INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 1 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wysokości podstawy opodatkowania przy transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 6 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wysokości podstawy opodatkowania przy transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE. W związku z rozpoczęciem realizacji kontraktu polegającego na wykonywaniu instalacji elektrycznych na budowie na terenie Finlandii, którego czas realizacji zaplanowany jest na okres sierpień 2010 r. - grudzień 2012 r., Spółka utworzyła na terenie Finlandii Zakład i zarejestrowała się w tym kraju dla potrzeb podatku od wartości dodanej. Posiada aktualny numer identyfikacyjny zawierający dwuliterowy kod stosowany dla tego podatku.

W momencie rozpoczęcia działalności Zakładu, Spółka:

• zakupiła na terenie Polski materiały niezbędne do realizacji kontraktu, wyposażenie, środki trwałe, które zostały przewiezione do Zakładu,
• udostępniła do korzystania przez Zakład na terenie Finlandii samochód, który Spółka użytkuje na podstawie umowy leasingu zawartej z polską firmą, a także sprzęt, który zakupiła na potrzeby działalności gospodarczej w Polsce w poprzednich okresach sprawozdawczych.

Ponadto Spółka ponosi inne koszty, a w szczególności:

• szkoleń bhp - faktury zakupu wystawione są na Spółkę (NIP polski), szkolenia przeprowadzane są na terenie Polski,
• badań antynarkotykowych - faktury zakupu wystawione na Spółkę (NIP polski), badania przeprowadzane przed planowanym wyjazdem, na terenie Polski
• koszty podróży - faktury zakupu biletów na samolot lub prom wystawione na Spółkę na trasie Polska-Finlandia-Polska (NIP polski),
• koszty ubezpieczeń kontraktu i gwarancji,
• amortyzacji środków trwałych zakupionych w Polsce, a wykorzystywanych w Finlandii.

Pracownicy zostają oddelegowani do pracy w Finlandii na zasadzie aneksu do umowy o pracę. Faktury sprzedaży wystawiane w Finlandii posiadają polski adres Spółki oraz adres finlandzki – jest to adres biura rachunkowego, z którym Spółka zawarła umowę na prowadzenia rachunkowości w zakresie dotyczącym realizacji kontraktu. Faktury dokumentujące zakupy dokonane w Finlandii posiadają nazwę Spółki, ww. adres finlandzki oraz nadany w tym kraju numer identyfikacji. W początkowym okresie Spółka macierzysta zasiliła konto bankowe założone w Finlandii na potrzeby działalności Zakładu, jednak po okresie „rozruchu” Zakład ma obowiązek zwrócić Spółce te środki.

Przekazane materiały i środki trwałe kupione w Polsce Spółka dokumentuje wystawioną na Zakład fakturą, która jest podstawą do zwrotu Spółce środków finansowych po uzyskaniu płynności przez Zakład. Opłaty leasingowe za samochód, bez przysługującej odliczeniu kwoty podatku naliczonego, przerzucane są na Zakład (zwrot Spółce tych kwot nastąpi po uzyskaniu płynności finansowej). Inne wydatki dokonane w Polsce a dotyczące kontraktu w Finlandii Spółka dokumentuje notami obciążeniowymi, na podstawie których Zakład zwróci poniesione koszty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka jest podstawa opodatkowania w przypadku nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dotyczącej sprzętu zakupionego w poprzednich okresach sprawozdawczych, zamortyzowanych już częściowo lub w 100%...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 29 ust. 10 i 11 ustawy, dla materiałów, wyposażenia i środków trwałych nowo zakupionych, jako podstawę należy przyjąć cenę nabycia wynikającą z faktur zakupu, a w przypadku wyposażenia i środków trwałych zakupionych w poprzednich okresach sprawozdawczych, które są zamortyzowane częściowo lub w 100%, podstawą opodatkowana będzie cena rynkowa tych towarów określona na moment dokonania dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (…).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 29 ust. 9 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Według ust. 10 tego artykułu, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Na mocy ust. 11 ww. artykułu, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 11a.

Przez wartość rynkową – stosownie do art. 2 pkt 27b ustawy o podatku od towarów i usług – rozumie się całkowitą kwotę, jaką w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena towarów lub towarów podobnych, w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie usług.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują użytego w ww. przepisie pojęcia „cena nabycia”. W przypadku trudności w określeniu jakie składniki stanowią cenę nabycia, można pomocniczo posiłkować się definicją zawartą w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), która określa „cenę nabycia” w stosunku do składników majątku. Według art. 28 ust. 2 tej ustawy, cena nabycia to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE, utworzyła na terenie Finlandii Zakład i zarejestrowała się w tym kraju dla potrzeb podatku od wartości dodanej w celu realizacji kontraktu polegającego na wykonywaniu instalacji elektrycznych na budowie. W związku z powyższym przekazała do ww. Zakładu kupione na terenie Polski materiały, wyposażenie, środki trwałe, a także udostępniła do korzystania przez Zakład na terenie Finlandii samochód, który użytkuje na podstawie umowy leasingu zawartej z polską firmą oraz sprzęt kupiony na potrzeby działalności gospodarczej w Polsce w poprzednich okresach sprawozdawczych.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne, należy stwierdzić, iż w przypadku przemieszczenia uznanego za wewnątrzwspólnotową dostawę, do własnego Zakładu sprzętu zakupionego w poprzednich okresach sprawozdawczych, zamortyzowanych częściowo lub całkowicie, podstawą opodatkowania jest ich cena nabycia określona w momencie dokonania tego przemieszczenia, czyli wartość rynkowa pomniejszona o kwotę podatku. W przypadku przemieszczenia sprzętu nowego, nabytego bezpośrednio przed dokonaniem przemieszczenia, ceną jego nabycia jest kwota wynikająca z faktury zakupu, pomniejszona o kwotę podatku i taką wartość należy przyjąć jako podstawę opodatkowania.

Jednocześnie należy wskazać, iż kwestie dotyczące: uznania przemieszczenia towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, obowiązku wystawienia faktury, wykazania w deklaracji VAT-7 i informacji podsumowującej przemieszczenia samochodu użytkowanego w ramach leasingu operacyjnego, prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług dokonanego na potrzeby Zakładu w Finlandii, obowiązku podatkowego z tytułu obciążania Zakładu w Finlandii kosztami poniesionymi w Polsce, zostały rozstrzygnięte w interpretacjach indywidualnych o numerach odpowiednio: ITPP2/443-1010a/10/AP, ITPP2/443-1010c/10/AP, ITPP2/443-1010d/10/AP, ITPP2/443-1010e/10/AP, ITPP2/443-1010f/10/AP.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.