Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-729/12-4/MN
z 24 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pomniejszenia należnego podatku VAT w związku z wystawioną fakturą korygującą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pomniejszenia należnego podatku VAT w związku z wystawioną fakturą korygującą. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług działalność gospodarczą w zakresie produkcji i usług związanych z urządzeniami dźwigowymi. W dniu 24 stycznia 2011 r. zawarła umowę na dostawę i montaż windy towarowej. Ww. dostawa i montaż dźwigu zostały zrealizowane zgodnie z umową. Wystawiono faktury VAT sprzedaży, które zostały w całości uregulowane. W wyniku zmian w trakcie realizacji inwestycji zaszła konieczność rozbudowy dźwigu o dodatkowe drzwi. Po dostawie drzwi i wystawieniu przez Spółkę faktury VAT sprzedaży za tę dostawę, doszło do zmiany Generalnego Wykonawcy. Faktura za dodatkowe elementy dźwigu nie została przez pierwotnego zleceniodawcę uregulowana. Nowy Generalny Wykonawca zobowiązał się uregulować należność niezapłaconą przez pierwotnego zleceniodawcę. Spółka wystawiła fakturę sprzedaży za rozbudowę drzwi na nowego Generalnego Wykonawcę, który uregulował to zobowiązanie w całości. W dniu 13 października 2011 r. Spółka wystawiła dla pierwotnego zleceniodawcy fakturę korygującą dotyczącą rozbudowy drzwi dźwigu, ponieważ nie doszło do wykonania usługi na jej rzecz. Wnioskodawca wysłał listem poleconym fakturę sprzedaży korygującą wraz z prośbą o zwrot podpisanej kopii ww. faktury. Niestety Spółka otrzymała zwrot przesyłki z adnotacją, że adresat wyprowadził się. Z uwagi na fakt, że nie znaleziono innego adresu firmy, Wnioskodawca ponownie wysłał w dniu 10 lutego 2012 r. duplikat faktury korygującej listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Przesyłka została zwrócona przez Pocztę Polską z adnotacją o braku możliwości doręczenia, ponieważ adresat wyprowadził się. Podejmowane próby kontaktu telefonicznego oraz emailowego również nie przyniosły rezultatu. Wnioskodawca nie pomniejszył podatku od wystawionych faktur korygujących czekając na potwierdzenie ich otrzymania przez odbiorcę.

W uzupełnieniu wskazano, iż przedmiotem transakcji opisanej we wniosku była dostawa towaru. Nie przeniesiono prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż zgodnie z zawartą umową, do czasu uregulowania należności w pełnej wysokości towar pozostaje własnością Wnioskodawcy. Zainteresowany podejmował próby ustalenia adresu pierwotnego Generalnego Wykonawcy. Potwierdzono telefonicznie u pierwotnego Generalnego Wykonawcy jego adres, ponadto pracownik Wnioskodawcy był w miejscu prowadzenia działalności, ale nie został nikogo w firmie, a także sprawdzano adres w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Wszelkie podjęte próby wskazywały na adres, na który była wysyłana faktura korygująca sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo pomniejszyć VAT należny oraz w jakiej dacie z wystawionej faktury korygującej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty obrotu oraz kwoty podatku należnego wynikającego z wystawionej faktury korygującej, ponieważ Spółka dochowała należytej staranności w zakresie uzyskania potwierdzenia odebrania faktury korygującej od swojego kontrahenta, a ponadto faktura korygująca dokumentowała stan rzeczywisty, to znaczy niezrealizowanie transakcji na rzecz pierwotnego zleceniodawcy. Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 wskazał polskim organom podatkowym, że nie są właściwe, ani prawnie uzasadnione nadmierne restrykcje dla podatnika, któremu nie udaje się uzyskać potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez jej adresata. Jeżeli uzyskanie potwierdzenia odbioru ww. dokumentu w rozsądnym terminie jest utrudnione lub nadmiernie uciążliwe to nie można podatnikowi odmówić prawa do wykazania przed organami podatkowymi, przy użyciu innych środków, że dochował należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów i usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana w warunkach określonych w korekcie. Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 2 kwietnia 2012 r. (III SA/Wa 324/12), kierując się europejskim orzeczeniem wskazał, że „Firma, która nie jest wstanie uzyskać potwierdzenia odbioru faktury korygującej może skorygować VAT pod warunkiem, że dochowała należytej staranności”. W przedmiotowej sprawie Spółka podjęła odpowiednie kroki w celu dostarczenia faktury korygującej odbiorcy i posiada na to stosowne dokumenty, brak zwrotnego potwierdzenia ze strony odbiorcy nie powinien uniemożliwić dokonania odpowiedniego zmniejszenia kwoty podatku VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do pomniejszenia podatku należnego z faktury korygującej w miesiącu otrzymania zwrotu korespondencji od kontrahenta. Ponadto, w przedstawionym zdarzeniu nie doszło do wykonania usługi na rzecz pierwotnego zleceniodawcy, Spółka wystawiła fakturę dotyczącą powyższego zlecenia na podmiot, który przejął zobowiązania pierwotnego zleceniodawcy i odprowadziła od niej podatek VAT. Ponadto należy podkreślić, że pierwszy zleceniodawca nie miał prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej powyższe zdarzenie, gdyż zgodnie z art. 86 ust. 12 ustawy o VAT, prawo do obniżenia podatku VAT powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel lub z chwilą wykonania usługi. Natomiast w opisanym stanie faktycznym ww. prawo przysługiwało nowemu zleceniodawcy, który przejął opisane powyżej zlecenie. Brak możliwości pomniejszenia podatku VAT z ww. faktur korygujących przez Wnioskodawcę powodowałoby zachwianie unijnej zasady neutralności podatku VAT z uwagi na fakt, że jedna czynność byłaby opodatkowana dwukrotnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na mocy art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

1. eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;
2. dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.
   
   

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy o podatku od towarów i usług jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego – dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Powołać w tym miejscu należy art. 86 ust. 10a ustawy, na mocy którego w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Z opisu sprawy wnika, że Spółka w dniu 24 stycznia 2011 r. zawarła umowę na dostawę i montaż windy towarowej. Ww. dostawa i montaż dźwigu zostały zrealizowane zgodnie z umową. Wystawiono faktury VAT sprzedaży, które zostały w całości uregulowane. W wyniku zmian w trakcie realizacji inwestycji zaszła konieczność rozbudowy dźwigu o dodatkowe drzwi. Po dostawie drzwi i wystawieniu przez Spółkę faktury VAT sprzedaży za tę dostawę, doszło do zmiany Generalnego Wykonawcy. Faktura za dodatkowe elementy dźwigu nie została przez pierwotnego zleceniodawcę uregulowana. Nowy Generalny Wykonawca zobowiązał się uregulować należność niezapłaconą przez pierwotnego zleceniodawcę. Spółka wystawiła fakturę sprzedaży za rozbudowę drzwi na nowego Generalnego Wykonawcę, który uregulował to zobowiązanie w całości. W dniu 13 października 2011 r. Spółka wystawiła dla pierwotnego zleceniodawcy fakturę korygującą dotyczącą rozbudowy drzwi dźwigu, ponieważ nie doszło w jej ocenie do wykonania usługi na jej rzecz. Wnioskodawca wysłał listem poleconym fakturę sprzedaży korygującą wraz z prośbą o zwrot podpisanej kopii ww. faktury. Niestety Spółka otrzymała zwrot przesyłki z adnotacją, że adresat wyprowadził się. Z uwagi na fakt, że nie znaleziono innego adresu firmy, Wnioskodawca ponownie wysłał w dniu 10 lutego 2012 r. duplikat faktury korygującej listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Przesyłka została zwrócona przez Pocztę Polską z adnotacją o braku możliwości doręczenia, ponieważ adresat wyprowadził się. Podejmowane próby kontaktu telefonicznego oraz emailowego również nie przyniosły rezultatu. Wnioskodawca nie pomniejszył podatku od wystawionych faktur korygujących czekając na potwierdzenie ich otrzymania przez odbiorcę. W uzupełnieniu Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż przedmiotem transakcji opisanej we wniosku była dostawa towaru. Nie przeniesiono prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż zgodnie z zawartą umową, do czasu uregulowania należności w pełnej wysokości towar pozostaje własnością Wnioskodawcy. Zainteresowany podejmował próby ustalenia adresu pierwotnego Generalnego Wykonawcy. Potwierdzono telefonicznie u pierwotnego Generalnego Wykonawcy jego adres, ponadto pracownik Wnioskodawcy był w miejscu prowadzenia działalności, ale nie został nikogo w firmie, a także sprawdzano adres w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Wszelkie podjęte próby wskazywały na adres, na który była wysyłana faktura korygująca sprzedaży.

W związku z powyższym Spółka ma wątpliwości czy ma ona prawo pomniejszyć VAT należny oraz w jakiej dacie z wystawionych faktur korygujących.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie istotnym jest rozstrzygnięcie czy na rzecz pierwszego zleceniodawcy (Głównego Inwestora) doszło do wydania towaru.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż w przypadku dostawy towarów podatnik zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W związku z powyższą regulacją, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W art. 106 ust. 3 ustawy wskazano, iż przepis m.in. ust. 1 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Na podstawie delegacji zawartej w ww. przepisie, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, które określa szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Na mocy § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem § 10 i 12.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż fakturę VAT wystawia sprzedawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, w celu udokumentowania dokonanej dostawy towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub świadczenie usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego. W przypadku sprzedaży towaru lub świadczenia usług fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jak wynika z opisu sprawy, iż w skutek zmian w trakcie realizacji inwestycji zaszła konieczność rozbudowy dźwigu o dodatkowe drzwi. Po dostawie drzwi i wystawieniu przez Spółkę faktury VAT sprzedaży za tę dostawę, doszło do zmiany Generalnego Wykonawcy. Faktura za dodatkowe elementy dźwigu nie została przez pierwotnego zleceniodawcę uregulowana. Nowy Generalny Wykonawca zobowiązał się uregulować należność niezapłaconą przez pierwotnego zleceniodawcę. Spółka wystawiła fakturę sprzedaży za rozbudowę drzwi na nowego Generalnego Wykonawcę, który uregulował to zobowiązanie w całości. Przedmiotem transakcji opisanej we wniosku była dostawa towaru. Spółka wskazuje, iż zgodnie z zawartą umową, do czasu uregulowania należności w pełnej wysokości towar pozostaje własnością Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, iż dysponując towarem i fakturą VAT pierwotny Generalny Wykonawca nabył prawo do rozporządzania i dysponowania przedmiotowym towarem jak właściciel. Tym samym doszło w tym przypadku do dostawy towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Właściwe zatem było udokumentowanie przez Wnioskodawcę tej czynności fakturą VAT. Natomiast umowa z nowym Generalnym Wykonawcą, jak wynika z wniosku, dotyczyła przejęcia zobowiązania pierwszego zleceniodawcy dotyczącego zlecenia.

Z powyższego wynika, iż nie doszło w przedmiotowej sprawie do wykonania jakichkolwiek czynności na rzecz nowego Generalnego Wykonawcy w związku z przedmiotową dostawą, które powinny być dokumentowane fakturą VAT. Nowy Generalny Wykonawca przejął tylko zobowiązanie (płatność) w stosunku do już dostarczonego towaru. Oznacza to, że wystawiona na niego faktura VAT nie dokumentuje zaistniałych zdarzeń.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż w świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami gospodarczymi. Z kolei celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

W przedmiotowej sprawie wystawiona przez Spółkę faktura VAT z tytułu dostawy dodatkowych drzwi, dokumentuje rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, tj. odzwierciedla faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami gospodarczymi (jak wynika z wniosku „Po dostawie drzwi i wystawieniu przez Spółkę faktury VAT sprzedaży za tę dostawę (…)”), tym samym brak jest podstaw do wystawienia faktury korygującej do ww. faktury VAT. Podkreślić należy, iż faktura VAT wystawiona na nowego Generalnego Wykonawcę, opiewająca na wartość kontraktu zawartego z pierwotnym Generalnym Wykonawcą, nie dokumentuje rzeczywistej transakcji gospodarczej dokonanej przez Spółkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.