INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.10.2010 r. (data wpływu 12.10.2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 06.12.2010 r. (data nadania 07.12.2010 r., data wpływu 08.12.2010 r.) na wezwanie z dnia 01.12.2010 r. (data nadania 01.12.2010 r., data odbioru 06.12.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uwzględnienia w wartości początkowej środka trwałego różnic kursowych od tzw. własnych środków pieniężnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.10.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie oceny, czy różnice kursowe od tzw. własnych środków pieniężnych podlegają uwzględnieniu w wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - Wnioskodawca (dalej: Spółka) z tytułu zawartego kontraktu na zaprojektowanie, budowę, dostawę maszyn, urządzeń i wyposażenia oraz montaż kompletnej Instalacji Odsiarczania Spalin dla bloku Nr 10 - 500 MW (dalej jako: „kontrakt”) dokonuje zapłat z własnego rachunku walutowego wyrażonych w walucie obcej zobowiązań na podstawie faktur wystawionych przez zagranicznego kontrahenta. Z zasad fakturowania i płatności, określonych w kontrakcie wynika, iż faktury VAT wystawiane przez kontrahenta zagranicznego zawierają wartość Etapu Realizacji w EURO, a należny podatek VAT (w PLN) jest przekazywany na konto oddziału, jaki w Polsce posiada zagraniczny kontrahent.

Podsumowując, zapłata wartości netto (wyrażonej w EURO) dokonywana jest z rachunku walutowego w EURO, natomiast zapłata VAT-u odbywa się w PLN z rachunku bieżącego Spółki złotówkowego).

Spółka informuje, że rozlicza różnice kursowe dla celów podatkowych na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”) i nie skorzystała z możliwości wyboru metody rachunkowej rozliczania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Dodatkowo Spółka informuje, iż inwestycja o której mowa powyżej nie została jeszcze przekazana do używania.

Spółka wycenia rozchód waluty z własnego rachunku walutowego (w przypadku zapłaty za zobowiązania według kursu sprzedaży stosowanego przez bank, z którego usług korzysta Spółka (w którym posiada rachunek walutowy).

Spółka ustala dwojakiego rodzaju różnice kursowe związane z operacjami zapłaty zobowiązań do kontrahenta zagranicznego z tytułu zawartego kontraktu:

1. różnice kursowe na rozrachunkach z kontrahentem zagranicznym, powstałe jako różnica między wartością faktury (wartością netto, VAT regulowany jest w PLN), według średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, a wartością faktury (również bez VAT) w walucie według kursu sprzedaży waluty z dnia zapłaty stosowanego przez bank, z którego usług korzysta Spółka.Różnice kursowe powstałe na rozrachunkach, Spółka odnosi w wartość inwestycji (np. w przypadku wystąpienia ujemnych różnic kursowych transakcyjnych wartość inwestycji ulega zwiększeniu);
2. różnice kursowe od własnych środków zgromadzonych na rachunku walutowym (do rozchodu waluty, zgodnie z ustawą o rachunkowości Spółka wybrała metodę rozchodu pierwsze przyszło, pierwsze wyszło, czyli tzw. FIFO). Wówczas różnice kursowe Spółka ustala przyjmując:

• kurs kupna banku w dniu, w którym środki pieniężne wpłynęły na konto walutowe Spółki (w przypadku wpływu odsetek od lokat bankowych) lub
• kurs sprzedaży negocjowany (w przypadku zakupu waluty od banku) i kurs sprzedaży banku w dniu uiszczenia przez Spółkę zobowiązania wobec kontrahenta zagranicznego.Różnice kursowe powstałe od własnych środków na rachunku walutowym Spółka uwzględnia bezpośrednio w wyniku finansowym i w konsekwencji w podstawie opodatkowania (np. w przypadku wystąpienia dodatnich różnic kursowych zaliczane są one do przychodów podatkowych).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki zgodnie, z którym obowiązek uwzględnienia różnic kursowych w cenie nabycia lub koszcie wytworzenia środków trwałych obejmuje tylko zrealizowane różnice kursowe powstałe na rozrachunkach (tzw. transakcyjne), natomiast różnice kursowe powstałe w wyniku wypływu środków z własnego rachunku walutowego w celu spłaty zobowiązań wyrażonych w walucie obcej powinny zostać ujęte jako odpowiednio koszty lub przychody podatkowe danego okresu...

Stanowisko Spółki:

Spółka stoi na stanowisku, że wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 16g ust. 5 ustawy o CIT, powinna być korygowana wyłącznie o zrealizowane różnice kursowe związane z zapłatą zobowiązań za środek trwały lub wartość niematerialną i prawną (tzw. różnice transakcyjne). Natomiast różnice kursowe powstałe w wyniku wypływu środków z własnego rachunku walutowego w celu spłaty zobowiązań wyrażonych w walucie obcej nie powinny korygować wartości początkowej inwestycji, zaś powinny być ujmowane jako odpowiednio przychody lub koszty podatkowe danego okresu.

1. Różnice kursowe jako przychód podatkowy lub koszt podatkowy

Zgodnie z brzmieniem przepisów ustawy o CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w art. 15a ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 3 cytowanej ustawy o CIT:

„dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość: otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków łub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5”.

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 3 cytowanej ustawy o CIT:

„ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość: otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5”.

Biorąc powyższe pod uwagę, powstałe na środkach własnych różnice kursowe, przeliczone według faktycznie zastosowanych kursów z dnia wpływu i odpowiednio wypływu tych środków z rachunku walutowego Spółki, stanowią co do zasady przychód podatkowy (różnice kursowe dodatnie ) lub koszt uzyskania przychodów (różnice kursowe ujemne).

2. Wartość początkowa środka trwałego

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się: w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie zaś do art. 16g ust. 3 wspomnianej ustawy o CIT: „za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług”.

Należy zauważyć, że art. 16g ust. 5 ustawy o CIT wskazuje, że: „cenę nabycia, o której mowa w ust. 3 (...), koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej”. Konsekwentnie, wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zmniejsza się lub zwiększa się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej i od tak ustalonej wartości początkowej nalicza się odpisy amortyzacyjne, podlegające na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Cytowany wyżej przepis nie nakazuje korygowania ceny nabycia w sytuacji, gdy różnice kursowe powstają od ruchów własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych. Przepisy ustawy o CIT dotyczące środków trwałych pozwalają korygować wartość początkową o różnice kursowe

naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego. Brak jest jednak określenia, jakie kategorie różnic kursowych mogą zostać uwzględnione w korekcie wartości początkowej. Według Spółki, jedynie różnice kursowe transakcyjne pozostają w faktycznym związku z uiszczeniem należności za dany składnik majątku, tym samym tylko przedmiotowe różnice kursowe powinny wpływać na wartość początkową tego składnika majątku. W konsekwencji różnice kursowe od środków własnych powstałe w wyniku zapłaty za dany środek trwały powinny zostać ujęte jako odpowiednio kaszty lub przychody podatkowe danego okresu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej updop), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15 a, albo
2. przepisów o rachunkowości przy spełnieniu warunków określonych przepisami tego artykułu.
   
   

Z wniosku wynika, że Spółka rozlicza różnice kursowe tzw. metodą podatkową, czyli na podstawie ww. art. 15a updop.

Stosownie do art. 15a ust. 1 updop, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, że różnice kursowe mogą być elementem przychodów bądź kosztów podatkowych, czyli bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15a w ust. 2 updop dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
   
   

Na podstawie art. 15a ust. 3 updop ujemne różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

1. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
   
   

Wskazane wyżej przepisy art. 15a ust. 2 i ust. 3 pozwalają zarówno po stronie przychodów, jak i po stronie kosztów wyodrębnić dwie kategorie różnic kursowych:

• różnice kursowe wprost związane ze zdarzeniami gospodarczymi, tzw. różnice transakcyjne;

• różnice kursowe od posiadanych w walucie obcej własnych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych (substytutów pieniądza w postaci papierów wartościowych, jak np. akcje, obligacje, a także środków płatniczych, jak np. czeki, akredytywy i inne) z tytułu obrotu tych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych.
  
  

Istotne jest to, że te dwie kategorie różnic kursowych są niezależne od siebie, jednak w przypadku zapłaty za zobowiązania w walucie obcej (koszty) mogą oba rodzaje tych różnic występować równocześnie. Taka sytuacja z pewnością ma miejsce, gdy do wyceny rozchodu waluty z rachunku walutowego podatnik – tak, jak w rozpatrywanej sprawie Spółka – przyjmuje jako kurs faktycznie zastosowany kurs banku, z usług którego korzysta. Podkreślić bowiem należy, że podatnicy ustalający różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosują określone w ustawie o rachunkowości metody do kolejności wyceny, natomiast sama wycena – zgodnie z art. 15a ust. 8 w związku z ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 – winna nastąpić na podstawie faktycznie zastosowanego kursu, w rozumieniu przepisów podatkowych. W tym miejscu warto nadmienić, że jak przyjęło się w ugruntowanej linii interpretacyjnej - przez kurs faktycznie zastosowany należy rozumieć taki, po jakim podatnik dokonuje wyceny w danym dniu transakcji walutowej, czyli chodzi tu o kurs użyty przez podatnika do przeliczenia kwoty waluty na złotówki. Zatem kursem tym jest kurs, po którym dokonuje się faktycznej wyceny, niezależnie od kasowego wymiaru operacji walutowych. W przypadku operacji przeprowadzanych za pośrednictwem rachunku walutowego w banku najczęściej będą to kursy bankowe, czyli w odniesieniu np. do uzyskiwanych przychodów (otrzymanie zapłaty) będzie to najczęściej kurs, po jakim bank określonego dnia dokonywał skupu waluty (kurs kupna), natomiast w przypadku kosztów (dokonanie zapłaty) będzie to najczęściej kurs, po jakim bank dokonywał sprzedaży waluty (kurs sprzedaży).

Dla przykładu, jeżeli w przypadku zapłaty za zobowiązanie przyjmowany jest kurs sprzedaży banku, wówczas powstają różnice kursowe:

1. transakcyjne – pomiędzy wartością wg kursu sprzedaży z dnia zapłaty a wartością wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (kosztem poniesionym jest, zgodnie z art. 15a ust. 7 updop, koszt wynikający z wystawionej faktury/rachunku lub z innego dokumentu w przypadku braku faktury/rachunku, a dniem zapłaty dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia);
2. od własnych środków pieniężnych - pomiędzy wartością wg kursu sprzedaży z dnia zapłaty a wartością wydatkowanej waluty wg kursu jej nabycia. Należy przy tym przyjąć, że kolejność wypływu waluty jest zgodna z metodą ustaloną w polityce rachunkowości. W odniesieniu do Spółki – Wnioskodawcy będzie to kolejność określona metodą FIFO (pierwsze przyszło, pierwsze wyszło), co oznacza, że wydatkowana jest najwcześniej nabyta waluta.
   
   

W podatkowym ujęciu są to faktycznie zrealizowane różnice kursowe, czyli dopóki nie ma zrealizowanej płatności, nie ma różnicy kursowej oddziaływującej na rachunek podatkowy

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż zrealizowane na środkach własnych różnice kursowe w związku z wypływem waluty na poczet „zapłaty kosztu podatkowego”, ustalone według faktycznie zastosowanych kursów z dnia wpływu i odpowiednio wypływu tych środków z rachunku Spółki stanowią co do zasady jej przychód bądź koszt podatkowy – analogicznie jak tzw. różnice transakcyjne związane z takim kosztem.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. b updop, wydatki na nabycie, wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w chwili ich poniesienia. Tego rodzaju wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z powyższą zasadą wartość nakładów poniesionych w trakcie inwestycji nie może być bezpośrednio zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, lecz staje się kosztem dopiero poprzez naliczanie odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej nabytego lub wytworzonego środka trwałego czy też wartości niematerialnych i prawnych.

Na mocy art. 16g ust. 1 pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia, a w razie wytworzenia ich we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Art. 16g ust. 3 stanowi, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Na podstawie art. 16g ust. 4 tejże ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Art. 16g ust. 5 ustawy stanowi, że cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Są to różnice kursowe naliczone zarówno od określonej w walucie obcej ceny należnej sprzedającemu, jak również od naliczonych odsetek, usług obcych i innych elementów zwiększających wartość początkową środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych a wyrażonych w walucie obcej.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że określenie "naliczone", użyte w art. 16g ust. 5 updop odnosi się do różnic kursowych rozumianych w sposób jednolity, wynikający z zasad ich liczenia w ramach zrealizowanej zapłaty.

Cytowany przepis art. 16g ust. 5 updop nie wyłącza z obowiązku korygowania ceny nabycia w sytuacji, gdy różnice kursowe powstają od ruchów własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych.

Zdaniem tutejszego organu, należy zatem uznać, iż podstawa naliczenia i w konsekwencji rodzaj różnic kursowych nie powinny mieć wpływu na możliwość ujęcia przedmiotowych różnic w wartości początkowej środka trwałego dla celów amortyzacji. Podstawą do ujęcia zrealizowanych różnic kursowych w wartości początkowej pozostaje przy tym fakt, iż są one związane z wydatkami na realizację inwestycji oraz zostały naliczone (zrealizowane) do dnia przekazania inwestycji do używania.

Zauważyć należy, że w stanie faktycznym rozpatrywanej sprawy różnice kursowe od tzw. własnych środków pieniężnych powstały bezpośrednio na operacjach przelewu środków w związku z zapłatą ceny za przedsięwzięcia inwestycyjne, dokonaną przed momentem oddania tej inwestycji do używania. W konsekwencji, warunki naliczenia różnic do dnia przekazania inwestycji do używania, jak i związku omawianych różnic z tą inwestycją, zostały przez Spółkę spełnione.

Skoro zatem różnice kursowe do własnych środków pieniężnych pozostają w związku z realizowaną przez Spółkę inwestycją w ramach zawartego kontraktu na zaprojektowanie, budowę, dostawę maszyn, urządzeń i wyposażenia oraz montaż kompletnej Instalacji Odsiarczania Spalin dla bloku Nr 10 - 500 MW (wypływ waluty z rachunku walutowego jest bezpośrednim skutkiem zapłaty ceny dostawcy zagranicznemu) - to należy w odpowiedzi na postawione przez Spółkę pytanie stwierdzić, że Spółka ustalając wartość początkową inwestycji powinna skorygować ją nie tyko o zrealizowane różnice kursowe transakcyjne, ale również i o wartość równolegle zrealizowanych różnic kursowych od środków własnych do dnia oddania inwestycji do używania. W przypadku wystąpienia różnic dodatnich - powinny one obniżyć wartość początkową inwestycji, natomiast w przypadku wystąpienia różnic ujemnych - podwyższyć tę wartość.

Powyższe oznacza tym samym, że stanowisko Spółki w przedmiotowej materii uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.