Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-525/12-2/EK
z 8 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 04 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenia sposobu wyliczenia kwoty dochodu grupy producentów rolnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenia sposobu wyliczenia kwoty dochodu grupy producentów rolnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest wpisana do Rejestru Grup Producentów Rolnych decyzją Marszałka Województwa i prowadzi działalność zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych. Współpraca z członkami grupy producentów (udziałowcami) polega na tym, że Spółka kupuje od członków bydło mięsne, a następnie odsprzedaje je na rynku zewnętrznym.

Podstawowymi przychodami Spółki w 2012 r. są przychody z tytułu działalności grupy producentów rolnych polegającej na sprzedaży zakupionego od jej członków bydła, z których to dochody po spełnieniu określonych warunków zwolnione są z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 49.

Dodatkowo Spółka osiąga inne przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, do których nie stosuje się zwolnień (np. odsetki od lokat bankowych, czy dochody ze sprzedaży bydła nie pochodzącego z zakupu od Jej członków) oraz osiąga przychody z działalności rolniczej, do których nie stosuje się ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W celu prawidłowego obliczenia wysokości należnego podatku od osób prawnych za rok 2012 oraz prawidłowego sporządzenia deklaracji CIT-8 i CIT-8/O niezbędnym jest m.in. prawidłowe wyliczenie dochodu grupy producentów rolnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49.

Spółka oblicza dochód grupy producentów rolnych w następujący sposób:

Przychodem grupy producentów rolnych jest wartość sprzedanego bydła zakupionego wyłącznie od członków grupy (udziałowców Spółki).

Kosztami uzyskania przychodów grupy producentów rolnych są:

1. wartość sprzedanego bydła zakupionego wyłącznie od członków grupy producentów rolnych,
2. koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą bydła zakupionego od członków grupy producentów rolnych (np. transport zwierząt, ściółka, obsługa weterynaryjna),
3. koszty ogólne (np. koszty bankowe, księgowe, materiały biurowe) ustalone w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z działalności grupy producentów rolnych w ogólnej kwocie przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2 oraz art. 15 ust. 2a.
   
   

Dochodem grupy producentów rolnych jest różnica ustalonych w ww. sposób przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prezentowany przez Spółkę sposób wyliczenia kwoty dochodu grupy producentów rolnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 niezbędnej do sporządzenia deklaracji CIT-8 oraz CIT 8/O za rok 2012 jest prawidłowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe określenie wielkości dochodu z działalności grupy producentów rolnych w sytuacji, kiedy Spółka osiąga różne typy przychodów (np. przychody zwolnione lub przychody niepodlegające podatkowi dochodowemu), jest niezbędne do sporządzenia deklaracji CIT-8 oraz CIT-8/O za rok 2012.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów różnica jest stratą.

Zdaniem Spółki, przychodem z działalności grupy producentów rolnych będą wyłącznie przychody z tytułu sprzedaży bydła zakupionego od Jej członków.

W ocenie Spółki, kosztami uzyskania przychodów z działalności grupy producentów rolnych będą koszty bezpośrednio związane z działalnością grupy producentów rolnych oraz część kosztów ogólnych Spółki obliczona według stosunku przychodów działalności grupy producentów rolnych w ogólnej kwocie przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2 oraz art. 15 ust. 2a.

Do kosztów bezpośrednio związanych z działalnością grupy producentów rolnych Spółka zalicza wartość sprzedanego bydła zakupionego wyłącznie od swoich członków oraz inne koszty, które można w całości przypisać do kosztów działalności grupy producentów rolnych (np. transport zwierząt, ściółka, świadectwa weterynaryjne itp.) Do kosztów ogólnych Spółki, których udział przypadający na działalność grupy producentów rolnych Spółka ustala zgodnie z art. 15 ust. 2 oraz art. 15 ust. 2a, zalicza się wszelkie koszty dotyczące funkcjonowania Spółki jako całości (np. energia elektryczna, materiały biurowe, koszty zarządu, itp.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, (…).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 cyt. ustawy).

Szczególnie istotnym jest zatem prawidłowe ustalenie wartości przychodów podatkowych, tj. zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz kosztów ich uzyskania, o których mowa w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Ww. ustawa nie zawiera jednak legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, iż o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m. in.:

• przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3);
• przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4).
  
  

I tak, na mocy art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ponadto, dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ww. ustawy podatkowej, za datę powstania przychodów, o których mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Kosztami uzyskania przychodów – stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – są natomiast koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy (…).

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Ponadto, dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m. in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, koszty promocji i reklamy.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. koszty pośrednie) są odrębnie unormowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. art. 15 ust. 4, 4b - 4d.

I tak, w myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

   - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ww. ustawy).

Z kolei koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą – art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż podstawowymi przychodami Spółki w 2012 r. są przychody z tytułu działalności grupy producentów rolnych polegającej na sprzedaży zakupionego od Jej członków bydła, z których to dochody po spełnieniu określonych warunków zwolnione są z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo Spółka osiąga inne przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, do których nie stosuje się zwolnień oraz osiąga przychody z działalności rolniczej, do których nie stosuje się ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty uzyskania przychodu są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasada ta obowiązuje również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio (art. 15 ust. 2a ww. ustawy).

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania – na mocy art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych – nie uwzględnia się jednak:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (pkt 1);
• kosztów uzyskania przychodów, o których mowa powyżej (pkt 3).
  
  

Wymienionych przychodów i kosztów uzyskania przychodów, nie uwzględnia się również przy ustalaniu straty (art. 7 ust. 4 omawianej ustawy).

Z konstrukcji podatku dochodowego od osób prawnych przyjętej przez ustawodawcę – prawa podatnika do pomniejszania przychodu o koszty jego uzyskania – wynika, że nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu kosztów uzyskania przychodów, które zostały wyłączone dla potrzeb określenia dochodu na podstawie ww. art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy podatkowej. W rezultacie, ponieważ przy ustalaniu dochodu nie należy uwzględniać określonych w art. 7 ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy kategorii przychodów, to tym samym również powstałych przy uzyskiwaniu takich przychodów kosztów nie można ostatecznie rozliczać przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Innymi słowy, przepis ten wyklucza z kosztów uzyskania przychodów te wydatki, które związane są z dochodami niepodlegającymi opodatkowaniu lub wolnymi od podatku.

Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody grupy producentów rolnych wpisanej do rejestru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 983, z późn. zm.), pochodzące ze sprzedaży produktów lub grup produktów, dla których grupa została utworzona, wyprodukowanych w gospodarstwach jej członków - w części wydatkowanej na rzecz członków tej grupy w roku podatkowym lub roku po nim następującym, z zastrzeżeniem ust. 9 i 10.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że w kosztach uzyskania przychodu winny być ujmowane wszystkie koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy), tj. wartość sprzedanego bydła zakupionego wyłącznie od członków grupy producentów rolnych oraz koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą bydła zakupionego od członków grupy producentów rolnych (np. transport zwierząt, ściółka, obsługa weterynaryjna), a także koszty ogólne (np. koszty bankowe, księgowe, materiały biurowe) ustalone w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z działalności grupy producentów rolnych w ogólnej kwocie przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia przy tym wymaga, że ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z regulacją art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla obu źródeł przychodu, których nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów. Dodatkowo wskazać należy, iż zakresem ww. regulacji powinny być objęte tylko te koszty, które jedynie pośrednio prowadzą do uzyskania przychodu. Regulacja ta nie może być zastosowana w przypadku kosztów bezpośrednio kształtujących przychody, które jednoznacznie można przypisać do danego źródła przychodów, czy też do danego przychodu, który kształtuje dochód zwolniony z opodatkowania.

Ustalone w ww. sposób koszty uzyskania przychodów winny pomniejszać przychody uzyskane z tytułu sprzedaży bydła zakupionego od członków grupy producentów rolnych, a różnica stanowiąca nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania jest dochodem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.