INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2010 r. (data wpływu 10 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza sprzedać niezabudowaną nieruchomość (działka nr 7/34), oznaczoną geodezyjnie jako grunty orne (RVI), lasy i grunty leśne (LsVI) o powierzchni użytków 0,3709 (grunty orne) i 0,7227 (lasy i grunty leśne). W obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, wprowadzonym uchwałą rady gminy z dnia 23 października 2003 r., przedmiotowa nieruchomość ujęta jest częściowo jako obszar zabudowy mieszkaniowej oznaczony symbolem MN, częściowo zaś jako las – obszar bez prawa do zabudowy, na którym dopuszcza się urządzanie terenów rekreacji z możliwością lokalizowania altanek, itp., ścieżek rekreacyjnych i innych urządzeń służących rekreacji.

Spółka zwraca uwagę, że brak jest wydzielenia geodezyjnego części przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową i leśną dla przedmiotowej nieruchomości. Granica między nimi oznaczona jest jedynie na rysunku planu sporządzonego na mapie w skali 1:1000 i nie pokrywa się w pełni z linią użytku na wyrysie z ewidencji gruntów. Rzeczoznawca majątkowy wyceniający nieruchomość przyjął w operacie szacunkowym, dla obszaru przeznaczonego pod zabudowę mieszkaniową, powierzchnię 2.560 m² a dla obszaru leśnego powierzchnię 8.376 m² i określił wartość tak przyjętych części nieruchomości.

Z załączonych dokumentów do uzupełnienia wniosku w dniu 3 grudnia 2010 r. wynika, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa całej przedmiotowej działki nr 7/34 (podstawę opodatkowania stanowi kwota należna z tytułu sprzedaży całej działki), czy też opodatkowaniu podlega tylko ta część, która przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową, a pozostała zwolnieniu od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też w takim przypadku dostawa całej wymienionej działki podlega zwolnieniu od podatku na gruncie tego przepisu...

Wskazując na treść art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca zaznacza, że w opisanym zdarzeniu przyszłym zasadnym będzie przyjęcie, że opodatkowaniu tym podatkiem w wysokości 22% podlegać będzie dostawa części działki nr 7/34 o powierzchni 2.560 m², przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast ze zwolnienia korzystać będzie część działki o powierzchni 8.376 m², przeznaczona „pod tereny leśne”, bez prawa zabudowy.

Wnioskodawca podkreśla, iż zajęte w sprawie stanowisko potwierdza postanowienie naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 5 maja 2006 r. oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 września 2008 r. znak IBPP1/443-1053/08/AZ.

Jednocześnie Wnioskodawca twierdząc, że przedstawiona sytuacja wydaje się przejrzysta, to jednak ma wątpliwość, czy w tej sytuacji dostawa nieruchomości niezabudowanej (towaru) nie powinna być traktowana jednolicie pod względem jej opodatkowania lub zwolnienia od podatku na gruncie ustawy o VAT, bowiem żadne przepisy tej ustawy nie dają podstaw do różnego, pod względem podatkowym, traktowania tego samego przedmiotu dostawy, tj. w części opodatkowania, a w części zwolnienia.

Wnioskodawca zaznaczył, iż w Leksykonie VAT – 2010, pod red. Janusza Zubrzyckiego, odnaleźć można ww. przypadek i autor odnosi się do orzecznictwa ETS (sprawa C-41/04 – pkt 1 rozdział XXI), zgodnie z którym została przyjęta zasada, że w przypadku jednej dostawy, na którą składają się dwie lub więcej niż dwie czynności, które są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku VAT.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że w świetle powyższego należałoby wykazać w stosunku do całej nieruchomości, iż przedmiotem dostawy jest teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę. Niestety nie można tego wykazać jednoznacznie do całej nieruchomości, gdyż takie jest jej przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 wskazanej ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast w świetle art. 7 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

W myśl art. 41 ust. 1 omawianej ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w przepisach samej ustawy, jak i w aktach wykonawczych do tej ustawy przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od tego podatku.

I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, ustawodawca zwolnił od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Spółka planuje sprzedaż niezabudowanej nieruchomości (działka nr 7/34), oznaczonej geodezyjnie jako grunty orne (RVI), lasy i grunty leśne (LsVI) o powierzchni użytków 0,3709 (grunty orne) i 0,7227 (lasy i grunty leśne). Z postanowień obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż przedmiotowa nieruchomość ujęta jest częściowo jako obszar zabudowy mieszkaniowej oznaczony symbolem MN, częściowo zaś jako las – obszar bez prawa do zabudowy, na którym dopuszcza się urządzanie terenów rekreacji z możliwością lokalizowania altanek, itp., ścieżek rekreacyjnych i innych urządzeń służących rekreacji.

Ponadto, brak jest wydzielenia geodezyjnego części przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową i leśną dla ww. nieruchomości, zaś granica między nimi oznaczona jest jedynie na rysunku planu sporządzonego na mapie w skali 1:1000 i nie pokrywa się w pełni z linią użytku na wyrysie z ewidencji gruntów.

A zatem z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość, obejmująca tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny bez prawa do zabudowy. Jednocześnie Spółka wskazuje, iż nie dokonano fizycznego (geodezyjnego) wyodrębnienia obu tych części przedmiotowej nieruchomości o różnym przeznaczeniu. Granica między nimi oznaczona jest jedynie na rysunku planu sporządzonym na mapie w skali 1:1000.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż pomimo braku geodezyjnego wydzielenia poszczególnych części nieruchomości Spółka obowiązana jest do zastosowania prawidłowej stawki VAT przy sprzedaży terenów o różnym przeznaczeniu. Dla ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania należy odnieść się bowiem do ustaleń zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Konkludując, w oparciu o przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w części odpowiadającej terenowi przeznaczonemu pod zabudowę stawką podstawową, określoną w art. 41 ust. 1, tj. 22%, natomiast w części obejmującej teren bez prawa do zabudowy korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.