INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2010r. (data wpływu 30 lipca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania zbiorczą fakturą korygującą obrotu polegającego na podwyższeniu cen - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 20 października 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania zbiorczą fakturą korygującą obrotu polegającego na podwyższeniu cen.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) zajmuje się produkcją szyb samochodowych, które dostarcza do głównych producentów samochodów na świecie. Poza własną produkcją Spółka dokonuje również hurtowej sprzedaży szyb samochodowych na rynek wtórny (części zamienne), oferując szeroki asortyment markowych szyb samochodowych do samochodów osobowych, ciężarowych i autobusów, produkowanych w różnych fabrykach należących do podmiotów grupy kapitałowej (dalej: Grupa).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje regularnych dostaw szyb samochodowych na rzecz ... (dalej: Kontrahent), brytyjskiej spółki należącej do Grupy, zarejestrowanej w Polsce dla potrzeb polskiego podatku od towarów i usług.

W 2009r. w ramach Grupy nastąpiła zmiana metodologii wyliczania cen transakcyjnych. W przypadku Spółki w celu osiągnięcia standardowych procedur związanych z kalkulowaniem tych cen wystąpiła konieczność modyfikacji przyjętych wcześniej przez Grupą założeń metodologicznych. Kalkulacja cen transakcyjnych przygotowana przez Spółkę w 2009r. w oparciu o nowe wytyczne, z wprowadzeniem pewnych odstępstw związanych np. z ograniczeniami systemowymi, została zaakceptowana przez Grupę i stanowiła podstawę do stosowania nowych cen, obowiązujących w realizowanych przez Spółkę transakcjach sprzedaży od lipca 2009r.

Na przełomie lat 2009 i 2010 w Grupie podjęto decyzję o weryfikacji aktualnych cen sprzedaży towarów pod kątem ich spójności z założeniami polityki cen transferowych przyjętej w Grupie, jak również osiąganej przez poszczególne jednostki rentowności. Ostatecznych ustaleń w powyższym zakresie dokonano w marcu 2010r. W wyniku podjętych działań stwierdzono, iż uwzględniając wskazane powyżej aspekty poddane weryfikacji, w szczególności osiągnięty poziom rentowności, przyjęte od lipca 2009r. ceny sprzedaży towarów powinny zostać podwyższone w dwóch podmiotach należących do Grupy, w tym w Spółce (w odniesieniu do innych spółek z Grupy przyjęto, że wartości potencjalnych korekt będących rezultatem weryfikacji w skali całej Grupy są niematerialne).

W rezultacie w ramach Grupy podjęto decyzję, iż sprzedaż Spółki na rzecz Kontrahenta, dokonana w okresie lipiec 2009r. - marzec 2010r. w całości powinna zostać objęta korektą obrotu, polegającą na podwyższeniu cen poszczególnych towarów o taką samą wartość procentową. W konsekwencji cena całego asortymentu, będącego przedmiotem dostaw na rzecz Kontrahenta w okresie lipiec 2009r. - marzec 2010r., została podwyższona o 4,1175%.

Ze względu na częstotliwość dostaw na rzecz Kontrahenta, przedmiotowa sprzedaż dokumentowana była w każdym miesiącu znaczną liczbą faktur (przykładowo w styczniu 2010r. wystawiono 432 faktury VAT, dotyczące transakcji sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta). Wobec powyższego Spółka, po dokonanych w marcu 2010r. w ramach Grupy ustaleniach, stanęła przed koniecznością skorygowania istotnej liczby pierwotnych faktur VAT dokumentujących sprzedaż na rzecz Kontrahenta realizowaną od lipca 2009r. Indywidualne korygowanie każdej z faktur pierwotnych wystawionych w omawianym okresie wiązałoby się ze znacznym obciążeniem administracyjnym zarówno dla Spółki, jak i jej Kontrahenta, jako podmiotu zobowiązanego do odpowiedniego ujęcia otrzymywanych korekt dla celów księgowych i podatkowych. W konsekwencji, z uwagi na liczbę korygowanych faktur pierwotnych, jak i również pozycji ujętych w poszczególnych fakturach, Spółka podjęła decyzję o dokonaniu korekty pierwotnych faktur VAT dokumentujących dostawy towarów na rzecz Kontrahenta poprzez wystawienie zbiorczych faktur korygujących odnoszących się do poszczególnych miesięcy korygowanego okresu.

Mając na względzie obowiązujące regulacje dotyczące sposobu wystawiania faktur korygujących, aby jednoznacznie wskazać, do których faktur odnosi się dana korekta, Spółka umieściła na zbiorczych fakturach korygujących adnotację: „FAKTURA KORYGUJĄCA VAT do faktur VAT o numerach wystawionych w (według załącznika nr 1)". Tym samym do każdej faktury korygującej załączony został dokument (załącznik nr 1), będący wyszczególnieniem faktur pierwotnych, których dotyczy korekta. Ponadto treść faktury korygującej zawierała odwołanie do drugiego dokumentu (załącznika nr 2), w którym wyszczególnione zostały nazwy wszystkich towarów objętych korektą. W konsekwencji dokumentując korektę obrotu Spółka jednoznacznie zidentyfikowała zarówno korygowane faktury, jak również poszczególne towary objęte korektą.

Należy podkreślić, że podwyższenie ceny w przedstawionym powyżej stanie faktycznym wynikało z ustaleń w ramach Grupy, w tym również dokonanych pomiędzy Spółką a Kontrahentem, do których doszło już po dokonaniu poszczególnych dostaw i ich rozliczeniu dla celów VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 października 2010r. przedstawiony stan faktyczny dotyczący formalnej poprawności wystawianych zbiorczych faktur korygujących został ograniczony przez Wnioskodawcę do okresu lipiec 2009r. - czerwiec 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki odnośnie formalnej poprawności wystawionych zbiorczych faktur korygujących, których integralną część stanowią załącznik nr 1 oraz załącznik nr 2 - precyzujące do jakich faktur i towarów odnosi się sporządzana korekta - przy jednoczesnym spełnieniu wszystkich pozostałych wymogów dotyczących faktur korygujących, zawartych w stosownych regulacjach...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy po wystawieniu faktury dokumentującej daną transakcję zaistnieje podstawa do skorygowania wartości obrotu, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę korygującą. Przypadki, w których konieczne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej, określają regulacje zawarte w § 13 i § 14 rozporządzenia. W świetle § 14 ust. 1 rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się m.in. w przypadku, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury.

Zgodnie z § 14 ust. 2 faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. nazwę sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy;
3. numer kolejny faktury;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży;
5. nazwy (rodzaj) towarów objętych zmianą ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego;
5. określenie „Faktura korygująca VAT” lub „Korekta VAT”.

Należy wskazać, że pierwotne faktury VAT oraz odnoszące się do nich faktury korygujące są dokumentami komplementarnymi. Faktury korygujące służą zmianie bądź też modyfikacji poszczególnych elementów faktur pierwotnych. Nie zastępują one jednak faktur pierwotnych, lecz stanowią jedynie ich uzupełnienie. Dla celów ewidencji VAT wiążące są obie faktury (zarówno pierwotna, jak i korygująca), które kompleksowo i łącznie dokumentują zawartą transakcję. W konsekwencji regulacje prawne dotyczące dokumentowania korekt obrotu nie przewidują konieczności powielenia wszystkich pozycji wyszczególnionych na fakturze pierwotnej, gdyż byłoby to niezgodne z istotą faktury korygującej. Jednocześnie, jak wskazują przytoczone powyżej regulacje rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać takie elementy, które pozwolą na jednoznaczną identyfikację korygowanych pozycji w ramach (również jednoznacznie sprecyzowanych) faktur pierwotnych.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka pragnie podkreślić, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług ani rozporządzenia nie stanowią wprost o możliwości wystawiania zbiorczych faktur korygujących, jednakże nie przewidują również żadnych ograniczeń wskazujących na brak takiej opcji. W konsekwencji, w sytuacji, gdy zbiorcza faktura korygująca będzie dokumentować prawnie dopuszczalną zmianę obrotu i zawierać wszystkie wymagane, wyżej wskazane elementy, należy uznać, że jest ona prawidłowa z punktu widzenia spełnienia formalnych wymogów przewidzianych w obowiązujących przepisach.

Spółka pragnie podkreślić, z uwagi na ilość dokonywanych w każdym miesiącu na rzecz Kontrahenta dostaw towarów, przyjęty sposób wystawiania faktur jest znaczącym ułatwieniem administracyjnym dla Spółki i jej Kontrahenta, zapewniając jednocześnie przejrzystość i czytelność przeprowadzonej korekty zarówno dla stron transakcji, jak również dla organów podatkowych.

Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, wydając interpretacją indywidualną w imieniu Ministra Finansów (interpretacja z dnia 10 listopada 2008r., sygn. ITPP1/443-725/08/KM) podzielił stanowisko Wnioskodawcy, który wskazał, iż: „W przypadku wystawiania faktury korygującej, dokumentującej rabat cenowy, udzielony na wszystkie pozycje faktury korygowanej, wystarczający jest zapis na fakturze korygującej, iż rabat odnosi się od wszystkich pozycji na fakturze". Analogiczne stanowisko przyjął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 24 stycznia 2008r. (sygn. IP-PP2-443-773/07-2/PW), zgadzając się z podatnikiem w zakresie możliwości sporządzania zbiorczych faktur korygujących, na który zostanie wskazana nazwa grupy towarów podlegających korekcie, podczas, gdy pierwotna faktura zawierała poszczególne rodzaje produktów. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 15 maja 2008r. (sygn. IP-PP2-443-331/08-4/IK) potwierdził stanowisko podatnika w stanie faktycznym, zbliżonym do niniejszego. Mianowicie za prawidłowe zostało uznane następujące podejście Wnioskodawcy: „(...) w przypadku udzielenia rabatu posprzedażowego możliwa jest zbiorcza korekta całkowitego obrotu zrealizowanego w kontaktach z określonym kontrahentem w danym okresie rozliczeniowym (np. w ciągu pół roku). Zbiorcza faktura w tym przypadku nie będzie uwzględniała podziału na konkretne towary, a jedynie sumarycznie wskazywała będzie rabat, który odnosi się do obrotu osiągniętego w kontaktach z danym kontrahentem w okresie objętym korektą wykazując jednak ten obrót wg poszczególnych stawek podatkowych. Rabat taki polegałby na proporcjonalnym zmniejszeniu cen wszystkich towarów sprzedanych na rzecz danego kontrahenta w okresie objętym fakturą korygującą, bez wykazywania skorygowanych cen towarów. Dodatkowo, koniecznym elementem każdej zbiorczej faktury korygującej będzie załącznik z numerami i datami wystawienia korygowanych faktur pierwotnych.”

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym, zbiorcze faktury korygujące spełniają wszystkie formalne warunki, przedstawione w wyżej wymienionych przepisach. Elementy, wskazane w § 14 ust. 2 rozporządzenia, uwzględnione są bowiem w zbiorczych fakturach korygujących, wystawianych przez Spółkę - bądź w treści samej faktury, bądź w załącznikach nr 1 oraz nr 2 do takiej faktury. W ocenie Wnioskodawcy przedstawienie tych elementów w osobnych zestawieniach, będących załącznikami do faktur korygujących jest prawidłowe, gdyż bez wyjątku ceny wszystkich towarów sprzedanych do Kontrahenta w ramach wyszczególnionych faktur pierwotnych zostają podwyższone 4,1175%. W konsekwencji, jako że powyższe załączniki stanowią integralną część faktury korygującej, tak wystawiona faktura korygująca spełnia formalne wymogi przewidziane w rozporządzeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wykonania usługi).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach, obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.

Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" (§ 14 ust. 5).

Przepisy powyższe enumeratywnie wyliczają sytuacje, w których można wystawić fakturę korygującą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na przełomie lat 2009 i 2010 w Grupie podjęto decyzję o weryfikacji aktualnych cen sprzedaży towarów pod kątem ich spójności z założeniami polityki cen transferowych przyjętej w Grupie, jak również osiąganej przez poszczególne jednostki rentowności. Ostatecznych ustaleń w powyższym zakresie dokonano w marcu 2010r. W wyniku podjętych działań stwierdzono, iż uwzględniając wskazane powyżej aspekty poddane weryfikacji, w szczególności osiągnięty poziom rentowności, przyjęte od lipca 2009r. ceny sprzedaży towarów powinny zostać podwyższone w dwóch podmiotach należących do Grupy, w tym w Spółce (w odniesieniu do innych spółek z Grupy przyjęto, że wartości potencjalnych korekt będących rezultatem weryfikacji w skali całej Grupy są niematerialne).

W rezultacie w ramach Grupy podjęto decyzję, iż sprzedaż Spółki na rzecz Kontrahenta, dokonana w okresie lipiec 2009r. - marzec 2010r. w całości powinna zostać objęta korektą obrotu, polegającą na podwyższeniu cen poszczególnych towarów o taką samą wartość procentową. W konsekwencji cena całego asortymentu, będącego przedmiotem dostaw na rzecz Kontrahenta w okresie lipiec 2009r. - marzec 2010r., została podwyższona o 4,1175%.

Ze względu na częstotliwość dostaw na rzecz Kontrahenta, przedmiotowa sprzedaż dokumentowana była w każdym miesiącu znaczną liczbą faktur (przykładowo w styczniu 2010r. wystawiono 432 faktury VAT, dotyczące transakcji sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta). Wobec powyższego Spółka, po dokonanych w marcu 2010r. w ramach Grupy ustaleniach, stanęła przed koniecznością skorygowania istotnej liczby pierwotnych faktur VAT dokumentujących sprzedaż na rzecz Kontrahenta realizowaną od lipca 2009r. Indywidualne korygowanie każdej z faktur pierwotnych wystawionych w omawianym okresie wiązałoby się ze znacznym obciążeniem administracyjnym zarówno dla Spółki, jak i jej Kontrahenta, jako podmiotu zobowiązanego do odpowiedniego ujęcia otrzymywanych korekt dla celów księgowych i podatkowych. W konsekwencji, z uwagi na liczbę korygowanych faktur pierwotnych, jak i również pozycji ujętych w poszczególnych fakturach, Spółka podjęła decyzję o dokonaniu korekty pierwotnych faktur VAT dokumentujących dostawy towarów na rzecz Kontrahenta poprzez wystawienie zbiorczych faktur korygujących odnoszących się do poszczególnych miesięcy korygowanego okresu.

Mając na względzie obowiązujące regulacje dotyczące sposobu wystawiania faktur korygujących, aby jednoznacznie wskazać, do których faktur odnosi się dana korekta. Spółka umieściła na zbiorczych fakturach korygujących adnotację: „FAKTURA KORYGUJĄCA VAT do faktur VAT o numerach wystawionych w (według załącznika nr 1)". Tym samym do każdej faktury korygującej załączony został dokument (załącznik nr 1), będący wyszczególnieniem faktur pierwotnych, których dotyczy korekta. Ponadto treść faktury korygującej zawierała odwołanie do drugiego dokumentu (załącznika nr 2), w którym wyszczególnione zostały nazwy wszystkich towarów objętych korektą. W konsekwencji dokumentując korektę obrotu Spółka jednoznacznie zidentyfikowała zarówno korygowane faktury, jak również poszczególne towary objęte korektą.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż organ podatkowy stoi na stanowisku, że w przedmiotowej sprawie przepisy prawa podatkowego nie stanowią wprost o możliwości wystawienia zbiorczej faktury korygującej. Jednocześnie brak jest w przepisach przeciwwskazań do takiego postępowania o ile taka zbiorcza faktura korygująca zawiera wszystkie wymagane przepisami elementy.

Dlatego Spółka może wystawić jedną zbiorczą fakturę korygującą dla większej ilości wystawionych faktur pierwotnych. Na takiej zbiorczej fakturze powinny być podane wszelkie informacje dotyczące pierwotnych faktur, które pozwolą jednoznacznie stwierdzić, których faktur, pozycji i kwot przedmiotowa zbiorcza faktura korygująca dotyczy.

Dopuszczalne jest również wskazanie korygowanych faktur pierwotnych w załączniku stanowiącym integralną część faktury korygującej.

Należy jednak zauważyć, iż § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia w sposób jednoznaczny określa, iż faktura korygująca powinna zawierać co najmniej nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny, czyli odnosi się do nazwy (rodzaju) towaru wymienionego na pierwotnej fakturze. Zamieszczenie na zbiorczej fakturze korygującej oznaczenia rodzajów towarów objętych podwyżką ceny musi w sposób jednoznaczny wskazywać nazwę (rodzaj) towaru z faktury pierwotnej objętego podwyżką ceny. Podkreślenia wymaga fakt, iż celem faktury korygującej jest skorygowanie faktury pierwotnej w taki sposób, by jednoznacznie było wiadomo, który towar z dokonanej uprzednio dostawy został objęty rabatem i o jaką kwotę korygowana jest jego wartość.

Podkreślić również należy, iż określenie zawarte w § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia, że faktura korygująca musi zawierać „nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny” jest tożsame z określeniem zawartym w § 5 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia określającym wymogi, jakie musi zawierać faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług. W powyższym przepisie ustawodawca określił bowiem, iż faktura musi zawierać „nazwę (rodzaj) towaru lub usługi”. A zatem w § 14 rozporządzenia nie wskazano innego sposobu oznaczania towarów lub usług na fakturze korygującej niż na fakturze pierwotnej. Nazwa (rodzaj) towaru lub usługi wskazane w fakturze korygującej musi być tożsama z nazwą (rodzajem) towaru lub usługi zawartym w fakturze korygowanej.

W związku z powyższym wystawianie zbiorczych faktur VAT korygujących w zaprezentowanej przez Wnioskodawcę formie narusza obowiązujące przepisy prawa w tym zakresie, tj. postanowienia § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Z wystawionych przez Wnioskodawcę zbiorczych faktur korygujących (ani z załączników do nich) nie wynika bowiem, jakich towarów z poszczególnych dokonanych wcześniej dostaw, udokumentowanych pierwotnymi fakturami, dotyczy podwyżka ceny.

W przedmiotowej sprawie nie ma zatem przeszkód, aby w załączniku nr 1 Wnioskodawca wyszczególnił faktury pierwotne, których dotyczy korekta i dodatkowo w załączniku nr 2 Wnioskodawca wyszczególnił nazwy wszystkich towarów objętych korektą, jednak oprócz tych danych zbiorcza faktura korygująca musi zawierać informacje, które pozwolą jednoznacznie stwierdzić, których faktur pierwotnych oraz pozycji i kwot w nich zawartych przedmiotowa zbiorcza faktura korygująca dotyczy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko Wnioskodawcy.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto należy zauważyć, że inne kwestie zawarte we wniosku będą przedmiotem odrębnych interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.