INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2010 r. (data wpływu: 28 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Decyzją Wojewody z dnia 26 kwietnia 2010 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, udzielono zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie drogi krajowej nr xx w granicach administracyjnych Miasta w zakresie rozbudowy skrzyżowania ulic (…).

Na podstawie przedmiotowej decyzji orzeczono w trybie art. 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), że część działek (powstałych na skutek podziału nieruchomości stanowiącej dotychczas własność Miasta ) stała się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa, gdyż planowana inwestycja dotyczy drogi krajowej. Zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami, za przejętą nieruchomość, stronie przysługuje odszkodowanie. Ustalenie odszkodowania nastąpi w formie decyzji administracyjnej, w której odszkodowanie dla Miasta zostanie zasądzone od Prezydenta Miasta z budżetu Miasta.

Zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

W związku z powyższym, przedmiotowa sytuacja dotyczy zdarzenia przyszłego, gdyż zapłata odszkodowania jeszcze nie nastąpiła.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Miasto ma obowiązek naliczenia i zapłaty podatku VAT w przypadku wydania decyzji o przyznaniu Miastu odszkodowania za grunty, które w związku z decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (droga krajowa) stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa w sytuacji, gdy odszkodowanie zostanie przyznanie z budżetu Miasta , które jest zarządcą budowanej drogi...
2. Czy Miasto ma wystawić fakturę, skoro jest uprawnionym do otrzymania odszkodowania i jednocześnie zobowiązanym do jego zapłaty...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu występuje sytuacja, w której Miastu będzie przysługiwało odszkodowanie za przejęte na własność Skarbu Państwa grunty, zgodnie z art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych.

Przedmiotowe odszkodowanie przysługuje Miastu (jako stronie pozbawionej prawa własności nieruchomości) od właściwego zarządcy drogi – inwestora.

Zgodnie z art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), w granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych jest prezydent miasta - organ wykonawczy miasta na prawach powiatu.

Przepis art. 20 pkt 3 i pkt 17 tejże ustawy stanowi, że do zarządcy drogi należy w szczególności: pełnienie funkcji inwestora (pkt 3) oraz nabywanie nieruchomości pod pasy drogowe dróg publicznych i gospodarowanie nimi w ramach posiadanego prawa do tych nieruchomości (pkt 17). Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, koszty nabycia nieruchomości pod drogi, w tym odszkodowania, finansowane są na podstawie przepisów o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego, przepisów o drogach publicznych oraz przepisów o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym.

Biorąc pod uwagę wskazane uregulowania prawne należy stwierdzić, że Miasto - za pośrednictwem Prezydenta Miasta - jest zarządcą dróg krajowych w granicach miasta oraz inwestorem i podmiotem zobowiązanym do nabycia nieruchomości pod drogi krajowe i tym samym podmiotem zobowiązanym do uiszczenia odszkodowania.

Miasto jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), za podatnika nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy. Przez organy władzy publicznej należy rozumieć organy administracji centralnej, administracji terenowej oraz organy administracji samorządowej.

Zdaniem Wnioskodawcy rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi realizację zadania nałożonego przepisami prawa, dla wypełnienia których organ czy też urząd zostały powołane, będzie następować przede wszystkim w oparciu o prawo ustrojowe, tj. przepisy powołujące dany organ i określające zakres jego działania.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy gospodarki nieruchomościami oraz dróg. Przepis art. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, iż ustawa określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego. Uprawnienia Skarbu Państwa w stosunku do nieruchomości Skarbu Państwa wykonuje Prezydent Miasta na prawach powiatu.

Wnioskodawca uważa, że Miasto korzysta ze zwolnienia określonego w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również ze zwolnienia opisanego w § 12 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r.

Do decyzji wojewody doszło tylko i wyłącznie dlatego, że Miasto realizując nałożone przepisami ustawy zadania w zakresie budowy dróg na terenie miasta, wystąpiło o wydanie decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej.

Należy zwrócić uwagę, że przejęcie gruntu następuje w związku z realizacją celu publicznego jakim jest budowa drogi. Niniejsze działanie, stanowi wykonywanie przez gminę zadań własnych, natomiast konsekwencją tego zdarzenia jest konieczność ustalenia odszkodowania na rzecz podmiotu pozbawionego prawa własności.

Za stanowiskiem, że wypłata odszkodowania, za grunt przejęty na własność Skarbu Państwa na rzecz Miasta nie powoduje powstania obowiązku naliczenia podatku VAT i jego zapłaty przemawia także to, że Miasto w niniejszym postępowaniu nie zachowuje się jak podmiot gospodarczy.

Zgodnie, bowiem z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4312/06 należy uznać, że kryterium decydującym o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne lub bardzo zbliżone czynności, bądź transakcje mogą być dokonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

W niniejszym postępowaniu nie można mówić, że Miasto otrzyma odszkodowanie jak zwykły podmiot gospodarczy, gdyż po pierwsze w tej sprawie jest podmiotem, który z jednej strony ma otrzymać odszkodowanie, a z drugiej strony ma zapłacić to odszkodowanie.

Przepisy prawa cywilnego nie znają takiego przypadku, gdy podmiot jest z tego samego tytułu prawnego i zobowiązanym do zapłaty, i uprawnionym do uzyskania należności.

Istotne jest to, że finansowanie przedmiotowego odszkodowania nastąpi w ramach budżetu Miasta.

Miasto nie zaplanowało w budżecie środków na wypłatę (samemu sobie) odszkodowania za przejęcie na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości przeznaczonych pod budowę drogi krajowej). Zatem zwiększenie kwoty wydatków na inwestycję o wypłatę odszkodowania musi skutkować rezygnacją z niektórych wydatków lub szukaniem nowych źródeł dochodów np. kredyty.

Należy podkreślić, że nie nastąpi fizyczna wypłata odszkodowania. W przypadku podmiotów gospodarczych na skutek odszkodowania następuje zwiększenie majątku firmy o kwotę odszkodowania, natomiast w niniejszym przypadku nastąpi tylko przeksięgowanie kwot, a Miastu tak naprawdę nie przybędzie środków finansowych.

Nie ma żadnych mechanizmów prawno – finansowych, które pozwalałyby w takich przypadkach zwiększać subwencje dla Miasta. Ilość i wysokość wypłaconych odszkodowań nie powodują ze strony budżetu państwa dodatkowego wpływu środków przeznaczonych na ten cel.

Niezależnie od powyższego brak przepisów, które w opisanym przypadku nakładałyby obowiązek wystawiania faktury wewnętrznej.

Reasumując, w przypadku, gdy Miastu zostanie przyznane odszkodowanie za nabyte z mocy ustawy przez Skarb Państwa nieruchomości, nie powstanie obowiązek naliczenia i zapłaty podatku VAT. Nie ma podstaw do wystawienia faktury VAT, w której nabywcę i dostawcą będzie ten sam podmiot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, w sytuacji przedstawionej we wniosku ma miejsce dostawa towarów (gruntów) w zamian za odszkodowanie, a zatem czynność do której wprost odnosi się art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy – w tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. I tak na podstawie art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonego przepisu wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy działają w charakterze podatników tylko wtedy, gdy:

• wykonują czynności, które nie mieszczą się w ramach ich zadań albo
• wykonują czynności, które wprawdzie mieszczą się w ramach ich zadań, jednak są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Wskazać również należy, iż na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.), decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 12 ust. 4 cyt. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

1. własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,
2. własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

   - z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Stosownie do treści ust. 4a powołanego przepisu, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Na podstawie art. 18 ust. 1 cyt. ustawy, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - Dz. U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Miasto. Zbywając nieruchomość Miasto nie realizuje ani zadań własnych, ani zleconych, w tym przypadku dokonuje przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz) ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Zarówno bowiem organy władzy publicznej, jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, iż czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Miasto, będące jednostką samorządu terytorialnego nie może również skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością, jak już powyżej wskazano, Miasto nie realizuje bowiem ani zadań własnych, ani zleconych przez organ administracji rządowej.

Jak wskazano wyżej przeniesienie własności gruntu w zamian za odszkodowanie dokonane przez podatnika podatku od towarów i usług, stanowi odpłatną dostawę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne, a także zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wskazać jednocześnie należy, iż w myśl art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, mają obowiązek wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Decyzją Wojewody z dnia 26 kwietnia 2010 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, udzielono zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie drogi krajowej nr xx w granicach administracyjnych Miasta. Na podstawie przedmiotowej decyzji orzeczono w trybie art. 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, że część działek (powstałych na skutek podziału nieruchomości stanowiącej dotychczas własność Miasta) stała się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa. Zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami, za przejętą nieruchomość, stronie przysługuje odszkodowanie. Ustalenie odszkodowania nastąpi w formie decyzji administracyjnej, w której odszkodowanie dla Miasta zostanie zasądzone od Prezydenta Miasta z budżetu Miasta.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż przeniesienie z mocy prawa prawa własności nieruchomości gruntowej w zamian za odszkodowanie stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji przeniesienie prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie jest czynnością zdefiniowaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wskazać jednakże należy, iż w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy będzie nieruchomość niezabudowana, ale przeznaczona pod zabudowę (droga krajowa) albo też nieruchomość zabudowana budynkiem lub budowlą niespełniająca przesłanek do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku VAT lub ze zwolnienia od podatku, wówczas z tytułu przedmiotowej transakcji, Wnioskodawca winien naliczyć i zadeklarować 22% podatek VAT.

Natomiast w przypadku gdy opisana sprawa dotyczy nieruchomości zabudowanej, spełniającej przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy, wówczas transakcja związana z nieruchomością będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek odprowadzenia od tej czynności podatku VAT.

Ponadto, Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku VAT, wydanie nieruchomości za odszkodowaniem powinien udokumentować fakturą VAT.

Wskazać ponadto należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisanym zdarzeniu przyszłym, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu czynności przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie.

Ponadto tut. Organ nie oceniał poglądów Wnioskodawcy odnośnie zasad przyznawania odszkodowania oraz czy finansowanie przedmiotowego odszkodowania powinno nastąpić w ramach budżetu Miasta, o tym bowiem rozstrzygają przepisy ustaw niepodatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.