INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2010 r. (data wpływu: 28 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2010 r. (data wpływu: 7 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury VAT dla świadczenia usług związanych z przyspieszeniem inwestycji – jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej pytania nr 1 i 2,
• prawidłowe – w części dotyczącej pytania nr 3.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury VAT dla świadczenia usług związanych z przyspieszeniem inwestycji. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 grudnia 2010 r. (data wpływu: 7 grudnia 2010 r.) o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółki prawa handlowego, SA i Sp. z o.o., w dniu 1 czerwca 2006 r. zawarły umowę.

Celem tej umowy było przyspieszenie realizacji w założonym terminie zadania pn. „Przyłączenie Zakładu (…)”, zgodnie z umową z dnia 25 maja 2006 r., z terminem zakończenia zadania ustalonym na dzień 25 września 2006 r. W ramach tej umowy SA zobowiązała się zwrócić Sp. z o.o. koszty związane z przyspieszeniem tego zadania inwestycyjnego. Katalog kosztów został enumeratywnie zawarty w § 3 ww. umowy.

Strony, jako spółki prawa handlowego, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) ustaliły, że Sp. z o.o. wystawi fakturę VAT dotyczącą poniesionych kosztów.

Po wykonaniu umowy, Sp. z o.o. wystawiła w dniu 27 lipca 2006 r. fakturę VAT, w której nie wskazało ani nazwy usługi, ani nazwy towaru, które stanowiły koszty związane z przyspieszeniem realizacji ww. zadania. Jako nazwę usługi/towaru Sp. z o.o. podała „Zwrot kosztów związanych z przyspieszeniem realizacji zadania pn. „Przyłączenie Zakładu (…)”.

SA wezwała Sp. z o.o. do przedłożenia faktur, rachunków, ogólnie mówiąc dokumentacji księgowej dotyczącej poniesionych kosztów, w ramach przedmiotowej umowy, na które Sp. z o.o. wystawiła tzw. refakturę. Spółka ta jednak odmówiła wykonania ww. obowiązku ustawowego w zakresie dokumentowania operacji gospodarczych.

Ponadto, w piśmie uzupełniającym z dnia 6 grudnia 2010 r. Wnioskodawca poinformował, iż zgodnie z treścią umowy z dnia 1 czerwca 2006 r., Sp. z o.o. zobowiązała się do dokonania wszelkich czynności gospodarczych, które miały na celu przyspieszenie realizacji zadania pn. „Przyłączenie Zakładu (…)”, zgodnie z umową z dnia 25 maja 2006 r. z terminem zakończenia zadania ustalonym na dzień 25 września 2006 r. Przy zawieraniu umowy strony nie znały wszystkich usług, które były niezbędne do realizacji umowy, stąd w § 3 ww. umowy wyliczyły przykładowe usługi:

• dokonanie wszelkich uzgodnień w celu wcześniejszego przejęcia placu budowy,
• dokonanie niezbędnych obliczeń i zamiany urządzeń technicznych, których termin realizacji (dostawy) jest krótszy od przyjętych w projekcie tego zadania,
• wykonanie dodatkowych prac projektowych związanych z wymianą urządzeń technicznych,
• uzyskanie akceptacji projektantów, inwestora oraz właściwych służb i organów na proponowane zmiany,
• dokonanie zmiany planów produkcji własnej i zakładów kooperujących,
• dokonanie uzgodnień z innymi inwestorami, związanych z aktualizacją terminów wykonania umów na ich budowach,
• uruchomienie dodatkowych środków pieniężnych dla sfinansowania kosztów zakupu niezbędnych urządzeń oraz zatrudnienia pracowników na dodatkowej zmianie oraz zatrudnienia kooperacji zewnętrznej dla wykonania części robót budowlano – montażowych.
  
  

W szczególności usługi te miały polegać na zatrudnieniu dodatkowych pracowników na dodatkowej zmianie i zatrudnieniu kooperacji zewnętrznej dla wykonania części robót budowlano – montażowych. Usługi te, to także dodatkowe obliczenia, dodatkowe prace projektowe, itp. Zatem ww. przykładowe usługi są możliwe do udokumentowania dokumentami księgowymi, w tym przede wszystkim fakturami.

Kontrahent SA zobowiązał się w umowie zarówno do osobistego świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy, jak również występował w roli pośrednika nabywając usługi w imieniu własnym ale na rzecz Wnioskodawcy. Usługi, które Sp. z o.o. miała nabyć w imieniu własnym ale na rzecz SA, to np. zatrudnienie firm zewnętrznych dla wykonania części robót budowlano – montażowych.

Kontrahent SA, tj. Sp. z o.o. zobowiązała się do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Strony nie zakładały odsprzedaży towarów, a wyłącznie odsprzedaż jak i sprzedaż usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów prawa podatkowego, zasad rachunkowości, obowiązków każdej spółki prawa handlowego w zakresie rzetelnego dokumentowania dokonywanych operacji gospodarczych, czyli czy w świetle przepisów § 9 ust. 1, punkty 4, 5, 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), w związku z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1 oraz art. 24 ust. 1, ust. 2, ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), dopuszczalnym jest wystawienie faktury VAT w ramach tzw. odsprzedaży (refaktury), w której nie podano ani nazwy towaru, ani nazwy usługi, którą miano wykonać, a do której to faktury VAT nie dołączono, ani nawet nie przedstawiono pierwotnych faktur, w oparciu, o które miano dokonać ww. odsprzedaży...
2. Czy w świetle ww. bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, wystawiona przez podatnika podatku VAT faktura VAT, w której jako nazwę towaru/usługi podano: „Zwrot kosztów związanych z przyspieszeniem realizacji zadania pn. „Przyłączenie Zakładu (…)” jest prawidłowa...
3. Czy prawidłowo wystawiona faktura VAT bezwzględnie musi zawierać m. in.:
   1. określenie towaru lub usługi w sposób odpowiednio dokładny i szczegółowy, tak aby nie było wątpliwości co do stawki podatku VAT,
   2. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów,
   3. rodzaj wykonanych usług,
   4. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Przedmiotowa faktura VAT, to tzw. refaktura, czyli inaczej faktura obciążająca kontrahenta wydatkami, które zobowiązał się on ponieść dodatkowo po za innym, głównym świadczeniem, ceną, czy wynagrodzeniem.

Refaktura nie jest zwrotem zdefiniowanym ustawowo. Jest to sformułowanie praktyki obrotu gospodarczego. Refakturę można nazwać odsprzedażą. To stanowisko nie budzi wątpliwości, wielokrotnie tak orzekały Sądy Administracyjne.

Opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podlegają towary i usługi.

Definicja dostawy towaru jest zawarta w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, natomiast definicja świadczenia usługi w art. 8 ust. 1 przedmiotowej ustawy.

Zgodnie z ww. ustawowymi definicjami i zgodnie z obowiązującym w roku 2006 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, prawidłowo wystawiona faktura VAT bezwzględnie musi zawierać m. in.:

1. określenie towaru lub usługi w sposób odpowiednio dokładny i szczegółowy, tak aby nie było wątpliwości co do stawki podatku VAT,
2. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów,
3. rodzaj wykonanych usług,
4. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku.

- § 9 ust. 1 pkt 4, 5, 6 ww. rozporządzenia w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem zbyt ogólne wskazanie w fakturze VAT, nazwy usługi/towaru jako „zwrot kosztów” jest naruszeniem ww. przepisów ustawy o VAT i ww. rozporządzenia. Nadto jest naruszeniem ustawy o rachunkowości, która wymaga aby każda operacja gospodarcza była udokumentowana w stopniu pozwalającym na jej weryfikację pod kątem prawdziwości, sprawdzalności i rzetelności: art. 21 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 1 w zw. z art. 24 ust.1 i ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Należy zauważyć, że można podawać nazwy ogólniejsze sprzedawanych towarów/usług, jednak zawsze muszą być one adekwatne do sytuacji.

Ad. 2.

Wystawiona faktura VAT z dnia 27 lipca 2006 r. jest niesprawdzalna, nierzetelna a więc nieprawidłowa bo nie zawiera zgodnej z prawem nazwy towaru/usługi (operacji gospodarczej), którą powinna dokumentować, i która to operacja gospodarcza powinna być sprawdzalna (vide np. wyroki w sprawach: sygn. akt I SA/Łd 721/01 i sygn. akt I SA/Łd 1056/97).

Ww. faktura, nie zawierająca nazwy odsprzedanych towarów/usług, nie posiadająca dowodów wykonania usług, zakupu towarów, a więc faktur pierwotnych jest niesprawdzalna, a zatem jest nieprawidłowa i nie może funkcjonować w obrocie gospodarczym. Nie ma dowodu na to czy Sp. z o.o. rzeczywiście w ramach umowy kupiła jakiekolwiek usługi i towary, zatem nie wiadomo czy operacja gospodarcza w ogóle zaistniała.

Mając na względzie ww. przepisy prawa podatkowego oraz restrykcyjne i obowiązujące w Polsce przepisy dotyczące zapobiegania praniu tzw. brudnych pieniędzy, niedopuszczalne jest wystawianie przez podatników podatku VAT takich niesprawdzalnych dokumentów, które tylko z nazwy są fakturami.

Sp. z o.o. powinna była wystawić tzw. refakturę do której powinno było dołączyć faktury/ę pierwotne/ą (kopię).

Ad. 3.

Treść refaktury powinna być zbieżna z treścią faktury pierwotnej, tak aby każdy organ, czy biegły sporządzający obowiązkowy w każdej spółce handlowej bilans, mógł sprawdzić prawdziwość operacji gospodarczych udokumentowanej fakturą VAT. Zbieżność treści refaktury z fakturą pierwotną oznacza, że zgodnie z § 9 ust. 1, punkty 4, 5, 6 ww. rozporządzenia w zw. z art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 21 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 1, ust. 2, ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, refaktura dokumentująca odsprzedaż powinna m. in. dokładnie:

1. określać towar lub usługę w sposób odpowiednio dokładny i szczegółowy, tak aby nie było wątpliwości co do stawki podatku VAT,
2. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów,
3. rodzaj wykonanych usług,
4. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku.
   
   

Refaktura jest w praktyce powtórzeniem faktury wystawionej pierwotnie przez podmiot świadczący dane usługi, z tego też względu musi spełniać wszystkie wymogi dotyczące sporządzania faktur VAT. Niedopuszczalne jest więc wpisanie na fakturze określenia „koszty za marzec dotyczące budowy centrum handlowego”, ponieważ faktura zawierać musi nazwę usługi oraz właściwą stawkę VAT. Można natomiast na jednej fakturze umieścić różne rodzaje refakturowanych usług, oczywiście prawidłowo nazwanych i opodatkowanych właściwą stawką VAT. Decydując się na wystawienie jednej refaktury należy natomiast wziąć pod uwagę moment powstania obowiązku podatkowego.

Problem natomiast pojawia się w sytuacji, gdy przedmiotem refakturowania są różnego rodzaju usługi, dla których ustawodawca określił w sposób szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Oznacza to, iż w sytuacji wystawienia jednej zbiorczej refaktury obejmującej różnego rodzaju usługi, dla których obowiązek podatkowy powstaje w różnych momentach, pojawi się problem prawidłowego rozliczenia podatku należnego od wystawionej refaktury.

Rozsądnym rozwiązaniem wydaje się podział refakturowanych usług według momentu powstania obowiązku podatkowego. Takie refakturowanie pozwoli uniknąć problemów w rozliczaniu podatku należnego.

Zatem Sp. z o.o. dokonując odsprzedaży na podstawie ww. przepisów prawa, miało ustawowy obowiązek opisać każdą odsprzedawaną usługę lub towar, składający się na umówiony przez strony zwrot kosztów.

Wystawiona faktura jest nieprawidłowa, albowiem prawo podatkowe, rachunkowość nie znają kategorii przedmiotu opodatkowania (operacji gospodarczej) „zwrot kosztów” bez ich sprecyzowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług uznaje się za:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej pytania nr 1 i 2,
• prawidłowe – w części dotyczącej pytania nr 3.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Z treści tego artykułu wynika, że pojęcie „świadczenie usług”, ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także jego zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługa w rozumieniu omawianej regulacji jest transakcją gospodarczą, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać jakieś zdarzenie za odpłatne świadczenie usług, musi wystąpić stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli strony muszą zobowiązać się do określonego działania, bądź powstrzymania się od dokonania określonych czynności, np. w zawartej umowie. Tym samym, aby czynności mające charakter odpłatny podległy przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, winny być wykonywane w okolicznościach, w związku z którymi, można wyodrębnić dwie strony transakcji: świadczącego i beneficjenta, przy czym świadczący winien występować w charakterze podatnika tego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zarówno przepisy cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie posługują się pojęciem tzw. refakturowania.

W tym miejscu należy wskazać na treść art. 30 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Zapis ten jest zgodny z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE serii L Nr 347, str. 1 ze zm.), w myśl którego w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot obciążający daną usługą, zakupioną we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem potraktowane w żaden inny sposób niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne przedmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Faktura VAT – do dnia 30 listopada 2008 r. – powinna spełniać wymogi, o których mowa w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.). Od dnia 1 grudnia 2008 r. natomiast weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337). Od tego dnia warunki jakie powinna zawierać faktura VAT zawarte są w § 5 ww. rozporządzenia.

Stosownie do przepisów § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółki prawa handlowego, SA i Sp. z o.o. w dniu 1 czerwca 2006 r. zawarły umowę. Celem tej umowy było przyspieszenie realizacji w założonym terminie zadania pn. „Przyłączenie Zakładu (…)”, zgodnie z umową z dnia 25 maja 2006 r., z terminem zakończenia zadania ustalonym na dzień 25 września 2006 r. W ramach tej umowy SA zobowiązała się zwrócić Sp. z o.o. koszty związane z przyspieszeniem tego zadania inwestycyjnego. Katalog kosztów został enumeratywnie zawarty w 3 ww. umowy.

Strony, jako spółki prawa handlowego, zgodnie z ustawą, ustaliły, że Sp. z o.o. wystawi fakturę VAT dotyczącą poniesionych kosztów. Po wykonaniu umowy, Sp. z o.o. wystawiła w dniu 27 lipca 2006 r. fakturę VAT, w której nie wskazało ani nazwy usługi, ani nazwy towaru, które stanowiły koszty związane z przyspieszeniem realizacji ww. zadania. Jako nazwę usługi/towaru Sp. z o.o. podała „Zwrot kosztów związanych z przyspieszeniem realizacji zadania pn. „Przyłączenie Zakładu (…)”.

SA wezwała Sp. z o.o. do przedłożenia faktur, rachunków, ogólnie mówiąc dokumentacji księgowej dotyczącej poniesionych kosztów, w ramach przedmiotowej umowy, na które Sp. z o.o. wystawiła tzw. refakturę. Sp. z o.o. odmówiła wykonania ww. obowiązku ustawowego w zakresie dokumentowania operacji gospodarczych.

Zgodnie z treścią umowy z dnia 1 czerwca 2006 r., Sp. z o.o. zobowiązała się do dokonania wszelkich czynności gospodarczych, które miały na celu przyspieszenie realizacji przedmiotowego zadania, zgodnie z umową z dnia 25 maja 2006 r. z terminem zakończenia zadania ustalonym na dzień 25 września 2006 r.

Przy zawieraniu umowy strony nie znały wszystkich usług, które były niezbędne do realizacji umowy, przykładowo wymieniono:

• dokonanie wszelkich uzgodnień w celu wcześniejszego przejęcia placu budowy,
• dokonanie niezbędnych obliczeń i zamiany urządzeń technicznych, których termin realizacji (dostawy) jest krótszy od przyjętych w projekcie tego zadania,
• wykonanie dodatkowych prac projektowych związanych z wymianą urządzeń technicznych,
• uzyskanie akceptacji projektantów, inwestora oraz właściwych służb i organów na proponowane zmiany,
• dokonanie zmiany planów produkcji własnej i zakładów kooperujących,
• dokonanie uzgodnień z innymi inwestorami, związanych z aktualizacją terminów wykonania umów na ich budowach,
• uruchomienie dodatkowych środków pieniężnych dla sfinansowania kosztów zakupu niezbędnych urządzeń oraz zatrudnienia pracowników na dodatkowej zmianie oraz zatrudnienia kooperacji zewnętrznej dla wykonania części robót budowlano – montażowych.
  
  

W szczególności usługi te miały polegać na zatrudnieniu dodatkowych pracowników na dodatkowej zmianie i zatrudnieniu kooperacji zewnętrznej dla wykonania części robót budowlano – montażowych. Usługi te to także dodatkowe obliczenia, dodatkowe prace projektowe, itp. Zatem ww. przykładowe usługi są możliwe do udokumentowania dokumentami księgowymi, w tym przede wszystkim fakturami.

Kontrahent SA zobowiązał się w umowie zarówno do osobistego świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy, jak również występował w roli pośrednika nabywając usługi w imieniu własnym ale na rzecz Wnioskodawcy. Usługi, które Sp. z o.o. miała nabyć w imieniu własnym ale na rzecz SA, to, np. zatrudnienie firm zewnętrznych dla wykonania części robót budowlano – montażowych.

Kontrahent SA, tj. Sp. z o.o. zobowiązała się do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Strony nie zakładały odsprzedaży towarów, a wyłącznie odsprzedaż jak i sprzedaż usług.

W przedmiotowej sprawie Sp. z o.o. w związku z zawartą umową na przyspieszenie realizacji w założonym terminie ww. zadania, poniosła wydatki, które stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z tytułu świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usługi głównej. Zatem wszelkie poniesione wydatki są świadczeniem należnym z tytułu wykonanej usługi, a nie z tytułu odsprzedaży, czy przeniesienia na Wnioskodawcę kosztów.

Faktura dokumentująca wykonaną usługą powinna zawierać dane odpowiadające zapisom § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, a więc m. in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Wystawiona przez podatnika podatku VAT faktura VAT, w której jako nazwę towaru/usługi podano wyłącznie: „Zwrot kosztów związanych z przyspieszeniem realizacji zadania pn. „Przyłączenie Zakładu (…)” nie jest prawidłowa. Faktura ta bowiem – jak wskazano wyżej – winna być wystawiona przez kontrahenta SA, czyli Sp. z o.o. przy uwzględnieniu wymogów obowiązującego wówczas § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r.

Prawidłowo wystawiona faktura VAT w miesiącu lipcu 2006 r. powinna zawierać wszystkie elementy obowiązkowe zawarte w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w tym m. in. wskazane w pytaniu wymogi takie jak:

1. określenie towaru lub usługi w sposób odpowiednio dokładny i szczegółowy, tak aby nie było wątpliwości co do stawki podatku VAT,
2. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów,
3. rodzaj wykonanych usług,
4. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku.
   
   

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca refakturowanie kosztów związanych z przyspieszeniem prowadzonej inwestycji, ale świadczenie usługi polegającej na przyspieszeniu inwestycji. Zatem pomimo częściowej prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, np. w części dotyczącej braku możliwości wystawienia faktury VAT bez podania nazwy towaru lub usługi oraz braku możliwości wystawienia faktury VAT, w której jako nazwę towaru/usługi podano: „Zwrot kosztów związanych z przyspieszeniem realizacji zadania pn. „Przyłączenie Zakładu (…)” – stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że każdy z kosztów, które składają się na usługę główną stanowi odrębny element rozliczeń ze zlecającym usługę, ale jest on należnością wynikającą z odpłatnego świadczenia usługi, która w głównej mierze polega na zatrudnieniu dodatkowych pracowników na dodatkowej zmianie i zatrudnieniu kooperacji zewnętrznej dla wykonania części robót budowlano – montażowych.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Oznacza to, że strony są wolne w kształtowaniu treści umowy.

Ponadto, organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Wskazać ponadto należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisanym stanie faktycznym, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to przede wszystkim kwestii związanej z momentem powstawania obowiązku podatkowego.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawienia faktury VAT dla świadczenia usług związanych z przyspieszeniem inwestycji.

Natomiast w części dotyczącej stwierdzenia, że opisana we wniosku faktura może być jedynym dowodem dokonania operacji gospodarczej, z którą bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa i zasady rachunkowości wiążą określone prawa i obowiązki, postanowieniem nr ILPP1/443-1054/10-5/BD z dnia 28 grudnia 2010 r. tut. Organ odmówił wszczęcia postępowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.