Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-16/13/MU
z 19 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2013 r. (data wpływu 4 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzania informacji PIT-8C – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzania informacji PIT-8C. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od listopada 2011 r. prowadzi działalność gospodarczą w postaci świadczenia usług prawnych. Jest magistrem prawa podlegającym ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie posiada uprawnień zawodowych adwokata, czy też radcy prawnego. W interesie publicznym oraz w ramach kształtowania pozytywnego wizerunku firmy, promocji i reklamy zamierza udzielać bezpłatnych porad prawnych w każdą sobotę miesiąca przez 2 godziny. Projekt ten Wnioskodawca zamierza skierować do mieszkańców miasta oraz pobliskich wiosek, do osób mało zamożnych, których nie stać na zapłacenie za wyżej wskazaną usługę. Porad, Wnioskodawca będzie udzielał w swojej kancelarii. Koszt jednorazowej porady prawnej na lokalnym rynku kształtuje się w przedziale 50 – 100 zł.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji, Wnioskodawca powinien, osobie otrzymującej bezpłatną poradę prawną, której wartość nie przekracza jednorazowo kwoty 200 zł wystawić informację PIT-8C?

Wnioskodawca wskazuje, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą. Zwolnienie ma miejsce jeżeli jednorazowa wartość udzielonych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł. Wnioskodawca wskazuje, że jednorazowa porada prawna udzielana w ramach wyżej wskazanego projektu nie przekroczy 200 zł. Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie, które będzie udzielone przez Niego w ramach promocji i reklamy kancelarii, korzysta z przedmiotowego zwolnienia w związku z czym nie zachodzi konieczność wystawienia osobie, która otrzyma bezpłatną poradę prawną informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy źródłami przychodów są również inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Jednocześnie podkreślić należy, iż o zasadności kwalifikacji świadczeń podatników nie może decydować nazwa określonej czynności prawnej, nadana przez strony. Przesądzające znaczenie ma rzeczywisty charakter danego zdarzenia gospodarczego (czynności prawnej).

Z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przedmiotowe zwolnienie dotyczy nieodpłatnych świadczeń uzyskiwanych przez podatników, którzy nie są związani ze świadczeniodawcą żadnym stosunkiem cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką zastosowania omawianego zwolnienia jest otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia w związku z jego promocją lub reklamą.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Ponadto, żeby stwierdzić, czy przedmiotowe świadczenia korzystają z ww. zwolnienia należy rozstrzygnąć czy będą one otrzymywane przez uczestników w związku z promocją lub reklamą Wnioskodawcy.

Przyjmując definicję promocji i reklamy zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, za reklamę uważa się rozpowszechnianie informacji o towarach i ich zaletach, natomiast promocja obejmuje rozmaite czynności zwłaszcza reklamowe, wystawiennicze, podjęte dla poinformowania o walorach oferowanego produktu. Promocja i reklama ma co do zasady na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane przez podmiot prowadzący akcję promocyjne i reklamowe. Jednakże zasadą jest, iż reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w postaci świadczenia usług prawnych. W interesie publicznym oraz w ramach kształtowania pozytywnego wizerunku firmy, promocji i reklamy zamierza udzielać bezpłatnych porad prawnych w każdą sobotę miesiąca przez 2 godziny. Projekt ten Wnioskodawca zamierza skierować do osób mało zamożnych, których nie stać na zapłacenie za wyżej wskazaną usługę. Porad, Wnioskodawca będzie udzielał w swojej kancelarii. Koszt jednorazowej porady prawnej na lokalnym rynku kształtuje się w przedziale 50 – 100 zł.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż nieodpłatnie wykonana w ramach reklamy porada prawna, na rzecz osób mało zamożnych, nie prowadzących działalności gospodarczej - w sytuacji gdy jednorazowa jej wartość nie przekroczy 200 zł będzie korzystała ze zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie obowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C dla osób, które otrzymają ww. świadczenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.