Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-888/12-2/AJ
z 5 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.09.2012 r. (data wpływu 01.10.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła wynagrodzenia z tytułu prawa do wykorzystania prawa autorskiego do postaci fikcyjnych - bohaterów filmu oraz wykonania autorskiego prawa zależnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła wynagrodzenia z tytułu prawa do wykorzystania prawa autorskiego do postaci fikcyjnych - bohaterów filmu oraz wykonania autorskiego prawa zależnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany dalej także „Spółką”) jest spółką prowadzącą działalność w zakresie wydawania filmów na nośnikach cyfrowych, w szczególności filmu. W celu wydawania filmów Spółka nabywa licencję do korzystania z praw autorskich od podmiotu z siedzibą we Francji. W związku z tym Spółka okresowo dokonuje płatności należności licencyjnych z tytułu korzystania z praw autorskich do filmów na rzecz podmiotu z siedzibą we Francji (licencjodawcy).

Spółka dysponuje certyfikatem rezydencji podatkowej licencjodawcy wydanym przez francuskie organy podatkowe.

W chwili obecnej Spółka rozszerza swoją działalność i planuje dystrybucję gry planszowej oraz witamin oznaczonych obrazami przedstawiającymi postacie bohaterów filmu „Było sobie życie”. Oznaczenie będzie następować poprzez nawiązanie do sytuacji, które miały miejsce w filmie bądź przez odwołanie się tylko wizerunku postaci. W celu prowadzenia zamierzonej działalności Spółka uzyskała od podmiotu francuskiego licencję, obejmującą m.in. pole eksploatacji zwielokrotnianie i wprowadzanie do obrotu obrazów przedstawiających ww. postacie jako elementu oznaczenia różnego rodzaju produktów (w chwili obecnej gier planszowych i opakowań witamin) oraz zezwolenie na wykonywanie autorskiego prawa zależnego od tych obrazów. W zamian za udzielenie licencji Spółka będzie uiszczała wynagrodzenie na rzecz podmiotu francuskiego, opłatę licencyjną zależną, co do zasady, od przychodów ze sprzedaży zrealizowanych na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, działając jako płatnik podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce powinna pobierać podatek „u źródła” od wypłacanych licencjodawcy francuskiemu należności licencyjnych z tytułu udzielonej licencji na korzystanie z obrazów przedstawiających postacie bohaterów filmu „Było sobie życie” m.in. na polu eksploatacji zwielokrotniania, wprowadzania do obrotu jako element oznaczenia produktów, w tym gier planszowych i opakowań witamin ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki należności licencyjne z tytułu korzystania z praw autorskich do obrazów (postaci) z filmów rysunkowych wypłacane na rzecz podmiotu z siedzibą we Francji nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem „u źródła”. W związku z tym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej także „updop”) podatek od dochodu podatników, którzy nie mają na terytorium RP siedziby lub zarządu, a osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychód z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych ustala się w wysokości 20% przychodów.

W myśl art. 21 ust. 2 updop powyższą zasadę opodatkowania należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Odpowiednio więc, w przypadku należności licencyjnych wypłacanych do kontrahenta z siedzibą we Francji należy stosować postanowienia Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku opublikowanej w Dzienniku Ustaw z 19 stycznia 1977 roku (dalej zwana „Umową”). Stosownie do art. 12 ust. 1 tej Umowy pochodzące z państwa źródła należności licencyjne wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim państwie podlegają opodatkowaniu w tym drugim państwie, tj. państwie rezydencji lub siedziby podmiotu otrzymującego należności licencyjne. Z kolei na podstawie art. 12 ust. 2 Umowy, takie należności mogą jednak podlegać opodatkowaniu podatkiem „u źródła” pobieranym w państwie, gdzie te należności licencyjne powstały, jednak tak pobrany podatek nie może przekroczyć 10%.

Co do zasady więc, należności licencyjne wypłacane podmiotowi z siedzibą we Francji podlegają opodatkowaniu 10% podatkiem „u źródła” w Polsce.

Od wyżej wskazanej zasady, Umowa przewiduje jednak wyjątki. Art. 12 ust. 3 Umowy stanowi, że bez względu na postanowienia ustępu 2 należności licencyjne z praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym osoba otrzymująca te należności ma miejsce zamieszkania.

Zgodnie więc z art. 12 ust. 3 Umowy należności licencyjne wypłacane z Polski do Francji będą podlegały opodatkowaniu tylko we Francji w przypadku jeżeli:

1. odbiorcą tych należności będzie osoba z miejscem zamieszkania we Francji,
2. należność licencyjna będzie powstawała w stosunku do praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej.
   
   

Ad. 1.

Polska wersja Umowy stanowi o tym, że odbiorcą należności licencyjnej musi być osoba posiadająca w danym państwie „miejsce zamieszkania”. Należy zwrócić uwagę, że we francuskiej wersji językowej umowy użyto pojęcia „resident” w miejsce „osoby mającej miejsce zamieszkania”, odpowiadające definicji „rezydenta podatkowego”, zdefiniowanego dla potrzeb Umowy w art. 4 jako „osoba, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona”. Niewątpliwie, zatem wersja francuska Umowy odwołuje się, w przeciwieństwie do wersji polskiej, zarówno do osób mających miejsce zamieszkania jak i siedzibę w danym państwie. Z uwagi na brak wersji językowej determinującej (w razie sprzeczności) właściwą interpretację ww. normy prawnej należy dokonać odwołując się do wykładni systemowej i celowościowej, zwracając jednocześnie uwagę na to, że używane w art. 12 ust. 3 pojęcie „osoba” jest zdefiniowane w art. 3 Umowy i obejmuje osoby fizyczne, spółki i wszystkie inne zrzeszenia osób.

Analiza przepisu wskazuje zatem, że zwrot użyty w art. 12 ust. 3 Umowy „państwie, w którym osoba otrzymująca te należności ma miejsce zamieszkania” wskazuje, iż powołana norma prawna odnosi się zarówno do osób fizycznych, jak i osób prawnych (podmiotów) mających siedzibę w danym państwie.

Na takie właśnie rozumienie tego pojęcia wskazuje przykładowo otrzymana przez Spółkę od Ministra Finansów zmieniona z urzędu interpretacja podatkowa w sprawie opodatkowania podatkiem „u źródła” opłat licencyjnych uiszczanych z tytułu udzielenia prawa do dystrybucji na terenie polski filmów animowanych (zmiana interpretacji indywidualnej z 25 maja 2010 r. sygn. DD4/033/028/RMU/09/PK-1234).

Ad. 2.

Następną istotną przesłanką wynikając z art. 12 ust. 3 Umowy jest określenie, że dana płatność nosi charakter należności licencyjnej, a ponadto odnosi się do praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej.

Art. 12 ust. 4 Umowy definiuje należności licencyjne, jako „wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami i dziełami zarejestrowanymi dla radia i telewizji, do patentu, znaku przemysłowego lub handlowego, rysunku, modelu, planu, formuły, technologii produkcyjnej i za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej albo z umiejętnością (know-how)”.

Z art. 12 ust. 4 Umowy wynika podział praw, za które pobierane są należności licencyjne:

1. użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami i dziełami zarejestrowanymi dla radia i telewizji;
2. użytkowanie lub prawo do użytkowania praw własności przemysłowej: prawa do patentu, znaku przemysłowego lub handlowego, rysunku modelu, planu, formuły, technologii produkcyjnej;
3. użytkowanie lub prawo do użytkowania know-how tj. informacji związanych z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej albo z umiejętnością.
   
   

Użyte w Umowie pojęcie „dzieło literackie, artystyczne lub naukowe” odnosi się, zdaniem Wnioskodawcy, wprost do obowiązującej oba umawiające się państwa Konwencji Berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych z dnia 9 września 1886 r. (zwana dalej także „Konwencją”), później zmienianej. Zgodnie z art. 2 Konwencji:

„ Art. 2 wyrażenie „utwory literackie i artystyczne” obejmuje wszelkie dzieła literackie, naukowe i artystyczne bez względu na ich rodzaj i formę, w jakiej są odtworzone, jako to: książki, broszury i inne pisma; utwory dramatyczne i dramatyczno-muzyczne, utwory choreograficzne i pantomimy, których układ sceniczny jest piśmiennie lub jakimkolwiek innym sposobem ustalony; utwory muzyczne ze słowami lub bez słów; rysunki, obrazy, utwory architektoniczne, rzeźby, utwory rytmiczne, litografie; ilustracje; mapy, plany, szkice i wyroby plastyczne, dotyczące geografii, topografii, architektury lub nauki”.

Istotne w tym kontekście jest wyjaśnienie znaczenia pojęcia „rysunek”, o którym mówi komentowany przepis, jako pojęcia niezależnego od pojęcia „dzieło artystyczne”. Jak wynika z zacytowanego powyżej art. 2 Konwencji pojęcie „rysunek” mieści się w pojęciu „utwory literackie i artystyczne”. Zdaniem Wnioskodawcy, posłużenie się przez umawiające się strony wprost wyrażeniem „rysunek” wśród pojęć odnoszących się do prawa własności przemysłowej, oznacza, że umawiające się strony zaliczyły pojęcie „rysunek” do kategorii utworów literackich i artystycznych, w rozumieniu dzieł artystycznych. Na gruncie polskiego prawa zasady Konwencji implementuje ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych („prawo autorskie”). Zgodnie z art. 1 ust. 1. ustawy prawo autorskie, „przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)”. Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 2 prawa autorskiego przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory plastyczne. W kategorii utworów plastycznych mieszczą się natomiast m.in. rysunki, grafiki, a także wszelkiego rodzaju grafiki (zob. komentarz do art. 1 prawa autorskiego [w:] LEX, Prawo autorskie i prawa pokrewne, pod red. J. Barty, R. Markiewicza, punkt 47).

Obrazy postaci bohaterów z filmu, które Wnioskodawca będzie umieszczał na grach planszowych i opakowaniach witamin, są dziełami artystycznymi (utworami) w rozumieniu Konwencji i prawa autorskiego. Ze względu na sposób powstawania tych obrazów, należy je uznać, jako utwory rysunkowe lub zbliżone do kategorii rysunków. Obrazy te, mimo że wykorzystywane są w ramach filmu, „Było sobie życie” stanowią odrębny przedmiot prawa autorskiego, ponieważ charakteryzują się poziomem oryginalności pozwalającym uznać je za utwory. Charakterystyczna kreska tworzenia tych obrazów, wyrażająca konsekwentną intencję artysty do metaforycznego ujęcia organizmów zamieszkujących ludzkie ciało, niewątpliwie nadaje im „indywidualny charakter”. Spełniona jest więc przesłanka ochrony ww. utworów na podstawie prawa autorskiego. Obrazy te podlegają ochronie zarówno jako część filmu jak i samodzielnie, jako odrębne przedmioty prawa autorskiego.

W świetle powyższego należy uznać, że wykładnia literalna i systemowa art. 12 ust. 3 w związku z art. 12 ust. 4 Umowy wskazuje, że należności licencyjne wynikające z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej, wypłacane przez Spółkę do licencjodawcy z siedzibą we Francji nie będą podlegały w Polsce podatkowi „u źródła” w wysokości 10%.

Konsekwentnie na Spółce nie będą w tym zakresie ciążyły obowiązki płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej także: „updop”) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przy czym stosownie do treści art. 21 ust. 2 ww. ustawy powyższą regulację stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jednocześnie na mocy art. 3 ust. 2 powołanej ustawy podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z postanowieniem art. 12 ust. 1 umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5, dalej także „UPO”) należności licencyjne pochodzące z Umawiającego się Państwa wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

W myśl art. 12 ust. 2 ww. umowy w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy osoba pobierająca należności licencyjne jest ich rzeczywistym odbiorcą, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty tych należności.

Stosownie do treści art. 12 ust. 4 umowy polsko - francuskiej określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, obejmuje wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami i dziełami zarejestrowanymi dla radia i telewizji, do patentu, znaku przemysłowego lub handlowego, rysunku, modelu, planu, formuły, technologii produkcyjnej i za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej albo z umiejętnością (know-how).

Za kluczową dla właściwej oceny przedstawionego przez Wnioskodawcę problemu należy uznać właściwą subsumcję wynagrodzenia wypłacanego przez Spółkę z tytułu nabycia praw do wykorzystania obrazów filmowych postaci fikcyjnych w procesie produkcji i marketingu określonych artykułów (licencji obejmującej następujące pole eksploatacji - zwielokrotnianie i wprowadzanie do obrotu obrazów przedstawiających ww. postacie jako elementu oznaczenia różnego rodzaju produktów oraz zezwolenie na wykonywanie autorskiego prawa zależnego od tych obrazów) kontrahentowi posiadającemu siedzibę we Francji w odniesieniu do hipotezy normy prawnej zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy oraz art. 12 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Skoro, stosownie do treści art. 3 ust. 2 powołanej umowy przy stosowaniu umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej, każde inaczej nie zdefiniowane określenie ma takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w zakresie podatków, które są przedmiotem niniejszej umowy należy uznać, iż wykładni art. 12 UPO należy dokonać posiłkując się przepisami polskich ustaw:

• o podatku dochodowym od osób prawnych oraz
  

• ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).
  
  
  

Zgodnie z art. 1 ustawy o prawie autorskim przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, plastyczne, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe, audiowizualne (w tym filmowe).

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, iż wynagrodzenie za prawo do wykorzystania (na określonym umownie polu eksploatacji) obrazów danych postaci fikcyjnych, plastycznych lub audiowizualnych, mieści się w pojęciu „należności licencyjnych” w rozumieniu UPO.

W myśl art. 12 ust. 3 UPO bez względu na postanowienia ustępu 2 należności z praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba otrzymująca te należności ma miejsce zamieszkania.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN pojęcie „artystyczny” oznacza „związany ze sztuką lub z artystą lub „posiadający walory artystyczne”. Natomiast „twórczość” oznacza „tworzenie czegoś, zwłaszcza dzieł sztuki”. Z kolei pojęcie „plastyczny” należy rozumieć jako „mający związek z twórczością artystyczną malarza, rzeźbiarza, grafika itp.”.

W opinii tut. Organu podatkowego powyższe jednoznacznie wskazuje, iż postać fikcyjna (bohatera filmowego) jako utwór plastyczny (będący elementem utworu audiowizualnego) mieści się w pojęciu „twórczości artystycznej”, o której mowa w art. 12 ust. 3 UPO.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż we francuskiej wersji językowej umowy strony użyły (w art. 12 ust. 3) pojęcia „résident” w miejsce „osoby mającej miejsce zamieszkania”, odpowiadające definicji „rezydenta podatkowego”, zdefiniowanego dla potrzeb niniejszej umowy w art. 4 (tej umowy) jako „osoba, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona”.

Niewątpliwie zatem wersja francuska umowy odwołuje się, w przeciwieństwie do wersji polskiej, zarówno do osób mających miejsce zamieszkania, jak i siedzibę w danym Państwie.

Z uwagi na brak wersji językowej determinującej (w razie sprzeczności) właściwą interpretację ww. normy prawnej należy się odwołać do wykładni systemowej i celowościowej.

Należy także zauważyć, iż użyte w art. 12 ust. 3 pojęcie „osoba” jest zdefiniowane dla potrzeb umowy polsko-francuskiej w art. 3 ust. 1 lit. b) tej umowy. Zgodnie z postanowieniami tego artykułu określenie „osoba” obejmuje osoby fizyczne, spółki i wszystkie inne zrzeszenia osób.

Gdyby więc wolą stron umowy było ograniczenie zakresu stosowania przepisu art. 12 ust. 3 do osób fizycznych (mających miejsce zamieszkania) użyto by innego aparatu pojęciowego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż wykładnia literalna, systemowa i funkcjonalna art. 12 ust. 3 w związku z art. 12 ust. 4 UPO wskazuje, iż należności licencyjne wynikające z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej, w tym także należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do postaci fikcyjnej jako utworu plastycznego, elementu utworu audiowizualnego podlegają opodatkowaniu tylko w państwie, w którym osoba otrzymująca te należności ma siedzibę.

Konsekwencją powyższych stwierdzeń jest uznanie, iż wolą umawiających się stron UPO było uzgodnienie, iż należności licencyjne z tytułu przedmiotowych praw autorskich nie podlegają podatkowi u źródła, co oznacza, że od tych należności licencyjnych Spółka nie powinna potrącać podatku u źródła.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym

• wykładnia literalna i systemowa art. 12 ust. 3 w związku z art. 12 ust. 4 Umowy wskazuje, że należności licencyjne wynikające z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej, wypłacane przez Spółkę do licencjodawcy z siedzibą we Francji nie będą podlegały w Polsce podatkowi „u źródła” w wysokości 10%;
  
• konsekwentnie na Spółce nie będą w tym zakresie ciążyły obowiązki płatnika.
  - należy uznać za prawidłowe.
  
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.