INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2010r. (data wpływu do tut. Biura - 18 października 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia ryczałtowego otrzymywanego z tytułu umowy o zarządzanie:

• w części dotyczącej zakwalifikowania otrzymywanego wynagrodzenia do źródła przychodu – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej miejsca opodatkowania przychodu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia ryczałtowego otrzymywanego z tytułu umowy o zarządzanie. Pismem z dnia 13 grudnia 2010r. znak: IBPB II/1/415-854/10/AŻ tut. Organ wezwał wnioskodawcę o wskazanie czy oczekuje również interpretacji w zakresie opodatkowania wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu spółki czeskiej. Z uwagi na brak uzupełnienia wniosku – zgodnie z pouczeniem zawartym w treści wezwania - Organ uznał, iż wnioskodawca nie oczekuje interpretacji w powyższym zakresie, tym samym rozpatrując ww. wniosek dokonuje rozstrzygnięcia tylko w zakresie opodatkowania wynagrodzenia ryczałtowego otrzymywanego z tytułu umowy o zarządzanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. W 2010r. wnioskodawca zawarł umowę o zarządzanie (jako przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) ze spółką z o.o. mającą siedzibę w Czechach i zarejestrowaną w czeskim sądzie. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie ryczałtowe, płatne po przedłożeniu faktury VAT - tak stanowi umowa. Miejscem świadczenia usług są Czechy. Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w Polsce oraz polską rezydencję podatkową. Firma wnioskodawcy nie posiada placówki ani oddziału w Czechach. Równocześnie wnioskodawca jest członkiem zarządu spółki czeskiej (wpisanym do rejestru) i pobiera z tego tytułu wynagrodzenie. Od wynagrodzenia za udział w organach stanowiących czeskiej spółki podatek jest pobierany i potrącany w Czechach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca prawidłowo postępuje obliczając zaliczki i opłacając podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce...

Zdaniem wnioskodawcy ciąży na nim nieograniczony obowiązek podatkowy, ze względu na miejsce zamieszkania w Polsce i jego zdaniem całość dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej powinna być opodatkowana w Polsce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a cyt. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Powołane wyżej przepisy – w myśl art. 4a ww. ustawy - stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż wnioskodawca w 2010r. zawarł umowę o zarządzanie (jako przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) ze spółką z o.o. mającą siedzibę w Czechach i zarejestrowaną w czeskim sądzie. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie ryczałtowe płatne po przedłożeniu faktury VAT - tak stanowi umowa. Miejscem świadczenia usług są Czechy. Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w Polsce oraz polską rezydencje podatkową. Firma wnioskodawcy nie posiada placówki ani oddziału w Czechach.

Jako, że w przedstawionym stanie faktycznym dochody rezydenta polskiego uzyskiwane są ze źródeł położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, należy uwzględnić stosowną umowę międzynarodową w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Zgodnie z art. 14 ust. 1 umowy z dnia 24 czerwca 1993r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1994r. Nr 47, poz. 189) dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce. Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych (art. 14 ust. 2 umowy).

Zgodnie natomiast z treścią art. 22 ust. 1 umowy części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl art. 3 ust. 2 umowy przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,
• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych. prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
   
   

Stosownie natomiast do art. 13 pkt 9 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z przepisu art. 44 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:

1. ze stosunku pracy z zagranicy,
2. z emerytur i rent z zagranicy,
3. z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1

- są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

W myśl art. 44 ust. 3a ww. ustawy podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika (art. 44 ust. 3c ww. ustawy).

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Bez znaczenia pozostaje forma prawna w jakiej podatnik prowadzi działalność gospodarczą.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy, w części, w której kwalifikuje przychód z tytułu umowy o zarządzanie do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza stwierdzając, iż całość dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej winna być opodatkowana w Polsce należało uznać za nieprawidłowe.

Kwalifikacji do źródła przychodu jakim jest działalność wykonywana osobiście należy dokonać również w świetle uregulowań przywołanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Art. 14 cyt. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczy właśnie dochodów osiąganych w związku z wykonywaniem wolnych zawodów. Co prawda w ust. 2 wskazanego przepisu nie zostały literalnie wymienione umowy o zarządzanie, niemniej jednak przywołane wyliczenie wolnych zawodów nie stanowi katalogu zamkniętego. Wskazana zatem we wniosku umowa o zarządzanie powinna być zakwalifikowana w oparciu o art. 13 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 14 ww. umowy.

W przypadku dochodów zaliczonych zgodnie z art. 14 ust. 1 umowy do tzw. wolnych zawodów, dochody te mogą być opodatkowane w państwie, w którym działalność jest wykonywana w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane stałej placówce. Faktyczne miejsce świadczenia usług nie ma zatem znaczenia przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce. Z opisu stanu faktycznego wynika, iż miejscem świadczenia usług są Czechy, jednakże wnioskodawca nie posiada placówki ani oddziału w Czechach. Tym samym wynagrodzenie wnioskodawcy z tytułu wykonywania usług w ramach umowy o zarządzanie w spółce mającej siedzibę w Czechach będzie opodatkowane w Polsce.

Zatem stanowisko wnioskodawcy w części dotyczącej miejsca opodatkowania przychodu otrzymywanego z tytułu umowy o zarządzanie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.