Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19.09.2012 r. (data wpływu 24.09.2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 03.12.2012 r. (data wpływu 05.12.2012 r.) złożonym na wezwanie z dnia 26.11.2012 r. Nr IPPB1/415-1222/12-2/IF; o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 28 czerwca 2012 r. został sprzedany lokal użytkowy, który stanowił współwłasność Wnioskodawczyni oraz p. W., gdzie od początku współwłaścicielki prowadziły działalność gospodarczą tj. od 24 września 2003 roku.

Pismem z dnia 3.12.2012 r. (data wpływu: 05.12.2012 r.) Wnioskodawczyni poinformowała, iż spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego zostało nabyte na podstawie zawartej umowy z dnia 24.09.2003 r. z oznaczoną Spółdzielnią. Nabywcami w częściach równych (do #189;) była Wnioskodawczyni oraz inna osoba (zawarły umowę ustanowienia wspomnianego prawa). Wnioskodawczyni w dacie nabycia była jeszcze mężatką, wyrok rozwiązujący małżeństwo orzeczony został około miesiąca po nabyciu udziału w prawie. W związku z powyższym nabyty przez Wnioskodawczynię udział w prawie wszedł do majątku wspólnego.

Na mocy ugody zawartej przed Sadem w dniu 11.07.2008 r. Wnioskodawczyni dokonała podziału majątku z byłym mężem. Podział wyczerpywał cały majątek stron w tym także zawierał rozliczenia wzajemnych nakładów i wydatków. W wyniku podziału udział do #189; w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu użytkowego stanowiącym przedmiot niniejszego zapytania przypadł Wnioskodawczyni bez żadnych spłat z tego tytułu na rzecz jej męża, co zostało wprost zawarte w ugodzie. Ugoda stała się prawomocna w początkach sierpnia 2008 r.

W dniu 28 czerwca 2012 r. Wnioskodawczyni zbyła przysługujący jej udział w spółdzielczym prawie do lokalu użytkowego na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego za oznaczoną cenę.

Przedmiotowy lokal nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, wydatki na jego nabycie nie zostały uwzględnione w kosztach uzyskania przychodu. Był on wykorzystywany na cele prowadzenia działalności gospodarczej do czasu blisko poprzedzającego datę zbycia. Zbycie nastąpiło wyłącznie na podstawie aktu notarialnego, nie wystawiono faktury VAT. Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotem działalności gospodarczej nie jest obrót nieruchomościami, przedmiotowa transakcja zbycia miała charakter incydentalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż przysługującego Wnioskodawczyni udziału do #189; spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego nie podlega w całości lub w części podatkowi dochodowemu od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowego prawa nie podlega podatkowi ani w całości, ani w części, albowiem jego nabycie nastąpiło w 2003 r., a zbycie po okresie dłuższym niż 5 lat od końca roku podatkowego, w którym to nabycie nastąpiło. Według Wnioskodawczyni na skutek umowy o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej (co nastąpiło ostatecznie w 2008 r.) nie nabyła ona udziału w przedmiotowym prawie - nabycie wprawdzie do majątku wspólnego nastąpiło w 2003 r. Wnioskodawczyni na potwierdzenie swojego stanowiska powołuje się na wyrok z dnia 3 listopada 2011 r. (sygn. I SA/Wa 1215/11) WSA we Wrocławiu, który wskazał, iż wspólność majątkowa małżeńska jest wspólnością bezułamkową (do niepodzielnej ręki)., co odróżnia ją od form współwłasności w częściach ułamkowych. W opinii Wnioskodawczyni, nie można więc mówić, że na skutek wygaśnięcia ustroju wspólności ustawowej i podziału majątku następuje ponowne nabycie udziału przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy niezależnie od powyższego, gdyby nawet przyjąć pogląd nieco odmienny, prezentowany przez organy podatkowe (por. np. postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lutego 2012 r. IPPB1/415-1124/11-5/IF), iż nabycie składnika majątku może także nastąpić w formie podziału majątku, to i tak w przedmiotowej sprawie podatek nie wystąpiłby. W przytoczonym postanowieniu organ podatkowy wskazał, że nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Wnioskodawczyni wskazała, iż dokonała podziału majątku ekwiwalentnego. Z jednej strony mąż Wnioskodawczyni nie był zobowiązany do żadnych spłat na jej rzecz, z drugiej zaś otrzymał inne składniki majątku, których wartość była co najmniej równa temu, co przypadło Wnioskodawczyni.

Zadaniem Wnioskodawczyni zbycie udziału do #189; w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu użytkowego nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z inną osobą nabyła w 2003 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego po #189; części. Przedmiotowy lokal użytkowy był wykorzystywany do działalności gospodarczej do czasu blisko poprzedzającego datę zbycia - nie był on wprowadzony do działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni w chwili zakupu lokalu była w związku małżeńskim, który został rozwiązany wyrokiem sądu. W wyniku zawartej przed sądem ugody przypadł Wnioskodawczyni udział do #189; w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu użytkowego bez żadnych spłat z tego tytułu na rzecz męża. Zawarta ugoda stała się prawomocna w sierpniu 2008 r.

Natomiast stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   • jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
   
   
   

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt wykorzystywania danej nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą.

Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Bez znaczenia dla prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy (a więc dla kwalifikacji przychodu uzyskanego ze zbycia przedmiotowej nieruchomości do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza) pozostaje okoliczność, że przedmiotowa nieruchomość nie była wbrew ustawowemu obowiązkowi spoczywającemu na podatniku wynikającemu z art. 22 ust. 2d powoływanej ustawy, wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl bowiem art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Treść art. 22 ust. 2d ww. ustawy nie pozostawia bowiem wątpliwości, iż podatnik ma obowiązek wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składniki majątku stanowiące środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne. Wprowadzeniu do ewidencji podlegają też środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zarówno podlegające amortyzacji, jak i te, których nie można amortyzować (a zatem również grunty). Wyjątkowo tylko wprowadzeniu do ewidencji nie podlegają środki trwałe (wartości niematerialne i prawne), których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł.

W konsekwencji wskazany przez Wnioskodawczynię fakt braku ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lokalu użytkowego nie przesądza o odmiennej (niż powyższa) kwalifikacji przychodów do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasadnym jest wskazanie, iż przez pojęcie „majątek związany z działalnością” należy rozumieć składniki mienia, których posiadanie wiąże się z faktem wykonywania działalności gospodarczej. Natomiast powołana ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera znaczenia wskazanego powyżej pojęcia „wykorzystywanie”, wobec tego należy posłużyć się definicją słowa „wykorzystywanie” ze Słownika Języka Polskiego zgodnie z którym „wykorzystywanie” to osiąganie z czegoś korzyści, pożytku, skorzystanie z czegoś, spożytkowanie, zużytkowanie (Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, s. 752).

Zatem przez „wykorzystywanie”, jak wskazano powyżej, należy rozumieć osiąganie z czegoś korzyści, pożytku, tym samym przez składniki majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej należy rozumieć tego rodzaju składniki, które są używane, użytkowane w działalności gospodarczej.

W momencie przekazania lokalu użytkowego przez Wnioskodawczynię na cele i potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej – lokal ten stał się składnikiem wykorzystywanym na potrzeby związane z tą działalnością, w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stan wykorzystywania składnika majątku na potrzeby związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy trwa od momentu wykorzystywania do momentu określonego w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do momentu zbycia.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowi przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż sprzedaż udziału (#189; )w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu użytkowego stanowi przychód z działalności gospodarczej. Dochód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu na zasadach stosowanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem w myśl powyższego, w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić należy, iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym zadanym pytaniem.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem mając na uwadze pytania zawarte we wniosku wyjaśnić należy, że interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do niego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Powrót