według kosztów wytworzenia.

Jednakże biorąc pod uwagę fakt, że pewne prace związane z budową (np. roboty elektryczne, instalacyjne, wykończeniowe itp.) będą mogły podlegać odrębnemu rozliczeniu przez wykonawców inwestycji i na roboty te Wnioskodawczyni będzie mogła uzyskać od wykonawcy faktury odrębnie na część mieszkalną i odrębnie na przychodnię roboty te Zainteresowana może zaliczyć bezpośrednio do wartości przychodni podlegającej amortyzacji. Przychodnia wg przepisów weterynaryjnych winna być znacznie wyższa niż mieszkanie. Wymaga ponadto innego wyposażenia w media i sieć elektryczną, a zatem rozliczenie nakładów kluczem do powierzchni wydaje się być niesprawiedliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 powołanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.

Stosownie do art. 22g ust. 4 ww. ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że wszystkie poniesione wydatki, które mogą w myśl cytowanej wyżej definicji, być zaliczone do kosztu wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego stają się w momencie zakończenia inwestycji wartością początkową środka trwałego. W przypadku nakładów poniesionych na wykonanie części wspólnych budynku np. fundamenty, strop, dach, służących zarówno części przeznaczonej na działalność gospodarczą jak i części mieszkalnej, wydatki te należy przyporządkować proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej przeznaczonej na działalność gospodarczą w całej powierzchni budynku.

Ponadto zgodnie z art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy amortyzacji nie polegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni uzyskała pozwolenie na budowę budynku mieszkalno-usługowego, którego część będzie przeznaczona na przychodnię weterynaryjna , a część na cele mieszkalne. Ponieważ sporządzona została jedna dokumentacja na budowę budynku mieszkalno-usługowego wystąpią trudności z zakwalifikowaniem części prac budowlanych (tzw. części wspólnych jak np. stropy, ściany, dach, przyłącza energetyczne, wody i c.o. itp.) służących zarówno części przeznaczonej na przychodnię jak i część mieszkalną. Natomiast prace (np. roboty elektryczne, instalacyjne, wykończeniowe itp.) będą mogły podlegać odrębnemu rozliczeniu przez wykonawców inwestycji. Na roboty te Wnioskodawczyni będzie mogła uzyskać od wykonawcy faktury odrębnie na część mieszkalną i odrębnie na przychodnię. Przychodnia wg przepisów weterynaryjnych winna być znacznie wyższa niż mieszkanie. Wymaga ponadto innego wyposażenia w media i sieć elektryczną.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż nakłady poniesione na wykonanie części wspólnych budynku, np. stropy, ściany, dach, przyłącza energetyczne, wody, c.o. należy przyporządkować proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej przeznaczonej na działalność gospodarczą w całej powierzchni budynku, zaś nakłady np. na wykończenie części przeznaczonej na potrzeby działalności gospodarczej należy wydzielić na podstawie dokumentacji odrębnej dla tej części budynku. W związku z powyższym wartością początkową tego środka trwałego, będzie część sumy nakładów poniesionych na wykonanie elementów wspólnych budynku, przyjęta zgodnie z ww. proporcją powierzchni oraz nakłady poniesione już bezpośrednio na część budynku przeznaczoną na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.