INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2010 r. (data wpływu 23 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji VAT i odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na Urząd Miejski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji VAT i odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na Urząd Miejski.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Do dnia 28 lutego 2010 r. Urząd Miejski był zgłoszony jako podmiot wykonujący czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dnia 25 lutego 2010 r. złożono w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-Z zgłoszenie o zaprzestaniu z dniem 28 lutego 2010 r. wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Urząd Miejski . Z tą samą datą złożono deklarację VAT-R – zgłoszenie rejestracyjne od dnia 1 marca 2010 r. w zakresie podatku od towarów i usług przez Miasto.

W związku z licznymi interpretacjami oraz przeważającym stanowiskiem organów podatkowych urząd gminy dla potrzeb rozliczania gminy z podatku VAT powinien stosować NIP nadany gminie.

Dlatego też złożone dnia 25 lutego 2010 r. deklaracje uporządkowały w Urzędzie Skarbowym kwestie związane ze statusem urzędu i miasta jako podatnika VAT. W chwili obecnej Urząd Miejski nadal posiada odrębny NIP, bowiem jest on płatnikiem podatku dochodowego od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy zatrudnionych pracowników samorządowych. Jest także płatnikiem składek ZUS na ubezpieczenie społeczne. Wynika to z zapisów ustawy o pracownikach samorządowych z dnia 21 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1458), która stanowi iż pracownicy samorządowi są zatrudniani nie w gminach lecz w urzędach gminy.

Z kolei, sama gmina (osoba prawna), będąca jednostką samorządu terytorialnego szczebla podstawowego, nie ma – w przeciwieństwie do urzędu gminy – własnych struktur organizacyjnych. Stąd nałożone na nią zadania – w myśl art. 33 ustawy o samorządzie gminnym – wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy, który jest jej aparatem pomocniczym. Zatem zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma wyłącznie gmina, nie zaś urząd jako jej aparat pomocniczy. To gmina bowiem wykonuje we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność swoje zadania publiczne i zawiera umowy cywilno -prawne. Posiada osobowość prawną i zdolność do działania we własnym imieniu, co wynika z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).

Tym samym – z braku własnych struktur organizacyjnych, ewidencję księgową dla gminy dotyczącą jej rozliczeń z podatku od towarów i usług zobowiązany jest prowadzić urząd gminy. Dzieje się tak na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020 ze zm.).

Biorąc pod uwagę powyższe, Gmina uważa za słuszne dokonanie stosownych zmian w organie podatkowym i rejestrację jako podatnika podatku od towarów i usług Miasto . Do dnia 28 lutego 2010 r. Urząd Miejski zgodnie ze zgłoszeniem VAT-R ewidencjonował w swoich księgach rachunkowych faktury sprzedaży i zakupu wystawione na Urząd Miejski z NIP Urzędu Miejskiego. W związku z możliwością spełnienia przez Miasto zapisów art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, pojawia się wątpliwość czy Miasto będzie mogło dokonać korekty deklaracji VAT i dokonać odliczeń podatku naliczonego w fakturach wystawionych do dnia 28 lutego 2010 r. na Urząd Miejski.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Miasto, w przypadku spełnienia warunku określonego w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług będzie mogło dokonać korekty deklaracji VAT i dokonać odliczeń podatku naliczonego w fakturach wystawionych do dnia 28 lutego 2010 r. na Urząd Miejski...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku spełnienia warunku określonego w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług Miasto będzie mogło dokonać korekty deklaracji VAT oraz odliczenia podatku naliczonego w fakturach wystawionych do dnia 28 lutego 2010 r. na Urząd Miejski. Miasto uzyskując statut czynnego podatnika podatku VAT w dalszym ciągu realizuje zadania wynikające z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym bez zmiany swojej struktury organizacyjnej, kontynuując działalność prowadzoną dotychczas przez Urząd Miejski. Tylko brak precyzyjnych interpretacji i jednolitego stanowiska Ministerstwa Finansów spowodował, że jednostki samorządu terytorialnego z uwagi na swoją specyfikę stosowały w praktyce różne NIP-y. W tej sytuacji nadanie NIP jest sprawą wtórną, gdyż urząd nie ma możliwości prowadzenia odrębnej księgowości, dotyczącej rozliczeń podatku VAT dla osoby prawnej (gminy) oraz dla urzędu obsługującego tę osobę prawną i dlatego nadal faktury z umieszczonym aktualnym NIP będą rejestrowane w urzędzie, a adresatem faktur jest Gmina – Miasto jako faktyczny nabywca towarów i usług zarówno w poprzednim rozwiązaniu jak i obecnym stanie prawnym. Miasto nie jest nowym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą,, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina na podstawie art. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), jest wspólnotą samorządową, którą tworzą mieszkańcy gminy. Zgodnie z art. 4 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, Rada Ministrów w drodze rozporządzenia tworzy gminy, nadaje gminie lub miejscowości statut miasta i ustala jego granice.

Ponadto gmina, na podstawie art. 2 cyt. wyżej ustawy, wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Gmina jest samorządową osobą prawną, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania, w myśl art. 33 ww. ustawy, wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy, w przypadku miasta – urzędu miasta. Zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma jednak jednostka samorządu terytorialnego – gmina, nie zaś urząd gminy. Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym gminy.

Jak wynika z powyższego, urząd miasta jest jednostką pomocniczą, służącą zarządowi do wykonania zadań gminy oraz obsługi techniczno-organizacyjnej gminy. Tak rozumiany urząd miasta jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Samorządowe osoby prawne (gminy, powiaty, województwa) nie mają własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu. W oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020 ze zm.) należy stwierdzić, iż urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

Gmina (jako jednostka samorządu terytorialnego) nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału urzędu gminy.

Przez Urząd należy rozumieć rodzaj wewnętrznej jednostki organizacyjnej Gminy. Każde działanie podejmowane przez Urząd w rzeczywistości nie będzie jego działaniem, lecz – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług – działaniem samej Gminy. Zatem na podstawie przepisów regulujących ustrój Gminy oraz przepisów o podatku od towarów i usług, Gmina jest podatnikiem tego podatku. To zaś oznacza, że obciąża ją obowiązek zarejestrowania się w tym charakterze, o ile ma zamiar wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu.

Zatem, wszelkie więc dokumenty wymagające oznaczenia numeru NIP, sporządzane i wystawiane przez urząd z tytułu czynności przypisanych prawnie gminom, powinny być sygnowane nr NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności, tj. w takim przypadku numerem NIP gminy.

Stąd też podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (gminy i urzędu gminy) jest wyłącznie gmina jako jednostka samorządu terytorialnego.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z powyższego wynika, że rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług powinna dokonać Gmina, jako podatnik podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Urząd Miejski złożył dnia 25 lutego 2010 r. w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-Z zgłoszenie o zaprzestaniu z dniem 28 lutego 2010 r. wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z tą samą datą Miasto złożyło deklarację VAT-R – zgłoszenie rejestracyjne od dnia 1 marca 2010 r. w zakresie podatku od towarów i usług. Do dnia 28 lutego 2010 r. Urząd Miejski zgodnie ze zgłoszeniem VAT-R ewidencjonował w swoich księgach rachunkowych faktury sprzedaży i zakupu wystawione na Urząd Miejski z NIP Urzędu Miejskiego. W związku z możliwością spełnienia przez Miasto zapisów art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, pojawia się wątpliwość czy Miasto będzie mogło dokonać korekty deklaracji VAT i dokonać odliczeń podatku naliczonego z faktur wystawionych do dnia 28 lutego 2010 r. na Urząd Miejski.

Art. 86 ust. 1 stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że związek zakupu z czynnością podlegającą opodatkowaniu jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w art. 86 ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Jak wskazano powyżej, podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności Gminy jest wyłącznie Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. W konsekwencji na Gminie ciąży zarówno obowiązek związany z rejestracją w zakresie podatku od towarów i usług jak i dokonywania wszelkich rozliczeń związanych z podatkiem VAT. Gmina i Urząd Gminy nie mogą być odrębnymi (odrębnie zarejestrowanymi) podatnikami podatku od towarów i usług, gdyż są to ściśle ze sobą związane podmioty. Dlatego też dla celów podatku od towarów i usług Gmina i Urząd powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer identyfikacji podatkowej) – tj. NIP nadany Gminie oraz składać jedno rozliczenie deklaracyjne w podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Urząd Miejski był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i to na niego były wystawiane faktury VAT. Po dokonaniu zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Urząd Miejski, Miasto dokonało rejestracji jako podatnik od towarów i usług i zamierza dokonywać korekty deklaracji VAT i odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na Urząd Miejski.

Biorąc pod uwagę wykładnię celowościową przedstawionych norm prawnych należy stwierdzić, że pomimo niewłaściwej rejestracji w podatku od towarów i usług przez Urząd Miejski, zdaniem tut. Organu – w tej konkretnej sytuacji – Miasto będzie mogło dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych na Urząd Miejski. W przypadku, gdy nie skorzystano z prawa do odliczenia w miesiącach, w których otrzymano faktury lub w następnych okresach rozliczeniowych, a faktury VAT dokumentowały nabycie towarów lub usług przez Urząd Miejski jako podatnika VAT czynnego, Wnioskodawca (Miasto) będzie mógł to uczynić poprzez złożenie korekt deklaracji podatkowych na zasadach określonych w art. 86 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.