INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2010 r. (data wpływu 31 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 września 1991 roku dwie osoby fizyczne zawarły umowę spółki cywilnej. W umowie określono, że wspólnicy są uprawnieni do równego udziału w zyskach i stratach. W dniu 19 września 1991 roku naczelnik Wydziału Handlu I Rozwoju Gospodarczego Urzędu Miejskiego wydał zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej.

Aktem notarialnym z dnia 3 lutego 1997 roku wspólnicy spółki cywilnej na zasadzie współwłasności łącznej nabyli prawo wieczystego użytkowania działki gruntu o powierzchni 0,0954 ha., która w 1999 roku przekształcona została w prawo własności. Na działce tej wybudowano budynek administracyjno - biurowy o wartości 94.723 zł 30 gr. i dnia 28 listopada 1997 roku przekazano do użytkowania.

W dniu 26 sierpnia 2005 roku nastąpiła zmiana składu osobowego spółki i w związku z tym zmienił się udział wspólników w zyskach i stratach. Jeden ze wspólników posiadał 50% udziałów, natomiast dwóch pozostałych wspólników po 25% udziałów.

W dniu 21 sierpnia 2009 roku zmarł wspólnik posiadający 50% udziałów w spółce. Umowa spółki nie przewidywała wejścia spadkobiercy(ów) w miejsce zmarłego wspólnika. Spółka cywilna nie została rozwiązana, zmieniona została jedynie nazwa spółki.

Spadkobiercy po zmarłym przyjęli spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Sąd Rejonowy zlecił biegłemu rewidentowi, biegłemu sądowemu sporządzenie spisu po zmarłym wspólniku.

Biegły ustalił wartość rynkową nieruchomości wyższą niż przyjęto z inwestycji w 1997 roku. Na dzień wyceny wartość amortyzacji budynku wynosiła 32.373 zł 33 gr.

Pozostali w spółce wspólnicy są zobowiązani do dokonania spłaty na rzecz spadkobierców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po zniesieniu współwłasności i spłaceniu spadkobierców można dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości ustalonej przez biegłego rzeczoznawcę i będą one kosztami uzyskania przychodu... (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, z dniem 21 sierpnia 2009 roku w miejsce dotychczasowej firmy (trzyosobowej spółki cywilnej) powstała nowa spółka cywilna, w skład której wchodzi dwóch wspólników. Ustalona przez biegłego sądowego nowa wartość budynku daje podstawę do amortyzowania budynku od nowej wartości, z uwzględnieniem w odpisach amortyzacyjnych dotychczas naliczonej wartości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. W razie wytworzenia we własnym zakresie za wartość początkową środków trwałych, uważa się - koszt wytworzenia (art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy).

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3-5 oraz art. 22g ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują możliwości zmiany wartości początkowej oddanego już do używania środka trwałego, z tego powodu, że następuje zmiana składu osobowego spółki cywilnej..

Odpisy amortyzacyjne mają wyrażać księgowe zużycie środków trwałych i prowadzić do stopniowego zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem lub wytwarzaniem środków trwałych. Możliwość waloryzacji przyjętej wartości początkowej przewidziana została w art. 22o ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych, o których mowa w art. 22a, wartości początkowej składników majątku, o której mowa w art. 22d ust. 1, kwoty określonej w art. 22g ust. 10 do obliczenia wartości początkowej budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych, jednostkowej ceny nabycia części składowych i peryferyjnych, o których mowa w art. 22g ust. 17, oraz wartości początkowej środków trwałych, o której mowa w art. 22j ust. 1 pkt 1 lit. a i b, jeżeli wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego przekroczy 10%.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż po śmierci jednego ze wspólników zmieniono umowę spółki cywilnej. W miejsce zmarłego wspólnika - zgodnie z umową spółki - nie weszli spadkobiercy. Spółka nie została zlikwidowana, działalność gospodarcza prowadzona jest nadal przez pozostałych wspólników. Dokonano wyceny budynku, ustalając wartość rynkową nieruchomości wyższą niż przyjęto z inwestycji w 1997 roku.

Mając na uwadze treść cytowanych uprzednio przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, że wycena dokonana w związku z postępowaniem w sprawie nabycia spadku po zmarłym wspólniku, nie ma żadnego wpływu na wartość początkową ww. środka trwałego. Nie wystąpiło bowiem jakiekolwiek zdarzenie, które umożliwiałoby ponowne ustalenie wartości początkowej amortyzowanego środka trwałego.

Działalność gospodarcza prowadzona jest nadal przez ten sam podmiot. W związku z tym, niezależnie od tego, że na zlecenie sądu w związku z podstępowaniem spadkowym wartość środka trwałego została wyceniona przez biegłego rzeczoznawcę, budynek będący środkiem trwałym spółki cywilnej, należy amortyzować od dotychczasowej wartości początkowej.

Zmianie może natomiast ulec wartość odpisu amortyzacyjnego zaliczana do kosztów uzyskania przychodów przez poszczególnych wspólników spółki cywilnej. Wynika to z faktu, iż zmieniła się wysokość udziałów w spółce przypadających na wspólnika (poprzednio było trzech wspólników, a po śmierci jednego z nich - dwóch wspólników).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym, w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego, brak jest podstaw do ustalenia nowej wartości początkowej środka trwałego, w oparciu o ustaloną przez biegłego sądowego wartość budynku.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych względem wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka Cywilna, która w świetle zawartych w ww. ustawie przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.