INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23.09.2010 r. (data wpływu 30.09.2010 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 03.12.2010 r. (data nadania 03.12.2010 r., data wpływu 06.12.2010 r.) na wezwanie z dnia 25.11.2010 r. Nr IPPB4/415-770/10-2/JS (data nadania 26.11.2010 r., data doręczenia 30.11.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwrotu pracownikowi z tytułu podróży służbowej kosztów przejazdu prywatnym samochodem oraz opłat parkingowych i za przejazdy autostradą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie zwrotu pracownikowi z tytułu podróży służbowej kosztów przejazdu prywatnym samochodem oraz opłat parkingowych i za przejazdy autostradą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca powołany na mocy ustawy… wykonuje działania zmierzające do zapewnienia bezpiecznego funkcjonowania urządzeń technicznych, które mogą stwarzać zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia i środowiska (art. 2 i 4 ustawy). Działania te polegają przede wszystkim na okresowym badaniu stanu technicznego urządzeń, badaniu nowych urządzeń wprowadzonych do eksploatacji, ich bezpiecznego zainstalowania oraz urządzeń, które podlegały naprawie lub modernizacji. Badanie stanu technicznego urządzeń np. dźwigów osobowych zwanych potocznie „windami” odbywa się w miejscu ich zainstalowania, które znajduje się bardzo często w miejskich strefach płatnego parkowania.

Z uwagi na konieczność korzystania z wyposażenia pomiarowo-badawczego inspektorzy dozoru technicznego korzystają z samochodów własnych nie będących własnością pracodawcy do jazd lokalnych i w związku z powyższym ponoszą koszty opłat parkingowych. Z uwagi na fakt, że zakresem działania jednostek organizacyjnych dozoru technicznego jest terytorium całego kraju pracownicy dozoru technicznego opłacają też koszty przejazdu autostradami płatnymi. Pracownikom korzystającym z samochodów prywatnych dla potrzeb Urzędu do jazd lokalnych i do odbywania podróży służbowych zwracane są niżej wymienione koszty:

1. przy jazdach lokalnych - przejazdów obliczane jako iloczyn przejechanych kilometrów oraz stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu określonej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.) udokumentowanych ewidencją przebiegu pojazdu oraz udokumentowane poniesione koszty opłat parkingowych.
2. przy krajowych podróżach służbowych - przejazdów obliczane jako iloczyn przejechanych kilometrów oraz stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu określonej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.) udokumentowanych ewidencją przebiegu pojazdu oraz udokumentowane poniesione koszty opłat parkingowych i opłat za przejazd autostradą.
   
   

Pismem z dnia 25.11.2010 r. Nr IPPB4/415-770/10-2/JS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Powyższe uzupełniono w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zwracanie pracownikom poniesionych kosztów przejazdów oraz opłat parkingowych w związku z jazdami lokalnymi, a następnie ich nieopodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy uznać za prawidłowe...
2. Czy zwracanie pracownikom poniesionych kosztów opłat parkingowych i opłat za przejazdy autostradami płatnymi jako udokumentowanych wydatków związanych z podróżą służbową i ich nieopodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy uznać za prawidłowe...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2, natomiast w zakresie pytania Nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Krajowe podróże służbowe - pracownikom Urzędu odbywającym podróż służbową oprócz kosztów przejazdów zwracane są zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990) także inne udokumentowane wydatki takie jak wydatki za przejazdy autostradami płatnymi oraz opłaty parkingowe, a w związku z powyższym na podstawie art. 21 ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają one opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepisami, o których mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 są:

• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.),

• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.)
  
  

Z treści § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju wynika, że środek transportu właściwy do odbycia podróży określa pracodawca.

Zgodnie z § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze. zm.).

Przepisami wydanymi na podstawie ww. art. 34a ust. 2 ustawy o transporcie drogowym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy jest to, aby pracownik praktycznie przebywał w podróży służbowej. W takim przypadku zwolnienie dotyczy diet i innych należności za cały czas podróży służbowej pracownika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji „podróży służbowej”. Pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 775 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z tą regulacją pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

O podróży służbowej oraz należnych z tytułu jej odbywania należnościach decyduje bowiem to, że określone zadanie w ramach świadczonej pracy wykonywane jest przez pracownika poza miejscem ustalonym w umowie o pracę jako stałe miejsce jej wykonywania. A zatem, jeżeli pracownik wykonuje zadania związane ze stosunkiem pracy poza stałym miejscem pracy wskazanym w umowie o pracę, przysługują mu należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Sam fakt wykonywania pracy w innym miejscu niż przewidziane w umowie o pracę musi wynikać z polecenia wyjazdu służbowego. Pracownicy odbywają więc „podróż służbową” wówczas, gdy otrzymali od pracodawcy polecenie wykonania zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem wykonywania pracy określonym w umowie o pracę. W przypadku świadczenia przez pracownika pracy poza określonym terenem może być ono uznane za wykonywanie zadań w ramach „podróży służbowej” jedynie wówczas, gdy wykonywanie tego zadania odbywa się w miejscu, które nie jest według umowy o pracę miejscem stałego jej wykonywania.

Z treści przedstawionych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, iż zwrot pracownikom wydatków związanych z korzystaniem przez nich z samochodów prywatnych jest zwolniony z opodatkowania wyłącznie w sytuacji, gdy pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu art. 775 Kodeksu pracy, tj. wykonuje zadania służbowe poza miejscowością, gdzie znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że pojęcie „podróż pracownika” należy do zakresu prawa pracy, wobec czego interpretacja tego pojęcia, jak również ocena, czy dany wyjazd jest podróżą służbową, nie leży w kompetencji organów upoważnionych do wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż pracownicy zatrudnieni w Urzędzie korzystają z samochodów własnych nie będących własnością pracodawcy do odbywania podróży służbowych oraz ponoszą opłaty parkingowe i opłaty za przejazd autostradą.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż jeżeli pracownik wykonuje czynności na podstawie polecenia wyjazdu służbowego i wyjazdy te są podróżą służbową w rozumieniu powołanego art. 775 Kodeksu pracy, tzn. odbywane są w celu wykonania zadania służbowego poza miejscowością, gdzie znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, to zostaną zachowane przesłanki do spełnienia warunków do zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, ze zwolnienia korzysta ta część zwróconych kosztów, która nie przekracza wysokości limitu określonego wyżej powołanym rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Pracownik tytułem zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu do celów służbowych może otrzymać kwotę odpowiadającą faktycznie poniesionym wydatkom. Jednak kwota wypłacona ponad limity wyżej określone stanowić będzie dla pracownika przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, iż zwrot kosztów przejazdów prywatnym samochodem w związku z wyjazdami służbowymi odbywanymi poza miejscem, w którym znajduje się siedziba pracodawcy jak i zwrot innych wydatków (właściwie udokumentowanych) – opłata za parking, opłata za przejazd autostradą - jest przychodem pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który będzie zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że powyższe wyjazdy pracownika poza siedzibę firmy będą podróżą służbową, w rozumieniu powołanego art. 775 Kodeksu pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.