INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13.09.2010r. (data wpływu 15.09.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania właściwą stawką podatku transakcji sprzedaży lokali - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.09.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowanie właściwą stawką podatku transakcji sprzedaży lokali.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży budynków mieszkalnych. Na podstawie wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia 2 października 2007r. Spółka otrzymała decyzję o zatwierdzeniu projektu budowy i udzieleniu pozwolenia na budowę, wydaną przez Starostę dla zamierzenia budowlanego polegającego na budowie 18 budynków mieszkalnych jednorodzinnych dwulokalowych z garażami wbudowanymi, budynku gospodarczego oraz dróg wewnętrznych na działce położonej w obrębie gminy K.

W ramach budynków mieszkalnych budowanych przez Spółkę, wyróżnia się pięć typów budynków, tj.:

1. Budynek A o powierzchni użytkowej 2 x 221,30 m²,
2. Budynek B o powierzchni użytkowej 2 x 229,34 m²,
3. Budynek C o powierzchni użytkowej 229,25 m² i 233,14 m²,
4. Budynek D o powierzchni użytkowej 2 x 239,24 m²,
5. Budynek E o powierzchni użytkowej 2 x 282,73 m².
   
   

Każdy z budynków składa się z dwóch samodzielnych dwukondygnacyjnych lokali (segmentów). Każdy segment ma odrębne wejście z poziomu gruntu, jest wyposażony w instalacje i jest odrębnie wykorzystywany. Segmenty są oddzielone od siebie dylatacją.

Ponad połowę powierzchni użytkowej każdego segmentu (tj. 65 — 70%) stanowi powierzchnia pomieszczeń wykorzystywanych na cele mieszkalne, takich jak kuchnia, sypialnie, pokój wypoczynkowy czy jadalnia.

Każdy segment stanowi przedmiot odrębnej umowy sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego poprzez potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska, zgodnie z którym opisane powyżej lokale spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a i 12b w związku z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT; w konsekwencji, sprzedaż przedmiotowych lokali podlegać będzie opodatkowaniu 7% stawką VAT na podstawie art. 41 ust. 12 w związku art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane powyżej lokale spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o VAT, a zatem sprzedaż tych lokali będzie opodatkowana VAT według stawki 7% na podstawie art. 41 ust. 12 w związku art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu 7% stawką VAT podlega dostawa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Jednocześnie, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się jednak:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² i
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m² (art. 41 ust. 12b ustawy o VAT).
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekt budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, Dz.U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm., dalej „PKOB”) w dziale 11.

Zgodnie z PKOB pod pojęciem „obiekty budowlane” rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast „budynki” to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych i przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Jako budynek mieszkalny klasyfikuje się te obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Z kolei, jako budynki mieszkalne jednorodzinne, zgodnie z PKOB, klasyfikuje się również domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu. Jednocześnie, w przypadku budynków połączonych między sobą, każdy z budynków klasyfikuje się jako budynek odrębny, jeśli

1. budynki te są oddzielone od siebie ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach lub
2. w przypadku, gdy nie ma pomiędzy budynkami ściany przeciwpożarowej, jeśli każdy z budynków ma własne wejście, jest wyposażony w instalacje i jest oddzielnie wykorzystywany.
   
   

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż segmenty/lokale sprzedawane przez Spółkę zaliczają się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym na gruncie ustawy o VAT. Jak wskazano w stanie faktycznym, każdy z segmentów/lokali mieści się w definicji budynków mieszkalnych, jako że stanowi obiekt budowlany, którego więcej niż połowa powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych (w tym przypadku 65 - 70%). Skoro każdy z segmentów/lokali jest budynkiem mieszkalnym oraz posiada odrębne wejście z poziomu gruntu, to zgodnie z PKOB stanowi on budynek mieszkalny jednorodzinny.

Jednocześnie każdy z segmentów/lokali należy potraktować jako odrębny budynek mieszkalny jednorodzinny. Przemawia za tym fakt, iż lokale te są one oddzielone od siebie ścianą dylatacyjną, jak również posiadają osobne wejścia, własne instalacje i są odrębnie wykorzystywane. Każdy z segmentów stanowi zatem niezależną nieruchomość.

W związku z tym, że każdy z segmentów stanowi odrębny budynek mieszkalny jednorodzinny, powierzchnia użytkowa każdego budynku mieszkalnego jednorodzinnego/ segmentu nie przekracza 300m² - w konsekwencji, przedmiotowe segmenty/lokale, jako budynki mieszkalne jednorodzinne o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m², nie podlegają wyłączeniu z zakresu budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym na podstawie art. 41 ust. 12b ustawy o VAT.

Mając na uwadze wskazane powyżej argumenty, Spółka stoi na stanowisku, iż przedmiotowe segmenty spełniają definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Tym samym sprzedaż przedmiotowym segmentów podlegać będzie opodatkowaniu 7% stawką VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (…).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w oparciu o art. 41 ust. 12a ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b, nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Z powyższego wynika, że o możliwości zastosowania 7% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 i 12a ustawy decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach.

Ponadto, zgodnie z treścią § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy, objęte są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

• powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
• powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
• powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.
  
  

Część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie itp.).

Należy zauważyć, że budynek mieszkalny jednorodzinny, zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), to budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30 % powierzchni całkowitej budynku.

Zgodnie z PKOB grupa 111 – klasa 1110 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne, w tym samodzielne budynki oraz domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży budynków mieszkalnych, realizuje inwestycję polegającą na budowie 18 budynków mieszkalnych jednorodzinnych dwulokalowych z garażami wbudowanymi, budynku gospodarczego oraz dróg wewnętrznych. Spółka wyróżnia pięć typów budowanych budynków, tj.:

1. Budynek A o powierzchni użytkowej 2 x 221,30 m²,
2. Budynek B o powierzchni użytkowej 2 x 229,34 m²,
3. Budynek C o powierzchni użytkowej 229,25 m² i 233,14 m²,
4. Budynek D o powierzchni użytkowej 2 x 239,24 m²,
5. Budynek E o powierzchni użytkowej 2 x 282,73 m².
   
   

Każdy z budynków składa się z dwóch samodzielnych dwukondygnacyjnych lokali (segmentów). Każdy segment ma odrębne wejście z poziomu gruntu, jest wyposażony w instalacje i jest odrębnie wykorzystywany. Segmenty są oddzielone od siebie dylatacją. Ponad połowę powierzchni użytkowej każdego segmentu (tj. 65 — 70%) stanowi powierzchnia pomieszczeń wykorzystywanych na cele mieszkalne, takich jak kuchnia, sypialnie, pokój wypoczynkowy czy jadalnia. Każdy segment stanowi przedmiot odrębnej umowy sprzedaży.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowych lokali (segmentów), stanowiących część budynku mieszkalnego jednorodzinnego, o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300 m², sklasyfikowanych w dziale 11 PKOB, podlegać będzie, zgodnie z ww. przepisami, opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.