INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2010r. (data wpływu 29 czerwca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2010r. (data wpływu 30 sierpnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanych.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 sierpnia 2010r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 sierpnia 2010r. (data wpływu 30 sierpnia 2010r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowych, niezabudowanych, które z powodu konieczności finansowania wydatków inwestycyjnych zmuszony jest sprzedać. Ww. nieruchomości znajdują się na terenie miasta T., były zakupione od osób fizycznych (w latach 1993 i 2004) jako rola, bez opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zakupu dokonano z majątku dorobkowego, z intencją działalności rolniczej (w nieznacznym zakresie - uzupełnienie wobec zakupowanych towarów), Wnioskodawca prowadzi w formie pozarolniczej działalności gospodarczej handel detaliczny artykułami spożywczymi (warzywa, owoce). Okazało się jednak, że prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej jest na tyle absorbujące, że nie stwarza możliwości prowadzenia działalności rolniczej, a ponieważ powierzchnia gruntów jest zbyt mała nieopłacalne jest zatrudnianie pracowników dla celów działalności rolniczej, dlatego działki rolne były ugorowane. Obecnie z powodu planów inwestycyjnych (duży wydatek) Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż działek.

W marcu 2004r. Wnioskodawca zakupił grunt rolny o powierzchni 2480 m², który podzielił na trzy działki o powierzchni około 830 m² każda. W roku 2008 Wnioskodawca wystąpił o określenie warunków zabudowy dla tych działek, dla tego terenu nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego. Aby dokonać sprzedaży tego gruntu konieczna jest zgoda Agencji Nieruchomości Rolnych (prawo pierwokupu gruntów rolnych). Od momentu zakupu działki te nie były źródłem osiągania dochodu poprzez dzierżawę, najem lub tym podobne, Wnioskodawca nie otrzymywał dotacji z Unii Europejskiej.

W roku 1993 Wnioskodawca zakupił grunt rolny o powierzchni 8450 m², prowadził na nim uprawę warzyw na własne potrzeby (nie były one sprzedawane), z powodów czasowych wykorzystywana do tego była tylko część tego gruntu. W późniejszym okresie z powodu nieopłacalności uprawy (nawet na cele własne) powyższe grunty zostały ugorowane. W 2009 roku Wnioskodawca dokonał podziału tego gruntu na 10 działek i uzyskał decyzję o warunkach zabudowy. Ponieważ teren ten znajduje się w obrębie miasta i urzędowo został odrolniony, dlatego nie istnieje konieczność powiadamiania o sprzedaży Agencji Nieruchomości Rolnych.

Działalność gospodarczą w dziedzinie handlu detalicznego artykułów spożywczych Wnioskodawca prowadzi od 1 marca 1989 roku, a od 1 stycznia 2001 roku jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług, jednakże działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie obejmuje handlu nieruchomościami, nigdy nie planował tego robić, jednakże chęć dokonania inwestycji spowodowała konieczność szukania wszelkich środków dla jej sfinansowania, dlatego zmuszony jest do wyprzedaży majątku osobistego.

Wnioskodawca nie prowadzi gospodarstwa rolnego, nie jest rolnikiem ryczałtowym.

W sierpniu 2009r. Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, który nie został rozpatrzony, a dotyczył zdarzenia przyszłego, w międzyczasie z powodu konieczności finansowania inwestycji dokonał sprzedaży gruntu a obecna interpretacja konieczna jest dla celu określenia konieczności lub jej braku opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca informuje, że w tej sprawie wobec niego nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie kontrolne.

W 1999r. Wnioskodawca nabył też grunt w N. (nad jeziorem) od Gminy Ś. w celu budowlanym – budowa domu. W 2008r. uzyskał warunki zabudowy dla tej działki (rola) jednak plany inwestycyjne zmuszają Wnioskodawcę także do sprzedaży tej części majątku prywatnego.

Wnioskodawca sprzedał 2480 m² (po podziale na 3 części), natomiast z powierzchni 8450 m² sprzedał dwie działki o powierzchni 676 m² i 662 m².

Dokładną przyczyną i celem zakupu każdej z wymienionych we wniosku nieruchomości (tj. nieruchomości zakupionych kolejno: w 1993r., w 1999r. oraz w marcu 2004r.) było utworzenie gospodarstwa rolnego. Małżonek Wnioskodawcy z wykształcenia jest mgr inż. rolnictwa, ma dyplom AR, studia ukończył z wyróżnieniem. Wnioskodawca wyjaśnia, że chodziło o założenie gospodarstwa rolno-ogrodniczego. „Intencja” odnosi się do ww. nieruchomości.

Wnioskodawca kupił w 1999r. grunt w celu budowlanym, tzn. chciał na nim zbudować domek jednorodzinny. Wnioskodawca zaznaczył, że „gdzieś trzeba przecież mieszkać mając gospodarstwo rolno-ogrodnicze”.

Wnioskodawca wyjaśnił, że „wydatkiem inwestycyjnym” jest zakup elektrowni wiatrowej, a „planem inwestycyjnym” jest budowa farmy wiatrowej.

Na działkach przeznaczonych do sprzedaży nie zostały dokonane jakiekolwiek nakłady inwestycyjne.

Wskazanie, iż „działki nie były źródłem osiągania przychodu poprzez dzierżawę, najem lub tym podobne, Wnioskodawca nie otrzymywał dotacji z Unii Europejskiej” odnosi się nie tylko do nieruchomości nabytej w marcu 2004r. ale do wszystkich nieruchomości opisanych we wniosku. Żadna z wymienionych we wniosku nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, Wnioskodawca nie czerpał pożytków z tego tytułu, nie otrzymywał dotacji z Unii Europejskiej do którejkolwiek z ww. nieruchomości.

Ww. decyzje o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek (wydzielonych z gruntu kupionego w marcu 2004r.) – zabudowa jednorodzinna.

W stosunku do działek, wydzielonych z gruntu kupionego w marcu 2004r. Wnioskodawca uzyskał zgodę na ich sprzedaż od Agencji Nieruchomości Rolnych.

O podjęciu decyzji o sprzedaży przedmiotowych nieruchomości zdecydował fakt, że Wnioskodawca postanowił zbudować farmę wiatrową.

Wszystkie przedmiotowe nieruchomości (zarówno już sprzedane, jak i te przeznaczone do sprzedaży) były/będą w momencie sprzedaży stanowić nieruchomości niezabudowane.

Ww. nieruchomości nie były wykorzystane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Żadna z działek, ww. nieruchomości nie była wykorzystana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. działek dla upraw na własne potrzeby, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, ponieważ jej nie prowadził, a ziemia leżała odłogiem.

Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia ww. nieruchomości.

Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości np. dom, w którym mieszka, ale nie wie, czy będzie je sprzedawać.

W 2006r. Wnioskodawca sprzedał rolę, z tego tytułu nie odprowadził podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7, oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Zakup przedmiotowych gruntów był dokonany w całości i części z zamiarem utworzenia gospodarstwa rolno-ogrodniczego.

Środki uzyskane ze sprzedaży ww. działek zostaną przeznaczone na budowę farmy wiatrowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży nieruchomości niezabudowanych opisanych wyżej stanowiących majątek osobisty Wnioskodawcy należy opodatkować transakcję podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, mimo iż prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną tym podatkiem.

Zakupu gruntów Wnioskodawca dokonał z majątku dorobkowego na cele nie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, konieczność finansowania wydatków spowodowała wyprzedaż majątku osobistego. Kupując grunty, których dotyczy wniosek Podatnik nie przewidywał ich odsprzedaży, dlatego nie można wyciągać wniosku, że w przypadku Wnioskodawcy było to celowe działanie gospodarcze, zakup dla sprzedaży. W przypadku zakończenia finansowania inwestycji nie będzie konieczności wyprzedaży majątku prywatnego Wnioskodawcy (wspólnota małżeńska). Wnioskodawca uważa, że sprzedaż nieruchomości po 16 latach od ich nabycia sugeruje niegospodarczy charakter dokonania ich zakupu.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma powodu do sklasyfikowania go jako podatnika podatku od towarów i usług dla potrzeb transakcji sprzedaży części jego majątku prywatnego. Podobne stanowisko zostało wyrażone w wyroku składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 roku (sygn. akt I FPS 3/2007).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2010r. (ITPP1/443-1190/09/BS) stwierdzając, że nie można uznać za wykonywanie działalności gospodarczej w myśl ustawy o VAT rozporządzania majątkiem osobistym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy dziesięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przyczyną i celem zakupu każdej z wymienionych we wniosku nieruchomości (tj. nieruchomości zakupionych kolejno: w 1993r., w 1999r. oraz w marcu 2004r.) było utworzenie gospodarstwa rolno-ogrodniczego.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

W treści wniosku z dnia 1 czerwca 2010r. Wnioskodawca pierwotnie wskazał, iż w 1993r. zakupił grunt rolny o powierzchni 8450 m², prowadził na nim uprawę warzyw na własne potrzeby (nie były one sprzedawane), z powodów czasowych wykorzystywana do tego była tylko część tego gruntu. W późniejszym okresie z powodu nieopłacalności uprawy (nawet na cele własne) powyższe grunty zostały ugorowane. Z kolei w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 sierpnia 2010r. Wnioskodawca wyjaśnia, że żadna ww. nieruchomości nie była wykorzystana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. działek dla upraw na własne potrzeby, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, ponieważ jej nie prowadził, a ziemia leżała odłogiem.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Zatem Wnioskodawca wskazując, iż zakupu ww. nieruchomości dokonano z intencją działalności rolniczej (założenia gospodarstwa rolno-ogrodniczego) potwierdził tym samym zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczynił w tym celu pewne nakłady, obejmujące w tym konkretnym przypadku zakup nieruchomości w 1993r., w 1999r. oraz w marcu 2004r. Należy zaznaczyć, iż nawet jeśli planowane przez Wnioskodawcę utworzenie gospodarstwa rolnego nigdy nie zostało zrealizowane, to i tak samo poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych (w postaci nabycia gruntu) w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności rolniczej należy również uznać za działalność gospodarczą. Ryzyko prowadzonej działalności i związane z nim skutki ekonomiczne obciążają podmiot prowadzący działalność i nie mają wpływu na jego obowiązki podatkowe powstałe z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność gospodarczą (w tym rolniczą), ewentualna sprzedaż przedmiotowego gruntu winna być traktowana jako sprzedaż majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Dlatego nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów prowadzenia działalności gospodarczej (rolniczej). Zatem fakt, iż Wnioskodawca nie nabył przedmiotowego gruntu w celu dalszej jego odsprzedaży pozostaje w tym przypadku bez znaczenia.

Ponadto z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 1993r. zakupił grunt rolny o powierzchni 8450 m², natomiast w 2009r. dokonał podziału tego gruntu na 10 działek i uzyskał decyzję o warunkach zabudowy. Ponieważ teren ten znajduje się w obrębie miasta i urzędowo został odrolniony, dlatego nie istnieje konieczność powiadamiania o sprzedaży Agencji Nieruchomości Rolnych.

W marcu 2004r. Wnioskodawca zakupił grunt rolny o powierzchni 2480 m², który podzielił na trzy działki o powierzchni około 830 m² każda. W 2008r. Wnioskodawca wystąpił o określenie warunków zabudowy dla tych działek, dla tego terenu nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego. Ww. decyzje o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek (wydzielonych z gruntu kupionego w marcu 2004r.) przewidują zabudowę jednorodzinną. W stosunku do działek, wydzielonych z gruntu kupionego w marcu 2004r. Wnioskodawca uzyskał zgodę na ich sprzedaż od Agencji Nieruchomości Rolnych (prawo pierwokupu gruntów rolnych).

Przedstawione powyżej okoliczności bezspornie wskazują, iż działania Wnioskodawcy, obejmujące nabycie nieruchomości gruntowych o powierzchni o powierzchni 8450 m² oraz 2480 m² dla celów prowadzenia działalności gospodarczej (utworzenia gospodarstwa rolno-ogrodniczego), a następnie poczynienie czynności przygotowawczych zmierzających do sprzedaży wyodrębnionych z ww. nieruchomości działek (obejmujących geodezyjny podział nieruchomości, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla poszczególnych działek, uzyskanie zgody na sprzedaż działek wydzielonych z gruntu kupionego w marcu 2004r. od Agencji Nieruchomości Rolnych) są istotnym elementem wskazującym na związek tych czynności z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podjęcie przez Wnioskodawcę opisanych wyżej czynności związanych z wydzieleniem poszczególnych działek i uzyskaniem decyzji o warunkach ich zabudowy jak również zgody na ich sprzedaż, wskazuje na przygotowanie gruntu w sposób umożliwiający jego sprzedaż – znalezienie nabywców.

Okoliczność podziału nieruchomości gruntowej na mniejsze działki wskazuje, iż powzięto zamiar sprzedaży w sposób zorganizowany i częstotliwy, zmierzający do osiągnięcia korzyści finansowych. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Zatem Wnioskodawca podejmując czynności związane z nabyciem ww. nieruchomości, podziałem geodezyjnym gruntu na poszczególne działki oraz późniejszą sprzedażą działek wchodzących w jej skład, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku działek kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Wprawdzie Wnioskodawca twierdzi, iż zakupu gruntów dokonał na cele nie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, niemniej jednak całokształt działań podejmowanych przez Wnioskodawcę kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT podejmowaną w celach zarobkowych. Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy.

W rozpatrywanej sprawie nie można zatem uznać, aby wszystkie powyższe działania podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż Wnioskodawca w 1999r. nabył też grunt w celu budowlanym (budowa domu jednorodzinnego). Wnioskodawca zaznaczył, że „gdzieś trzeba przecież mieszkać mając gospodarstwo rolno-ogrodnicze”. W 2008r. uzyskał warunki zabudowy dla tej działki (rola), jednak plany inwestycyjne zmuszają Wnioskodawcę także do sprzedaży tej części majątku prywatnego.

Podkreślić jednak należy, iż w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 sierpnia 2010r. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, iż „dokładną przyczyną i celem zakupu każdej z wymienionych we wniosku nieruchomości (tj. nieruchomości zakupionych kolejno: w 1993r., w 1999r. oraz w marcu 2004r.) było utworzenie gospodarstwa rolnego”. Tym samym Wnioskodawca wprost potwierdził, iż przedmiotowy grunt nabyty w 1999r. został zakupiony z intencją prowadzenia gospodarstwa rolnego a zatem z zamiarem wykorzystania dla celów działalności gospodarczej. Jednocześnie z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości np. dom, w którym mieszka.

Przyjmując nawet, iż Wnioskodawca faktycznie nabył przedmiotowy grunt w celu budowy domu jednorodzinnego, należy zauważyć, że zgodnie z cyt. przepisem art. 15 ust. 2 ustawy VAT okoliczności wskazujące na zamiar dokonywania tych czynności w sposób częstotliwy nie muszą być oceniane w momencie nabycia gruntu. W określonych sytuacjach o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej mogą świadczyć działania podejmowane po nabyciu np. danego towaru. Działalnością gospodarczą jest bowiem nie tylko rozpoczęcie sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę, lecz również wykonywanie wszystkich innych czynności zmierzających do dokonania sprzedaży, w tym również czynności przygotowawcze i inwestycyjne. Definicja ta ma charakter obiektywny i bez względu na deklaracje osoby dokonującej czynności dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę, należy rozważyć okoliczności towarzyszące danej transakcji. Podmiot dokonujący czynności związanych z dostawą działek nabywa status podatnika z chwilą rozpoczęcia tych czynności, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że dostawa działek ma charakter powtarzalny.

W przedmiotowej sprawie okolicznością przesądzającą o konieczności sprzedaży działek pochodzących z gruntów nabytych w latach 1993, 1999 oraz 2004 – jak wyjaśnił Podatnik – jest potrzeba finansowania dużych wydatków inwestycyjnych. Fakt ten oraz pozostałe okoliczności sprawy przedstawione we wniosku w ocenie tut. organu jednoznacznie potwierdzają, iż dostawa działek (w tym nieruchomości nabytych w 1999r.) podejmowana jest w sposób zorganizowany i częstotliwy, a zatem ma charakter powtarzalny.

Z treści wniosku wynika, iż środki uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości zostaną przeznaczone na budowę farmy wiatrowej oraz że „wydatkiem inwestycyjnym” jest zakup elektrowni wiatrowej, a „planem inwestycyjnym” jest budowa farmy wiatrowej. Wnioskodawca stwierdza również, iż w przypadku zakończenia finansowania inwestycji nie będzie konieczności wyprzedaży jego „majątku prywatnego”.

Tak więc bezpośrednią przyczyną sprzedaży gruntów (w tym również nabytego w 1999r.) jest finansowanie innego rodzaju inwestycji (farmy wiatrowej) zamierzonej przez Wnioskodawcę. Należy zatem uznać, że Wnioskodawca rozporządza otrzymanymi nieruchomościami w sposób umożliwiający uzyskanie jak największego zysku co stanowi potwierdzenie zamiaru wykorzystania nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji uznać należy, że przedmiotowe działki zostały nabyte nie na cele osobiste a celem wykorzystania ich w działalności gospodarczej. Dokonując inwestycji środków pieniężnych czyni się to bowiem z zamiarem ich odzyskania w przyszłości poprzez np. czerpanie dochodów z działalności gospodarczej, w której są one wykorzystywane. Natomiast w tym konkretnym przypadku odzyskanie zainwestowanych środków możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż nieruchomości (działek niezabudowanych).

W świetle cytowanych powyżej przepisów, sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami dokonanymi w tym celu nadaje podmiotowi status podatnika VAT.

Wobec powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie spełnia przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 kwalifikujące go dla uznania za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym od 1 stycznia 2001r. Stwierdzić zatem należy, iż skoro Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności, w odniesieniu do których działa w charakterze podatnika, będą podlegały opodatkowaniu.

Należy zauważyć, iż Wnioskodawca nie wykazał we wniosku, aby przedmiotowa nieruchomość w całym okresie jej posiadania w jakikolwiek sposób była wykorzystywana dla celów osobistych (poza uprawą warzyw na własne cele w niewielkim zakresie). Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż dochodzi do sprzedaży majątku osobistego, niezwiązanego z działalnością gospodarczą, bowiem stwierdzenie, czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez tut. organ.

W efekcie planowaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy zatem stwierdzić, iż niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zaznacza się, iż jeżeli małżonek Wnioskodawcy zainteresowany jest uzyskaniem interpretacji w swojej indywidualnej sprawie, wówczas winien wystąpić z odrębnym wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w którym przedstawi wyczerpująco opis stanu faktycznego, sformułuje pytanie i własne stanowisko w sprawie oraz wniesie opłatę w wymaganej wysokości.

Odnośnie powołanego we wniosku wyroku NSA z dnia 29 października 2007r. sygn. akt I FPS 3/2007 należy stwierdzić, że stan faktyczny na tle którego zapadło ww. orzeczenie jest odmienny od stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji. Ponadto zauważyć należy, iż organ podatkowy nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez Stronę i polemiki z zapadłymi w nich rozstrzygnięciami, co jednak nie oznacza w żadnym wypadku niemożności powoływania się na orzeczenia sądowoadministracyjne celem poparcia własnego stanowiska. Zatem stwierdzić należy, iż powołany wyrok nie stanowi podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organ podatkowy.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2010r. znak: ITPP1/443-1190/09/BS wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy należy zauważyć, iż interpretacje przepisów prawa podatkowego niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz nie mają one mocy prawa powszechnie obowiązującego i dotyczą konkretnego stanu faktycznego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.