Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1153/12/BK
z 6 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 13 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 23 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczenia usług informatycznych na terytorium Belgii przez osobę fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Polski - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczenia usług informatycznych na terytorium Belgii przez osobę fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Polski. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 16 listopada 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1147/12/BK, IBPBI/1/415-1153/12/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 22 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od kwietnia 2012 r. podatnik świadczy usługi informatyczne (w zakresie oprogramowania) dla klienta mającego siedzibę w Brukseli (Belgia). Usługi nie mogą być wykonywane zdalnie ze względu na bezpieczeństwo danych oraz utworzenie zespołu roboczego w siedzibie klienta.

W związku z tym podatnik wynajął w Brukseli mieszkanie (od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej), w którym przebywa w czasie wykonywania usług dla tego klienta, tj. miesięcznie około 25 dni kalendarzowych. W ciągu pozostałych dni w miesiącu podatnik przebywa w Polsce.

Istotne elementy stanu faktycznego zawarto również w części H. poz. 70 wniosku ORD-IN, gdzie wskazano, iż w 2012 r. podatnik będzie przebywał za granicą ponad 183 dni, ale nie zamierza przenosić swojego ośrodka interesów życiowych do Brukseli. Jednocześnie Jego miejsce stałego zamieszkania znajduje się w Polsce.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 20 listopada 2012 r., wskazano, iż:

• w 2012 r. Wnioskodawca osiągał w Polsce przychody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej,
• dochody opodatkowuje wg 19% stawki „podatku liniowego”,
• działalność prowadzona na terytorium Belgii nie jest wykonywana przez położony tam zakład,
• usługi są świadczone głównie w siedzibie klienta, ale także w razie potrzeby zdalnie, z wynajmowanego mieszkania, a także z Polski (w przypadku nieobecności w Belgii).
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy dochody z tytułu ww. usług informatycznych świadczonych w Belgii podlegają opodatkowaniu w Polsce, czy w Belgii?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast ust. 1a tego artykułu precyzuje kim jest osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to mianowicie osoba, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Według Wnioskodawcy, podobne wnioski można wyciągnąć z treści art. 4 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (…). Wnioskodawca w 2012 r. będzie przebywał za granicą ponad 183 dni, ale nie zamierza przenosić swojego ośrodka interesów życiowych do Brukseli. Jego miejsce stałego zamieszkania znajduje się je w Polsce, dlatego też, jego zdaniem, dochody uzyskiwane z kontraktu wykonywanego za granica mogą być opodatkowane w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a) ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. nr 211, poz. 2139), w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, wszystkie jego jednostki terytorialne lub organy lokalne. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

W świetle powyższego przepisu, w celu ustalenia miejsca (państwa) opodatkowania dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę z tytułu usług świadczonych dla kontrahenta belgijskiego istotne jest ustalenie kraju Jego rezydencji, jako kraju w którym podatnik posiada nieograniczony obowiązek podatkowy. Należy przy tym mieć na względzie, iż jak wynika z wniosku poza granicami Polski Wnioskodawca przebywa wprawdzie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, jednakże w Polsce posiada miejsce faktycznego zamieszkania i nie zamierza przenosić swojego ośrodka interesów życiowych do Belgii.

W konsekwencji, w świetle ww. przepisów, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż dla celów podatkowych, jako polski rezydent podatkowy Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Natomiast w Belgii podlega, co do zasady, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czego konsekwencją jest opodatkowanie w Belgii jedynie dochodów osiąganych na jej terytorium.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi. Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. (art. 7 ust. 2 Konwencji). Oznacza to, iż dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej prowadzonej w na terytorium Belgii będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce chyba, że działalność gospodarcza na terytorium Belgii prowadzona będzie przez położony tam „zakład”, przez który zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 Konwencji należy rozumieć, stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa, a w szczególności:

1. siedzibę zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat,
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., iż Wnioskodawca prowadzi w Polsce, działalność gospodarczą opodatkowaną „podatkiem liniowym”. W ramach tej działalności Wnioskodawca zawarł kontrakt z firmą belgijską, dotyczący świadczenia na rzecz tej firmy usług informatycznych. Usługi te nie są świadczone za pośrednictwem zakładu, mimo przebywania w Belgii ponad 183 dni w roku podatkowym.

Mając na względzie wyżej powołane przepisy prawa w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie usługi świadczone przez Wnioskodawcę na terytorium Belgii nie są świadczone za pośrednictwem położonego tam (w Belgii) zakładu, to uzyskany z tego tytułu dochód będzie podlegał opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie objętym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.